jeste, svi su rekli da najvise respektuju protivnike iz Bergama, a kada to kaze vise grupa razlicitih timova, to jeste za respekt...ali Atalantinog populariziranja nema nigde....svi nose romine fantomke.....u shopovima ima samo Juvetovih, Rominih, Interovih, Milanovih, Laciovih, Palermovih i Sampdorijinih fanzin stvarcica...tako da ioako imaju jendu od jacih ekipa evrope, pocetnici i neupuceni cuju za njih tek kasnije.....i onda je vec izabrao tim za bodrenje i tako idu te stvari.....kada bi malo krenula propaganda.....
p.s. kazem, jesu za najveci respekt, ali obrlati par strana unazad, gde ces biti svedok toga da Laciali (ne kazem mozda i mnoge druge grupe, ovo sam jedino odgledao), ne zaziru bas....cak stavise, glasniji su u gostima.....

bio sam na toj utakmici.Atmosvera je bila neponovljiva

evo kada vec komunjare (Romini navijaci):
S.S. Lazio
Lazio
emblem
Full name    Società Sportiva Lazio SpA
Nickname(s)    Biancocelesti (White and sky-blue)
Aquilotti (Young Eagles)
Le Aquile (The Eagles)
Short name    LAZ
Founded    January 9, 1900
Ground    Stadio Olimpico
Rome, Italy
Capacity    82,656
Chairman    Flag of Italy Claudio Lotito
Head Coach    Flag of Italy Delio Rossi
League    Serie A
2005-06    Serie A, 6th (16th due to match fixing scandal)
Team colours    Team colours    Team colours
Team colours
Team colours
　
Home colours
   
Team colours    Team colours    Team colours
Team colours
Team colours
　
Away colours

S.S. Lazio (Italian: Società Sportiva Lazio SpA) is an Italian sports club based in Rome. They play in light blue shirts, white shorts and socks. The name Lazio was chosen as the original founders wanted to name the club after something which was greater and encompassed more than just the city that they were from - Lazio is the name of the region in which Rome is located. The sky blue and white team colors were inspired by the Greek flag and more specifically the country which gave birth to Olympic tradition; the eagle as an acknowledgement by its founders to the symbol of the Roman Empire. S.S. Lazio is the oldest active football club in Rome.[1]

Lazio is at present one of the biggest sports clubs in Europe with 37 disciplines ranging from cricket to basketball to parachute jumping. [2]

History

Early years

Società Podistica Lazio, or Lazio Track and Field Club, was founded on January 9, 1900. The nine original founding members were Luigi Bigiarelli, a non-commissioned officer in the Bersaglieri, Giacomo Bigiarelli, Odoacre Aloisi, Arturo Balestrieri, Alceste Grifoni, Giulio Lefevre, Galileo Massa, Alberto Mesones, Enrico Venier. The football team was created in 1901[1] with the first official matches being played the following year in 1902[2].

Lazio joined league competition in 1912 as soon as the Italian F.A. began organizing championships in the center and south of Italy, and reached the final of the national championship playoff three times, but never won, losing in 1913 to Pro Vercelli, in 1914 to Casale and in 1923 to Genoa 1893.

In 1927 Lazio was the only major Roman club which resisted the Fascist regime's attempts to merge all the city's teams into what would become A.S. Roma the same year.

The club played in the first organized Serie A in 1929 and, led by legendary Italian striker Silvio Piola, achieved a second place finish in 1937—its highest pre-war result.

The 1950s

The 1950s produced a mix of mid and upper table results with an Italian Cup win in 1958.

The 1960s

Lazio was relegated for the first time in 1961 to the Serie B, but returned two years later. Under Argentine coach Juan Carlos Lorenzo, Lazio's tight defence ensured a credible 8th place finish in 1964 with a paltry 21 goals scored and a stingy 24 conceded. A 3-0 away win over Juventus was a highlight of the season. Stars of the side in those years included midfielder Nelo Governato, who later went on to work as a manager for the club. Lazio were relegated in 1967 and returned to Serie A two years later finishing 8th in the top flight.

The 1970s

The 1970s began just as the 1960s did, with relegation following the 1970-71 season. However promotion the following year ushered in Lazio's first truly successful period. They took to the field in the 1972-73 season with a team comprising English-born captain Giuseppe Wilson in defence, Luciano Re Cecconi and Mario Frustalupi in midfield, Renzo Garlaschelli and Giorgio Chinaglia up front, and coach Tommaso Maestrelli. With Chinaglia providing the goals and the defence giving little away, Lazio emerged as surprise challengers for the Scudetto to Milan and Juventus in 1972-1973, only losing out on the final day of the season after conceding a late goal at Napoli (whilst Juventus left it late to secure a win at Lazio's bitter rivals Roma).

It served as a prelude to a breakthrough for the 1973-74 season, when Lazio would sweep all before them to win their first league title, having lead throughout the season. Unfortunately this was not built upon, as 4th place the following year would be followed by a struggle against relegation in 1975-76 and a mid-table finish in 1977-78 (with a 5th place finish in 1976-77 in between). The tragic deaths of Luciano Re Cecconi and scudetto trainer Tommaso Maestrelli in addition to the departure of Chinaglia would be a triple blow for Lazio. The emergence of Bruno Giordano during this period provided some relief as he finished League top scorer in 1979, when Lazio finished 8th.

