Suđenje Momčilu Perišiću
Svjedok: "Oficiri u vojsci RS su plaćani iz Beograda"
Oficiri u armijama Republike Srpske i Republike Srpske Krajine dobijali su platu iz SRJ, ali su bili pod komandom tih vojski, tvrdi svjedok na suđenju Momčilu Perišiću, prenosi srbijanski B92.
Momčilo Perišić
Momčilo Perišić
General Perišić, koji je 1993-98. bio načelnik Generalštaba Vojske Jugoslavije, optužen je pred Haškim tribunalom za pomaganje i podržavanje zločina nad nesrbima u Sarajevu, Zagrebu i Srebrenici od 1993. do 1995. godine, koje su počinile snage Vojske Republike Srpske (VRS) i Srpske Vojske Krajine (SVK). Po optužnici, Vojska Jugoslavije, Vojska Republike Srpske i Srpska Vojska Krajine bile su jedna armija pod kontrolom generala Perišića.

Svjedok odbrane Stamenko Nikolić, koji je u to vrijeme bio načelnik Uprave za sistemska i statusna pitanja u Saveznom ministarstvu odbrane, izjavio je da su oficiri Vojske Jugoslaviije, porijeklom iz BiH ili Hrvatske, bili upućivani na službu u vojske Republike Srpske i Republike Srpske Krajine posredstvom posebnih kadrovskih centara formiranih u Generalštabu Vojske Jugoslavije, po naređenju tadašnjeg predsjednika SRJ i Vrhovnog vijeća odbrane Zorana Lilića.

Osim tih oficira, prema riječima svjedoka, na službu u VRS i SVK odlazili su i dobrovoljci.

Nikolić je posvjedočio da su ti oficiri preko 30. i 40. kadrovskog centra GŠ VJ dobijali platu i ostvarivali "statusna prava", poput socijalnog, zdravstvenog i stambenog osiguranja, koja su prethodno stekli službom u VJ.

"Pripadnici VRS i SVK mogli su ostvarivati ista statusna prava kao i oficiri VJ", rekao je svjedok.

Oficiri su, po Nikolićevim riječima, odlaskom na službu u vojske bosanskih i krajiških Srba "izašli iz lanca komandovanja VJ, a ušli u komandni lanac VRS i SVK i tamo su raspoređivani na dužnosti, na šta VJ nije imala uticaj", prenosi B92.

U maju 1995., prema podacima tih kadrovskih centara, na službi u VRS bilo je 2.276 oficira, među kojima i 12 generala, a u SVK 925 oficira, uključujući i četiri generala.

Dok ga je unakrsno ispitivao tužilac Barni Tomas, penzionisani general Nikolić je potvrdio da je Savezno ministarstvo odbrane prije formiranja kadrovskih centara ocijenilo da za njihovo ustanovljenje "ne postoji zakonska osnova".

Podaci o oficirima upućivanim u VRS i SVK držani su u tajnosti, kazao je svedok, ali je negirao tvrdnju tužioca da su prema onima koji bi odbili da odu ili bi se sami vraćali bile preduzimane represivne mere.

Kao dokaz da su ti oficiri bili odvojeni od VJ, Nikolić je tokom svjedočenja naveo i to da su u jesen 1994. njima bile obustavljene plate, nakon što su vlasti u Beogradu uvele sankcije Republici Srpskoj zbog odbijanja Vens-Ovenovog mirovnog plana.

Svjedok je, međutim, potvrdio da su isplate bile obnovljene zbog ugroženosti porodica oficira, pošto mu je tužilac Tomas predočio dokument kojim je to od Generalštaba VJ zatrazio tadašnji komandant VRS Ratko Mladić.

