4. Ruski general Ivanovič boravio u Trebinju u petak 06.11.92., gdje za ‘’Srpska TV’’ izjavio:  ‘’Kao vojnik došao sam pomoći Srbima, braći po krvi a poslao me Nacionalni front spasa Rusije’’.
5. Rogozin, šef vanjskopolitičkog kometata Dume i vođa Kongresa ruskih opština, je nekoliko puta posjetio tkz. Republiku Srpsku.
6. Žirinovski Vladimir, lider Liberalne demokratske partije Rusije kao jedne od najvećih partija u Rusiji i njegovi prijatelji Željko Ražnjatović Arkan i Dragan Tomić, uz strastveno grljenje i ljubljenje početkom februara 1994. god., su potpisali specijalni dogovor o suradnji u hotelu ‘’Jugoslavija’’.
7. Mousionis dr. Aris, osnivač i predsjednik ''Udruženja grčko-srpskog prijateljstva'' je avgusta 1995.god. boravio kod Bihaća i Petrovca u Bosni kao gost zločinca Mladića gdje se hvalio da je srpskim generalima prenosio NATO-ove vojne tajne dobijene od grčkog premijera Andreasa Papandreoua.
8. Jastrebov Jaroslav, momak koji u Moskvi štrajkovao glađu ispred Jugoslavenske ambasade u znak podrške srpskoj stvari, je od strane Vuka Draškovića, kada je 2001. god. od zvaničnih vlasti bio pozvan u Srbiju da se priključi Asocijaciji slovenskih zemalja Rusije, Ukrajine i Bjelorusije (the Association of Slav Countries formed by Russia, Ukraina and Belorussia), promovisan u nacionalnog heroja.

Isječak iz ratnog dnevnika ruskog dobrovoljca


Isječak iz dnevnika donskog Kozaka dobrovoljca, Šurigin Vladislava, u kom spominje svoje zemljake Babjuk Olega i bivšeg padobranca Rostovcev Igora iz Kostrome: ‘’Borili su se protiv nas ruskim oružjem koje su im isporučivali iz Njemačke. Tu, u Dalmaciji, sreo sam mnogo Rusa. Jedna grupa je bila sa Urala, vrlo dobri momci, dobrovoljci iz Rusije. Rusa su se ustaše bojale, i to veoma bojale, zbog iskustva iz Drugog svjetskog rata. U bojevima je bilo poginulih, ranjenih. Jako mi je žao tih momaka, ali oni su ispunili svoju svetu dužnost. Svi smo znali da se tako nešto može dogoditi svakom od nas. Ali najstrašnije nije bilo poginuti, već biti zarobljen. E, to je bilo najstrašnije. Prošao sam čitavu Dalmaciju, Bihać, Zvornik, Knin. U Kninu se nalazila OUN. U Knin su pristizali dobrovoljci iz Srbije, Rumunije, Bugarske. Iz Rumunije je bilo mnogo pravoslavnih dobrovoljaca, dobrih vojnika’’.

