Да није тужно,било би смијешно!Каже Велики Брат да ће просјечна плата бити 500 евра!!!
Можда,ал кад урачунају њихове енормне зараде у тај просјек!Мој отац ради часно и поштено 35 година у једној фирми и има мјесечну плату од вјеровали или не 120 евра!!!А сваки дан иде на посао!Јели то тај просјек од 500 евра???
Што рече ова црногорка,Мило се једини супроставио Слобу!А ко је водио рат за мир заједно са Слобом?Ко је слао резервисте из Никшића и Црне Горе на ратиште?Тај ваш исти вољени фирер МИЛО!!Нешто сте ми много кратког памћења!Додуше Мило је и 1990 када је "рушена" комунистичка власт( а уствари само је једна гарнитура отишла,друга дошла,што би народ рекао СЈАШИ КУРТА ДА УЗЈАШЕ МУРТА) тада говорио:"Никада више нећете имати плате од 1000 марака"!!! И стварно,скидам му капу за одржано обећање,више никад нисмо ни имали ни приближно толике плате!
У свакој нормалној држави( а Милов пашалук је све само не нормална држава) ако једна гарнитура не ваља,мијењају је другом,па ако и ови не ваљају,и њих смијене!То је суштина демократије на коју се толико позивају режими и у ЦГ и у Србији,једино су код нас изгледа несмјењиви!ЦГ је једина европска земља у којој су још увјек комунисти на власти(додуше под другим именом)
Да вас подсјетим на неке изјаве вашег вољеног фирера:

Ispeci pa reci i biografiju poreci
Dnevni list "Pobjeda" 22. oktobra 1991. godine , Đukanović:  "Pohod na Dubrovnik je  svrsishodan i  svako suprotno stanovište je izdajničko."

Đukanović :  "ne može se mahati grančicama mira dotle dok se srpski narod u Hrvatskoj kolje, masakrira, siluje, dok im se pale kuće i uništavaju imanja samo zato što su Srbi. Rat se ne dobija dezerterstvom već mobilizacijom"

"Pobjeda" 3. oktobra 1991.godine , Marović:  Crna Gora se "nalazi u ratu " s tom razlikom što je "ovo rat koji će donijeti mir", jer, ovog puta,  mir je jedino moguće obezbijediti ratom "neovisno koliko će biti patnje i bola."

Đukanović:  „Šah sam omrznuo od njih i njihovog podaništva šahovnici i mladoj demokratiji tipa kalašnjikov."

Đukanović: „Nametnuti rat ćemo dobiti, baš kao što smo takve protivnike, kao što su oni , pobjeđivali tokom čitave istorije. Samo, ovog puta ćemo ih pobijediti i završiti zajednički život s njima, nadam se za sva vremena."

Đukanović: „Sve opozicione separatističke stranke u Crnoj gori nas optužuju da smo vodili besmisleni rat, a ni jedna za to nema argumente. A argument je da nam je rat bio nametnut, bili smo napadnuti od strane hrvatske vojske."

Đukanović:  „Hrvatska vlast je po svaku cijenu željela rat- i ima ga"

". U jesen '91. proizveli su zbilju u kojoj su morali da se brane od viška dobrovoljaca za rat protiv "ustaških hordi, bjelosvjetskih Tuđmanovih plaćenika - među kojima ima Kurda, Bugara, Rumuna, Turaka, Iračana, pa čak i Filipinaca".

Đukanović: "Milošević je nešto najbolje što se moglo desiti Jugoslaviji u ovom trenutku, kada povampirene fašističke snage u Hrvatskoj i Sloveniji pokušavaju da unište sve ono što je stvoreno od 1945. godine do sada. Ponosan sam da u ovim istorijskim trenucima mogu da budem rame uz rame sa njim u odbrani tekovina revolucije" (1992).

Đukanović: . "U posljednje dvije godine nijedna profesija nije doživjela sunovrat kao novinarska", a "vlada je odoljela iskušenjima da se upusti u dnevno i primitivno polemisanje sa lažima i bezobrazlucima koje su autori iznosili" (1994).