Nikolić je precizirao da je 40. kadrovski centar GŠ VJ prestao da postoji krajem 1995., posle hrvatske operacije Oluja i kraha RSK, a da je 30. kadrovski centar, preko kojeg su oficiri upućivani u VRS, u martu 2001. ukinuo tadašnji predsednik SRJ Vojislav Koštunica.
(Sarajevo-x.com)

http://www.sarajevo-x.com/bih/clanak/100308112

ajmo aGresori o'pletiteeeeeeee

Kako možemo biti agresori kada smo se branili? 
Znaš kako boli ikog k... šta piše plagijat e-novina?

Pročitaj ovo:
http://www.blic.rs/Vesti/Republika-Srpska/179766/I-Hrvati-optuzuju-Ganica

A tek komentari:

Svaka cast da se Hriscani jednom sloze.Da smo bili pametni i slozni nebi nam se ovo dogodilo.

Svi Hrvati srednje Bosne su imali maximalno korektan odnos prema Srbima ,i definitivno su najveci stradalnici ovoga rata . Brojka o stradalim i proteranim daleko je najveca u ovome ratu upravo na tom podrucju kada se uzme procenat stanovnista koliko je ko bio zastupljen .Mate Boban je car ,saznao je za islamisticke ciljeve Alije ,Ganica i Silajdzica i pokusao da sa Srbima napravi dil sto je i uradjeno .Moglo je sve bolje da se odradi ,ali problem je bio sto nije bilo jedinstvenog stava medju Hrvatima i Srbima na svim podrucjima ,mada su na mnogim imali odlicnu saradnju ...

ja sam iz srednje bosne, mi HVO smo cesto sa VRS bili zajedno i ratovali protiv Muslimana ..to mi se svidjelo jer Krscani(Hriscani) treba da budu slozni da bi opstali ...ne samo u Bosni, nego nam svima prijeti opasnost od Islama u cijeloj Evropi..doslo je vrijeme da se malo vise zblizimo i zaboravimo prokletu proslost koja nikome ne ide na ruku sem Muslimanima ...moracemo se jednom spametovati..al' samo boga molim da ne bude kasno..

Pod hitno, skloniti Željku komšića, jer on ne zastupa interese Hrvata u Bosni.Njega su ,glasali muslimani kao predstavnika Hrvata, što mi je ne logično, i on zastupa više interese Silajdžića i muslim. nego Hrvate.Mislim da je , vrlo dobra,opcija za hrvatski narod u BiH, gosp. Dragan Čović, i da se svi Hrvati ujedine u jedan front, za opstanak, na ovim prostorima.Pokušati naći zajednički imenitelj sa Srbima i na tom fonu nastupati,zajedno.
 

Ренгеру турчине нап**и се ку**ине!!!
Ми смо вама хакали хануме,а још увјек их хакамо јер долазе код нас на каљење.

Земунац:



Очигледно да имате политичке истомишљенике:


                                                   Zabranjeno za pse i Srbe

Naime, neposredno posle pobede HDZ na izborima u Hrvatskoj 1990. u Gospiću je počeo pritisak na srpsko stanovništvo da se iseli.

Ćirilični natpisi su izrešetani vatrenim oružjem, a potom skinuti. Gradom su, tokom jula i avgusta 1991, svakodnevno kamionom krstarili naoružani mladići koji su pevali ustaške pesme, presretali Srbe i upućivali im pretnje.

Hrvatima je preko HDZ masovno deljeno naoružanje. Počelo je miniranje srpskih kafića i trgovina. U istočnom delu Gospića, srpske kuće su masovno pljačkane i paljene, a zatim su ostaci srušenih kuća izravnati buldožerima.

Formacije MUP i ZNG opkolile su 10. septembra u Gospiću kasarnu JNA. Istovremeno, počeo je napad na kasarnu i garnizonske objekte. Vozilo koje je prevozilo hranu za vojnike u Ličkom Osiku, iako je bio dogovoren bezbedan prolaz, izrešetano je i tada je ubijen zastavnik Nikola Bačić, a vozač teško ranjen. Istog dana, u napadima iz bolnice i crkve, u krugu kasarne ubijeni su kapetan Miodrag Ostojić i poručnik Duško Mazinjanin, dok je šest vojnika JNA ranjeno.

