Link koji vrijedi pogledati!

http://www.youtube.com/watch?v=LKfKLwAdE6Q&mode=related&search=

Medijskirat.com
02.11.05

08/09/2005 Na naslovnoj strani, najtiražnijeg lista u Australiji: THE Australian, prva vest ( kao da se na kontinentu Australije ništa važnije nije dogodilo tog dana) objavljen je naslov: SRPSKI KOMANDANT ODREDA SMRTI… U daljem tekstu Autori teksta optužuju kapetana Dragana za “silovanja” žena i dece, “mučenje” zarobljenika, “ubijanje” na stotine civila “etničko čisćenje” u bosni 1991god…


Kapetan Dragan je pokrenuo sudske procese protiv THE Australian-a i drugih medija koje su prenele ove laži.
U ovim procesima Kapetan Dragan NE MORA ništa da dokazuje, niti da se pravda, već će mediji MORATI da dokazuju svoje tvrdnje.
ICTY, Ministarstvo pravde Hrvatske i BH su dali javnu izjavu da se protiv kapetana Dragana Nikad nije pokrenuo postupak niti postoje bilo kakvi dokazi o gore navedenim “zločinima.”
Naravno, mi svi znamo da je ovo samo jedan u nizu neistinitih članaka koji se pojavio u medijima u poslednjih 15 godina a funkciji satanizacije Srba, ali ovog puta Srbi nisu ostali pasivni. U svim državama Australije Srbi su krenuli sa organizacijom u cilju kažnjavanja autora i izdavača neistinitog pisanja protiv Srba.
I nije ovo samo napad na Srbe i na kapetana Dragana, već je ovo napad na Australiju i njene građane, njene službe bezbednosti, Federalnu Policiju i Ministarstvo Pravosuđa. Jer, putem ovog članka, Autori predstavljaju Australiju u svetu kao zemlju koja “štiti” ratne zločince a njene službe i ministarstva kao “ne-sposobne.”
Bez obzira dali se osećamo kao Srbi ili građani. Bez obzira dali smo učestvovali u ratu ili ne. Svima nama je dosta laži i decenijskog pravdanja pred našom decom, susedima i kolegama da Srbi nisu “ružni prljavi i zli.”
Svako može dati svoj doprinos ovoj borbi i u ovom slučaju ovoj sigurnoj pobedi jer sigurno Mediji ovog puta ne mogu dokazati da je: kapetan činio zločine u Bosni 1991god (svi znamo da je te godine u Bosni još uvek vladalo “bratstvo i jedinstvo”)
A ostale navedene “zločine” čak i tadašnji neprijatelji kao ni ICTY nisu mogli da dokazu pa sigurno to neće poći za rukom ni medijima.
Ovo je velika šansa da se dušmanima uzvrati udarac i to njihovim oružjem! U sudu pravde i tad će ta presuda ući u istoriju zajedno sa njihovim javnim izvinjenjem a ne lažni, propagandni članci.
Ovo je poziv svim Srbima sveta da nam se pridruže i da zajedno sa nama učestvuju u ovoj istorijski važnoj pobedi.

PODIGNUTA OPTUZNICA
 
Link: http://www.medijskirat.com/sajt/medijskirat_021105.html

NOVI ISKAZ RANTE: U RAČKU UBIJENO I VIŠE SRPSKIH VOJNIKA
SVET - Nedelja, Januar 18, 2004 13:10 RTS

Finski stručnjak za sudsku medicinu, Helena Ranta ocenila je da Tribunal u Hagu nije dovoljno ispitao detalje koji ukazuju da su u noći između 15. i 16. januara 1999. godine na području sela Račak na Kosovu vođene teške borbe između srpskih snaga i pripadnika Oslobodilačke vojske Kosova.

U intervjuu za vikend izdanje lista ,,Berliner cajtung,, , Helena Ranta, koje je bila šef tima forenzičara koji je uoči intervencije NATO-a u Jugoslaviji istraživao ovaj slučaj, navodi i da je u Račku bilo ubijeno i više srpskih vojnika.

Ranta je izrazila čudjenje, to jest nerazumevanje za činjenicu da se Tribunal nije više angažovao da rasvetli tragediju koja se pre pet godina desila u Račku.

