Slikar i novinar Dragoš Kalajić preminuo u 62. godini
Poslednji Evropljanin

Dragoš Kalajić, slikar, novinar i esejista, preminuo je preksinoć u Beogradu od posledica kancera grla.
Kalajić, rođen 1943. godine u Beogradu, bio je predstavnik "hiperborejskog realizma" i zakleti propagator ideja umetničke grupe "Medijala". U svojim slikama, iako rađenim pod velikim uticajem italijanskog i američkog hiperrealizma, Kalajić pokušava da nađe novi nacionalni identitet. Smelo kombinujući oprečna iskustva masovne i elitne umetnosti, Kalajićevi umetnički domašaji variraju, ali ostavljaju veliki uticaj na jedan deo beogradske likovne kritike i umetničke produkcije koji je pledirao da se predstavi kao reakcija modernističkim stremljenjima.

Autor je nekoliko knjiga kulturološkog karaktera i teorija zavere, od kojih su najpoznatije "Smak sveta" i "Američko zlo". Za roman "Poslednji Evropljanin" prošle godine je dobio nagradu Saveza pisaca Rusije.

Kalajić je ulučio svoj zlatni trenutak 1987. sa uspostavljanjem politike "nacionalnog osvešćenja". Postaje stalni saradnik magazina Duga, glavnog glasila novog nacionalizma. Preko Duge Kalajić sa velikim uspehom lansira svoje ideje o elitizmu, panslavizmu i povratku "duhu ortodoksije kao vitalnoj sili novog društva.

Tokom 90-ih, Kalajić uz Isidoru Bjelicu i Nebojšu Pajkića postaje glavni eksponent "nove srbske desnice" koja pokušava da reafirmiše ideje Dimitrija Ljotića o "zbacivanju parlamenta i zavođenju autoritarne monarhije". Iako je uživao u fabrikovanju aure disidenta i zakletog oponenta SPS-a, svojim javnim nastupima u kojima je napadao globalizam, Kalajić se (in) direktno pokazao jednim od glavnih propagandista Miloševićevog režima.

U vreme NATO intervencije i izbijanja rata na Kosovu, postaje dopisnik novinske agencije Tanjug iz Rima. U Italiji pokušava da ostavi utisak velikog geopolitičkog eksperta, što mu delimično i polazi za rukom u TV duelima sa evropskim intelektualcima o NATO bombardovanju, prikazanim na kanalu RAI.
Početkom ove decenije postaje urednik galerije "Progres" i nameće konzervativnu izlagačku politiku kao "nacionalnu opoziciju opštem otvaranju gradskih galerijskih prostora ka svetskim trendovima i gostovanjima stranih umetnika.
S. Đ. M