Druže Tito gde je naše žito


Seljaci u Srbiji, po završetku drugog svetskog rata živeli su gore nego pre njegovog početka. Jeli su otprilike istu količinu hleba, ali manje mesa i masnoće. Bili su lošije odeveni, a u nekim krajevima, zbog posledica ratnih razaranja imali su lošije stambene uslove. A onda je usledilo "partijsko osvajanje sela". Masovni teror, maltretiranja i hapšenja domaćina samo zato što nisu imali da predaju državi onoliko poljoprivrednih proizvoda koliko je ona tražila od njih. Lokalni aktivisti batinali su nedužne ljude, udarali im glave u zid, čupali brkove, terali ih da satima goli stoje na kiši i snegu... a potom su seljaci osuđivani na višegodišnje robije, prisilan rad i konfiskovanje celokupne imovine. Samo u prvoj polovini 1951. godine kroz KPD "Zabela" prošlo je 86 000 "žitara"

...
Iako su u doktrinarnom smislu kulaci kao eksploatatorska klasa na selu već partijskim merama u agrarnoj politici u 1945. već bili uništeni, niti su bili eksploatatori niti špekulanti. Pojam se redukovao na malo imućnije ili snalažljivije seljake, koji su imali 2-3 krave, ili toliko konja - pa do ekstremnih slučajeva, kakvih je bilo u Sremu, i Bačkoj gde su i srednje i siromašne seljake kažnjavali samo zato što su "malo opravili kuće ili štale". Kulaci su već bili sirotinja, a oni koji su ih proganjali zarađivali su više svojim činovničkim ili partijskim položajem, nego oni od svog imanja.

Za razumevanje klasne borbe na selu kao prioriteta partijske politike, treba poći od činjenice da su jugoslovenski komunisti, i oni na vrhu a posebno lokalni aktivisti, bili ubeđeni da treba voditi, i da stvarno vode klasnu bitku s neprijateljom na selu koji je prepoznavan u imućnijim seljacima. Za komuniste kulaci su predstavljali "opšte omrznuti i neprijateljski element na selu", koga treba uništiti tako što će mu se najpre oduzeti svi poljoprivredni viškovi, a zatim konfiskovati zemlja i kuća, a domaćin zatvoriti.

...

U martu 1946. beležimo prva hapšenja u vezi sa otkupom. Tada je samo na području Vojvodine bilo uhapšeno 1016 lica. Najveći broj je bio uhapšen zbog špekulacije i sabotaže "ali ima i dosta lica koja nisu blagovremeno zaključila ugovor sa Poljoprometom zbog prodaje žitarica, uglavnom srednjaka". U izveštaju PK Vojvodine govori se o kažnjavanju seljaka zbog pečenja rakije od zrnaste hrane ili prodaje poljoprivrednih artikala. Tu je navedeno da je Narodni front u petrovgradskom okrugu u mesnim narodnim odborima isticao table sa imenima onih seljaka koji su mogli, a nisu hteli da plate porez, ili ispune otkupnu obavezu kao i table sa imenima "savesnih obveznika".

Masovna hapšenja zbog otkupa žita i vune, kao i niz nepravilnih postupaka lokalnih organa vlasti izazivali su brojne žalbe seljaka Pezidijumu Narodne skupštine FNRJ. To je navelo Mošu Pijade, kao potpredsednika Prezidijuma, da juna uputi Josipu Brozu materijal o hapšenjima po otkupu i predlog da ovi krivci budu amnestirani. Iz priloženog materijala vidi se da je za krivice zbog otkupa žita i vune do polovine 1946. bilo osuđeno u čitavoj zemlji 2886 lica od kog broja sitnih zemljoradnika 644, srednjaka 1333 a krupnih 1060 (16 nije bilo grupisano a u toku procesa nalazilo se još 43 krivice). Najveći deo ovih kazni bio je izrečen u Srbiji. Od ukupnog broja od 2886 na Srbiju je otpadalo 2521 ili 87%. Od izrečenih kazni: na Srbiju je otpadalo 69% novčanih kazni, 70% na kazne prinudnog rada, 85,7% na kazne lišenja slobode, 87% na kazne lišenja slobode sa prinudnim radom i 80% na kazne konfiskacije.ž