Ubistvo 40 ljudi u Račku, gde su kao žrtve bili označeni albanski civili, a kao počinioci pripadnici srpskih snaga, mnogim političarima na Zapadu, i u Nemačkoj, poslužilo je kao argument kojim su javnostima svojih zemalja obrazlagali nužnost otpočinjanja bombardovanja Jugoslavije.

Za ,,Berliner cajtung,, Ranta sada kaže da ,,zna da su u blizini Račka bili sahranjeni pripadnici OVK,, . ,,Ja sam još tada dobila informacije koje dokazuju da je tamo [u Račku] ubijeno i više srpskih vojnika. Nažalost broj Srba koji su izgubili život u toj noći po svoj prilici nikada nećemo saznati,,, rekla je Ranta dodajući da bi ,,trebalo pitati Tribunal zašto se ne zanima za tu brojku,,.

Istovremeno je finska forenzičarka ocenila kao negativno to što se deo haške optužnice protiv Slobodana Miloševića koji se odnosi na slučaj Račak, zasniva prevashodno na verziji o tom dogadjaju koji je dao ondašnji šef misije OEBS-a na Kosovu Vilijam Voker.

Taj američki diplomata je neposredno nakon ubistva u Račku saopštio da je reč o masakru, odnosno da su srpske snage iz neposredne blizine streljale 40 albanskih civila.

,,Kada ambasador Voker kaže da se u Račku dogodio masakar, ta izjava nema nikakvo pravno dejstvo. Ja sam još tada istakla da su posmatrači OEBS-a zaboravili da preduzmu sve korake koji se normalno očekuju kada treba obezbediti poprište nekog dogadjaja - na primer izolovanje mesta, zabrana pristupa osobama bez posebne dozvole kao i skupljanje dokaza', rekla je Ranta.,,

Istovremeno je zatražila da se, pored postojećih fotografija koje su načinili posmatrači OEBS-a, objave i fotografije koje su u Račku napravila dvojica drugih fotografa i to pre dolaska posmatrača.

Na njima se, kako navodi Ranta, jasno vidi da je ,,najmanje jedno telo naknadno pomerano, a taj leš se na slikama OEBS-a ne vidi,,.

,,U danima pred početak NATO napada na Jugoslaviju bilo je jasno da je čitav niz vlada zainteresovan za verziju dogadjaja iz Račka po kojoj bi odgovornost bila samo na srpskoj strani.

Medjutim, takvu verziju ja nisam mogla da im ponudim, rekla je Helena Ranta. Ona je, kako prenosi 'Berliner cajtung', navela da je ,,instrukcije dobila od nemačkog diplomate Paulsa,, koji ju je, kao predstavnik zemlje koja je tada predsedavala Evropskom unijom, zamolio da pripremi pismenu izjavu. ,,Potom sam morala tu ličnu izjavu da pokažem Vilijamu Vokeru, koji je, kada ju je pročitao, bio sve samo ne oduševljen,,, navela je Ranta koja je ipak pristala da učestvuje na konferenciji za štampu 17. marta 1999. u Prištini.

,,Tom prilikom sedela sam zajedno sa nemačkim ambasadorom u Beogradu Gruberom i jednim finskim diplomatom. Nadala sam se da će me njih dvojica podržati, ali to nažalost nije bio slučaj'.

,,Pre sam imala osećaj da su me ta dva gospodina ostavila na cedilu,,, navodi sada Helana Ranta svoje utiske sa konferencije za štampu na kojoj je dominirao Voker sa svojim procenama i posle koje je ubrzo usledilo bombardovanje Jugoslavije.

U završnom izveštaju finskih stručnjaka za sudsku medicinu, objavljenom početkom 2001. godine, u časopisu 'Forenzik Sajens Internešenel', a koji je tada preneo i 'Berliner cajtung', ne nalaze se dokazi da je u selu Račak na Kosovu u noći izmedju 15. i 16. januara 1999. masakrirano albansko civilno stanovništvo.

Intervju: Milivoje Ivanišević, direktor Centra za istraživanje zločina nad Srbima

Srebrenica je primer medijske podvale.