The 1980s

Lazio were forcibly relegated to Serie B in 1980 due to a remarkable scandal concerning illegal bets on their own matches, along with Milan. They remained in Italy's second division for three seasons in what would mark the darkest period in Lazio's history. They would be return in 1983 and manage a last-day escape from relegation the following season. 1984-85 would prove harrowing, with a pitiful 15 points and bottom place finish despite the emergence of promising, though albeit unfulfilled talent of Francesco Dell'Anno and Francesco Fonte.

In 1986, Lazio was hit with a 9-point deduction (a true deathblow back in the day of the two-point win) for a betting scandal involving one player, Claudio Vinazzini. An epic struggle against relegation followed the same season in Serie B, with the club led by trainer Eugenio Fascetti only avoiding relegation to the Serie C after a play-off win over Campobasso. This would prove a turning point in the club's history, with Lazio returning to Serie A in 1988 and, under the careful financial management of Gianmarco Calleri, the consolidation of the club's position as a solid top-flight club.

The 1990s

The arrival of Sergio Cragnotti, in 1992, changed the club's history forever as he was prepared to invest long term in new players for the club in order to make the team a competitor on the Serie A level. In 1993 Lazio finished fifth in Serie A, fourth in 1994, second in 1995, third in 1996, and fourth again in 1997, then it lost the championship just by one point to AC Milan on the last championship's match in 1999 before finally winning its second scudetto in 2000, as well as the Italian Cup in an impressive and rare (by Italian standards) "double" with Sven-Göran Eriksson (1997-2001) as manager. In addition to the aforementioned one, Lazio had two other Coppa Italia triumphs in recent years, in 1998 and 2004. Lazio also won the last ever UEFA Cup Winners' Cup in 1999 and reached the UEFA Cup final in 1998, but lost 0-3 against Inter Milan. Lazio won the Italian Super Cup twice and defeated Manchester United in 2000 to win the European Super Cup. Lazio was also the first Italian football club to be quoted on the Italian Piazza Affari stock market.

Recent times

A financial scandal involving Cragnotti and his food products multinational Cirio forced him to leave the club in 2002, and Lazio was controlled until 2004 by caretaker financial managers and a bank pool. It was subsequently sold to entrepreneur Claudio Lotito, who is the current majority share owner. That summer, 36-year old former Lazio star Paolo Di Canio accepted to join the club he supported as a youth, taking a 75% paycut. The 2005-2006 season saw Lazio lose veterans such as Fernando Couto, Paolo Negro and Giuliano Giannichedda who were let go by the club, among other things, to lower its salary expenditure. The 2005-2006 season under the coaching of Delio Rossi saw the club compete beyond all expectations with a team which blends remaining veterans such as Angelo Peruzzi and midfield fan favorites Fabio Liverani and Ousmane Dabo with an infusion of motivated players with lower salary demands. The policy had proven successful as the club qualified for the 2006/2007 UEFA Cup.

On July 14, it was announced that they had been relegated to Serie B with a 7 point penalty for their involvement in match-fixing scandal. The club's appeal was successful and in a statement released July 25, Lazio were allowed to remain in Serie A but start with an 11 point deficit (a penalty later reduced to -3 points), and forfeit their place in the UEFA Cup.

Supporters

The club plays at the 82,656 seater Stadio Olimpico. Lazio traditionally was the club of Rome's upper middle class with most of its support coming from the city's richer northern neighborhoods, Parioli, Flaminio, Nomentano, Tiburtino, Monte Mario and Prati. Lazio's biggest ultras, or hardcore fan group today, the Irriducibili, have been the object of media attention over the past few years for their unabashed far right views. There have been allegations of real militancy within actual far right political movements, alliances being formed to fight the police with groups with similar political leanings belonging to city rivals, AS Roma, and recruitment activity among fans, however this has never really been proven. The group has been criticized in particular for racist chants and the display of racist and anti-Semitic banners, as well as one in February 2000 commemorating the then recently deceased Serbian paramilitary leader Željko (Arkan) Ražnatović [3]. The latter was displayed on request by former player Siniša Mihajlović, though both the player and the group have always vehemently denied any political significance and insisted the banner was a reference to when the two Serbs were friends during Mihajlović's time at Red Star Belgrade where Raznatovic was a chief supporter in the early 1990s [4].

Famous supporters

Lucio Battisti, Dario Argento, Francesco Rutelli, Andrea Bargnani, Pierluigi Collina, Bud Spencer, Giorgia, Mario Brega, Andrew Howe, Ilaria D'Amico, Anna Falchi, Nicola Pietrangeli, Marco Materazzi, Pietro Ingrao.