Đukanović:  "Ja, niti bilo ko od nas u rukovodstvu, ne stidimo se reći da smo komunisti niti da želimo nastavljati izvornu komunističku ideju." Zajednička država, govorio je, ima "slobodarski i antifašistički karakter zato što njihove vladajuće partije baštine četvrti, sedmi i trinaesti jul". "Ljevičar sam u duši zato što bih volio da živim u državi socijalne pravde."

Đukanović: "Zajednički imenitelj partija koje okuplja Savez reformskih snaga je srbofobija i antikomunizam"

„ Politiku agresivnog antikomunizma i gotovo patološke srbofobije nudi Savez reformskih snaga Jugoslavije. Iza nevještih reformskih maski, lako je prepoznati protagoniste bivše, od naroda odbačene politike, nekoliko mladih, nezadovoljnih vlastohljebnika, šačicu crnogorskih nacionalista, šačici suludih islamskih fundamentalista i albanskih separatista, koji svom narodu nude mržanu."

Đukanović:  "Tek ću da budem bogat kada budem prestao da se bavim politikom."

"Ponosni smo na srpsko porijeklo i crnogorsku državnost, na slavnu istoriju srpskog naroda. Zato i vjerujemo u zajedničku budućnost i prosperitet."- Đukanovic

Đukanović: "Što se tiče straha od Srbije, time pokušava politički manipulisati jedan broj ljudi, nasljednika ustašoidne politike Sekule Drljevića i Savića Markovića Štedimlije, politike razbratništva sa srpskim narodom. U svojoj zaslijepljenosti mržnjom, oni izmišljaju etnogenetske teorije o tome da smo iz Male Azije, pričaju kako je naše pismo latinično a vjera nam katolička... I to sve s namjerom da dokažu našu autohtonost i posebnost u odnosu na Srbe." (NIN, 1990)

Đukanović:  "Naglašena briga za Crnu Goru samo je dimna zavjesa iza koje se krije mržnja prema uvijek 'potencijalnom okupatoru' - srpskom narodu."

Marović: "Što manje funkcija, to više slobodnog mišljenja."

(1991.) Đukanović. "Crna Gora je opstala kao ostrvo slobode kada su drugi bili porobljeni, pa zašto sada ne bi mogla opstati kao ostrvo komunizma."

(1992.) Đukanović: "Svaki pametan Crnogorac i svaki pošten čovjek u ovoj zemlji sa prezirom pominje ime izdajnika Jevreme Brkovića, koji je iz lične sujete izdao svoj narod i sada daje antijugoslovenske izjave po Zagrebu, dok ustaše, ponovo kao 1941. godine, krvave svoje kame na nemoćnim srpskim civilima„

Đukanović:  "Od svega najviše mrzim četnike , ustaše I stopostotne Crnogorce!"

Đukanović: „Na Kosovu je napadnuta Jugoslavija. Kosovo je bedem srpskog i crnogorskog naroda koje ne može pasti dok je nas i pokoljenja naših potomaka. Nebrojeno puta smo rekli: Kosovo se mora braniti svim sredstvima" , Andrijevica 13. jul 1990

Đukanović: POBJEDA 26.05.1998 :"Zbog vjekovnih bratskih veza. Zajedničke krvi u svim ratovima prolivene, zbog vjekovnog sna najboljih Crnogoraca i Srbijanaca, zbog izvjesno bolje zajedničke budućnosti, Crna Gora se i otvorenog srca opredijelila za život u zajedničkoj državi sa Srbijom."

mesec dana posle....

"Nasa je primarna ideja da svoje ovakve ambiciozne planove realizujemo kroz nasu zajednicku državu Saveznu Republiku Jugoslaviju, koja predstavlja i nas svjestan izbor i nas strateski interes. Mislimo da je lakse i bezbolnije, posebno na Balkanu, mijenjati promasenu politiku i njene aktere, nego granice. "

Marović o holokaustu : ‘ I inicijatori moraju na sud... Moja je zemlja, zajedno sa ostalim zemljama nastalim iz pepela bivše Jugoslavije, platila visoku cijenu manjku tolerancije a višku rasizma, ksenofobije, diskriminacije i kršenju najelementarnijih ljudskih prava. Cijena "takvih sumanutih političkih projekata" još dugo plaćati, dodajući da se žrtvama ne mogu vratiti životi, ali da se "može i mora suditi inicijatorima i počiniocima zločina, pokazujući na taj način da nekažnjivost nije i ne smije biti opcija".