Glavni dokument koji je muslimanskoj strani poslužio kao osnova za priču jeste spisak nestalih sa područja Srebrenice koji je sačinio Međunarodni komitet Crvenog krsta. On je objavljen prvi put u avgustu 1995. a potom je korigovan nekoliko puta. Iz tog spiska je, međutim, otkriveno 3.016 osoba koje su se pojavile na izborima 1996.


Milivoje Ivanišević, direktor Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom, ovih dana ponovo izaziva bes ali i nelagodu među onima u Srbiji koji se zdušno zalažu za "denacifikaciju srpskog naroda", "suočenje sa zločinima", "katarzu", "istinu, odgovornost, pomirenje" i slično. On je, naime, najglasniji u zahtevima da se borcima Vojske Republike Srpske ali i srpskom narodu uopšte skine etiketa "genocidni" dobijena kao rezultat kampanje povodom zločina u Srebrenici. Ivanišević dovodi u sumnju zvanične rezultate bošnjačkih stručnjaka o broju poginulih u Srebrenici, istovremeno podsećajući na zločine Orićevih vojnika u srpskim selima u području Srebrenice.

Beogradskoj štampi on je nedavno dostavio poimenični spisak od 3.262 Srba srebreničkog kraja koje su ubili vojnici 28. divizije Armije BiH. Spisak su objavile samo Večernje novosti .

" Do sada nije izrečena niti jedna godina zatvora muslimanima koji su ubili više od 3.000 Srba. Suđenje Naseru Oriću pred Haškim tribunalom je smejurija jer ga tamo tuže kao nekakvog drumskog razbojnika koji je onako usput, dok je palio kuće, pobio nekoliko Srba. To je strašno ako se zna da Haški tribunal ima relevantne dokaze o masovnim zločinima Nasera Orića i njegovih vojnika", rekao je, između ostalog, Ivanišević u intervjuu za Patriot .

"Patriot": Ovih dana objavili ste knjigu "Zločini nad Srbima", u kojoj tvdite da je na teritoriji Bosne i Hercegovine ukupno nastradalo 34.000 Srba. Do kojih ste još saznanja došli?

Ivanišević: Ovim poslom se bavim intenzivno poslednjih osam godina i došao sam do broja od 330 masovnih zločina nad Srbima u BiH. Pod masovnim zločinom podrazumevam najmanje tri ubistva učinjena u jednom mahu. Konačni broj o broju srpskih žrtava u Bosni i Hercegovini još nemam, mada su moje procene oko 34.000. Teško je doći do preciznih podataka o pobijenim Srbima u Sarajevu, jer su stradale čitave porodice, zbog čega i nemam konačan broj.
Za broj od više od 8.000 ubijenih musilimana u Srebrenici tvrdite da je lažan?

Muslimanski podaci o žrtvama koje su ubijene u Srebrenici su falsifikat. Oni su sve lažno predstavili a naročito da je pobijeno 7.000 civila. Dosad otkopani leševi, njih oko 2.100, potvrđuju da je reč samo o borcima muslimanske armije. Među otkopanima otkriveno je samo jedno žensko telo. Muslimani su, naime, poistovetili ukupan broj nastradalih sa ukupnim brojem nestalih, kojih je 7.500. Otkopanih je 2.100, što znači da je žrtava tri puta manje nego što ih prikazuju. Među 7.500 nestalih svega je 36 osoba ženskog pola. U ovaj broj su uključeni i mnogi živi muslimani. Neke od njih smo otkrili, a među njima je veliki broj zločinaca koji nastoje da zataškaju svoje zločine. Pojedini su u Federaciji BiH a neki su u inostranstvu.

Glavni dokument koji je muslimanskoj strani poslužio kao osnova za priču jeste spisak nestalih sa područja Srebrenice koji je sačinio Međunarodni komitet Crvenog krsta. On je objavljen prvi put u avgustu 1995. a potom je korigovan nekoliko puta. Iz tog spiska je, međutim, otkriveno 3.016 osoba koje su se pojavile na izborima 1996. Neverovatno je da je ovakav spisak iz avgusta 1995. bio ključni dokument prilikom suđenja generalu Krstiću. Odatle sve priče o "genocidu", "masovnom masakru civila" i slično...