Current squad

    As of 7 September, 2006 [5]

No.       Position    Player
1    Flag of Italy    GK    Angelo Peruzzi
2    Flag of Italy    DF    Guglielmo Stendardo
3    Flag of Italy    MF    Riccardo Bonetto
4    Flag of Italy    MF    Fabio Firmani
5    Flag of Italy    MF    Massimo Mutarelli
7    Flag of Italy    DF    Manuel Belleri
8    Flag of Italy    DF    Luciano Zauri (Captain)
10    Flag of Italy    MF    Roberto Baronio
11    Flag of Italy    MF    Stefano Mauri
13    Flag of Italy    DF    Sebastiano Siviglia
14    Flag of Italy    GK    Tommaso Berni (on loan from Ternana)
15    Flag of France    DF    Mobido Diakité
17    Flag of Albania    FW    Igli Tare
18    Flag of Italy    FW    Tommaso Rocchi
19    Flag of Republic of Macedonia    FW    Goran Pandev
      
No.       Position    Player
20    Flag of Nigeria    FW    Stephen Makinwa
21    Flag of Italy    FW    Simone Inzaghi
23    Flag of Italy    MF    Daniele Greco (from youth team)
24    Flag of Argentina    MF    Cristian Daniel Ledesma
25    Flag of Brazil    DF    Sanchez Cribari
26    Flag of Belgium    MF    Gaby Mudingayi
29    Flag of Italy    MF    Lorenzo De Silvestri
32    Flag of Italy    GK    Marco Ballotta
33    Flag of Italy    GK    Matteo Sereni
68    Flag of Côte d'Ivoire    MF    Christian Manfredini
77    Flag of Chile    MF    Luis Jiménez
82    Flag of Italy    DF    Cristiano Gimelli
85    Flag of Switzerland    MF    Valon Behrami
88    Flag of Italy    GK    Simone Santarelli (from youth team)
90    Flag of Colombia    GK    Libis Arenas (from youth team)

Famous players

Flag of Italy Italy

    * Demetrio Albertini
    * Dino Baggio
    * Marco Ballotta
    * Giuseppe Bellugi
    * Fulvio Bernardini
    * Renato Buso
    * Pierluigi Casiraghi
    * Giorgio Chinaglia
    * Bernardo Corradi
    * Roberto Cravero
    * Carlo Cudicini
    * Vincenzo D'Amico
    * Paolo Di Canio
    * Roberto Di Matteo
    * Fabrizio Di Mauro
    * Marco Di Vaio
    * Giuseppe Favalli
    * Stefano Fiore
    * Valerio Fiori
    * Mario Frustalupi
    * Diego Fuser
    * Renzo Garlaschelli
    * Giuliano Giannichedda
    * Bruno Giordano
    * Guerino Gottardi
    * Angelo Gregucci
    * Simone Inzaghi

   

Italy

    * Fabio Liverani
    * Attilio Lombardo
    * Roberto Mancini
    * Lionello Manfredonia
    * Luca Marchegiani
    * Alessandro Nesta
    * Paolo Negro
    * Massimo Oddo
    * Fernando Orsi
    * Giuseppe Pancaro
    * Angelo Peruzzi
    * Silvio Piola
    * Felice Pulici
    * Igor Protti
    * Fabrizio Ravanelli
    * Luciano Re Cecconi
    * Flavio Roma
    * Claudio Sclosa
    * Lucidio Sentimenti IV
    * Matteo Sereni
    * Giuseppe Signori
    * Giovanni Stroppa
    * Mauro Tassotti
    * Giorgio Venturin
    * Christian Vieri
    * Giuseppe Wilson

   

Flag of Albania Albania

    * Loro Boriçi

Flag of Argentina Argentina

    * Matias Almeyda
    * Lucas Castroman
    * José Chamot
    * Hernán Crespo
    * Claudio López
    * Nestor Sensini
    * Diego Simeone
    * Juan Pablo Sorin
    * Pedro Troglio
    * Juan Sebastián Verón

Flag of Australia Australia

    * Paul Okon

Flag of Brazil Brazil

    * Amarildo
    * César
    * Niginho

Flag of Chile Chile

    * Marcelo Salas

Flag of Croatia Croatia

    * Alen Bokšić

Flag of Czech Republic Czech Republic

    * Pavel Nedvěd
    * Karel Poborský

Flag of Denmark Denmark

    * Michael Laudrup

Flag of England England

    * Paul Gascoigne

Flag of France France

    * Ousmane Dabo

   

Flag of Germany Germany

    * Thomas Doll
    * Karlheinz Riedle

Flag of Côte d'Ivoire Ivory Coast

    * Flag of Italy Christian Manfredini

Flag of Republic of Macedonia Macedonia

    * Goran Pandev

Flag of Netherlands Netherlands

    * Jaap Stam
    * Flag of Suriname Aron Winter

Flag of Portugal Portugal

    * Sérgio Conceição
    * Fernando Couto

Flag of Serbia Serbia

    * Vladimir Jugovic
    * Darko Kovacevic
    * Siniša Mihajlović
    * Dejan Stanković

Flag of South Africa South Africa

    * Mark Fish

Flag of Spain Spain

    * Iván de la Peña
    * Gaizka Mendieta
    * Oscar López

Flag of Sweden Sweden

    * Kennet Andersson

Flag of Switzerland Switzerland

    * Valon Behrami

Flag of Turkey Turkey

    * Can Bartu
    * Sükrü Gülesin

Flag of Uruguay Uruguay

    * Ruben Sosa

Team honours

    * Serie A: 2

        1973-74, 1999-2000

    * Coppa Italia: 4

        1958, 1997-98, 1999-00, 2003-04

    * Italian Super Cup: 2

        1998, 2000

    * UEFA Cup Winners' Cup: 1

        1998-99

    * European Super Cup: 1

        1999

    * Coppa delle Alpi: 1

        1972


Preceded by
Chelsea    UEFA Cup Winners' Cup Winner
1999
Runner up: Real Mallorca    Succeeded by
competition discontinued