Marović:  POBJEDA, 11. jula 1991. godine: «Ali, kome se upucuju zahtjevi za mir. Onima koji ubijaju i nasilno proganjaju cijele narode? Onima koji pucaju na sinove naše zemlje? Onima cije su cijevi okrenute prema našim gradanima? Onima ciji nas redarstvenici docekuju oružjem i prijetnjom?»

Marović: : "Da li na minobacace treba odgovarati kontemplacijom i gandizmom?". Ismijavao je hrvatske težnje za državom, nazivajuci hrvatski izbor kanibalizmom, a podršku iz Evrope "licemjerjem stare gospode". «Iz Evrope nam donose istrošene, pogrešne i marginalne stvari» edukovao je Marovic narodne mase.

Marović: „O Bože, bojim se da mir dobija na značaju samo onda kada ga naš narod želi sačuvati za sebe i svoje potomstvo. Treba li da taj narod u miru nestane, pa da dozaže da je za mir i za Evropu, za zajedništvo i dostojanstvo. Blago mirotvorcima: oni će se sinovima Božijim zvati."

Marović: "Crnogorstvo nije moguce bez srpstva, a tek sa srpstvom dobija na važnosti i znacaju" (Indeks, novembar 1993).

Marović: „Danas JNA, pa i jedinice koje se nalaze koje su od Debelog brijega krenule u, kako je potpredsjednik Kostić rekao, ofanzivnu akciju, čine ono što smo zajednički mislili i zajednički dijelimo kao vrijednost..."

Marovic je na vanrednoj sjednici Predsjedništva i Vlade Crne Gore uvjeravao  «sukob nije mogao izbjeci».

I eto, covek je manipulacijama uspeo peti put da postane premijer! Da ne verujes!

Taj retorički vremeplov bi trebalo uvesti kao obaveznu emisiju na RTS-u. I za naše političare, doduše, opet bi bombardovali RTS, ali ovoga puta drugi neki ljudi...  Htedoh samo da potvrdim, svi dolaze na vlast manipulacijom, sa novim prilagođenim pričama, a narod zaboravlja... Pa pogledajte ko je kod nas na vlasti, a o ministarskim redovima i da ne govorim.

Naravno da u sebi nemam ni grama onoga sto se sad smatra "crnogorskim", i hvala Bogu da je tako.... Od Srpske Sparte, stigli ste do Siptarskog otiraca...

Ravene fali ti ovde i zastava milogore.

Izabrana nova vlada Crne Gore, Đukanović premijer
Autor: Beta | 29.02.2008 - 20:26
Izabrana nova vlada Crne Gore, Đukanović premijer

Skupština Crne Gore izabrala je danas novu vladu na čijem je čelu lider vladajuće Demokratske partije socijalista (DPS) Milo Đukanović.

Đukanovićev program i sastav vlade podržali su poslanici vladajuće koalicije i dela manjinskih partija, dok su opozicione partije bojkotovale završnu reč mandatara i glasanje.
Od 46 poslanika koji su glasali, Đukanovićevu vladu su podržala 42 poslanika dok su četiri poslanika bila uzdržana.
Đukanoviću je to peti mandat na čelu izvršne vlasti od 1991. godine, kada je sa 29 godina prvi put izabran za premijera.