Iz priloga dostavljenih uz ovaj materijal vidi se da je u Srbiji na novčane kazne bilo osuđeno 1595 seljaka (265 siromašnih, 686 srednjih, i 642 krupna seljaka): na kaznu lišenja slobode sa prinudnim radom 259 lica (26 siromašnih, 106 srednjih i 127 krupnih); 413 na kaznu prinudnog rada bez lišenja slobode (88 siromašnih, 195 srednjih, 130 krupnih); na prinudni rad sa lišavanjem slobode 213 (40 siromašnih, 103 srednjih, i 70 krupnih) 91 seljak na kaznu konfiskacije (13 siromašnih, 45 srednjih i 33 krupna) i 28 na gubitak političkih i građanskih prava (3 siromašna, 20 srednja i 5 krupnih).

Kažnjenih zemljoradnika zbog otkupa žita i vune do juna 1946.g. bilo je:
 
 
Jugoslavija Srbija %
 
Žito
 
sitni: 610; 390 - 63.9%
srednji: 1.287; 1.053 - 81.8%
krupni: 1.012; 917 - 90.5%
 
Vuna
 
sitni: 34; 28 - 82.2%
srednji: 36; 32 - 88.8%
krupni: 48; 48 - 100%
nepoznato 16; 16 - 100%
 
u toku procesa: 43; 37 - 86%
 
svega: 2.886; 2.521 - 87%

U daljem materijalu rečeno je da su prilikom odmeravanja kazne za prikrivanje viškova žita ili neispunjavanje otkupnih obaveza uzimane u obzir i male količine žita kao npr. 40 kg. a da su izricane "osetne kazne", ili da zbog neiznošenja jednog kg. vune kazna bude visoko odmerena (jedan seljak je zbog ne iznošenja 10 kg. vune bio kažnjen sa 4 god. prinudnog rada sa lišavanjem slobode).

...

Sabotiranje otkupa

U daljem nabrajanju neprijateljskih istupa navođeni su konkretni primeri. Tako je npr. Mile Živić iz Subotišta, srez Ruma, otvoreno govorio da je današnja vlast gora nego što je bila vlast ustaša i Švaba, i da naše komisije koje idu i vrše popis viškova žitarica, isto su što su bili fašistički policajci, koji su pljačkali narod. Za sve te pojave, rekao je, da dolaze otuda što su danas Hrvati na vladi i što je i sam Maršal Hrvat"; ili Ilija Curčić iz istog mesta koji je noseći 2 mtc. žita da preda MNO glasno vikao "dole sloboda, živela gospoda i pri tome psovao komisiju"; ili Marko Mirković iz Jakova koji je govorio da se žito uzima zbog toga što je rat neodloživ i da se šalje u Rusiju a ne u pasivne krajeve "jer kada Ovi pobegnu u Rusiju da tamo imaju šta jesti; ili Evica Kušira i njene prijateljice koje su pevale neprijateljsku pesmu: Ko sa nama neće da pije hrvatskog vina mi se nikad nećemo slagati sa njima, jer volimo mladog kralja, s našom zemljom da upravlja, a nećemo druga Tita našom zemljom da se skita".
 
Pored toga, uočen je i "nepravilan" stav sreskog suda u Rumi koji je Marka Prelića iz Nikinaca, koji nije hteo da izveze viškove kukuruza i koji je psovao majku maršalu Titu, psovao državu i narodnu vlast, osuđen na svega mesec dana zatvora.
 
U izveštaju se navodi da su ponegde preduzete mere bile preoštre, a da ipak nisu postigle cilj. Kao primer navođeno je hapšenje 5 lica u okrugu požarevačkom koja su osuđena na 2-3 god. prisilnog rada i na konfiskaciju od 3-4 ha. zemlje, i zbog toga otkup u srezu moravskom nije uspeo. Ili npr. sud u Novom Kneževcu osudio je jednog kulaka na 13 god. lišenja slobode sa prinudnim radom zato što nije predao kukuruz, ili u srezu Alibunarskom hapšen je veliki broj seljaka i potom puštan a da nisu predavani sudu.