Hronologija učešća pravoslavnih dobrovoljaca u srpskim jedinicama


- Jesen 1991. Prvi ruski dobrovoljci u srpskim oružanim snagama su se pojavili 1991.god. u Hrvatskoj. To su bili ruski preprodavci koji se slučajno zatekli na pobunjeničkom području.
- Tokom 1992. i 1993. godine u tkz. Republici Srpskoj Krajini (RSK) bilo je 30-tak dobrovoljaca sa Urala, Kazahstana i Moskve uljučenih u Arkanove jedinice i jedinice VRSK. Jedan ruski doborovaljac je bio zarobljen od strane hrvatskih jedinica.
- April 1992 – Sept 1992: Prvih 15-tak ruskih dobrovoljaca u BiH u sastavu ’’Belih orlova’’ Dragoslava Bokana.
- Ljeto 1992: Izdvojena su znatna materijalna sredstva za organizovan dolazak većeg broja pravoslavanih dobrovoljaca. Manje jedinice od 10-tak ljudi raspoređene su na najvižnijim sektorima u Istočnoj Bosni i Hercegovini, uz granicu Srbije, s ciljem dizanja ’’moralnog duha’’ Srba. Finasiranje ovih jedinica potpomagala srpka emigracija i specijalne srpske službe koje rukovodile operacijom. Prvi organizator s ruske strane postao je Jaroslav Jastrebov a njegovi pomoćnici su bili: Beljajev Jurij i Zagrebov Aleksandar. Oni su uglavnom preko Kozaka tražili dobrovoljce, organizovali ih i u manjim grupama (2-3 čoveka) slali u Srbiju. U Beogradu ih je dočekivao kurir s nadimkom Brada i prebacivao u RS.
- Septembar 1992.: Formiran u Trebinju Prvi ruski doborovaljački odred (RDO-1) brojnosti 15-tak ljudi koji egzistirao do decembra iste godine čiju osnovu činilo 6 ljudi pridošlih iz Sankt-Peterburga preko organizacije ‘’Rubikon’’ i stranačkog lidera Jurija Beljajeva. (Još neka imena: Bakov Vladimir, prof. Melešev Sergej, Čakalin Dimitrij, Vlasenko Valerij).
- 26.09.1992. ‘’Ubio sam 9 ljudi’’ rekao je novinarima bonskog lista ‘’Generalanzeiger’’ i poljskog ‘’Gazeta Wyborcza’’ poljski plaćenik zvani Tomek, opisujući zločine nad civilima i zarobljenicima. U njegovom svjedočenju redaju se scene ubijanja, silovanja, mučenja, razaranja, paleži, pljačke.... ''Bacati granatu u pun autobus ljudi, za te vojnike, bez ikakve kontrole, bila je obična igra''.
- 01.11.1992. god: Formiran 2. RDO (РДО-2), kroz koji za jednu godinu njegovog postojanja prošlo nekih 50-tak ljudi, većinom veterana Pridnestrovlja. Ovaj odred učestvovao u mnogim borbenih operacijama uključujući opreracije oko Višegrada. Prvi k-dir 2.RDO bio 27-godišnji ‘’ljetni Sibirac’’ zvani ‘’As’’ koji je od strane Jastrebova imenovan još u Moskvi. Kasnije je odredom komandovao major ‘’Avganisatanac’’. Maja 1993. k-dir 2.RDO postao Trofimov Mihail, oficir sa 2 odrena Crvene zvijezde za učešće u Avganistanu. Poginuo je juna 1995.god. u Dareljima kod Prače u borbi sa Armijom BiH. Ovaj odred prestao postojati novembra 1993.god., a njegova zastava se čuva u muzeju Ruske Pravoslavne Crkeve u Beogradu uz zastavu Bele dobrovoljačke armije. U odredu je bilo i Bugara a poginula su ukupno 3 borca.
- 08.11. 1992.: na Ozren kod Doboja stiglo nekoliko stotina Rumuna i priključilo se srpskim jedinicama.
- 23.11.92.: Ruska novinarka Tatjana Mitkova, urednica vijesti ruske NTV i večernjih vijesti ''Segodnya'', (dobila internacionalnu nagradu ''International Press Freedom Award Winners’’ za 1991.god) otkrila kako se 1000 ruskih dobrovoljaca i plaćenika priprema uključiti u rat u BiH. Idući tragom svojih izvora, Mitkova je zaključila da odlazak istih organizira, grupa penzionisanih ruskih generala. Jedan od njih je penzionisani general Viktor Filatov. Mitkova je pri posjeti Trebinju otkrila da su već tada ruski plaćenici stigli u Istočnu Hercegovinu i da ratuju na strani Srba.''
- Novembra 1992.god.: Moskovska ‘’Izvjestija’’ objavila priče ‘’6 ruskih plaćenika’’ koji su nekoliko mjeseci proveli sa bosanskim Srbima ratujući u BiH.
- Decembra 1992: U Skelanima je uz pomoć Beljajev Jurija formiran manji odred nazvan ’’Odred Aleksandrova’’ čiji komandir bio bivši artiljerijski oficir Aleksandrov Aleksandar iz St.Petersburga. Ova grupa je učetvorala u borbama u rejonu Srebrenice a kasnije prebačena u rejon Sarajeva. Poslije pogibije k-dira Aleksandrova (21.05.1993) grupa se rasporedila po drugim jedinicama,
- 03.12.92. Londonski ''Times'' piše da srpske jedinice u BiH imaju oko 90 hiljada vojnika koje podupire 20 hiljada pripadnika neregularnih snaga, te nekoliko hiljada ''vikend ratnika'' koji dolaze iz pravoslanih zemalja na povremene pljačkaške pohode u BiH.