Nova vlada je po svom sastavu identična onoj za koju se u novembru 2006. godine opredelio Đukanovićev prethodnik Željko Šturanović, osim što su popunjeni upražnjeni resori prosvete i kulture.
Đukanović je, u gotovo sat vremena dugoj završnoj reči, odbacio tvrdnje da se na najviše državne funkcije vratio pod pritiscima iz "inostranstva i privilegovanih krugova u Crnoj Gori".
"Niko me nije primorao da se povučem sa državnih funkcija, niti me je neko naterao da se vratim. Nemam dug ni prema kome u zemlji i inostranstvu", kazao je Đukanovć i dodao da se "ne vraća da bi se odužio NATO-u, niti da bi priznao Kosovo ili da bi štitio interese privilegovanih krugova u Crnoj Gori".

On je objasnio da se vratio zbog bolesti bivšeg premijera Željka Šturanovića i zbog toga što je kao predsednik vladajuće partije "imao posebnu odgovornost da mora sam da podmetne leđa".
Đukanović je osporio i kritike da vlada na njegovom čelu "nema snage i političke volje" da Crnu Goru integriše u evropske i evroatlantske strukture, jer je "zavisna od nekih centara moći na čijem je čelu sam Đukanović". Novi premijer je tim povodom kazao da "ne spada u one koji se zaklinju Evropi ili bilo kome, već u one koji veruju da je u najboljem interesu Crne Gore da u njoj žive evropske vrednosti i standardi".

Odgovarajući na opozicione kritike da zauzima "čvrst stav ka što bržem članstvu u NATO", te na ocene da o tome treba da odlučuju građani na referendumu, Đukanović je najavio da će "svim političkim sredstvima pokušati da ubedi crnogorsku javnost da je u njenom najboljem intersu da bude deo evroatlantskih integracija, nego da ostane izvan njih".
Na pozive opozicije da se što pre izjasni da li će priznati ili neće nezavisnost Kosova, Đukanović je odgovorio da opozicija pokušava da "nametne imperativ" da državna politika treba da žuri po tom pitanju.

On je ponovio da će Crna Gora "slediti svoje nacionalne interese, obavezu odgovornosti prema regionalnoj stabilnosti i njene trajne posvećenosti evropskim i evroatlantskim integracijama".
Novi premijer je obećao da će po povratku na premijersku dužnost zamrznuti svoje firme i biznis.
Đukanović se vratio na premijesku dužnost posle odluke njegovog prethodnika Željka Šturanovića da se povuče zbog bolesti.

Blic

Sad će Milo junački da se suprotstavi Beogradu i prizna Šipniju.

Evo Mile ponovo jel znate da taj covjek nikada nista u zivotu nije radio nego je stalno od dvadesetih godina  u politickom zivotu a time i u vlasti

29 February 2008 19:47 pm
POLITIKA – VLADA - BIOGRAFIJA
Biografije premijera i članova Vlade

Podgorica, (MINA) – Crnogorski premijer Milo Đukanović aktivno je prisutan 17 godina na političkoj sceni Crne Gore i za to vrijeme četiri puta bio je predsjednik Vlade, a u jednom mandatu i predsjednik države.

Đukanović je rođen 15. februara 1962. godine, u Nikšiću. Završio je Ekonomski fakultet u Podgorici.

Bio je najmlađi premijer u Evropi. Na tu dužnost izabran je 15. februara 1991. godine na 29. rođendan. Dužnost premijera obavljao je uzastopno u tri mandata, sve do 19. oktobra 1997. godine kada je pobijedio na neposrednim izborima za predsjednika Crne Gore.

Za predsjednika Vlade ponovo je izabran 8. januara 2003. godine.

Bio je lider Bloka za nezavisnu Crnu Goru. Pod njegovim vođstvom građani Crne Gore su na referendumu održanom 21. maja 2006. godine donijeli odluku o obnovi crnogorske nezavisnosti.

Nakon pobjede na parlamentarnim izborima održanim 10. septembra 2006. godine, Đukanović se povukao sa najviših državnih funkcija.

Demokratska partija socijalista ponovo ga je predložila za premijera nakon što je predsjednik Vlade Željko Šturanović podnio ostavku iz zdravstvenih razloga.

Potpredsjednik Vlade za evropske integracije Gordana Đurović rođena je 1964. godine u Novom Kneževcu, u Vojvodini, gdje je završila osnovnu školu.

