PETAR BOJOVIC
(16. 07. 1858. - 20. 01. 1945.)


PETAR BOJOVIC, (16. 07. 1858. - 20. 01. 1945.), vojskovodja i srpski vojvoda, rodio se u Misevicima kod Nove Varosi. Zavrsio je Artiljerijsku skolu u Beogradu 1880. godine. Tri godine kasnije, po potrebi sluzbe, prelazi u konjicu. Ucesnik je srpsko-bugarskog rata, 1885. godine, gde se istakao hrabroscu u borbama na Vrabci, Slivnici, u Dragomanskom tesnacu, kod Caribroda i Pirota. Zavrsio je konjicki kurs u Francuskoj, a potom i dvogodisnje generalstabne pripreme 1890. godine. Bio je nacelnik staba Moravske divizijske oblasti. Do Prvog balkanskog rata obavljao je sve znacajnije komandne duznosti.


U Prvom balkanskom ratu bio je nacelnik staba Prve armije, ciji je nominalni komandant bio prestolonaslednik Aleksandar. Ta armija se posebno istakla u kumanovskoj i bitoljskoj bitki, pa je 1902. godine unapredjen u cin generala. Ucesnik je bitke na Bregalnici u Drugom balkanskom ratu 1913. godine. Prvi svetski rat ga je zatekao na duznosti komandanta Prve armije, koja se borila sa austrougarskim snagama na Ceru. Kod Jevremovca je ranjen u nogu, ali je hrabro nastavio da sa vojskom prelazi Savu, goneci delove Druge austrougarske armije. Povlaceci svoje snage iz Srema u rejon Pecke, uspesno je ucestvovao u bitki na Drini. Pri povlacenju srpske vojske 1915. godine, drzao je front prema Drugoj bugarskoj armiji, isticuci se u borbama kod Konculske i Kacanicke klisure. Dvodnevnom protivofanzivom kod Kacanika, osujetio je bugarski prodor na Kosovo, sto je omogucilo povlacenje srpske vojske prema Albaniji i Crnoj Gori. Sa saradnicima je organizovao prebacivanje srpske vojske na Krf, u Bizertu i Solun. Rukovodio je ofanzivom srpske vojske, koja je, uz saveznicku pomoc, probila bugarske polozaje kod Gorniceva i zauzela Kajmakcalan i Bitolj.


Na Solunskom frontu, njegova armija je od Bugara oslobodila Veles i Ovce polje, a kod Kumanova je razoruzala dve bugarske divizije. Za posebne zasluge unapredjen je u cin vojvode 26. septembra 1918. godine. Nakon kapitulacije bugarske vojske, goni 11. nemacku armiju i pritom se toliko udaljio od saveznickih snaga da je vrhovni komandant Franse D' Epere zahtevao da seceka i da se ne izlaze opasnosti. Na Bojovicev predlog, srpska Vrhovna komanda je odobrila dalje nadiranje srpske vojske. Tako je Prva armija za tri dana uspela da razbije dva puta jaceg neprijatelja u predelu juzno od Nisa, a zatim da nastavi nadiranje prema severu i prvog novembra oslobodi Beograd, presavsi 500 kilometara pod borbom za samo 45 dana. 1921. je izabran za nacelnika Generalstaba. Odlikovan je najvecim domacim i stranim odlikovanjima.

U svojoj dugogodisnjoj blistavoj vojnickoj karijeri bavio se i teorijom ratne vestine. Napisao je "Metodiku za resavanje taktickih zadataka u granicama zdruzenih odreda", "Uput za obuku regruta u ratnoj sluzbi", "Vaspitanje vojnika", "Sta imamo i sta mozemo ocekivati od egzercirnih pravila uopste, a sta od pesadijskih posebice" i "Odbrana Kosovoga polja". Objavio je niz clanaka iz taktike i nastave u "Ratniku" - mesecnom casopisu srpske i jugoslovenske vojske. Sa francuskog je preveo Brijalmonovu taktiku "Bojna taktika pesadije, konjice i artiljerije".