Tvrdite da masakra u Srebrenici nije bilo?

Na otkopanim muslimanskim telima su utvrđene povrede od vatrenog oružja, prostrelne rane od gelera i granata. Za razliku od njih, jednu trećinu srpskih žrtava, pogotovo starijih, nemoćnih osoba i bolesnika, muslimani su ubijali hladnim oružjem. Masakr je kada se ubistva vrše hladnim oružjem, tvrdim predmetom ili nožem.

Spisak nestalih koje je sačinio Međunarodni komitet Crvenog krsta ipak bi trebalo da ima neku "težinu". Kako je moguće da je došlo do takvih grešaka?

O tom spisku, koji je osnova kasnijih manipulacija, niko ne želi da govori a on je nastao na zaprepašćujući način. Nestale muslimane je, naime, mogao da prijavi bukvalno svako, bez elementarne provere. Prijave su podnosili ne samo najbliži rođaci već i komšije, poznanici, saborci. Naravno, imena nestalih su se nizala bez ikakvih dokaza.... Nekoliko nedelja kasnije takav spisak se proglašava definitivnim brojem srebreničkih žrtava. Nedugo potom počinje kampanja, pa tako nestali vojnici armije Nasera Orića prerastaju u "masakrirane muslimanske civile". Niko pri tome ne želi da vidi da na takvom spisku ima drugih veroispovesti, pravoslavaca i katolika, a ne samo muslimana. Kada sam taj spisak kasnije proveravao, našao sam na primer samo prezimena, potom da na njemu ima živih i zdravih, da su pojedina imena i prezimena po nekoliko puta upisivana...

Na osnovu čega tvrdite da nije bilo masovnog zločina nad civilima?

Pa na prvom spisku bilo je svega 36 žena i oko 50 starijih muških maloletnika. Reč je, dakle, o vojnicima 28. divizije Armije Bosne i Hercegovine. Na tom spisku su svi njihovi vojnici koji su poginuli u odbrani Srebrenice ili prilikom proboja kroz srpske linije do Tuzle. Tu je mnogo onih koji su bežeći smrt našli u minskom polju ali i žrtava međusobnih muslimanskih obračuna, o kojima je govorila i Elizabet Ren.
Podsetiću vas još i da su Srbi hranili i odveli do mesta koje su muslimani sami odredili, više od 30.000 muslimanskih civila. Kamo sreće da su tako muslimani postupali prema srpskim civilima kada su napuštali svoja sela.
Kako komentarišete sadašnju atmosferu u Srbiji povodom godišnjice oslobođenja Srebrenice?

Ovo što se dešava je van svake pameti. Na delu su medijske podvale i falsifikati. Sve je postavljeno naopačke. Ubice su žrtve, a nevini zločinci. Ja sam siguran da će kad-tad činjenice nadvladati a da će uskoro ućutati ovaj sadašnji zdušni orkestar onih koji su tokom rata u BiH činili zločine i kojekakvih nevladinih organizacija. Znam da će mnogi iz Beograda zbog izgovorenih laži crveneti.

razgovarao: Nenad M. Stevanović

Link: http://www.patriotmagazin.com/arhiva/0177/media/005.htm

,, “mi nismo plaćeni da budemo moralni”, ali “ako vi želite da dokažete da su Srbi stvarno žrtve možete me slobodno pozvati!” (i platiti). ,, …Džejms
Harf!

.. - Jan 13, 2004 17:00 (*.telia.net)
Slavili smo bombardovanje)
Pozovi i plati

Agencija “Ruder Fin” samo u periodu od pola godine, 1992/1993 za “svoje usluge Albancima na Kosovu i Metohiji” od albanskog lobija dobila 250 hiljada američkih dolara

Malo je poznata činjenica da je glavni gazda i čovjek iz sjenke koji vuče konce agencije “Ruder Fin”, pojavljujući se rijetko u javnosti, njen nominalni vlasnik i osnivač Dejvid Fin, punog imena David Finkelštajn. Dejvid Fin je za direktora, glavnog realizatora i inspiratora strategije odnosa sa javnošću “Ruder Fin” postavio Džejmsa Harfa kao “spin doktora” - maestralnog virtouza u spletkarenju.