 Zima 1992. – 1993.:  U rejonu Milića kod Žepe djelovala su dva manja RDO brojnosti 15-tak ljudi.
- 02.janunara 1993.: U Višegrad stigla jedinica Kozaka porijeklom iz Rostovske oblasti, Povoložja i Moskve, brojnosti 50 ljudi tkz. Prvi kozački polueskadron (Первая казачья сотня) na čelu sa Zagrebov Aleksandrom koji ranije na spskoj strani ratovao u Hrvatskoj. Kazaci su iskorištavani za ’’sokoljenje’’ srpskih ratnika i izvođenje najsloženijih borbenih zadataka u planiranom pohodu prema Goraždu i Srebrenici. Finasiranje dovođenja ovih boraca je znatno povećano u prvoj polovini 1993. god. tako da je brojnost RDO-a povećana na 150 ljudi smještenih u Trebinju, Višegradu i Skelanima. Blizu 120 Kozaka je upotrijebljeno sa jurišnim četama tri brigade VRS (Višegradska, Goraždanska i Rogatička) prilikom upada duž rijeke Drine u centar enkave Goražde. Inače dovođenje Kozaka organizovala dvojica dobrovoljaca iz Kazahstana koji tijesno surađivali sa k-dirima ’’Belih orlova’’. U prvom kozačkom polueskadronu najviše bilo Kozaka s Dona, iz Saratova i Moskve a bio je i određen broj drugih ’’rodoljuba’’. Tokom 2-mjesečnih oparacija na zauzimanju Goražda ovom jedinicom komandovala zaredom 3 vojna atamana. Nakon ranjavanja Zagrebova, drugi je bio Kotov Genadije, kozački pukovnik iz Volgodonska, koji poginuo februara 1993.god. kod Višegrada, (on se smatra jednim od najboljih k-danata Ruskog dobrovoljačkog pokreta uopće) .