Psovali majku i tukli agitatore
 
Izveštavajući o otvorenom otporu i neprijateljstvu kulaka kao uznemirujući primer navođeno je pucanje na komisiju u Bežaniji kod Zemuna. "Na novopostavljenu komisiju za otkup, koja je zasedala noću, nepoznato lice ispalilo je 10 metaka iz mašingevera kojom prilikom su dva člana komisije ubijena "i to baš oni drugovi koji su dosledno zastupali liniju otkupa, oba članovi KP." U srezu pančevačkom u selu Dolovu grupa kulaka protestovala je pred MNO i tražila da im se vrati žito i kukuruz. Tom prilikom su navodno "hteli da smene sekretara i predsednika MNO te je došlo do sukoba sa ovom grupom i dva kulaka su poginula".
 
Ojađeni seljaci na maltretiranja partijskih aktivista uzvraćali su pesmom: "Druže Tito mi te svi volimo, mi želimo da te obesimo".
 
U selu Kamenici, srez i okrug niški, seljaci Veljko Milojković, Čedomir Rančić, Branko Nešić i Ratko Đorđević razbili su vrata na prostoriji u kojoj su bili pritvoreni neki seljaci koji nisu hteli da predaju žito. Pošto su ove zatvorenike oslobodili, razbili su vrata gde je bilo smešteno otkupljeno žito, koje su potom razdelili seljacima. Povodom ovog slučaja bilo je uhapšeno sedam lica od kojih je Branko Nešić osuđen na smrt i konfiskaciju imovine, a ostalih šest na lišavanje slobode od 3-15 god. i konfiskaciju imovine.

Kao dalji primeri otvorenog neprijateljstva kulaka navodi se prebijanje jednog aktiviste na zboru u selu Prahovu, srez negotinski, od strane kulaka, kad je on viknuo "da u selu ima žita i da se određeni razrez može ispuniti". Organizovani otpor kulaka uočen je i u selu Stenjevcu, srez despotovački, gde su seljaci, koji su navodno bili nahuškani, ometali zbor na kome se razgovaralo o otkupu uzvikujući parole "dole, dole, hleba, hleba,"i psovali majku govornicima, a posle toga ih i pretukli, zbog čega je bilo privedeno 10 seljaka. U srezu moravskom, okrugu požarevačkom, pojavio se organizovan otpor kulaka protiv otkupa kukuruza na taj način što je jedna grupa došla organizovano pred SNO u Žabarima noseći u torbi hranu i "obratila se SNO-u: došli smo da nas zatvorite jer nemamo kukuruza", u selu Svinjarevu, neki seljaci su govorili "daće Bog, skoro će ozeleniti šuma", a u selu Porodinu "neka uzimaju neće ni ovo dugo trajati".
 
U srezu trsteničkom, okrugu kruševačkom, konstatovano je da je otpora ima ne samo kod kulačkih elemenata već i kod srednjih seljaka. "Opšta parola je ne dajmo žito neradnicima", "država nam oduzima poslednje zrno žita i ostavlja nas bez ičega", a Mladen Tavrić, kulak iz Poljne, govorio je pred većim brojem ljudi da se žito otkupljuje radi izvoza u inostranstvo, a Dragutin Milenković, kulak iz istog sela govorio je nedamo žito Crnogorcima i neradnicima." Obojica su bili uhapšeni a uz njih još oko 40 lica.


U izveštaju UDB-e se navodi da su gotovo u svim okruzima u Srbiji išle manje ili veće grupe kulaka i žalile se višim organima vlasti na visoke otkupne obaveze.
 
Predsednik MNO u srezu Oyaci je govorio kako nije pravo što vlast navaljuje na one proizvođače žita koji su obrađivali svoju zemlju pošteno i imaju kukuruza, dok onima koji nisu obrađivali pošteno, "ovde misli na koloniste narodna vlast oprašta i ne traži ništa." On je smatrao da je trebalo odrediti svakom da preda istu količinu žitarica po hektaru i da svi podjednako daju kukuruz bez obzira što kolonistima nije rodilo kao i meštanima.


ceo tekst na:
http://www.srpsko-nasledje.co.rs/sr-l/1998/03/article-09.html

Pravimo kolekciju - sve na jednom mestu:   


http://www.nytimes.com/1988/10/05/world/irate-yugoslavs-march-on-parliament.html


Irate Yugoslavs March on Parliament
By HENRY KAMM, Special to the New York Times
Published: October 05, 1988
Sign In to E-Mail
Print


About 5,000 workers from two machine-tool factories on the outskirts of Belgrade marched on Parliament today to protest low wages.