References

   1. ^ Almanacco Illustrato del Calcio. Edizioni Panini SpA
   2. ^ Almanacco Illustrato del Calcio. Edizioni Panini SpA

External links

    * Official website (Italian)
    * Laziopolisportiva.net (Italian)
    * Website of Dutch Laziali (Dutch)



Flag of Italy    
Serie A • 2006-07 clubs
   Flag of Italy

Ascoli | Atalanta | Cagliari | Catania | Chievo | Empoli | Fiorentina | Inter | Lazio | Livorno
Messina | Milan | Palermo | Parma | Reggina | Roma | Sampdoria | Siena | Torino | Udinese
Italian Football Championship seasons

1898 | 1899 | 1900 | 1901 | 1902 | 1903 | 1904 | 1905 | 1906 | 1907 | 1908 | 1909
1909-10 | 1910-11 | 1911-12 | 1912-13 | 1913-14 | 1914-15 | 1919-20 | 1920-21
1921-22 (C.C.I.) | 1921-22 (F.I.G.C.) | 1922-23 | 1923-24 | 1924-25 | 1925-26
1926-27 | 1927-28 | 1928-29
Serie A seasons

1929-30 | 1930-31 | 1931-32 | 1932-33 | 1933-34 | 1934-35 | 1935-36 | 1936-37 | 1937-38 1938-39 | 1939-40 | 1940-41 | 1941-42 | 1942-43 | 1943-44 | 1945-46 | 1946-47 | 1947-48 1948-49 | 1949-50 | 1950-51 | 1951-52 | 1952-53 | 1953-54 | 1954-55 | 1955-56 | 1956-57 1957-58 | 1958-59 | 1959-60 | 1960-61 | 1961-62 | 1962-63 | 1963-64 | 1964-65 | 1965-66 1966-67 | 1967-68 | 1968-69 | 1969-70 | 1970-71 | 1971-72 | 1972-73 | 1973-74 | 1974-75 1975-76 | 1976-77 | 1977-78 | 1978-79 | 1979-80 | 1980-81 | 1981-82 | 1982-83 | 1983-84 1984-85 | 1985-86 | 1986-87 | 1987-88 | 1988-89 | 1989-90 | 1990-91 | 1991-92 | 1992-93 1993-94 | 1994-95 | 1995-96 | 1996-97 | 1997-98 | 1998-99 | 1999-00 | 2000-01 | 2001-02 2002-03 | 2003-04 | 2004-05 | 2005-06 | 2006-07
Football in Italy
League competitions    FIGC    Cup competitions
Serie A    Italy    Coppa Italia
Serie B    U-21    Super Coppa Italiana
Serie C1 (2 divisions)    League system    Coppa Italia Serie C
Serie C2 (3 divisions)    List of clubs    Super Coppa Serie C
Serie D (9 divisions)    List of venues    Coppa Italia Serie D
Eccellenza (28 divisions)    Serie A scandal    Coppa Italia Dilettanti
Promozione (53 divisions)    Foreign players    Coppa Italia Primavera (youth teams)
Prima Categoria (1,600+ teams)    Oscar del Calcio    Super Coppa Primavera (youth teams)
Seconda Categoria (2,800+ teams)       Torneo di Viareggio (youth teams)
Terza Categoria (3,100+ teams)       
Campionato Primavera (youth teams)       
Campionato Berretti (youth teams)

Ja mislim da je obavezno da se napise izvor.U ovom slucaju Wikipedia.

Godina 1973. Lazio je na putu do titule šampiona Italije. Pojavljuje se prvi transparent “Ultras” na severnoj tribini, nema više spontanog urlanja i aplauza – ima tu mlađih momaka iz severnih i zapadnih delova grada koji iznose svoju ljubav prema klubu s pirotehnikom, zastavama i transparentima.

Prve prave grupe s imenom “Ultras Lazio” i “Commandos Monteverde” (kasniji CML’74) se pojavljuju 1974. Prvi dim zapaljen u Rimu je sa strane “Ultras”-a koji su tada bili na južnoj tribini na prijateljskoj utakmici protiv San Paola. Ali Lazio ostaje među glavnim adresama fudbala u Italiji i tako grupa “Ultras” napušta tribinu. Manje grupe poput “Leopard”, “Boys”, “Vigilantes”, “Tupamaros” i “Marines” ulaze na tribinu i organizuju navijanje. I polako se stvara to što svi nazivaju “Lazialità”. Ekstremna ljubav prema Rimu i njegov istoriji, desničarski i domoljubiv pokret, odanost desničarskim strankama i velike simpatije prema fašizmu – često se isticalo da je Benito Mussolini volio upravo SS Lazio. Aktivni deo tribine je bio sačinjen od 50 – 150 mlađih navijača koji su redovno išli vozom na gostovanje – stvar koja je godinama kasnije bila glavna inspiracija jednoj grupi zvanoj “Irriducibili Lazio”.

Nastaju legendarni “Eagles Supporters” i preuzimaju navijanje u svoje ruke. Ali ubrzo dolazi do velikih problema unutar navijačke scene Lazia i 15-tak mladića osnivaju grupu “Vikings” i udaljuju se od istih. “Eagles” menjaju tribinu jer žele, kao mnoge druge navijačke grupe u to vreme imati tribinu s kojom imaju identifikaciju i u kojoj mogu bez problema da forsiraju navijanje i ujedinjenje tribine.

