како је вера мозак испран од детињства (вера је вирусна болест ума)

nofx0023-ксе џабе се трудиш тај текст је предугачак стога ће га половина људи прескочити. Зато и креационизам (а и вера између осталог) тако дуго опстаје, најглупљи концепти захтевају минимум знања, размишљања, труда рада, ангажовања, читања. Људи се хватају за једноставне ствари и ствари које желе да чују, неће да памте гомилу чињеница, када им је једноставније да запамте и папагајски понављају једноставну формулацију: Бог је створио човека.

Са друге стране имамо и оне образованије, теоријски поткованије, али којима је са вером мозак испран још док су били деца, такви ће прочитати цео овај текст, али пошто им је мозак опран па су испрограмирани да увек рију у истом правцу, без размишљања ће све одбацити као превару и лаж, јер се сукобљава са њиховом вером.

Разрадили су психолози атеисти читаву теорију о томе како је вера мозак испран од детињства (вера је вирусна болест ума) а испран ум прима информације селективно, прима оно што му годи а одбацује незгодне садржаје.

E da mi je tvoj mozak 5 dana, da se odmorim ko čovjek...  

Ovo je rubno područje jer proučava vjeru i vjernike (koji čine 95% populacije na ovoj planeti) koji trenutno spadaju pod 'normalne ljude' čisto zbog definicije 'normalnosti', a ta je da je normalno ono što radi većina (bez obzira koliko to šašavo izgledalo promatraču sa strane).

Evo, da ne bi bilo zabune - idemo prvo postavit par definicija
VJERA: uvjerenje u 'nešto' bez dokaza za to 'nešto' i bez mogućnosti da se dokaže, bilo samo promatranjem ili empiričkim eksperimentiranjem.

VIRUS: a) medicinski = parazitski organizam koji koristi DNA organizma domaćina da se sam razmnožava

b) tehnološki = program koji se koristi tuđim programima (naredbom 'kopiraj me') da se duplicira i razmnoži


A sad - da argumentiram tvrdnju iz naslova - Bum se poslužiio Dawkinsovom metodom iz 'Devil's Chaplan'-a: kako bi doktor opisao (u članku) vjeru da se tretira kao bolest (pacijent je - radi jednostavnost jezika - muškog spola)...

1. Pacijent ima nagon da vjeruje i čvrsto je uvjeren da je nešto istinito, pravedno ili vrlina. Izgleda da to uvjerenje ne treba nikakve dokaze ili razlog da bi pacijet bio uvjeren da je to stvarno tako. Mi doktori takvu vrstu uvjerenja zovemo vjera.

2. Pacijenti su uvjereni da je sama vjera vrlina, iako nema nikakvih dokaza za tu tvrdnju. Štoviše, pacijenti čak znaju tvrditi da što je manje dokaza, to je njihova vjera čišća i jača. Paradoksalna ideja da je nedostatak dokaza vrlina kad je u pitanju vjera bi se može usporediti sa samodržavajućim rastućim sustavom zbog pozitivne povratne veze koja upućuje sustav na samog sebe.

3. Pridruženi simptom koji pacijent koji boluje od vjere može pokazati je uvjerenje da je tajanstvenost ili misterij dobra stvar. Pacijent obično govori kako se misteriji ne trebaju riješavati, već ih trebamo prihvatiti i uživati u njihovoj neriješivosti. Štoviše, bilo koji poriv da se riješi misterij može jako smanjiti širenje virusa vjere, pa izgleda da virus vjere djeluje na način da onemogućuje pojavljivanje takvih misli ili postavljanja pitanja.

4. Pacijent se može naći u situaciji da - ukoliko je bolest težeg oblika ili dugotrajna (od ranog djetinjstva) - reagira netolerantno, neprijateljski ili u ekstremnim slučajevima čak i nasilno (ubijajući ili zagovarajući smrt) prema drugim pacijentima koji pate od drukčije, vjerojatno mutirane verzije istog virusa vjere. Jednako tako se može netolerantno odnositi i prema 'otpadnicima vjere' (ljudima koji su nekad bili pacijenti, ali su izliječeni), krivovjercima tj. hereticima (ljudi koji pate od vrlo slične, ali dovoljno različite vrste virusa vjere, te prema drugim načinima razmišljanja poput znanstvene metode koja bi inače dobro funkcionirala kao lijek ili anti-virusni softver.
5. Iako obdareni visokom inteligencijom, pacijenti se rijetko upitaju "zašto imam ovaj komplet uvjerenja, a ne neki drugi?" iako su posve svjesni činjenice da ljudi na drugoj zemljopisnoj širini imaju potpuno druga uvjerenja. Izgleda da odgovor leži u epidemiologiji i činjenici da su djeca u mladoj dobi posebno osjetljiva na virus vjere. Silan broj dokaza pokazuje da se virus vjere prenosi sa roditelja na dijete, koje još nije izgradilo imuni sustav da bi se odbranilo od virusa vjere - preko 90% slučajeva pokazuje da je vjera djeteta identična vjeri roditelja.



Naravno, moguće je da je pacijent obišao cijeli svijet i upoznao sve religije, te da je svjesno izabrao onu koja mu najviše odgovara. Međutim, to je vrlo rijedak slučaj i možemo reći još nezabilježen u povijesti medicine. Uvijek je još neki faktor doprinio tome. Većina slučajeva kada dijete ne nosi istu varijantu virusa vjere poput roditelja se radi vjerojatno o tome da je dijete bilo izloženo vrlo moćnom prenositelju zaraze - poput Davida Koresha, Jima Jonesa, Ivana Lukića, Sai Babe, 'svetog' Pavla ili nekog drugog.

6. Unutarnji osjećaji u pacijenta mogu (ali ne moraju) zapanjujuće jako podsjećati na osjećaje koji se javljaju prilikom ustvari želje za prokreiranjem ili seksualnom ljubavi. To je vrlo moćna sila u mozgu, pa nije čudo da je evoluirao i virus koji će to eksploatirati.