They dispersed when the Serbian Communist Party leader, Slobodan Milosevic, went out to talk with them and promised to meet their demands.

Mr. Milosevic, whose political fortunes have risen rapidly in the last year, made no specific commitment to satisfy the workers' insistence on wage increases.

''Be confident that all the problems you have raised will be discussed immediately in the organs of this republic and the federation,'' he said, speaking from the steps of Parliament. ''Everyone go back to work.'' Responsive to Lending Agency

In return for cooperation by the International Monetary Fund, Yugoslavia is enforcing an austerity program that since June has allowed retail prices to rise while wages have been sharply curbed.

The average monthly pay of a Yugoslav worker is equivalent to $116.  Wages are estimated to have declined by one-fifth this year after inflation, which is running at an annual rate of about 200 percent. 
 
The International Monetary Fund agreed in May to reschedule part of Yugoslavia's $21 billion foreign debt and extend new credits in return for tighter enforcement of austerity measures. However, Economy Minister Radoslav Bohinc told Parliament on Monday that wage controls would soon be relaxed.

Workers' marches on Parliament have become an almost standard way of expressing discontent over the continuing slide in the standard of living for salaried workers and pensioners. A more militant crowd of about 5,000 workers from the republic of Croatia marched on Parliament in July.


Yugoslav Political Make-Up

Yugoslavia is a national federation of six republics, which enjoy far greater autonomy than do American states. This decentralization of power has greatly added to the Belgrade Government's inability to overcome the persistent economic crisis.

In addition to demands for higher pay, the marchers today snarled Belgrade's midmorning traffic and voiced their discontent at the Government of Prime Minister Branko Mikulic by jeering Deputy Prime Minister Milos Milosavljevic and the presiding officer of Parliament, Dusan Popovski, who had wanted to address them.

The crowd shouted for Mr. Milosevic, chanting ''Sloba, Sloba,'' his nickname. At the mention of the Mikulic Government, many of the protesters shouted, ''Thieves, thieves.''

''I want to assure you, we will not neglect these demands,'' Mr. Milosevic promised. ''We will fulfill them.''


Concern Over Albanians

He also promised to ''stop counterrevolution in Kosovo,'' alluding to nationalist demonstrations by members of the Serbian province's Albanian ethnic majority, which have alarmed Serbs there and elsewhere in Yugoslavia.

The Serbian leader also used the occasion to set forth the political demands of his republic within the Yugoslav federation. His rapid rise on the Serbian and national political scene has been attributed largely to this growing visibility as a champion of Serbian interests.

''We will stop counterrevolution in Kosovo,'' he said today amid cheers, ''and we will bring about changes in the political system, first of all changes in the Serbian Constitution.''

Ha ha druze gdke ti vodis kuda ide ovo
I sta sad Jugoslavija je imala dobrih i losih strana a ovo doba ima losih vise nego dobrih strana
Ako je ekonomija negdjeimala propuste na drugim je mjestima to nadoknadjivala
Mislimtvoja dokumentacija se moze nadopuniti i nepravdama udrugimregiona i izbaciti iz ovog konteksta a da se ne izgubi znacaj a to je da je uvijek bilo nepravednog postupka rezima prema gadjanima

Pa barem nisu ih pod led, kao ovi Srbe 


Pa sad... Portugal bas i nije bio nesto nerazvijen u proslosti, al su imali jedan period pod Salazarom pa tu malo se zeznuli. Grcka nesto imala sa Turcima, sta li ono bi? A Irska opet frku sa V. Britanijom. Al eto, od drugog svetskog pa naovamo nit komunizma, nit rata vec samo kapitalizam pa opet cvrc Milojko, a Norvezanima da nije gasa, e hebi ga...


Al su zato stotine drugih napravili u tom zlom komunizmu. 