Četvrto pravilo “spin doktora” - stručnjaka za PR i oblikovanje javnog mnjenja, eksperta za manipulisanje medija i javnosti glasi: “Ako događaja nema, stvoriti ga”. Uprošćavanje - simplifikacija smatra se obaveznom. Sve mora da bude šematizovano, shvatljivo s nogu i svarljivo pred spavanje nakon TV vijesti saobraženih strip-psihologiji.

Ovakav rad agencije PR “Ruder Fin” i njenog direktora Džejmsa Harfa naveli su uglednog americkog novinara Pitera Bruka da kaže da je “svjetsko novinarstvo, posebno zapadno, na kraju XX vijeka, doživilo moralni krah kada su u pitanju Srbi”. U časopisu “Forin polisi”, Piter Bruk je napisao da dugo radi u novinarstvu ali da “nikada nigdje nije vidio toliko odsustvo profesionalnog odnosa i etike kao u američkim medijima” u kojima je prisutan “izuzetno neprofesionalni stil izvještavanja”. Posebno je u opisu događaja na Balkanu, rekao je Bruk, “uništen profesionalni model novinarstva”.

Kada su francuski novinar Žak Merlino (pisac nekoliko knjiga o tragediji na Balkanu, među kojima je i knjiga “Istine o Jugoslaviji nisu sve za priču” - Pariz, 1993. godine) i Rumunski novinar nedeljnika “Romania Mare”, u odvojenim razgovorima, upitali Džejmsa Harfa kakve sve posljedice može da ima bujica (dez)informacija o Srbima, Harf je cinično odgovorio, i Francuzu i Rumunu, “mi nismo plaćeni da budemo moralni”, ali “ako vi želite da dokažete da su Srbi stvarno žrtve možete me slobodno pozvati!” (i platiti).

To je i navelo Vladimira Volkova da u zanimljivoj i vrijednoj knjizi “Mala istorija dezinformacija - od trojanskog konja do Interneta” - Pariz, 1998, ukaže da u savremenom svijetu više ne postoji ni istina ni neistina, već samo mogućnost da se u dolarima plati, kupi ili proda mišljenje, stav, informacija, koja ima upotrebnu vrijednost i domet shodno svojoj tržišnoj cijeni.

Pomenuo bih da je agencija “Ruder Fin” samo u periodu od pola godine, 1992/1993 za “svoje usluge Albancima na Kosovu i Metohiji” od albanskog lobija dobila 250 hiljada američkih dolara. To je i navelo izraelski list “Džeruzalem post” da napiše da su svi ljudi iz agencije za odnose s javnošću “najbogatije osobe na planeti posle onih stvarno bogatih”.

Tačna je konstatacija Njemačke novinarke Mire Beham (autora briljantne knjige o ulozi medija pod nazivom “Bubnjevi rata”) da je Džejms Harf u najnovijem intervjuu “malo spustio loptu” u odnosu na ono što je ranije govorio. Spuštanje lopte Džejmsa Harfa po mojoj procjeni znaci da sprema udarac sa penala. Dokaz toga je Harfova misao o njegovoj kosmičkoj sreći kada se ostvari projekat “Ruder Fin” o nezavisnom Kosovu na čijem “ostvarenju godinama rade sa Albancima”.

Mislim, međutim, da se zaista ovoga puta radi o “spuštanju lopte” kod stavljanja znaka jednakosti između Srba i nacista, po Čemu su “Ruder Fin” i njen direktor Džejms Harf, svojevremeno posebno postali poznati svjetskoj javnosti.

