a evo i zasto to mislim:


dr hristivoje pejcic,
profesor, pristina
etimoloski tragovi stare srpske religije i mitologije, osobito na sredistu serbijskog poluostrva
nase poluostrvo su neki zapadni pisci nazvali po reljefu, a ne po starosedeocima, serbima, sto je neprikladno i neodrzivo. Tacno je da su se starosedeoci serbijskog poluostrva u odredjenom periodu nazivali iliri, kelti i tracani. Samo se manje ali poslednjih godina i sve vise zna da su to, u stvari, serbijska plemena. Pleme pod nazivom iliri je zivelo izmedju drima i neretve. Ime su dobili po njihovom vladaru - iliji. Grci su, medjutim, kao slabi poznavaoci geografije, mnogo siri prostor nazvali ilirijom. Da bi srbe lakse odbijali od sinjeg (jadranskog) mora, germani su proglasili albance potomcima ilira. Medjutim, to koriscenje neistine je krajnje prozirno, s obzirom da je ilirsko vreme trajalo od 235. Do 490. Godine nove ere, dok su se albanci sa podrucja danasnjeg azerbejdzana posredno, preko danasnje italije, na serbijsko poluostrvo nastanili s dozvolom kralja vojislava 1043. Godine.
"kelti" je stara grcka rec i ime za hete, odnosno gete. Kod odredjenih serbijskih plemena geti su bili vojni i vladajuci drustveni stalez. Srbi su koristili musko ime getije. Drugim recima, kelti su serbijska plemena kod kojih je na posebne casti bio odredjeni drustveni sloj za koga oni imaju posebni naziv - geti.
rec "tracani" je grcki prelik za serbijske rasane ili rascane. Stara raska je bila na obali crnog mora, koje se nekada prema serbijskom vladaru pontu zvalo pontsko more.
stari srbi, praserbi, odnosno serbi, koje su zapadnjaci nazvali slovenima (jer svi slicno slove) su starosedeoci poluostrva na kome mi danas zivimo. Oni su sa ovog prostora, pre hrista, preduzimali tri pohoda na indiju i to pod vodjstvom nina, sina belovog iz nize (nisa), serba, sina makeridovog i aleksandra karanovica, velikog. U luznici, jugoistocno od suve planine, i danas se neguje poklic - "zemljo indijo! " (dragisa mitic iz gornjeg strizevca).
jedan deo tog naroda je asimiliran od strane tuzemaca sirom azijskih i evropskih prostora, a drugi deo se kroz razlicito vreme vracao starom kraju. Tim povodom je sredisna planina poluostrva dobila ime stara planina ili matora gora. A to vracanje dela naroda svojoj postojbini je germanska istorijska skola proglasila doseljavanjem nasih predaka "preko karpata", na osnovu nenaucnih spisa porfirogenita "o upravljanju carstvom", gde je sugerisano rimskim vladarima da se prema starosedelackom stanovnistvu ponasaju bez milosti kao prema dosljacima sa severa. Medjutim, o nasim starim korenima na ovom prostoru svedoce ne samo zaobidjene istorijske cinjenice nego i neki etimoloski tragovi stare srpske religije i mitologije.
mora, morena, morana - morava
morena. Morana ili mora je boginja bolesti odnosno smrti u predhriscanskoj religiji drevnih srba, koji su se pretezno serbima zvali. U osnovi ovih reci je serbijska rec "mor", koja znaci smrt.
sirom evrope postoji geografski nazivi koji pocinju sa mor, a dovode se u vezu sa ovim bozanstvom. Nazivi reka koje su nam poznate kao morava i moravica su takodje izvedeni iz imena ovog serbijskog bozanstva.
prastara stanista drevnih serba su se nalazila u planinskim i podplaninskim predelima na serbijskom poluostrvu, gde je nadjen arheoloski materijal iz kamenog doba. Drugim recima, pre nego sto se unapredilo zemljoradnicko iskustvo, lov i sakupljanje plodova je bilo izvor opstanka. Prvobitna stanista su bila pored cistih, zdravih voda prihvatljivih od strane covekovog organizma. To su sa izvorista i korita tekucih voda u planinskim i podplaninskim predelima sa umerenom klimom, a ne u priobalju velikih ravnicarskih reka.
[center][/center]