Krajem septembra 1991. iz skloništa zgrade zvane Uglovnica, naoružani i pod maskama, upali su pripadnici MUP i ZNG. Prema podacima jugoslovenskog Komiteta za zločine, to su bili Milan Rožić, zvani Ruka, Martin Matija, zvani Irfan, Željko Bolac, Željko Žigić i Miroslav Petri, koji su u nepoznatom pravcu odveli i potom likvidirali najmanje 34 Srba. Noć koju Srbi u Gospiću i Karlobagu sigurno nikada neće zaboraviti je ona između 16. i 17. oktobra, kad je u ovim mestima uhapšeno i najverovatnije ubijeno najmanje 123 ljudi.

Iste godine, na katolički Božić, 25. decembra, pored sela Široka Kula pronađena su ugljenisana tela 15 muškaraca i devet žena. Identifikovao oh je na pravoslavnom groblju u istom mestu od 29. do 31. decembra 1991. dr Zoran Stanković, sadašnji načelnik VMA i predsednik jugoslovenskog Komiteta za ratne zločine. Od 24 leša, identifikovano je 19 Srba koji su nestali u Gospiću i dvojica iz Karlobaga. Za većinu ostalih se sumnja da su bačeni u Kotinu jamu, na četiri kilometara od glavnog puta od Gospića ka Karlobagu.

- Mnogi Srbi dobijali su otkaz na poslu, pa sam tako i ja dobio otkaz u Komunalnom preduzeću "Usluga" u Gospiću. Otkaz je takođe dobio i moj sin, da bi odmah posle toga na njegovo mesto bio primljen Hrvat, inače stariji čovek pred penzijom. U aprilu i maju 1991. otpočelo je miniranje lokala Srba u Gospiću. Srbi već tada nisu smeli da ulaze u hrvatske lokala i kafane. Na jednom od lokala čiji je vlasnik bio Hrvat pisalo je da je zabranjen ulaz za pse i Srbe. Na benzinskim pumpama, gde se uvek nalazio po jedan pripadnik policije, vlasnicima automobila - Srbima davali su samo po pet litara goriva - svedočenje Srbina iz Gospića.
MIROSLAVA CVEJIĆ
   