Tragičnu bosansku sagu o koncentracionim logorima koje Srbi otvaraju u Bosni ispričao je Džejms Harf, kako je rekao kao “cilj koji je sam sebi zadao”. “Ruder Fin” je, objasnio je Harf, u ostvarivanju toga cilja sve izveo majstorski, između drugog i petog avgusta 1992. godine. Angažovali smo, objašnjavao je Harf, tri važne jevrejske organizacije: američko-jevrejski kongres, američko-jevrejski komitet i američko-jevrejsku ligu protiv kleveta. Predložili smo im da objave prilog u “Njujork tajmsu” i da organizuju protestni skup pred zgradom na Ist riveru (OUN). “Blef je strašno uspeo” i jevrejske organizacije su ušle na stranu Muslimana. Odmah smo uspjeli da u javnom mnjenju stvorimo sliku znaka jednakosti između Srba i nacista. Izjednačavanje Srba sa nacistima bio je složen posao koji smo mi pojednostavili pričom o dobrim i zlim momcima. Pobijedili smo, jer smo gađali pravo u metu, jevrejsku publiku (targeting jenjish audience). Odmah je nastupila osjetna promjena jezičkog registra u medijima uz upotrebu izraza sa veoma jakim emotivnim nabojem, kao što su etnička čišćenja, koncentracioni logori itd, što je sve prizivalo u svijest poređenje sa nacističkom Njemackom, gasnim komorama i Aušvicom. Pogodili smo pravo u metu, rekao je Džejms Harf.

Da su pogodili pravo u metu potvrdilo je i pisanje američkog “Nešnal džornal”, vec 15. avgusta 1992. godine da je pristajanje jevrejskih organizacija da brani muslimansku stvar bio “maestralni potez” agencije “Ruder Fin”. U pojedinim komentarima objavljenim poslije paklenog plana na izjednačavanju Srba i nacista, rečeno je da je vlasnik i osnivač agencije “Ruder Fin”, Dejvid Fin (David Finkelštajn), čovjek jevrejskog porijekla, bio “duboko” angažovan u animiranju jevrejskog lobija u Americi, posebno u američkom establišmentu, kao i pomenute tri jevrejske organizacije koje su organizovale miting pred zgradom Ujedinjenih nacija, avgusta 1992. godine.

Decenijska “obrada” balkanskog prostora agencije “Ruder Fin” još uvijek traje. To je i potvrdio u posljednjem intervjuu Džejms Harf. Informativno-edukativnom metodom “Ruder Fin” i osnovnom strategijom o “misiji utvrđivanja činjeničnog stanja” na prostorima bivše Jugoslavije, koju je još februara 1992. godine projektovao Džejms Harf, kao da je oživljena Hegelova misao. Veliki Njemački filozof je naime, na primjedbu da njegovi stavovi ne odgovaraju činjenicama, duhovito odgovorio “utoliko gore po činjenice”.

Sigurno ne vise od islamsko-katolickih lobista.

Pa ne znam tačno to moraš pitati Harisa
Ali ono što znam jeste da se svake godine u budžetu VFBiH odvaja nekoliko miliona za lobiranje i lobističke krugove u SAD i Briselu, samo što se to zvanično zove promocija BiH i njenih interesa

Koliko su novinari poznavali geografiju?
Dionica Kumanovo-Skoplje, nalazi se u Makedoniji.

Komentar Henrika Augusta Angela iz Norveške.

,,U evropskoj štampi se često moglo čitati o Greueltaten - nedjelima i najgorim zlodjelima koje su činili srpski vojnici. Posebno se sjećam da je dopisnik iz Budimpešte u jednom velikom engleskom listu izvijestio o hiljadama masakriranih Albanaca na potezu između Kumanova i Skoplja.

Povješani su tako da vješala čine pravu aleju. Taj dopisnik je slagao s vise nego uobičajenom drskošću. Jer između Kumanova i Skoplja jedva da ima grma dovoljno velikog da se na njega objesi mačka.
Oko Kumanova ima tuce jablanova, ali na njima nije visio ni jedan Albanac u trenutku u kome je o njima sanjao dopisnik iz Budimpešte.,,
Henrik August Angel, Norveška!

DOKUMENAT UJEDINJENIH NACIJA KOJI SU ZAPADNI
MEDIJI PREĆUTALI!

"Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u Istočnoj Bosni ( u opštinama Bratunac, Skelani i Srebrenica ) protiv srpskog stanovništva, od aprila 1992. godine do aprila 1993. godine."

A/46/171 i S/25635

Član 115 ( c ) preliminarne liste
Pitanja o ljudskim pravima: Situacija u pogledu ljudskih prava i
izvještaji specijalnih izvještača i predstavnika od 2. juna, 1993. godine.



