Predsednički izbori u Srbiji :: Politicki ~ Geopoliticki forum

LDP i nacionalizam : otkrivanje skrivenog

Za LDP je uglavnom poznato za šta se formalno zalaže i koji su mu proklamovani ciljevi. Ali, mnogo važnih podataka koji se tiču ove političke grupacije i njenih lidera nisu dovoljno ili uopšte poznati širem krugu ljudi. N eke od njih ćemo prezentovati u ovom članku.

Nacionalistička prošlost i LDP

Javnost Srbije svakako i dalje interesuje ko su tajanstveni i moćni finansijeri koji su jednoj maloj, tada vanparlamentarnoj stranci omogućili jednu preskupu i efektnu predizbornu kampanju, da li su tačne tvrdnje iz različitih izvora o vezama sa određenim kriminalnim krugovima, poznastvima i sastancima njihovog lidera sa mafijaškim bosovima itd. Javnost traži odgovor e i na druga pitanja o raznim događajima i aferama koje su bile, ili još uvek jesu, predmet diskusija svuda po Srbiji – od komšijskih i kafanskih kružoka ili tabloida koji su o njima puno pisali, preko televizijskih političkih emisija i skupštinskih govornica, do ozbiljnih i uglednih listova i časopisa. Ali, u ovom članku se nećemo time baviti, niti ulaziti u sfere nagađanja i nedovoljno proverenih i nedokazanih informacija. Iznećemo samo neke, potpuno nesporne, svakome dostupne i proverljive, ali nedovoljno poznate podatke koji potiču iz bliske prošlosti, a koji bacaju sasvim drugo svetlo na neke od vodećih članova Liberalno demokratske partije. Te činjenice otkrivaju njihovu ulogu na političkoj i kulturnoj sceni Srbije tokom 1990-ih, koja mnogima nije poznata i koja potpuno odudara od njihove današnje retorike i političkih stavova.

Šta je ono što se (bar za prosečno informisanog posmatrača srpske političke scene) u idejnom i vrednosnom smislu, povezuje sa LDP-om, šta ih odlikuje i po čemu su prepoznatljivi? To su (u najkraćim crtama) pacifizam, izraziti antinacionalizam, anacionalna (ali agresivna) retorika, zalaganje za odvajanje Kosova i Metohije od Srbije, isticanje neophodnosti bržih evro-atlantskih integracija i raskida sa ''prošlošću'', sa ''ostacima Miloševićevog režima'', sa ''devedesetim'', zahtev za lustracijom i udaljenjem iz javnog života onih koji su bili deo režima koji je, kako vole da kažu, ''Srbiju zavio u crno'', uključujući i intelektualce (poput neizbežne SANU ili npr. kolumnista nacionalističkih listova i pisaca patriotske literature) koji su svojim pisanjem ili usmenom rečju učestvovali u stvaranju, propagiranju i održavanju kulturne klime i sistema vrednosti koji su suprotni onome na kome, tobože, počiva, odnosno za koji se zalaže LDP itd.

Nekome su njihovi stavovi i ideje (ili neke od njih) prihvatljive, nekome (tačnije većini) nisu. Ali, svako, ako ne krši Ustav i demokratska pravila, ima pravo da iznese svoje mišljenje i svoj program i da se za njegovo ostvarenje bori političkim sredstvima. Tu se postavlja jedno veoma važno pitanje: može li neko ko je imao veoma aktivnu ulogu u prepetooktobarskom režimu i ondašnjim strukturama vlasti ili u propagiranju nacionalističkih ideja, nekoliko godina kasnije, krijući (i bivajući „sakriven“ ) šta je ranije radio, postati jedan od najagresivnijih kritičara prethodnog sistema i ljudi koji su činili isto što i on? Da li je moralno da takvi ljudi (koje prost narod naziva ''golubovi preletači'') učestvuju u kritikama i osudama nečega što su sami stvarali i u čemu su sami učestvovali? Da li je za takvo ponašanje dvoličnost adekvatan izraz?

Koliko treba da se pređe put od rasizma do LDP-građanizma?

Da ne bismo bili neodređeni i pomalo tajanstveni pokazaćemo na koga konkretno mislimo i predočiti šta su oni radili u bliskoj prošlosti.