9. decembar 1979 je prva organizovana utakmica na kojoj je SS Lazio imao podršku s severne tribine i uskoro je već ispao u drugu ligu koja je ipak nešto najbolje što je moglo momcima da se desi u to vreme. Velika gostovanja u sezoni 82/83 s nekada 7.000 (Bologna), nekada 4.000 (Bari), nekada 10.000 (Pistoia) Laziala uz svoj klub – urnebesno navijanje – hiljade nebeskoplavih zastava i među prvima organizovano navijanje s vođom na čelu. Lazio je postao neshvaćeni fenomen širom Apenina. Ljubav svoje publike prema 11 fudbalera je ubrzo proslavio navijačku tribinu Nord i svrstao je u sam vrh Ultras scene Italije. Politika je i dalje ekstremno desničarska – Laziali među prvima pevaju “Inno di Mamelli” tj. Italijansku himnu redovno na utakmicama voljenog kluba. Čak 15.000 Laziali ide u Arezzo, jedno od najmasovnijih gostovanja u Toscani svih vremena…

Lazio pobeđuje pred 75.000 gledaoca Cataniu posle velike borbe – utakmice koju “Eagles Supporters” smatraju kao pobeđenu zbog navijača, zbog navijanja, zbog ljubavi Rima prema Laziu. Dolazi na “promozione” do tuče u Cava dei Tirreni s navijačima Cavesea i ulazak u prvu ligu je definitivno osiguran. U to vreme Eagles kao i druge navijačke grupe Lazia nisu nosile italijanske zastave u znak otpora protiv “tricolore” osvojenog od Rome u godini 1984. Ovo je simbolika kompleksa u italijanskoj navijačkoj sceni. Eagles postaju velika grupa i imaju za tadašnje uslove fantastičnu brojnost od 2.000 članova, ostale grupe involvirane u čudo zvano “Curva Nord” su Ultras’74, Commandos Monteverde, la Falange, Eagles’ Korps, Hell’s Eagles Destroyers, American Eagles, Gruppo Sconvolti i Erotic Gropu. Kao što svi vidite već je tada bio prisutan neki “stampo britannico “ u imenima grupa Lazia i mnoga imena ćete jos danas prepoznati kod kasnije osnivanih navijačkih grupa širom Apenina.

18. oktobar 1987 godine je datum osnivanja grupe „Irriducibili Lazio“. Klub je u velikoj krizi i posle 3 godine uspeva da uđe opet u Serie A. “Irriducibili” su grupa mlađih momka, kriminalca u pokušaju, neki čak bivši članovi “Eaglesa” koje je isto počeo napadati najveći protivnik – godine i vreme. “Irriducibili” su grupa koja je nošena ljubavi prema klubu i radikalnosti. Vizije par velikih likova unutar IRR’87 su temelj današnjeg navijačkog pokreta Italije. Nije tačno da su IRR’87 izmislili kopiranje Engleza bez bubnjeva, odlazak na gostovanje vozom “kao nekada”, tuču, pivo i zastave na dve motke ali su zajedno s Veronesima definitivno grupa koja je u najviše učestvovala u razvoju navijačkog duha u to vreme. Naravno da su prvi konflikti izmedju mladjih IRR i Eagles neizbežni, IRR čak ulaze na muretto centrale na Nord, centralni deo Norda na kojem se nalaze Eagles Supporters.

Laziali ostaju bez svog stadiona zbog renoviranja za svetsko prvenstvo ‘90e i Lazio opet ispada iz Lige. Eagles već 89e godine moraju da se bore za opstanak, sve više mlađih navijača prelaze na ultradesničarske IRR’87, među njima i Paolo Di Canio 1989. Eagles postaju druga grupa tribine, ali tek 92/93 na utakmici protiv Sampdorie posle velike tuče napustaju Nord zbog “ velikih razlika s IRR” kako ističu i odlučuju da ES ne postoje više. IRR’87 organizuju navijanje u svom stilu – sve ostalo je istorija i do danas se ništa nije promenilo. Jedino da je istorijsko prijateljstvo s Torinom i sa Barijem prekinuto odmah nakon raspada Eagles Supporters i da je prva garda IRR izmedju Diabolika, Tonna, Yurija i Geppa uspela da napravi od IRR marku. Prva su grupa koja je komercijalne svrhe koristila za razvoj grupe – godinama kasnije imate Radio Blù Italia koji emituje priče IRR, 12 shopova u i u okolini Rima, tribinu koja lojalno stoji iza fenomena Irriducibili i klub koji ne može da dominira nad grupom, već grupa koja dominira nad klubom. Pitanje je jedino da li su IRR prodali svoj moto s kojim su uvek napadali Eagles – da koriste navijanje za zaradu…

…ko je bolji i čija tribina ima vise magije – odlučite sami, Ultrasi Srbije – jedno je jasno – ima toliko priča na Nordu i Sudu koliko i Ultrasa, koji su decenijama gradili ono što Boys, Fedayn, ASR Ultras, odnosno Irriducibili, CML’74, Banda No’Antri danas zovu “La nostra storia è la più bella del mondo…”.

