Vasilije Kovačević Čile

Vasilije Kovačević Čile (1911-1961), društveno-politički radnik, generalni konzul SFRJ u San Francisku i narodni heroj Jugoslavije

Rođen je 14. januara 1911. godine u selu Grahovu, kod Nikšića. Bio je deveto dete u porodici Petra Kovačevića. Posle završene osnovne škole, u rodnom mestu, upisao se u gimnaziju u Nikšiću, u kojoj je završio šest razreda. Iz gimnazije je isključen 1931. godine, zbog incidenta sa profesorima gimnazije. Isključen je iz svih škola u zemlji, bez prava na dalje školovanje.

Godine 1932. zaposlio se u Beogradu u preduzeću "Traverza", gde je radio do aprila 1934. godine, kada je poslat na odsluženje vojnog roka u Banja Luku. Kao član KPJ aktivno je politički delovao među vojnicima, zbog čega je 14. decembra 1934. godine uhapšen. Do 10. februara 1936. godine bio je u vojnom zatvoru, optužen po Zakonu o zaštiti države, da je kao vođa grupa od jedanaest vojnika i podoficira organizovao i vodio komunističku propagandu među podoficirima i vojnicima. Na procesu je oslobođen zbog nedostatka dokaza.

Posle završetka vojnog roka, vraća se u Beograd i zapošljava u listu "Politika". Policija ga ponovo hapsi 1. marta 1937. godine, ali je 1. decembra iste godine, zbog nedostatka dokaza, pušten.

Zajedno sa bratom Mirkom, do njegovog odlaska u Španiju, igrao je fudbal u sportskom društvu "Radnički".

U periodu od 1939. do 1941. godine živeo je ilegalno. Bio je povezan s Mustafom Golubićem, i s njim radio na specijalnim zadacima Partije. Rat ga je zatekao u Beogradu. Uspeo je da izbegne hapšenje koje je Gestapo organizovao i krajem juna 1941. godine odlazi iz Beograda i u Crnu Goru.

U vreme trinaestojulskog ustanka, Čile se nalazio u Grahovskom partizanskom bataljonu. U jesen 1941. godine, učestvovao je u borbi na Vilusima, s grupom koju je predvodio Sava Kovačević, kada je zarobljeno nekoliko Italijanskih tenkova. U borbi kod Crkvica, iznad Risna, decembra 1941. godine, bio je teško ranjen.

Početkom 1942. godine upućen je u Hercegovinu, na dužnost političkog komesara Ljubomirskog partizanskog bataljona. Posle toga, bio je komesar Prvog, Drugog, pa Trećeg hercegovačkog bataljona.

Posle povlačenja partizanskih jedinica u Bosnu, od maja do decembra 1942. godine, radio je kao ilegalac u Grahovu i okolini. Decembra 1942. godine zajedno sa bratom Vojom, odlazi u Vrhovni štab, koji se tada nalazio u zapadnoj Bosni. U maršu koji je trajao 21 dan, prelaze put od Crne Gore, preko Hercegovine i Dalmacije, do Livna. U Vrhovnom štabu referisali su o situaciji u Crnoj Gori i Hercegovini. Učestvovali su na Prvom kongresu USAOJ-a, kao delegati omladine Crne Gore.

Januara 1943. godine, s grupom boraca upućen je u Hercegovinu i Crnu Goru. Maja 1943. godine postavljen je za kontraobaveštajnog oficira Prve proleterske divizije.

Od jula do marta 1944. godine radio je u OZN-i pri Vrhovnom štabu. Početkom marta 1944. godine upućen je na radu Glavni štab NOV i PO Srbije. Od dolaska u Srbiju do početka 1945. godine radio je u OZN-i Srbije. Na rad u OZN-u Jugoslavije prešao je 1945. godine, i ostaje do juna 1946. godine. Tada postaje Šef jugoslovenske komisije za ratne zločince u Austriji i američkoj zoni Nemačke, akreditovan kod Kontrolnog vojnog saveta za Austriju i Nemačku. Na toj dužnosti ostaje do oktobra 1948. godine.

Novembra 1948. godine vraća se u Beograd i radi u UDB-i. Bio je veoma aktivan i u društveno-političkim organizacijama, jedan je od inicijatora obnavljanja sportskog društva "Radnički".

Godine 1952. godine premešten je u Ministarstvo inostranih poslova, a zatim postavljen za savetnika jugoslovenske amabasade u Kanadi. Od 1957. do 1960. godine bio je načelnik Četvrtog odeljenja u Sekreterijatu za inostrane poslove. 1960. godine postavljen je na dužnost generalnog konzula SFRJ u San Francisku. Na toj dužnosti je, 15. decembra 1961. godine, preminuo. Sahranjen je 21. decembra 1961. godine u Beogradu.

Čitava njegova porodica je učestvovala u NOB-u, od sedmorice braće trojica (Vasilije, Vojo, i Mirko) su proglašena narodnim herojima.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. godine i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura

Narodni heroji Jugoslavije, "Mladost" Beograd, 1975. godina

Izvor: Wikipedia

d jula do marta 1944. godine radio je u OZN-i pri Vrhovnom štabu. Početkom marta 1944. godine upućen je na radu Glavni štab NOV i PO Srbije. Od dolaska u Srbiju do početka 1945. godine radio je u OZN-i Srbije. Na rad u OZN-u Jugoslavije prešao je 1945. godine, i ostaje do juna 1946. godine. Tada postaje Šef jugoslovenske komisije za ratne zločince u Austriji i američkoj zoni Nemačke, akreditovan kod Kontrolnog vojnog saveta za Austriju i Nemačku. Na toj dužnosti ostaje do oktobra 1948. godine.

U ovom periodu je uradio st ai kave je rezultate imao
vjerovatno nikakve