Juna 1993. godine Ujedinjene nacije su objavile izvještaj na 132 strane pod naslovom: "Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u Istočnoj Bosni ( u opštinama Bratunac, Skelani i Srebrenica ) počinjenim nad srpskim stanovništvom od aprila 1992. godine do aprila 1993. godine." Obratite pažnju na datume- aprila 1992. godine je upravo započeo rat u Bosni. Srpska strana tvrdi da je od samoga početka rata takozvana Bosanska vlada ( za koju kažu da je vođena od ekstremne grupe Muslimana ) sprovodila politiku genocida protiv srpskoga naroda.

Da li ste ikada čuli za ovaj dokument UN? Neću se začuditi ako niste. Pokušao sam da dođem do podataka o ovom dokumentu pomoću vrlo moćnog Lexis-Nexis tragača za izvorima vijesti na Internetu, i nisam uspio da pronađem čak ni jedan jedini štampani, ili TV, izvor koji bi bar pomenuo postojanje ovoga dokumenta!

Neko bi mogao da se upita da li je baš taj dokument UN vjerodostojan. Ako je moguće da je lažan, takođe je moguće i da je 100% tačan! Ili da predstavlja nešto između. Ili da je čak, možda, nešto u njemu i prećutano, jer da su Srbi podnijeli potpuni izvještaj o užasima koji su se desili svet im, moguće je, ne bi povjerovao.

Da bi javnost mogla da da svoj sud o vjerodostojnosti ovoga dokumenta morala bi najprije da zna da je ovaj dokument postojao i da se sa njegovim sadržajem upoznala. Naravno, medijske službe bi trebalo da su do sada objavile ovaj dokument, a vodeći svjetski listovi, kao sto je Njujork Tajms, bi i opširno prikazale glavne tačke njegovog sadržaja i preduzeli dalja istraživanja o stravičnim optužbama koje tvrde da je učinjen zločin protiv srpskoga življa.

Ne može se poreci činjenica da je većina publike u NATO zemljama, ali ne samo u njima, bila u potpunosti neobaviještena o onome sto su Srbi pisali ili rekli o zločinima muslimanskih ekstremista u Istočnoj Bosni, uključujući i Srebrenicu. Dakle, i bez dublje analize može se zaključiti da su medijski izvještaji iz Istočne Bosne, podrazumijevajući i Srebrenicu, prenosili anti-srpsku propagandu a ne vijesti. Ovo bi trebalo da bude dovoljan razlog da budete sumnjičavi u pogledu medijskog scenarija o masovnom pokolju srebreničkih Muslimana od strane Srba. Prikrivajući od javnosti sve sto je srpska strana napisala ili rekla u toku rata u Bosni, zapadnjački mediji su priznali da su učestvovali u krivotvorenju. Da li biste ikada vjerovali, ma i jednoj riječi, u svjedočenju dokazanog lazova?

Malo niže su navedeni PDF izvori o napred spomenutom izvještaju UN, koji ovdje i tek sada, posle dvanaest godina, možete da pročitate.

Jared Israel
Urednik, Carevo odelo (Emperor's Clothes)

"Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u Istočnoj Bosni ( u opštinama Bratunac, Skelani i Srebrenica ) protiv srpskog stanovništva, od aprila 1992. godine do aprila 1993. godine."

A/46/171 i S/25635

Član 115 ( c ) preliminarne liste
Pitanja o ljudskim pravima: Situacija u pogledu ljudskih prava i
izvještaji specijalnih izvještača i predstavnika od 2. juna, 1993. godine.

Napomena: Četiri odeljka dokumenta UN ponavljaju prve tri strane uvoda, a onda slijedi odgovarajući tekst.

Komentari Petra Makare
Savjetnik urednika, ,,Carevo odelo,,

Užasi o stradanju Srba u okolini Srebrenice od muslimanske ruke nije nikava tajna. Jugoslovenska državna komisija za ratne zločine je već 24. maja 1993. godine, podenela Savetu bezbednosti UN studiju na 132 strane o stradanju Srba. Predstavnicima Republike srpske ( Srpska republika u Bosni ) nije bilo dozvoljeno da podnesu sličan dokument zato sto UN nisu priznavale ovu republiku. Kao član UN još od 1945. godine, i jedna od država-osnivača UN, Jugoslaviji je bilo dopušteno da podnese ovaj dokument


Savet bezbednosti UN je usvojio ovu studiju kao zvanican dokument UN, koji je bio zaveden pod brojem A/46/171 i S/25635, od 2. juna 1995. godine.