 Krajem februara 1993. godine u Višegrad počinju da pristižu novi dobrovoljci, a pretežnu većinu među njima više ne čine Kozaci. Krajem februara i početkom marta jedna grupa zvana ’’Carski vukovi’’ je niz Drinu otišla na tuzlansko ratište, rejon Majevice. Učestvovala je u akciji u rejonu Priboja kod Lopara, k-dir ovog odreda je bio major ’’avganistanac’’ zvani Edika.  U selu Prelovina poginuo je 10.marta 1993.god. mladi Moskovljanin Čakalin Dimitrij. Ovaj odred je krajem marta otišao na Ilidžu kod Sarajeva, ali zbog nesuglasica sa Srbima, produžio u Podgrab u sastav garnizona Prača da bi učestvovao u operacijama oko Goržda. K-dir Edik se maja 1993 vratio u Rusiju da bi se kasnije 1999.god. pojavio ponovo na Kosovu. Novi k-dir postao Trofimov Mihail, takođe ’’avganistanac’’ koji 07.06.1993.god. nakon ranjavanja podlegao u bolnici na Palama. Smatra se da su ’’Carski vukovi’’ bili jedan od najboljih odreda ruskih dobrovoljaca koji učestvovali u mnogo borbenih operacija i s gubitkom od 4 borca. U Bileći je urađena posmrtna spomen ploča sa 10 imena ruskih dobrovoljaca.
- Mart 1993: U drugoj dekadi marta 1993. god. od ostataka Drugog RDO, Prvog kozačkog polueskadrona i novoprispjelih dobrovoljaca formiran je 2. objedinjeni RDO (ORDO-2) u čijem sastavu je bilo oko 35 ljudi. Odredom su komandovali razni komandiri, većinom Kozaci. Odred je postojao do maja 1993. godine i učestvovao u operacijama (12.april 1993) u rejonu planine Zaglavak kod Višegrada gdje su 3 ruska dobrovoljca poginula a 3 ranjena. (Jedna ulica u Višegradu dobila naziv Kozačka)
- Ljeto 1993.: Osim 2.RDO, koji bio u rasulu, do kraja ljeta nije ostao niti jedan organizovan odred ruskih dobrovoljaca. Većina su tada prilazili sastavu srpskih odreda. Jedino je postojala tkz. “Ozrenska brigada” (kod Doboja) koja brojala desetak ljudi.
- Oktobra 1993. : Na Jevrejskom groblje u Sarajevu osnovan 3.RDO a njegov k-dir bio bivši pripadnik UNPROFOR-a Škrabov Aleksandar koji kasnije poginuo u selu Gomolje kod Sarajeva. Ova jedinica učestvovala u velikom broju operacija, proboj prema Olovu decembra 1993. g., zauzimanju fabrike oružja “Pobeda” u Goraždu itd. Kroz ovu jedinicu prošlo 80-tak ruskih dobrovoljaca. Poslije pogibije k-dira Šrabova juna 1994.god. 3 RDO je prestao postojati.
- Druga polovina 1993.: U Višegrad se vratilo nekoliko Kozaka koji kasnije činili manji RDO brojnosti oko 5 ljudi
- Ljeta 1994.: Od 3. RDO otcijepila se manja grupa dobrovoljaca koji su u Dobrinji osnovali manji odred koji postojao do novembra 1995. god., a kroz njega je prošlo 15-tak ljudi.
- Mart 1995.: Na zahtjev zločinca Mladića u Vlasenici osnovana Grčka dobovoljačka garda koja bila podređena četničkoj komandi. Grb na uniformi bio bijeli dvoglavi orao na crnoj podlozi.
- Tokom maja 1995,: Grupa od 150 ruskih i grčkih ''kontraktniki’’ iz Užica u Srbiji stigla u Avtovac kod Gacka na poziv k-de VRS s ciljem osnivanja internacionalne brigade. Bili su obučeni u jednodjelnu crnu rusku uniformu sa crnim beretkama. Djelovali većinom u istočnoj BiH uključujući Bijeljinu. Većina su bili veterani rata u Avganistanu te oficiri ranga kapetana ili višeg koji dezertirali iz ruskog ministarstva odbrane kad je Boris Jeljcin došao na vlast. Dobijali su 200 DM mjesečno. Petorica ovih je ranjena u akcijama oko Žepe i liječeni su u užičkoj bolnici Rusi su surađivali sa Arkanovim ‘’Tigrovima’’ i Šešeljevim ‘’Belim orlovima’’ kod Kalinovika. Obezbjeđivali su i konvoje sa naftom koje Bokan i Arkan švercovali iz Grčke. (Neka imena: Itbajev Ilja, k-dir ruske jedinice u srpskoj Višegradskoj brigade koji u Rusiji ostavio ženu i dvoje djece, Purov Dimitrij, već pomenuti Zagrebov Aleksandar Saša, Migutu Jevgenij, Kremčenko Aleksandar kao najmlađi ruski dobrovoljac (20 godina) koji se ošišao do glave ostavivši na potiljku kosu u obliku četiri slova C).

