Subotičanka dobija penziju još od 1945.

Iz Fonda PIO nekim korisnicima se isplaćuju prinadležnosti i duže od pola veka. Ček najduže dolazi na adresu jedne Subotičanke, Beograđanka je prati


SEDAM decenija poštar svakog meseca zvoni na adrese dveju dama, rekorderki po dužini primanja penzije u Srbiji. Najduži "penzionerski staž" ima gospođa iz Subotice, koja je pravo ostvarila maja davne 1945. godine. Njena "koleginica" iz Beograda u penziju je otišla februara 1946. godine, kao invalidski korisnik.
Od 1,7 miliona penzionera u Srbiji na više od 400 adresa čekovi stižu jednom u 30 dana već duže od pola veka. Primaju ih oni koji su to pravo stekli u periodu od 1949. do 1959. godine.

- U Srbiji duže od tri decenije penziju dobija 38.467 korisnika, a četiri decenije i duže čekovi stižu na adrese 7.423 korisnika prava - kažu u Fondu PIO. - Među ljudima koji su na spisku ovog fonda duže od 40 godina najviše je onih koji su ostvarili pravo do 1975. i dalje ga koriste. Najbrojniji su korisnici iz kategorije zaposlenih, slede ih vojni penzioneri, a samo je 17 među samostalcima. Poljoprivrednika sa dugim penzionerskim stažom uglavnom nema, jer je obavezno osiguranje ove delatnosti zaživelo u Srbiji tek od 1986. godine.

Katarina Stanić, direktor Centra za socijalnu politiku i stručnjak za penzije i penzijske sisteme, objašnjava za "Novosti" da su ovo sve relikti starih propisa, a ove dve penzionerke koje penziju primaju od 1945. godine su ovo pravo zaslužile verovatno još tokom NOR-a.
- Ne zaboravimo da do 2001. godine starosna granica za odlazak u penziju nije podizana punih 35 godina - kaže Stanić. - Dakle, od 1965. do 2001. godine starosni uslov za napuštanje radnog mesta za žene bio je 55, a za muškarce 60 godina života. U međuvremenu, starosna granica podizana je u nekoliko navrata, i sada se sa tim podizanjem čak malo i preteralo, kada uzmemo u obzir očekivano trajanje života u Srbiji.

Osim toga, kaže naša sagovornica, ranije je postojao niz prinadležnosti po "posebnim propisima" kao što su one iz NOR-a ili administrativne penzije, koje su u međuvremenu ukinute. Takođe, podignuta je i starosna granica za porodične i beneficirane penzije. Sve promene od 2000. pa na ovamo će sasvim sigurno dovesti do smanjenja broja ovakvih penzionera.

Najstariji naši sugrađani, koji imaju sreće da i danas primaju penziju, rođeni su 1919. godine, što znači da su uveliko u desetoj životnoj deceniji. Svi oni su se penzionisali po zakonima koji su važili u tom trenutku, što znači da svoju penziju koriste pravično, a to što dugo žive je, svakako, srećna okolnost za njih i njihove najrođenije, s obzirom na to da ima onih bivših radnika koji su uplaćivali staž po 30 i 40 godina, a ni dana nisu u penziji.

novosti.rs


 

10 decenija...sine...cega se sve ona nagledala... veci dio njenih decenija nije imala dostupan net...
da jeste...ko zna mozda bi zivjela bar jod 30 decenija