Srednju ekonomsku školu završila je 1982. godine u Herceg Novom, a diplomirala na Ekonomskom fakultetu u Beogradu 1986. godine. Magistrirala je 1991. godine na Ekonomskom fakultetu u Podgorici, gdje je i doktorirala 1994. godine iz oblasti planiranja privrednog razvoja u tranziciji.

Bila je vanredni je profesor na Ekonomskom fakultetu u Podgorici na predmetu Privredni razvoj i regionalna ekonomija, na redovnim i postdiplomskim studijama.

Potpredsjednik Vlade za ekonomska pitanja Vujica Lazović rođen je 1963. godine u Plavu.

Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Podgorici 1986. godine. Na Ekonomskom fakultetu u Beogradu 1994. godine je odbranio magistarsku tezu, a doktorirao na podgoričkom Ekonomskom fakultetu 1997.godine.

Bio je dekan i profesor Ekonomskog fakulteta u Podgorici.

Ministar inostranih poslova Milan Roćen rođen je 1950. godine u Rasovi, opština Žabljak. Završio je Fakultet političkih nauka, odsjek žurnalistika.

Bio je glavni politički savjetnik predsjednika Vlade Crne Gore, a obavljao je i funkcije pomoćnika ministra inostranih poslova, savjetnika za politička pitanja u ambasadi Jugoslavije u Moskvi, specijalnog savjetnika predsjednika Vlade Crne Gore u Moskvi, kao i ambasadora bivše državne zajednice Srbija i Crna Gora u glavnom gradu Rusije.

Ministar finansija Igor Lukšić rođen je 1976. godine u Baru.

Završio je Ekonomski fakultet u Podgorici 1998. godine, a dvije godine kasnije i postdiplomske studije na istom fakultetu, da bi 2002. godine magistrirao. Doktorirao je 2005. godine sa temom “Tranzicija - proces ostvarivanja ekonomskih i političkih sloboda”.

Od 2004. godine obavlja funkciju ministra finansija. Prethodno je radio kao sekretar Ministarstva inostranih poslova Crne Gore, dvaput je biran za poslanika. Bio je i savjetnik predsjednika Vlade za odnose s javnošću, kao i zamjenik ministra inostranih poslova bivše državne zajednice.

Ministar odbrane Boro Vučinić rođen je 1954. godine u Podgorici, gdje je završio gimnaziju, Pravni fakultet i magistraturu.

Radni angažman počeo je u Građevinskoj radnoj organizaciji "Titograd". Nakon toga radio je u opštinskim organima i bio na čelu Društvenog fonda za građevinsko zemljište, poslovni prostor i puteve.

Biran je za odbornika u Skupštini opštine Podgorica i poslanika u Skupštini Crne Gore.

Ministar unutrašnjih poslova Jusuf Kalamperović rođen je 1945. godine u Baru.

Završio je Pravni fakultet. Bio je potpredsjednik Vlade, predsjednik Skupštine opštine Bar, član Predsjedništva Crne Gore, pomoćnik generalnog direktora Prekookeanske plovidbe.

Za ministra pomorstva i saobraćaja biran je tri puta.

Ministar zdravlja i socijalne politike Miodrag Radunović rođen je 1959. godine u Beranama, gdje je završio osnovnu školu i gimnaziju.

Medicinski fakultet završio je 1982. godine u Nišu, a specijalističke studije iz opšte hirurgije i postdiplomske studije na Medicinskom fakultetu u Beogradu.

Dugogodišnji je zdravstveni radnik, a bio je poslanik u dva mandata u crnogorskom parlamentu.

Ministar saobraćaja i telekomunikacija Andrija Lompar rođen je 1956. godine na Cetinju.

Osnovnu i srednju školu završio je u Kotoru. Diplomirao je na Mašinskom fakultetu u Beogradu, na grupi za brodogradnju, a magistrirao na Svjetskom pomorskom Univerzitetu u Švedskoj 1981. godine, dok je 1988. doktorirao na Univerzitetu Crne Gore.