Lično mišljenje autora: Perverzne političke strukture unutar Suda će pomoći da se erupcija nacionalizma ugasi neke manje grupe kao što su XXI Aprile, koji su već napustili tribinu zbog neverovatnih političkih dešavanja na Sudu. Boysi i Fedayn su grupe legende, koje nisu više aktivni u organiziciji tribine, već isključivo dolaze zbog časti svoje grupe i časti svog kluba, a ASR Ultras nemaju reputaciju za organizaciju tribine kao što je Sud, iako je navijanje u nekim pokušajima jako zavidno. Ali Sud nije taj Sud kao što je bio pre 10 godina, Sud nije taj Sud koji je svetlio i koji je bio pozitivan, velika kriza koja se pokušava obići radikalnom političkom linijom kao što to često italijanski Ultras pokušavaju. Imajući u vidu da skoro sve novoosnovane grupe Suda imaju ili pro-britanski ili pro-nacistički ili u najboljem slučaju i jedno i drugo stil, se ipak vidi da vreme nije prošlo pored te istorijske tribine – ali da sve to deluje pomalo veštački, iako je to doduše možda čak i novi put svih italijanskih Ultrasa sem nekih tribina koji još uvek pokušavaju da održe “Stampo Italiano” (Bari i Lecce su najbolji primer, velike tribine koje su to pokušavale poput Suda u Milanu i Norda u Bergamu su doživele katastrofe u zadnjih 2-3 godine…).

Nord Lazia je takodje u tranziciji. Irriducibili imaju doduše veliki monopol i teško je verovati da će ikada imati ozbiljniji problem u odbrani tribine, ali je poznato da nije sve tako zlatno kao što izgleda. Vođe tribine nisu često na gostovanjima, pare i politika (asocijacija s Nuova Guardia i s listom unuke Mussollini su svima poznate činjenice) su odvojile IRR od realnosti – sve češće imate u Rimu kampanje za skupljanje para za italijanske porodice u Argentini zbog ekonomske krize, kerova bez doma u glavnom gradu, protesti u političkom i društvenom životu – jeste da je to njihov stil, jeste da « Kada misao postaje akcija » nije samo parola nego deo njihove ideologije, ali je i vidljivo da stariji Laziali sve češće izbegavaju taj fenomen i udaljuju se čak od grupe. « Banda No’antri » i trenutna mala kriza Norda, o kojoj postoji toliko varijanti da neću ovde da je spominjem, pokazuju da nijedna grupa ne može da izbegava jedno: Živiti za svoj fudbalski klub i ništa više!

IRRIDUCIBILI LAZIO

Tijekom osamdesetih zapocinje prica ove rimske skupine, u vreme kada su manje i mladje navijacke podgrupe tezile dostici vec ranije osnovane maticne ultra skupine. Jedna od takvih talijanski grupa, svakako su Irriducibili koji su osnovani na stadionu Olimpico 18. listopada 1987. godine tijekom utakmice Lazio-Parma u serie B, kada zauzimaju centralni deo severne tribine, koji je do tada drzala podgrupa Viking.