- 13. jula 1995.: Grčki list  ‘’Ethnos’’ u doba masakra u Srebrenici, izvještavao da se grčka i srpska zastava ‘’vihore jedna uz drugu kao živi dokaz ljubavi i solidarnosti dva naroda i zahvalnosti koju srpski vojnici osjećaju zbog pomoći grčkih dobrovoljaca koji se bore na njihovoj strani".
- Jesen 1995.: U jednoj od posljednjih ofanziva srpskog agresora u srednjoj Bosni, velike srpke snage su raspoređene na Nikšićku visoravan kod Sarajeva. Jednu od najvažnijh uloga imala jurišna izviđačka jedinica ’’Beli Vukovi’’ pod k-dom Knežević Srđana (smještena u Olimpijskom centru Jahorina) u čijem sastavu su bili skoro svi ruski dobrovoljci 3. RDO i odreda Dobrinja. Zbog 80-tak Rusa, 10-tak Bugara, nešto Grka i Rumuna, jedinica “Beli Vukovi”, koja učestvovala u poznatim operacijama oko Sarajeva (tokom 1994. i 1995.god.) je postala najpoznatija jedinica s kraja rata u kojoj su se okupili ruski dobrovoljci.
- Jesen 1995.: Desetak dobrovoljaca se odvojila od odreda “Beli Vukovi” i prebacila u Vlasenicu gde ušla u odred “Vukovi sa Drine” gdje ostala do kraja rata. U Vlasenici je već postojao odred grčkih dobrovoljaca nazvan “Grčka garda”. Nekoliko Grka je bilo i u odredu “Beli Vukovi” i kod srpskih četnika u Sarajevu na Jevrejskom groblju.
- Juli 1995.god. Četvorici Grka, pripadnika Grčke dobrovoljačke garde smještene u Vlasenici, koji su se borili sa bosanskih Srbima pod gen. Mladićem u vrijeme Srebreničkog pokolja, dodijeljeno je Karadžićevo odlikovanje ‘’orden belog orla’’. Jedan grčki ‘’učesnik’’ je samo nekoliko dana poslije užasnog masakra intevjuiran na grčkoj TV mreži: ''Nakon što je artiljerija prestala bombardovati, uletjeli smo i počistili mjesto''. Stotinjak Grka, učesnika u masakru, čija zastava u Srebrenica pobodena tik uz četničku, su u grčkim medijimaje slavaljeni kao pobjednici.

 - 1999.god.:  Nakon zračnih napada NATO-a na SRJ i objave ratnog stanja (24.mart 1999.god.) veliki talas od 200 ruskih i ukrajinskih dobrovoljaca, organizovanih kroz prihvatni centar u Vinči kod Beograda (upravnik penzionisani pukovnik Milan V. Petković), pohrlio na Kosovo. Ovi pravoslavni dobrovoljci su raspoređeni mahom u 37., 125. i 549. brigadu, na prvu liniju fronta prema Alaniji. Poznato je da su poginula najmanje trojica.
- Avgust 2001.god.: Manja grupa ruskih dobrovoljaca (oko 7 ljudi) pojavila se u Makedoniji te učestvovala u borbama protiv albanskih separatista.
- Januar 2004.: List ''Srpski krst'' u br. 260 objavio članak ‘’Hag traži dobrovoljce’’ Vladislava Kasina. Članaki govori o ulozi i značaju dobrovoljačkog pokreta pravoslavne braća slovenskih zemalja. ‘’Ruski momci su išli sledeći zov svoga srca koje je negodovalo zbog čudovišne nepravde: pola sveta se okomilo na malu Republiku Srpsku u Bosni i na Srpsku Krajinu. Odlazili su radi časti da ratuju i, ako treba – poginu za svoju pravoslavnu braću, za pravednu stvar, za interese Rusije. I ratovali su, i ginuli časno. Ruski dobrovoljci nisu osramotili Svetu Rusiju: mnogi su zaspali večnim snom u Bosni i Krajini. O nekim dobrovoljcima Srbi su čak I pesme spevali. Ruski odredi, potčinjeni srpskoj komandi, korišćeni su na najtežim mestima: za proboj odbrane, izviđanje, diverzije. Samo prisustvo ruskih dobrovoljaca u borbi protiv muslimana sokolilo je Srbe, koji su u njima videli veliku Rusiju i činjenicu da sami ne ratuju protiv celog sveta. Ruski dobrovoljci su iskupili greh vlade Rusije koja izdala svoj srpski narod potvrdivši da nije prekinuta duhovna i krvna veza između Rusa i njihove pravoslavne braće Srba te da u Rusiji još uvek ima ljudi spremnih za dobrovoljno žrtvovanje za pravednu stvar''.


Preuzeto sa neprijateljskog sajta bosnjaci.net

Legenda Srbske Grbavice!

Bila bi prava sramota ne pomenuti i Srdjana Knezevica,srbina, koji je zaduzio svoj narod junackim delima...i na kraju je mucki ubijen od strane izajica Srpskog naroda
 http://forum.burek.com/index.php/topic,284026.0.html