Od 1982. do 1990. godine radio je u Jugooceaniji –Kotor, na poslovima tehničkog održavanja i investicija. Od 1990. godine profesor je na Fakultetu za pomorstvo, gdje je obavljao funkciju dekana, do imenovanja za ministra pomorstva i saobraćaja.

Ministar ekonomije Branimir Gvozdenović rođen je 1961. godine u Baru.

Završio je Elektrotehnički fakultet. Bio je potpredsjednik Vlade za ekonomsku politiku i privredni razvoj, a obavljao je i funkciju vršioca dužnosti ministra pomorstva, kasnije i turizma.

Ministar poljoprivrede Milutin Simović rođen je 1961. godine u Nikšiću.

Završio je Poljoprivredni fakultet u Novom Sadu 1986. godine, gdje je i magistrirao. Za ministra poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede izabran je 1998. godine. Član je Predsjedništva Demokratske partije socijalista.

Ministar turizma i ekologije Predrag Nenezić rođen je 1970. godine.

Završio je Eekonomski fakultet. Kada je došao na mjesto ministra turizma, bio je najmlađi član kabineta tadašnjeg premijera Filipa Vujanovića. Prethodno je stažirao u kabinetu Mila Đukanovića.

Ministar za zaštitu prava manjinskih naroda Fuad Nimani rođen je 1948. godine u Skadru.

Osnovnu školu završio je u Ulcinju, gimnaziju u Prištini. Studije je završio na Kosovskom univerzitetu - odsjek matematika. Bio je predsjednik i potpredsjednik Demokratske unije Albanaca i gradonačelnik Ulcinja.

Ministar pravde Miraš Radović rođen je 1959. godine u Kolašinu.

Pravni fakultet završio je 1981. u Podgorici. Do 1990. radio je u osnovnom sudu Kolašin kao sudijski pripravnik, stručni saradnjik, sudija i predsjednik suda.

Od 1990. do 1992. godine bio je predsjednik Osnovnog suda u Danilovgradu. U periodu 1992-2001. godine bio je sudija Višeg suda u Podgorici. Bio je i sudija Vrhovnog suda Crne Gore.

Ministar bez portfelja Suad Numanović rođen je 1960. godine u Bijelom Polju.

Po završetku medicinskog fakulteta, specijalizaciju iz interne medicine završio u Beogradu. Radio u Opštoj bolnici u Bijelom Polju.

U periodu od 2001-2003. godine obavljao dužnost direktora Doma zdravlja u Bijelom Polju.

Od januara 2003. godine je ministar bez portfelja u Vladi Crne Gore. Predsjednik je Komisije za stambena pitanja u Vladi Crne Gore.

Ministar kulture, medija i sporta Branislav Mićunović bio je direktor Crnogorskog narodnog pozorišta, dugogodišnji profesor glume na fakultetima dramskih umjetnosti u Beogradu i na Cetinju.

Dobitnik je Trinaestojulske nagrade.

Ministar prosvjete i nauke Sreten Škuletića je redovni profesor na Elektrotehničkom fakultetu i prorektor Univerziteta za međunarodnu saradnju.

Kako god vi ovde kenjali,ovo ili ono...necemo sad da ulazimo u to ko je i sta je Milo Djukanovic...to svi dobro znamo,i to nije upitno...
Cinjenica je da je on premijer,je mozda cak i nista naspram ove situacije kod nas,premijer je neko ko ima odokativno 15-20% podrske...
Dakle,ako je vecina u CG za nesto(samostalnost),gde je tada cuveni legallisticki stav naseg nam premijera,da prizna C.Goru i ajmo dalje,nego ko p... neka cuti,ni ambasadora jos dole nemamo...

A sto se teme tice...
Neka o tome odluce oni koji u Crnoj Gori zive i imaju pravo glasa....posto vidim da je dosta clanova dalo sebi za pravo da prosipa propagandu svakakve vrste,a da pri tom jos i vredja zdrav razum ostalih ucesnika u diskusiji...

@Niko79 Bravo!