 Ubijeni i nestali u Gospiću

"Glas" donosi spisak od 170 Srba koji su u Gospiću likvidirani i nestali (opravdano se sumnja da su i oni ubijeni): Mane Bajić, Todor Banjeglav, Danica Barać, Radovan Barać, Dušan Barać, Nikola Bačić, Ankica Begić, Stojan Bogdanović, Ilija Bogić, Jovo Bogić, Rade Bogić, Milica Bogić, Jovanka Bogić, Jovo Božić, Rade Božić, Slavko Bunčić, Dane Bulj, Anica Bursać, Borka Vraneš, Dragica Vraneš, Dušanka Vraneš, Milan Vraneš, Nada Vraneš, Rastislav Vranić, Anica Vujnović, Anka Vujnović, Braco Vujnović, Đuro Vujnović, Ilija Vujnović, Iso Vujnović, Jovo Vujnović (rođen 1941), Jovo Vujnović (1935), Milan Mile Vujnović, Milan Vujnović (1971), Mile Vujnović (1925), Momčilo Vujnović, Sofija Vujnović, Boja Vunjak, Milan Vunjak, Nebojša Vunjak, Nikola Gajić, Marija Gnjatović, Grozdanović, Mile Grujičić, Zorka Desnica, Radmila Diklić, Đuro Dobrota, Branko Draganić, Milka Draganić, Dragan Đaković, Đoko Đukić, Marica Đukić, Sava Đukić, Milan Žakula, Smilja Žakula, Milan Ivanišević, Nikola Ivanišević, Branko Ivančević, Nedeljko (Iglić) Igrić, Milica Janković, Stevo Janković, Vaso Jelinić, Milun Jovičić, Milojko Jokić, Đorđe Kalanj, Mirjana Kalanj, Đoka Kalem, Perica Kalinić, Simo Kljajić, Đorđe Knežević, Milan Kovačević, Nikica Kovačević, Milorad Kordić, Dane Korica, Neđo Krajnović, Milica Krajnović, Milka Krajnović, Simo Krajnović, Branko Kuzmanović, Mišo Kuprešanin, Petar Lazić, Sofija Lončar, Dušan Mazinjanin, Kosovka Maljković Kričković, Momčilo Mandić, Ankica Marić, Boro Marić, Pajo Matić, Milan Mašić, Milivoje Mašić, Nikola Mašić, Radovan Mašić, Soka Mašić, Marija Miščević, Nikola Miščević, Stevo Milanković, Željko Mrkić, Miloš Naprta, Vlado Narančić, Mihajlo Nikolić, Iso Obradović, Mileva Orlović, Miloš Orlović, Miodrag Ostojić, Đuro Pavlica, Janko Pavlica, Milan Pavlica, Milorad Pavlica, Nada Pavlica, Nikola Pavlica, Soka Pavlica, Milan Pavlović, Milka Pavlović, Anđelka Pantelić, Milan Pantelić, Mirjana Pantelić, Ljubica Panjević, Lukica Pejnović, Milan Pejnović, Mićo Pejnović, Ilija Pešut, Nikola Pjevač, Braca Plećaš, Dušan plećaš, Milan Plećaš, Mile Plećaš, Boško Popović, Boja Potkonjak, Branko Potkonjak, Milica Potkonjak, Milka Počuča, Dušan Radaković, Mile Radaković, Pantelija Radić, Gojko Radmanović, Milica Radmanović, Petar Radmanović, Anka Radović, Dragan Radović, Bogdan Rajčević, Mile Rajčević, Dragan Rakić i njegova supruga i kćerka, Milan Relić, Petar Svilar, Nikola Serdar, Boja Smiljanić, Milan Smiljanić, Stanko Smiljanić, Ljubo Stanić, Jelena Stanić, Marija Stanić, Radmila Stanić, Jovan Stanković, Bogdan Stojanović, Nikola Stojanović, Boško Tomičić, Dušanka Trifunović, Ljubica Trifunović, Pajo Ćopić, Vid Uzelac, Đuro Uzelac, Gojko Hinić, Momčilo Čipčić, Veselinka Čipčić, Milan Čubelić, Branko Štulić, Bogdan Šuput.


Fotografija znaka na plaži u južnoafričkom Durbanu za vrijeme apartheida, a koji objavljuje da se upotreba plaže dozvoljava samo članovima “bijele rasne grupe”.


Hotel u Tirolu je šokirao medije i turističku industriju odbivši primiti Jevreje za goste.
Sedmočlana jevrejska obitelj iz Beča je namjeravala rezervisati smještaj u hotelu Haus Sonnenhof u mjestu Serfaus. Vlasnica je emailom odgovorila da, iako su sobe bile slobodne, ne želi Židove za goste zbog ranijeg “lošeg iskustva”.
Područje oko Serfausa je posljednjih godina postalo popularno turističko odredište među ortodoksnim Jevrejima, a nekoliko je hotela počelo nuditi jevrejsku “košer” hranu.
Ovaj incident bi mogao uništiti trud lokalne turističkoj industriji, rekla je vlasnica drugog hotela u Serfausu, a slične ocjene su dali kako lokalni tako i regionalni dužnosnici u turističkoj industriji.
Irmgard Monz, vlasnica hotela Haus Sonnenhof nije bila dostupna za komentar.
Odbijena jevrejska porodica je odlučila provesti ljeto na nekom drugom mjestu.
“Ne želim svoj odmor provesti u rasističkom gnijezdu, a sve ću svoje prijatelje obavijestiti što se događa u Tirolu.”, kažu najnovije žrtve fašizma u Zemljana.