Iako malobrojni i mladi clanovi ubrzo objedinjuju i ostale zapazene navijace sa severa. Naziv Irridicibili ( nepokolebljivi ) doista je bio originalan, buduci su njime zeleli iskazati nekompromisni stav prema ostalim grupama koje kruže oko S.S. Lazia. Ova grupa smatra kako su njihovi predhodnici Eagles Supporters, prepolovili tribinu na tatine sinove i ostale, pa su tako Irridicibili odlucili putovati vlakovima za razliku od E.S. koji su favorizirali autobuse za gostovanja. Ubrzo maskota grupe i ujedno logo postaje "Mr. Enrich", crtana karikatura s polucilindrom na glavi, a koji naglasava bunt i agresivnost, upravo onaj nacin na koji su se isti hteli eksponirati u ultra svijetu.
Svoj pocetak Irridicibili ne opisuju u velikom sjaju, no reci ce da su tek kasnije uhvatili zamah. Pocelo je sve uz nekoliko platnenih zastava obojanih u nebesko plavu boju, izradjuju prve salove u engleskom stilu s zasivenim prisivcima. U to vrijeme odnosi s Eagles Supporters se dosta zaostravaju, pa je tako na utakmici protiv Barlette došlo do fizickog sukoba, koji je uzrokovan oduzimanjem mjesta na ogradi za udarne transparente. Grupa time ojacava, buduci iz E.S. prelaze u Irrudicibille, pa tvrde da ih je od 100 na domaćim utakmicama,90 redovno putovala na gostovanja. Protiv Brescie po prvi puta organiziraju koreografiju na Olimpicu, da bi s tom praksom nastavili i protiv Parme, da bi urnebesno proslavili ulazak u Serie A protiv Taranta. Na prvu utakmici protiv Milana u Milanu nisu ni stigli buduci ih je policija vratila u Rim, a protiv Holandije im nije dopusten ulazak na stadion. Protiv Verone unose bubnjeve, nedugo zatim izdaju vec i svoje prve novine. Kada im je klub ponudio besplatne autobuse protiv Juventusa, jedini su ih oni i platili, ne zeleci tako postati poltronima predsjednika kluba.
Prije utakmice s Atalantom policija ulazi medju ovu grupu pa dolazi do prve vece tucnjave s organima reda.
Zabrane dolazaka na stadion za izgrednike, ujedinjuje E.S. i Irridicibile, pa tako zajednički organiziraju koreografiju s natpisom posvecenom borbi protiv zakona o navijačima. Uslijed losih izdanja Lazia, Irridicibili su odlucili bojkotovati navijanje uopce, da bi se kasnije ogranicili samo na prvo poluvreme na svim utakmicama. U tim svojim uverenjima bili su toliko odlucni da cak na gradskom derbiju protiv vecnih rivala Rome nisu organizirali koreografiju vec samo poruku na ogradi. U sezoni 95/96 kada je ova grupa uspjela osporiti odlazak legendarnog igrača Lazia Beppea Signoria, vidjene su u njihovoj izvedbi najjače koreografije, nikada do tada izvedene u Italiji, od tisuca nebesko plavih rukavica protiv Juvea, pa "Ave Lazio" protiv Milana, Rome...
Te godine Lazio je usao u Kup Uefa. 100 gol Signoria Irridicibili slave na nacin sto su medju sobom na tribini izlozili 100 slika toga legendarnog igraca Lazia. 1997. slave svoju 10. godisnjicu, i te sezone predstavljaju se uz cetiri koreografije; od velikog carskog (rimskim ) orla , velikom "setalicom" s nogometnom loptom, do koreografije protiv zabrane posecivanja utakmica " mi smo jos jaci od ravnodustnosti.." U Napoliju, gradu gde inace Laziali vode sukobe s policijom, zaustavljen je posebni navijacki vlak od strane redstvenih snaga na povratku u Rim, gde ih isti maltretiraju vise od dva sata, nakon cega je provedena istraga, koja je naravno pala u zaborav. Laziali tvrde kako se ne moze traziti pravda od onih koji te inace progone.
Iste godine Lazio je izborio finale italijanskoga kupa, pa odlaze u Milano protiv Milana. Gube 1-0 a utakmica zavrsava jurisem Irruducibila na policiju.
Na uzvratnoj utakmici izvesena je velika zastava " Lazio moja domovina ", uz kartone u trikoloru( italijanska zastava ). Zahvaljujuci Nesti, Lazio osvaja svoj drugi nacionalni kup. Novu sezonu otvaraju velikom koreografijom pod naslovom " kraljevstvo koje treba obraniti, imperij kojeg treba osvojiti" .
2000. godine nakon napornog rada i za vreme Bozica, 9. sijecnja proslavljaju 100-tu godisnjicu postojanja SS Lazia. Iste godine, protiv Barija,ova grupa istice natpis " počast tigru Arkanu" (Onore alla Arkan Tigre) kao prijatelju nogometasa Mihajlovica. Sami ce reci da je to sve kasnije ispolitizovano od strane policije, novinara… Nakon toga policija postaje jos zesca, pa posle utakmice s Udineseom dolazi do nereda. U Firenzu su putovali specijalnim vlakom, a policija je nastojala smanjiti u cim vecem broju ,broj putnika, no neuspesno. U Firenzi kao prijatelju nogometasa Mihajlovica. Sami ce reci da je to sve kasnije ispolitizovano od strane policije, novinara…
Nakon toga policija postaje jo zesca, pa posle utakmice s Udineseom dolazi do nereda. U Firenzu su putovali specijalnim vlakom, a policija je nastojala smanjiti u cim vecem broju ,broj putnika, no neuspesno. U Firenzi na putu do stadiona, Irriducibili se sukobljavaju s redarstvenicima, a navodno su u sukobima s C.A.V ( Collettivo Autonomo Viola), potonji izvukli deblji kraj i pobegli. Na povratku u Rim, policija ih provocira i opet dolazi do tucnjave, uz vise ozledjenih. Svoju pricu o historiji zavrsavaju opisom sukoba s policijom ispred nogometnog saveza, potaknuti kradjom sudaca u Parmi, zbog cega je Juventus drzao razmak od dva boda na ljestvici. Sukobi su poceli kada su se Laziali pojavili s transparentom " spareggio o guerra". Sukobi su poceli nakon sto je baceno jaje na zgradu saveza, usled cega dolazi do blokade prometa, suzavci... Prvotna zamisao da se blokira "Giro d'Italia" ipak nije provedena u delo, vec su samo istaknuli protestnu poruku vidljivu svima. Jutro prije Lazio-Reggina organiziraju sprovod, gde su simbolicno pokopali nogomet...

Vise o navijacima Lazia na ovim linkovima-
http://www.irriducibili.com/
http://www.tifonet.it/fabryirridux/
http://www.padronidiroma.it/
http://www.lazioultras.it/

Laziali

Prica pocinje 1973. kad je Lazio osvojio scudetto po prvi puta u svojoj istoriji. UEFA je iskljucila klub iz euro takmicenja zbog velikih nereda navijaca na utakmici sa engleskim Ipswich Townom.
Nedugo zatim nastaje prva ultra grupa "Folgore", kojoj naziv potice od poznate jedinice italijanske vojske, koja se borila sa saveznicima u Africi u II.svetskom ratu.
Ubrzo nakon njih osnovana je druga grupa "Commandos Monteverde Lazio". (CML'74)
Obe frakcije su brojale oko 300 ljudi, i nisu imali ni prijateljstava ni rivala, jer ipak, to su jos bili poceci organizovanog navijastva (navijackog pokreta) u Italiji. Znacajni su bili i gostujuci mecevi, na koje je 1000-3000 navijaca pratilo Lazio.
Na pocetku su najvatreniji navijaci okupirali Curvu Sud olimpijskog stadiona, a tek s vremenom se preselili na Curvu Nord, koja je postala njihovim najvecim simbolom.
Politicki ideali organizovanih navijaca Lazija su bili krajnja desnica i fasizam, povezano s time (s' tom cinjenicom) da je i sam Il Duce, Benito Mussolini, bio navijac Lazija.