Cekaj malo, da rezimiramo ili ko koga tu... 
Vojna industrija u Krakujevcu postoji i dan danas, i osim Maribora, sve nabrojano je preseljeno u BiH a ne Hrvatsku i Sloveniju, a Priboj se i dan danas nije makao nigde iz Srbije 


Pa ni u "kapitalistickim" zemljama sveta bas nije bilo puno bolje, dok se na kraju nije sve prljavo preselilo kod Kineza pa se sad ovi njakaju sa hemijom i smogom 


Jasno, eto, ko danas, izbacili su viskove nepotrebnih radnika i rade firme efektivno a "visak" moze da peca, uziva, seta, ne mora da provodi dane u fabrici 

Ma Portugal je bio beda, a da nisu izvlacili bogatstva iz kolonija bi bili jos veca beda. Tacno je da ih je 40 godina fasisticke diktature unazadilo, isto kao i Grcku period pod vojnom huntom, ali od 1975. kada su pali totalitarni rezimi su poceli znacajno da se ravijaju. Sto se tice Irske, ona pre 100 godina nije imala skoro nikakvu industriju, a Norveska je pre 100 godina bila nerazvijena isto kao i Rusija, samo sto Norvezani nisu imali komunizam a i ocigledno su snalazljiviji i preduzimljiviji od Rusa, iako Rusi imaju mnogo veca prirodna bogatstva od Norveske.





Komunisti su napravili politicke fabrike koje su u trzisnim uslovima morale da propadnu, dok su najbolje fabrike komunisti iselili iz Srbije.




Tu je samo nekoliko primera navedeno...




Opet, to je tranzicija, nazalost katastrofalno lose sprovedena...

Pa eto, dobro se snasli, ima ih par miliona a izvoze gomile gasa i nafte, valjda kad imas taj kapitalizam, izvori nafte i gasa se stvore jednostavno tako, sami od sebe 
A Rusi mozda imaju vise prirodnih bogatstava od Norveske ali ih ima i 144 miliona 


Eto, tranzicija iz obakog komunizma u blazeni kapitalizam i oma sve krenulo na bolje 

Ma a komunizam se maze na lebac.   




Rusi izvlace 10 puta vise nafte od Norveske, ali probaj da uporedis koliko zlata, dijamanata, celika, uglja, plodnog zemljista, suma i ostalih prirodnih bogatstava ima Rusija a koliko ima Norveska. I Rusija jeste tesko stradala za vreme Drugog Svetskog rata, ali je narednih 50 godina eksploatisala celu istocnu Evropu, sto im ipak nije pomoglo da sprece neizbezan kolaps komunizma krajem 80-tih godina.




Lako je bilo Brozu sa desetinama milijardi dolara bespovratnih kredita koje je dobio od Amerike, pa pustio je 2 miliona jugovica da tokom 60-tih i 70-tih odu na Zapad kao gastarbajteri... pa i to nije bilo dovoljno da se spreci bankrot SFRJ 1982.

Pa sad, kad sedis na onoliko nafte i gasa a imas manje stanovnika nego glavni grad Rusije, lako se te pare podele 


Pa eno, kapitalisticki Grci umalo bankrotirali da im nije pomogla EU 

Ali ustvari ti poredis Rusiju i Norvesku kako bi nam objasnio kako komunizam u SFRJ nije valjao, a SFRJ udaljena i politicki i sve ostalo i od Norveske jednako ko i od bivseg SSSR-a 

A Rusi ne mogu da podele ono silno zlato, dijamante, naftu.. ustvari gorivo, gas, struja su kod njih dosta jeftini, kao i gradski prevoz i unutargradski telefonski razgovori.




Mislis, pomogla im kapitalisticka EU. 





Kako smo dosli dovde? Pocelo je tako sto sam nabrojao kapitalisticke zemlje koje pre 100 godina nisu imale skoro nikakvu industriju (kao Norveska i Irska) i zemlje koje su do 1974. imale vojnu huntu na vlasti (kao Grcka i Portugal), ali su se te zemlje relativno brzo razvile. S druge strane sam pomenuo zemlje koje je komunizam unazadio kao npr. Cesku, Istocnu Nemacku, Madjarsku pa i Srbiju. ETo, to je rezime.

Uglavnom, eto, sad je kapitalizam doso u Srbiju, mnogo nesto bolje nego u komunizmu