Знам да је појединцима у тој фашистичкој глави тешко схватити да срби нису ништа окупирали
нити им је била зинула гузица за туђим али ваша глупост и идиотизам превазилази све па чак и
рат као људску глупост.



Комшић је ријешен случај па самим тиме ни турци више неће имати два представника.

ne jarane, vitez je prno u fenjer, tu ti je 50 : 50, moze ti taj jaran svasta komentarisat, ali ja mislim da u vitezu ima srba koliko na dvije ruke prstiju, mozda xrvati misle da se vi malo pocnete doseljavati pa da im popravite demorafsku sliku...iako cisto sumnjam da je to napisao neki xrvat, to je napisao neki srbin koji se predstavlja kao xrvat    mislite podrzavat jedni drui kako bi trece zajebali i dali mu najmanje iako mu po svim osnavama pripada najvise, evo Vam Naaaaaaaaaaaaaaaa  

Nisi znao, u bosni žive samo hrvati i srbi?!

RS? Srpska zemlja? Hmm? Evo komentara iz Nezavisnih novina (RS), pa prosudite sami, koliko je ispravna odrednica "vekovna srpska zemlja".
...."Jedna od njih prostrta je širokim Lijevča poljem između Banjaluke i Bosanske Gradiške, cestom što se sporo valja uz prljavi Vrbas, kroz Laktaše, Topolu i Aleksandrovac, između ružnih novih crkava i benzinskih pumpi, oronulih sivih gazdinstava i ružičastih domaćinskih kuća s bazenima i betonskim labudovima, ružnih novih crkava i benzinskih pumpi, vulkanizerskih radnji, pizzerija rogobatnih naziva i seoskih kladionica, ružnih novih crkava i benzinskih pumpi, mjenjačnica, trgovina, gostionica, svadbenih salona i akva parkova sa plastičnim delfinima, ružnih novih crkava, benzinskih pumpi i drečavih kupleraja, smještenih u čudovišnim čardacima što se danas u Bosni grade kao radioaktivni mutanti Disneyevih dvoraca i nazivaju "motelima".

To je Bosneyland, zemlja šarenih atrakcija, prljavih rijeka, ružnih novih crkava i benzinskih pumpi.

Našoj je kratkoj historijskoj pameti ovaj komad Bosneylanda poznat ponajviše po mitskoj bici na Lijevča polju, kad su s proljeća 1945. godine na ovoj plodnoj ledini udarili Luburićevi ustaše na Đurišićeve četnike, dok su partizani Koče Popovića na drugoj obali Vrbasa rastezali harmonike i čekali da se gubitnici međusobno poubijaju, pa da ono što preostane od jednih i drugih potjeraju prema Bleiburgu.

Uz cestu Bosanska Gradiška - Banjaluka sagrađena su tada dvadeset i dva robusna bunkera naoružana minobacačima, mitraljezima i protuoklopnim topovima, da bi se u noći s 4. na 5. aprila "noć pretvorila u dan", kako će kasnije pisati Mihajlo Minić, a napadom četnika na ta dvadeset dva betonska gnijezda otpočela bitka koju će srpska emigracija kasnije opjevati kao "drugo Kosovo".

Danas, šezdeset pet godina kasnije, umjesto dvadeset dva betonska bunkera duž ceste Gradiška - Banjaluka nanizale su se točno dvadeset dvije benzinske pumpe, kao Andrićevi "znakovi pored puta", znakovi svog vremena, "sadašnjeg trenutka i jedinog mogućeg života". Dvadeset i dvije pumpe, dvadeset dva bunkera naoružana pištoljima za dizel, super i eurosuper nanizala se u prljavom automobilskom prozoru na jedva četrdeset kilometara džade od Gradiške do Banjaluke, svakodnevno danas udaraju motorizovane divizije na te raskošno osvijetljene benzinske bunkere sa šarenim neonima reklama, "noć se pretvorila u dan" na jedinoj valjda traci asfalta na kugli zemaljskoj gdje vozač ne treba brinuti ima li benzina i hoće li mu automobil ostati bez goriva, jer kad god i gdje god da stane bit će to na benzinskoj pumpi.

