Iako postoje brojne, često pogrešne, predrasude o ovoj elitnoj jedinici, Legija stranca (francuski La Légion étrangère) je integralni dio francuske vojske i predstavlja najobičniju profesionalnu borbenu jedinicu koja koristi istu opremu i naoružanje, te sudjeluje u istim misijama kao i ostale jedinice francuske vojske. Jedina razlika u odnosu na ostale formacije je ta da su njeni pripadnici stranci, dobrovoljci svih nacionalnosti, rasa i vjerskih opredjeljenosti, ali ipak odani cilju služenja interesa Francuske, bilo gdje u svijetu.


Tradicija [uredi]

Francusku legiju stranaca osnovao je francuski kralj Luj filip, 10. marta 1831. godine sastavljenu od dobrovoljaca starih od 18 do 40 godina (tako je i sada), koja je odmah poslata u misiju osvajanja Alžira. Ova misija, kao i sama jedinica je trajala sve do 1835. godine, kada je Aližir pao u ruke Španaca. Nakon toga, jedinica u ovom obilku je ponovo formirana, te sticala brojna borbena iskustva; Alžir (1855), Italija (1859) i Meksiko (1863) gde se odigrala jedna od njaimpozantnijih bitaka koje je vodila Legija stranaca. Naime, 30. Aprila 1863 Na hacijendi "Camerone" pokraj grada Puebla , 3 oficira i 62 legionara pružila su otpor daleko nadmoćnijim meksikancima (oko 2000 boraca). Nakon cijelog jednog dana žestokih okršaja poslednjih 5 preživelih legionara postavilo je bajonete na svoje puške i krenulo u juriš.

Od tada, naziv ove bitke ponosno nosi svaka legionarska zastava, simbolizujući borbu "do poslednjeg čoveka". Od tih prvih dana, pa sve do danas, jedinica je prošla brojna ratišta i bitke čuvajući interese Francuske republike. U nastavku dajemo vam hronološki pregled nekih od najbitnijih borbenih aktivnosti:
1914: I sv. rat, legija borbeno angažovana u Francuskoj
1939-1945: II sv. rat, borbeno angažovanje u Norveškoj, Libiji, Tunisu, Italiji i Nemačkoj
1945: početak rata u Indokini (bitke kod Phu Tong Hoa i Dien Bien Phu-a)
1954: povratak u Alžir, kao sigurnosne snage stalno prisutne sve do 1962
1962-danas: nakon napuštanja Alžira, regimente su razmeštene u Džibuti, Madagaskar, Tahiti i Francusku Gvajanu
1969-1970: dve regimente angažovane u operacijama u Čadu
1978: oslobađanje nekoliko stotina Evropljana od sigurne smrti u Zairu
Danas: angažovanje u mirovnim misijama širom Svijeta

Od svojih početaka pa sve do danas, svi pripadnici Legije (od Generala do redova) odani su samo jednoj - da služe Francuskoj profesionalno i dobro. Tradicija ove jedinice izražava se kroz više aspekata: posebne uniforme, posebne pjesme i koračnice, izdvojene nastupe na paradama i posebne ceremonije svojstvene samo Legiji. Svečana uniforma je bjela sa svečanom bjelom Kepi šapkom. Boje legije su crvena i zelena, a preuzete su od Švajcarske garde koja je bila u službi francuskog Kralja.

Život u legiji stranaca [uredi]

Uslovi za prijem u jedinicu su vrlo jednostavni i jasni, morate imati između 17 i 40 godina života, morate imati neki od validnih identifikacionih dokumenata, te morate biti fizički u dobroj kondiciji kako bi mogli da izdržite buduće napore. Francuski jezik, koji je oficijelni jezik Legije, se uči tokom faze privikavanja, a gotovo svi pripadnici jedinice nakon prve godine potpuno ovladaju jezikom.

Prijem potencijalnih regruta vrši se u 16 regrutnih centara koje se nalaze širom francuske. U ovim regrutnim centrima vrše se prve provjre i testiranja, prvenstveno medicinske prirode. Nakon ovih pregleda, regruti se šalju u centar Aubagne (15 km istočno od Marseja), gde se nalazi glavni štab i komanda Legije stranca. U ovom centru regruti se podvrgavaju raznoraznim testovima, ispitivanjima i intervjuima, koji traju oko tri nedelje. Ukoliko zadovolje sve postavljene uslove, potpisivanjem petogodišnjeg ugovora regruti postaju i zvanično legionari.

Mnogo više o samom procesu prijema i uopšte o životu i radu u Legiji stranaca možete pronaći na adresi: [www.foreignlegionlife.com], i to iz prve ruke, a kuriozitet predstavlja i primer pravog ugovora koji sklapaju legionari (sa prevodom na engleski jezik).

Nakon potpisivanja ugovora, iz centra Aubagne, legionari se šalju na osnovnu obuku u glavni trening centar Castelnaudary, 50km od Tuluza. Ovde se vrši osnovno obučavanje koje se sastoji: u sticanju snage i izdržljivosti, ovladavanju rukovanjem raznim vrstama oružja, preživljavanju u terenskim uslovima, učenju posebne koračnice i sl. Non-stop tokom ove faze obuke vrše se i testiranja fizičke snage, a neka od njih su: 8 km marširanja sa ruksakom težine 12 kg koje mora da se završi za 1 sat, trčanje 12 minuta (sve iznad pretrčanih 2800m je dobar rezultat), penjanje uz konopac bez korištenja nogu, trčanje sa džakom pjeska teškim 40 kg u roku od 20 sekundi i sl. Kod ovih testova nema palih, odnosno bez obzira da li regruti mogu da zadovolje postavljene kriterijume ili ne, nakon osnovne obuke nastaviće treninge u svojim borbenim regimentama. Nakon završene osnovne obuke legionari se raspoređuju u neku od 11 jedinica Legije stranaca.


Obuka [uredi]

Svaki legoinar bez obzira u koju regimentu je raspoređen prolazi kroz razne vrste borbene obuke. U padobranskoj regimenti, osnovnu specijalističku obuku predstavlja padobranski kurs koji traje 3 - 5 nedelja. Za tih par nedelja, obavezno se obavi najmanje 6 skokova, nakon kojih legionari dobijaju svoja "krila" (padobrasnku značku).

Svaki od legionara tokom svoje karijere mora da prođe najmanje jedan specijalistički "komando" kurs (trajanje 3 nedelje) koji se održava u nekoliko centara širom Francuske. Ovu obuku sačinjavaju sledeći kursevi: obuka u veranju, postavljanje zamki i eksploziva, ručne tehnike borbe, metode borbi u gradskim područjima, veslanje, plivanje u moru bez prsluka sa borbenim rancem i puškom...

Uzeo sam sa wiki  ... to je kao izvor (ponor je nesto druo ).

Da li neko od vas ima bilo kakva iskustva sa ovom temom, da li imate nekog ortaka, poznanika, muza, momka koji je mozda bio u Legiji ... sta vi sa bureka mislite o celoj ovoj prici?

Fala! 

 

pisite slobodno u toj temi, nije bitno sto nije vec 6 meseci ostavljan komentar , nek se razvija