Mnogi UN dokumenti, koji su se odnosili na građanske ratove u Bosni 1990-tih godina, na insistiranje Amerike, proglašeni su tajnim. Napred pomenuti dokument nije bio uključen u ovu kategoriju već je bio podveden pod rubriku "Opšta namena". Bilo koji zapadnjački novinar mogao je sasvim jednostavno da svrati u sobu broj GA 57, u suturenu zgrade UN, na uglu 46. ulice i 1-ve avenije u Njujorku i da zatraži, i dobije, kopiju ovoga dokumenta. Ili, prosto, da telefonira Kancelariji UN za usluge publici, telefon (212) 963-4475, i da poruci kopiju.

Ako su navodi u ovom dokumentu falsifikovani, zasto ih onda niko iz zapadnjackih medijskih kuca nije objavio, a odmah zatim pobio? Sama činjenica da je ovaj dokument namerno prećutan je najpouzdaniji dokaz da je on punovažan i da su zapadnjačke medije bile krajnje nepostene krijući njegovo postojanje.

Mi vam predstavljamo ovaj dokument u celini, štavise, u njegovom originalnom obliku. Ako odštampate PDF sadržaj, dobićete vernu foto-kopiju originala.

Petar Makara
Carevo odelo

* * *

Uvod
http://emperor.vwh.net/sreb/un-intro.pdf
Strane 1-21 dokumenta. Istorijska osnova. Srpske patnje na ovom području. Ponavljani napadi na srpski živalj u Srebrenici i u okolini, ovoga puta devedesetih godina. Popis srpskih žrtava I zločini Muslimana.

Popis srpskih žrtava
http://emperor.vwh.net/sreb/un-victims.pdf
Strane 22-40 dokumenta. Bosanski Srbi iz Srebrenice i okoline
koje su Muslimani pobili od 20. aprila, 1992. godine do 5. aprila, 1993. godine, spisak ureađen po datumima, sa ličnim imenom žrtve, očevim imenom ( u zagradi), prezimenom, godinom, mjestom rođenja, i srezom.

Pokolji Srba
http://emperor.vwh.net/sreb/un-massacred.pdf
Strane 41-51 dokumenta. Opšti opis počinjenih zločina. Načini mučenja i ubijanja, pljačka srpskih dobara, etničko čišćenje srpskog stanovništva.

Muslimanski zločinci
http://emperor.vwh.net/sreb/un-perpetrators.pdf
Strane 52-80 dokumenta. Bosanski Muslimani-zločinci.
Njihova puna imena, vrste počinjenih zločina. Mesta i datumi
njihovih zločina.

Svedočanstva žrtava - Prvi deo
http://emperor.vwh.net/sreb/un-statements-1.pdf
Strane 81-104 dokumenta. Preživeli Srbi govore, ispovesti
sopstvenim rečima, šta su sve podneli i kako su preživeli.

Svedocanstva žrtava - Drugi deo
http://emperor.vwh.net/sreb/un-statements-2.pdf
Strane 105-132 dokumenta. Nastavak: preživjeli Srbi kazuju o patnjama kroz šta su sve prošli.

Nisu  morali puno da plate     

Mi ostali ... Slovenci, Hrvati i Bosanci - mi smo već prije "pokupovali" kremu / prvu ligu svjetskih novinara i snimatelja
Rat smo proveli u naslonjačima ispred TV ... a, spomenuti novinari su odradili posao za nas
Posebne zasluge (i extra smo platili) idu ratnim snimateljima
Mnogi od snimatelja dobili su Oscara za specijalne efekte ... jer, budimo realni, Vukovar nije srušen, Dubrovnik nije granatiran, Sarajevo nije bilo opkoljeno i granatirano, skoro četiri godine
Posebnu nagradu su dobili Holywoodski majstori efekata za prikazivanje zatvorenika sa Manjače, Omarske i Trnopolja
Naime, korišteni su materijali iz II svj. rata (konc. logori) a, digitalnim postupkom, dodana je boja-tj. color