Tek kad padne snijeg i pretvori sve u bosanski Fargo, ukazat će se tamo u bijeloj magli Lijevča polja snovita silueta samostana Marjanovac, znak pored puta koji podsjeća da je ovdje bilo života i prije četrdeset pete, da je bilo života prije smrti. Samostan su utemeljile sestre Klanjateljice Krvi Isusove, pridošle iz Austrije nakon okupacije Bosne koncem devetnaestog stoljeća, onih godina kad su dolinu Vrbasa naselili prvi kolonisti iz Njemačke, dvadeset i dvije obitelji iz Šlezije i Saksonije koje su šikaru pretvorili u plodnu zemlju, te utemeljili prva naselja.

Malo tko među konobarima, vulkanizerima i trgovcima Aleksandrovca i Topole danas zna da su njihova naselja prije stotinu i trideset godina osnovali Nijemci, da su se tada zvala Rudolfstahl i Windthorst - po austrijskom prijestolonasljedniku Rudolfu i njemačkom političaru Ludwigu Windthorstu, vođi katoličke Centrističke stranke, Zentrumspartei - i da su se ti gradići tako brzo razvijali da se današnja Topola dijelila na Gornji, Srednji i Donji Windthorst, Oberwindthorst, Mittelwindthorst i Unterwindthorst......"

Sad cu otkriti jednu tajnu - Rusi su u i Bosni ispobali jedan .. jedno oruzje ..... Cisto mali eksperiment - proba takoreci .... da vide kako to cudo deluje u ratnim uslovima ....

Bruka muslimana je najebala - nisu znali sto ih snadje .... ne znaju ni danas - a pobeda je pripisana Srbima .... i njihovom oruzju   .... Uostalom bilo je i  cudnijih dogadjaja u ratu Rusije i Kine 1971 ... pre se rat zavrsio nego sto je poceo ....  

Toliko o ratovanju po krevetima .....   ...

A o Srpskom etnickom prostoru samo ovoliko , sredinom 19 veka u Zapadnoj Slavoniji zivelo je par stotina hiljada Srba i bili su apsolutna vecina - dakle i egzistirali su i bili vecina ... A o Liki , Baniji , Kordunu , severnoj Dalmaciji da ne iznosim podatke ......  

A te Nemce su tvoji stari nazivali ,,kuferasi ,, .... 

Daleko ste zaostali iza ruske tehnike ......   .. dalekooooooooooooooooo .....

Jos samo da mozemo da premestimo ovaj forum na "planincinu u Andori" 

е овако.....овај део текста је најјачи:


знаш како....вероватно имаш много проблема а и комплекса кад ти је један члан више шаљиво него у збиљи на твоју тежњу да не одслужиш војни рок одговорио да се изјасниш као хомосексуалац и мирна бачка...сада отвараш ову тему и постављаш питање које се најбоље илуструје у цитираном исечку па да ти одговорим:
наравно да ћу србију стављати увек испред свих јер сам грађанин србије...да овде цркавам од глади и да људождери по улицама гмижу и да ово личи на клање по ираку увек ћу стати уз своју земљу...шта ме боли курац за шпанију,француску или америку...могу сви да поцркају у секунди и нећу се ни окренути јер је и њихов став такав према свима осталима који нису из њихове државе...мултикултуралност,демократија,толеранција и остала просеравања су приче за малу децу...отприлике за тебе
и да...нисам националиста ...нити сам то икад био нити ћу бити...али сам грађанин србије

 
hahahahh, evo ti istorija Aleksandrovca:
http://www.aleksandrovac.co.rs/
Topole:
http://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%A2%D0%BE%D0%BF%D0%BE%D0%BB%D0%B0_%28%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4%29

a nisam znao da srbi pišu tko, Mokili!!!