POTRAGA ZA BOŽJOM ČESTICOM: CERN ponovo pokreće Veliki hadronski sudarač
Timovi naučnika završavaju poslednje testove, pošto su 31. marta rešili problem koji je odlagao početak rada akceleratora. Ubrzavanje prvih snopova čestica moglo bi da počne između subote i ponedeljka, navodi se u saopštenju Detektor: CERN na tragu tamne materije Veliki hadronski sudarač Ne propustite... CERN: Sudarač otkriva sve tajne svemira KURIR POSETIO CERN: I Srbi zaslužni za otkrivanje božje čestice! ŽENEVA - Nakon pauze od dve godine, najveći akcelerator čestica na svetu, Veliki hadronski sudarač (LHC) spreman je da ponovo počne da radi, saopstila je danas Evropska organizacija za nuklearna istraživanja (CERN).
Timovi naučnika završavaju poslednje testove, pošto su 31. marta rešili problem koji je odlagao početak rada akceleratora. Ubrzavanje prvih snopova čestica moglo bi da počne između subote i ponedeljka, navodi se u saopštenju.
"Uvereni smo da smo sposobni da ponovo pokrenemo mašinu tokom vikenda, s obzirom da su svi dosadašnji testovi bili uspešni", izjavio je direktor za akceleratore i tehnologiju u CERN-u Frederik Bordri.
Kada Veliki hadronski sudarač i ceo lanac ubrzavanja čestica budu u pogonu, operateri će raditi u kontrolnoj sobi u smenama od 24 sata dnevno. Oni će, čim bude dato zeleno svetlo, pokušati u LHC-u da usmere u oba pravca snopove čestica sa injekcionom energijom od 450 gigaelektronvolta (GEV).
Proces sudaranja čestica pri energiji od 13 teraelektronvolta (TEV) mogao bi da počne već u junu, navodi se u saopštenju CERN-a. Veliki hadronski sudarač čestica nalazi se u 27 kilometara dugom podzemnom tunelu nedaleko od Ženeve, na švajcarsko-francuskoj granici.
Tokom prvog trogodišnjeg perioda funkcionisanja, akcelerator je korišćen za otkriće subatomske čestice o čijem postojanju se dugo teoretisalo, poznate kao Higsov bozon, bez koje čestice ne bi mogle da se drže zajedno, i bez koje ne bi bilo materije. Rad akceleratora je obustavljen u februaru 2013. godine zbog čišćenja i remonta.
Izvor Kurir
« Poslednja izmena: 03. Apr 2015, 18:02:57 od Papalu »
Science More: Space NASA Mars Space Tourism How you can get NASA to pay you $29,000
NASA is dead set on getting to Mars, but they need your help.
One of the biggest hurdles standing in the way right now is radiation. Alone, radiation is made up of harmless energetic, subatomic particles, but when mixed with living cells it can be deadly.
The higher a particle's energy, the more threatening it becomes. And deep space is filled with some of the highest-energy particles around, called Galactic Cosmic Rays (GCR).
That's very bad news for astronauts on a trip to the Red Planet, which is why NASA is offering up to $29,000 to anyone who can figure out a way to get astronauts safely to Mars with as little exposure to space radiation as possible.
Astronauts floating on the International Space Station are protected from GCRs by Earth's magnetic field. Unfortunately, this protective layer only extends out to about 27,000 miles above the surface of the planet. Mars is roughly 140 million miles farther.
NASA announced its challenge, called the "Reducing Exposure to Galactic Cosmic Rays through Active and Passive Shielding," on April 29, and it's open to anyone. Simply register with the crowdsourcing company InnoCentive and submit a written proposal before June 29.
In their description of the challenge, NASA explains that "a persistent exposure rate ... can lead to unacceptable cancer risk for deep space missions lasting 150 days or more." With today's technology, it would take a crew approximately eight months, or 243 days, to reach Mars — and that's just one way.
Part of the problem is that there's extremely limited data on how much space radiation is too much. Only NASA's Apollo astronauts have ever ventured outside of Earth's magnetic field, and they were gone for days, not months. Scientists, however, suspect that long-term exposure to space radiation will increase astronauts' risk of developing cancer and can also lead to cardiovascular system, eye, and central nervous system damage.
mouse hide and seekFlickr/Armin Rodler
In a recent study, scientists blasted live mouse brains with high-energy radiation similar to GCR. The aftereffects included brain inflammation, which significantly hindered some of the mice's cognitive functions, including their ability to learn and remember certain tasks. Scary stuff!
In addition to its request for ideas from the public, NASA also has its own team of science and engineering experts working on this important problem and nearly a dozen specialized centers of research in this field.
Since 2008, more than 40 scientists at institutions across the country have been studying what space radiation does to the human body and how to mitigate those effects.
NASA has an ongoing series of crowdfunded projects through InnoCentive. So put your noggin to the test and see what you come up with. It might just pay off big time.
AMERIČKI NAUČNICI: Svaki gutljaj vode koju pijemo je mokraća dinosaurusa!
LUDI SVET23:23, 28.05.2015.Autor: Agencija TANJUG
Kako je moguće da je urin ovih drevnih bića i dalje prisutan na Zemlji kada su njihovi fosili najčešće neprepoznatljivi Dinosaurus, tomas tetken, Američki istraživači tvrde da u svakoj čaši pijaće vode danas, na bilo kom delu sveta, ima ponajviše molekula mokraće dinosaurusa.
Ovo "otkriće", ili bolje reći zaključak, Curious Minds, naučne mreže YouTube-a, svakako će se najviše dopasti ljubiteljima ovih praistorijskih zverki. "Gotovo svaku molekulu vode koju danas popijemo ispiškio je nekada davno neki dinosaurus", tvrde istraživači koji svoju teoriju objašnjavaju hidrološkim i životnim ciklusom.
Ali, kako je moguće da je urin ovih drevnih bića i dalje prisutan na Zemlji kada su njihovi fosili najčešće neprepoznatljivi? "Dinosaurusi su imali svo vreme ovog sveta da piju vodu koja im je bila dostupna na planeti. Period mezozoika, tj. doba njihove vladavine, trajao je nešto manje od 186 miliona godina", podseća Curious Minds.
Poređenja radi, homo sapiens se na Zemlji pojavio tek pre 200.000 godina, napominju naučnici, ukazujući na očiglednu razliku između našeg (premda eksesivnog) konzumiranja vodenih resursa i konzumiranja ovih nemilosrdnih predatora.
Curious Minds iz toga izvodi zaključak da se u svakoj čaši vode koju danas popijemo nalazi velika količina tečnosti koja je pre toga morala da prođe kroz creva dinosaurusa.
Tema: 
e, bas me prosvetlise! 