Nikola Samardžić (1961), istoričar, jedan od vodećih ljudi LDP-a, kandidat za narodnog poslanika sa njihove liste na parlamentarnim izborima i jedna od omiljenih ličnosti fanova „građanskih“ internet foruma ili emisija poput ''Peščanika B92'' (na čijem sajtu se nalaze i kolekcija njegovih novijih članaka) je početkom '90-ih, u životnoj dobi od 30. do 35. godine bio jedan od vodećih saradnika desničarskog, pročetničkog i izrazito nacionalističkog lista ''Pogledi'' iz Kragujevca u kome je, naročito u periodu 1991-1994, objavio desetine nacionalističkih (na momente i rasističkih!) i EUfobičnih članaka. ''Pogledi'' su tokom prethodne decenije podržavali nacionalistički deo srpske opozicije, za vreme ratova 1991-1995. su postali i ratne novine, donoseći u svakom broju bar 10-15 strana izveštaja sa prvih borbenih linija i intervjue sa srpskim vojnim komandantima, borcima i srpskim izbeglicama, a organizovali su i slanje pomoći srpskim borcima i ugroženom srpskom stanovništvu. Pored Nikole Samardžića za, ovaj, tada veoma tiražni list, pisali su Kosta Čavoški, Dragoš Kalajić, Momčilo Selić, Isidora Bjelica, Dejan Lučić, ali (u periodu 1991-1993.) i mlada novinarka Biljana Srbljanović. Pošto g-đa Srbljanović nije formalno član LDP-a (iako im je svakako po političkim stavovima veoma bliska) nećemo se ovog puta baviti njenom aktivnošću u ovom listu, kao ni nekih drugih pojedinaca poput npr. reditelja Milutina Petrovića, autora predizbornih spotova LDP-a, koji je sredinom '90-ih pisao za desničarski časopis Dragoslava Bokana ''Naše ideje''.

Da vidimo za početak šta je, između ostalog, Nikola Samardžić pisao u članku „Kraj srpske tragedije“ (sva podvlačenja u daljem tekstu su N.S) :

„Srpski narod mora bojkotovati jugoslovenski referendum koji vodi stvaranju separatnih država izvedenih iz novokomponovanih nacija... Jugoslovenski referendum, u ma kojem svom obliku, pogaziće srpska etnička i istorijska prava na celoj današnjoj teritoriji južnoslovenske države. (...) Po etničkom pravu, u srpsku državu morale bi ulaziti sve one teritorije koje naseljavaju Srbi. U slučaju druge, komunističke Jugoslavije, to su, osim Srbije, Crna Gora, istočna Hercegovina, veliki deo Bosne, delovi Makedonije, Baranja i nekadašnji granični pojas u Slavoniji, Hrvatskoj i Dalmaciji. (...) Uvek se zaboravlja pravim rečima objasniti da je na prostorima Stare Srbije, na Kosovu, Metohiji, i u okolnim oblastima današnje Srbije, Makedonije, Crne gore i Albanije, u poslednja tri stoleća, izvrsen genocid Albanaca i Arbanasa nad Srbima. Stoga Srbi Kosovo i Metohiju mogu smatrati isključivo kao oblast pod stranom i neprijateljskom okupacijom, gde je izvršen pogrom srpskog stanovništva, proterivanje, preveravanje, odnarodnjavanje, i uništenje sakralnih spomenika najviše umetničke i duhovne vrednosti, zatim, srpske ratarske kulture, i, u novije vreme, materijalnih dobara, pre svega industrije. (...) Pod poluvekovnom vladavinom iste partije izvršen je, na gotovo celom jugoslovenskom prostoru, još jedan genocid, nasilnim i podmuklim odnarodnjavanjem dela srpskog naroda, stvaranjem takozvanih nacija Crnogoraca, Muslimana i Makedonaca, koji su danas nosioci separatisti č kih tendencija razbijanja Jugoslavije, sve pod izgovorm tobožnjeg nacionalnog i državotvornog suvereniteta. Poznato je da su te nacije stvorene na osnovama srpskog etnosa i u srpskom istorijskom prostoru.“ („Pogledi“,14.6.1991, str. 22 i 23)

...

U takvom kontekstu, postavlja se pitanje šta konkretno, u godini svog ujedinjenja, nudi Evropa, jednako sebi i preostalom svetu. I da li oni pompezno najavljivani paketi ugovora sadrže i šta osim puke birokratske demagogije i mehanizama kapitulacije pred udruženim silama prekookeanske agresije novog poretka, nadnacionalnog kapitala, masonskog zla, mojsijevske okrutnosti, cionističkog utilitarizma i neonacističke ideologije zaborava istorije i ukidanja kolektivnih, nacionalnih suvereniteta i individualnih posebnosti .“ („Pogledi“,13.11.1992.str. 8-11)

...

Od dobrovoljca na vukovarskom ratištu do LDP mirovnjaka

Tako je tada, iz godine u godinu, pisao Nikola Samardžić. Pored Samardžića, spomenućemo još jednog funkcionera Liberalno demokratske partije, Dragoslava Aleksića (1960), menadžera opštinskog odbora ove stranke iz Vršca koji je, takođe, bio kandidat na izbornoj listi na poslednjim izborima. Aleksić je, međutim, tokom '90-ih bio funkcioner i narodni poslanik Socijalističke partije Srbije i gradonačelnik Vršca iz redova ove stranke sve do kraja 1996. godine kada je u toku uličnih protesta koalicije ''Zajedno'', kada se tadašnja vlast prvi put ozbilj n o zaljuljala i kad joj je pretio pad, napustio svoju tadašnju partiju. Ipak, ne samo da je bio visokopozicioniran u ondašnjem režimu i SPS-u, koji nije napuštao tokom svih ratnih godina, nego je bio i direktni učesnik ratnih sukoba u Vukovaru kao dobrovoljac.

Izvor - nspm