Kako nece znati?

Privatizovace se firme i ljudi ce da uzmu pare od akcija.

a onda ce da udju u evropsku uniju i nato.

Sve lepo zamisljeno samo sto Libija nije Srbija pa tamo pare izviru iz peska a u Srbiji jok. Libijci mogu da sede u ladu, Srbin mora motiku u ruke, i sa NATO-m i bez njega...

to ja pokusavam da kazem. svako ce u svom dvoristu imati licni izvor nafte, otezace muda po ceo dan, a pare ce padati sa neba.
nemaju oni tadica pa da da sve amerikancima.

Istina, Tadic prodao srpske izvore nafte Amerima 
Dobro, prodao je nesto i Rusima 


Inace, dobar clanak iz prve ruke o stanju Gashine vojske 

After the uprising began, Gaddafi recruited several thousand mercenaries; some formed the core of his best-organised forces. Most of the hired guns came from countries to Libya's south such as Chad, Mali, and Niger, but some were from further afield, including South Africa and the Balkans.

Among them was a former Bosnian Serb fighter who had fought in Sierra Leone as a mercenary and later worked as a contractor in Afghanistan and Iraq. Hired in March, first as an instructor and later as the commander of a 120mm mortar battery, the fighter, who used his nom-de-guerre Crni ("the Black" in Serbian), told Reuters he had been paid regularly in cash in the western currency of his choice.

"I knew Libyans had poor discipline, but what I have seen was dismal in comparison with what we had in former Yugoslavia during our wars," he told Reuters. "They were cowards, at least many of them. Communications were the biggest problem, as they just couldn't figure out how to operate anything more sophisticated than a walkie-talkie, so we resorted to cellphones, when they worked and while they worked."

It was in early August, he said, that "everything started falling apart." The force of which he was a part began retreating from a rebel onslaught. "At some point we came under fire from a very organised group, and I suspect they were infiltrated (by) NATO ground troops," he said. The loyalist units pulled back to a point about 50 km (30 miles) from Tripoli. By mid-August, "I decided it was enough. I took a jeep with plenty of fuel and water and another two Libyans I trusted, and we traveled across the desert to a neighboring country. It took us four days to get there."

Ceo clanak

libijce čeka isto "blagostanje " kao nas od 2000-e kada dodjoše na vlast dos-OVCE i napraviše nma-zaduženi i prezaduženi.----svašta za svoje džepove, da moramo pšriznati tajkune jer tako kaže Premijer i ostale budalaštine a samo marada tzupavo ko neko voče ne shvata ništa i divi se novonastaloj demokarCII u Libiji

Vidim kako znas da preokrenes stvari i poredis zemlju sa bogatim resursima i Srbiju bez bitnih resursa. 

Svakodnevnica se vraca u Libiju 

 

Gadafijev duh jezdi Libijom
Radio-televizija Srbije –
Gadafijev duh jezdi Libijom -

00.39 - NATO nema nameru da bombarduje konvoj Gadafijevih vozila, ukoliko ga pronađe, jer nema naznaka da delovanje libijskog lidera predstavlja opsanost po civile, pa samim tim nije deo mandata UN prema kojem Alijansa deluje u Libiji.

00.15 - Niger neće sprečavati Moamera Gadafija da uđe u tu državu, saopštilo ministarstvo spoljnih poslova. Niger nema mogućnosti da kontroliše granicu.

Istovremeno, već deset dana duga saga o Bani Validu, pregovorima ili ofanzivi se nastavlja, iako se na trenutak činilo da je lokalno veće staraca pristalo da ustanici umarširaju u grad bez borbe. U sredu, glasine o dogovoru su bile toliko ubedljive da su pobunjenici počeli da šenluče, proslavljajući pobedu, ali kako se brzo ispostavilo, prerano, jer od dogovora nije bilo ništa.

"Nema dogovora", rekao je lokalni lider muftija Al Rabasi, koji je predvodio delegaciju Bani Valida u pregovorima sa pobunjenicima, dodajući da ni jedna od strana ne želi da se upušta u sukob, što je među optimistima probudilo nadu da će, do isteka ultimatuma ustanika u subotu, strane ipak naći neku vrstu zajedničkog jezika.

Kako navode izvori bliski pregovorima, predstavnici Bani Valida duboko su podeljeni oko daljih poteza, jer se u gradu od oko 90.000 stanovnika i dalje nalazi veliki broj Gadafijevih pristalica i, moguće, jedan od njegovih sinova.

Takve pretpostavke dele i pregovarači iz redova ustanika, koji tvrde da su u gradu dvojica Gadafijevih sinova - Sejf al Islam i Motasim, a moguće i portparol svrgnute vlade Musa Ibrahim.

Mesto boravka porodice Gadafi, međutim, nije moguće odrediti, pa su i visoki zvaničnici novih vlasti, posle senzacionalnih izjava da su glavnog protivnika opkolili i da su je njegova smrt ili hapšenje pitanje trenutka, ili dana, u velikoj meri smirili strasti i priznali da "nemaju predstavu gde se Moamer Gadafi nalazi".

U opštoj zbrci koja je zahvatila Libiju posla pada Tripolija, pobunjenicima se, kako se čini, učinilo da beg u Niger deluje kao najrealnija opcija, pa su u sredu uveče poslali izaslanike u tu državu, tražeći da tamošnje vlasti zatvore granicu za porodicu Gadafi.

Put u Niger posledica je pretpostavki zapadnih obaveštajnih službi da se Gadafi sa grupom saradnika konvojem od desetak vozila, kroz pustinju i teritoriju koju kontrolišu njemu prijateljska plemena, polako kreće ka južnoj granici države.

Zvaničnicima prelaznih vlasti, međutim, nije strana ni teorija da se Gadafi krije u Bani Validu, Tripoliju, Sirti, Sabi, ili ko zna gde još...

Francuzi, koji navodno imaju pouzdanu mrežu špijuna u pojasu koji zahvata i Niger i Burkinu Faso, pre svega jer su to bivše francuske kolonije, tvrde da je Gadafijev plan jednostavan - poslao je konvoj u Niger ne bi li se uverio u dobre namere tamošnjih vlasti, a zatim će i sam preći granicu i na kraju otići u Burkinu Faso.