U razdoblju 1975-76. nastaju sledece grupe; "Ultras", "Golden Boys", "Vigilantes", "Panthers", "Boys", "Brigate", "Marines", "Commandos Aquile" i "N.A.B." (naziv potice od jedne italijanske teroristicke grupacije).
Te grupe su bile podjednako smestene na Curvi Sud, kao i na Curvi Nord. Tad nastaje i prvo prijateljstvo Lazijala, sa "Ultras Granata" Torino. Bilo je to prvo takvo prijateljstvo u istoriji u Italiji.

1977. su clanovi "Tupamaros", "Panthers" i "Vigilantes", koji su raspustili svoje grupe, osnovali legendarnu grupu "Eagles Supporters", koja je u kratkom vremenu brzo rasla i nakon nedugo vremena brojala 2200 ljudi, koji su imali clansku iskaznicu. Grupa se mogla pohvaliti, u to vreme, najduzom zastavom na svetu (56 metara).
Orlovi su bili apoliticna grupa, cije je geslo bilo "bez politike na stadion". Bili su smesteni na Curvi Sud.

Nesto kasnije nastaje nova grupa, od oko 150 ljudi, krajnjih desnicara i agresivnosti sklonih, grupa "Viking", bili su na Curvi Nord, i u dobrim odnosima sa "Ultras Bari".

27.oktobra 1979., pred derbi Lazio - Roma, ubijen je 33 godisnji navijac Lazija, Vincenzo Paparelli, i to raketom sa Curve Sud od strane Romanista. Za sobom je ostavio dvoje dece.
U tom razdoblju velicina i brojnost "ES" raste do brojke od 4000, a kasnije 5800 ljudi.

18.oktobra 1987. na utakmici Lazio - Padova (Serie B) nastaje najslavnija grupa, "Irriducibili". U pocetku je brojnost bila oko 100 ljudi, agresivnih, nastali po uzoru na engleske huligane.

Prijateljstva iz tog razdoblja su bila Triestina, Ascoli, Torino i Bari.

Godine 1989-1992 uz pocetak velikih uspeha Lazija u evropskom fudbalu. Na navijackoj sceni nastaju nove grupe, "Gruppo Rock Sconvolti" i "Falange Curva Nord". Istovremeno se rađa konflikt (zaostravanje odnosa) izmedju grupa "Irriducibili" i "Eagles Supporters", koji je zapoceo na gostovanju u Barletti, gde je došlo do fizickog sukoba, koji je uzrokovan oduzimanjem mesta na ogradi za udarne transparente.
Grupa time ojacava, buduci iz E.S. prelaze u Irrudicibille, pa tvrde da ih je od 100 na domaćim utakmicama, 90 redovno putovalo na gostovanja.)
30. januara 1993. na susretu Lazio - Sampdoria doslo je do tuce izmedju ove dve grupe, i 100 osoba je uhapseno! To je bio kraj "ES", grupa je prestala da postoji. Neki njeni clanovi stvorili su novu grupu , na Curvi Sud, "Nucleo".

Pocetak dominacije "IRR" na tribini, istovremeno je znacilo i zaokret krajnjoj desnici, jer dotad su "ES" cinili tribinu apoliticnom.
Grupa je imala vise od 1800 osoba, u Italiji poznatih po agresivnosti i fasistickoj ideologiji. Navijaci koji su se "umirovili" stvorili su grupu "Veterani", a neki , dotad "slobodni" (bez grupe), a neki bivsi clanovi "Vikinga" formirali su grupu "Disorder Group".

IRR su prekinuli visegodisnja prijateljstva s' navijacima Torina i Barija, a istovremeno zapoceli nova, sa desnicarskim grupama "Boys SAN" Inter i "Brigate Gialloblu" Verona.
Na tribinama sva tri spomenuta kluba uobicajena su fasisticka obelezja, zastave sa svastikama i keltskim krstom, pesme i parole.
U godinama izmedju 1990-1992 oko 300 osoba je dobilo zabranu posjecivanja utakmica zbog iskazivanja takve ideologije.
2002. prekinuto je prijateljstvo s Veronom, a jedina prijateljstva ostaju Inter i Triestina, a van granica Real Madrid (Ultras Sur), Espa#241;ol Barcelona (Brigadas Blanquiazules), PSG i Chelsea.

Najvecim grupama ostaju IRR, Viking, Ultras Lazio i CML '74.

http://www.kohorta.net/

edit: oho, ove komunjare se malo napalile sa artworkom...mislio sam da nece biti potrebe, ali:




 a,zbog ovoga cu JA uvek gotiviti Lazio, kakva vasa Sabrina

Nisam znao da Anna Falchi navija za Lazio!      Evo imaju plus kod mene... 
Iskreno, meni mnogo smeta to sto su kao neki fasiti, rasisti i sl., inace su gotivan klub...

Pa da, ali ako ti to smeta,to su navijaci, ne i klub sam

bejah kod ortaka u rimu...pa me upozna sa nekim likom IRR (nije fabricijo) ja reko...poklonice mi valjda...a on cap 20evra...mada vredelo je posle sam se rukovao sa njim a on je ipak iz IRR