Naučnici otkrili nagoveštaj života posle smrti?

Telegraph / I.Z.K.    | 07. 10. 2014. - 22:55h | Foto: Profimedia.rs    | Komentara: 25
Naučnici Univerziteta u Sautemptonu pronašli su dokaz da se svest nastavlja bar nekoliko minuta nakon kliničke smrti, što se do sada smatralo nemogućim, prenosi britanski “Dejli telegraf”.



Smrt je neizbežni završetak života, ali naučnici sada veruju da su otkrili “svetlo na kraju tunela”.
 
Do sada najobimnije istraživanje doživljaja bliske smrti i vantelesnih iskustava ukazuje na to da i nakon što se mozak “isključi” neki deo svesti čoveka ostane aktivan.
 
Naučnici su četiri godine ispitivali slučajeve više od 2.000 ljudi kojima je srce stalo u nekoj od 15 bolnica u Velikoj Britaniji, SAD i Austriji.
 
Otkrili su da je skoro 40 odsto ljudi koji su doživeli kliničku smrt opisali da su na neki način bili svesni tokom vremena od trenutka srčanog zastoja, do trenutka oživljavanja.

Jedan od ispitanika je čak opisao kako je “napustio svoje telo” i izvan njega posmatrao kako se bore za njegov život.

Iako je ovaj muškarac star 57 godina bio “mrtav” tri minuta, on je detaljno opisao sve ono što je medicinsko osoblje radilo kako bi ga spaslo.
 
“Znamo da mozak ne može da funkcioniše kada srce prestane da kuca. Ali u ovom slučaju, čini se d ase svest nastavila tokom ta tri minuta koliko dugo srce nije kucalo, iako se mozak uglavnom ‘ugasi’ u roku od 20-30 sekundi po zaustavljanju rada srca”, rekao je vođa istraživanja doktor Sem Parnija.
 
On je rekao da je pacijent opisao i kako je čuo zvuke iz medicinskih aparata.
 
„Čovek je opisao sve šta se dešavalo u prostoji, ali ono što je još važnije, čuo je dva zvuka mašine koja se oglašava u intervalima od tri minuta. Tako smo mogli da znamo koliko je njegovo vantelesno iskustvo trajalo. Njegove reči se čine verodostojnim i sve se zaista desilo dok je on bio klinički mrtav“, izjavio je doktor Parnija.
 
Od 2060 pacijenata kojima je stalo srce, preživelo je njih 330, a od toga je 140 reklo da je imalo neki oblik svesti pre nego što su oživljeni.
 
Ispitanici uglavnom nisu mogli da se sete detalja svog iskustva, ali su naučnici primetili da se neki opisi ponavljaju.
 
Jedan od pet ispitanika je opisao da je osećao spokoj, a svaki treći ispitanik je spomenuo osećaj ubrzanja ili usporavanja.


 
Neki su govorili o jarkoj svetlosti, poput “zlatnog bljeska”, a drugi su govorili da su osećali kao da se dave ili tonu , 13 odsto ispitanika je reklo da je doživelo odvajanje od tela i isti procenat je “osetio jačanje čula”.
 
Doktor Parnija smatra da je verovatno još ljudi imalo takve doživljaje tokom oživljavanja, ali ih se ne sećaju zbog lekova koji su im tada dati.

“Procene ukazuju na to da su milioni ljudi imali ‘živopisna’ iskustva sa smrću. Mnogi su verovatno to pripisali halucinacijama ili iluzijama, ali ta sećanja su možda povezana sa stvarnim događajima. neki se pak ne sećaju zbog uticaja povrede mozga ili sedativa na pamćenje. Ovi eksperimenti nalažu dalja istraživanja”, rekao je Parnija.
 
Doktor Dejvid Vajld, istraživač sa Notingem Trent univerziteta, prikuplja podatke o vantelesnim iskustvima i nada se da će ovo istraživanje podstaći nove studije koje će se baviti ovom kontroverznom temom.
 
On je rekao da su mnoga istraživanja retrospektivna ali su u najnovijim eksperimentima naučnici tražili primere i koristili veliki uzorak, što njihovom radu daje dodatnu važnost.
 
"Postoje zaista dobri dokazi da se ova iskustva zaista dešavaju ljudima koji su bili klinički mrtvii. Mi jednostavno ne znamo šta je tu u pitanju. Ne znamo šta se dešava nakon smrti, ali nadamo se da će nam ova studija osvetliti put do novih naučnih saznanja“, kaže Vajld.
 
Istraživanje je objavljeno u žurnalu "Resuscitation".

Zanimljivo. 

Discovery of quantum vibrations in 'microtubules' inside brain neurons supports controversial theory of consciousness




A review and update of a controversial 20-year-old theory of consciousness published in Physics of Life Reviews claims that consciousness derives from deeper level, finer scale activities inside brain neurons. The recent discovery of quantum vibrations in "microtubules" inside brain neurons corroborates this theory, according to review authors Stuart Hameroff and Sir Roger Penrose. They suggest that EEG rhythms (brain waves) also derive from deeper level microtubule vibrations, and that from a practical standpoint, treating brain microtubule vibrations could benefit a host of mental, neurological, and cognitive conditions.

The theory, called "orchestrated objective reduction" ('Orch OR'), was first put forward in the mid-1990s by eminent mathematical physicist Sir Roger Penrose, FRS, Mathematical Institute and Wadham College, University of Oxford, and prominent anesthesiologist Stuart Hameroff, MD, Anesthesiology, Psychology and Center for Consciousness Studies, The University of Arizona, Tucson. They suggested that quantum vibrational computations in microtubules were "orchestrated" ("Orch") by synaptic inputs and memory stored in microtubules, and terminated by Penrose "objective reduction" ('OR'), hence "Orch OR." Microtubules are major components of the cell structural skeleton.
Orch OR was harshly criticized from its inception, as the brain was considered too "warm, wet, and noisy" for seemingly delicate quantum processes.. However, evidence has now shown warm quantum coherence in plant photosynthesis, bird brain navigation, our sense of smell, and brain microtubules. The recent discovery of warm temperature quantum vibrations in microtubules inside brain neurons by the research group led by Anirban Bandyopadhyay, PhD, at the National Institute of Material Sciences in Tsukuba, Japan (and now at MIT), corroborates the pair's theory and suggests that EEG rhythms also derive from deeper level microtubule vibrations. In addition, work from the laboratory of Roderick G. Eckenhoff, MD, at the University of Pennsylvania, suggests that anesthesia, which selectively erases consciousness while sparing non-conscious brain activities, acts via microtubules in brain neurons.
"The origin of consciousness reflects our place in the universe, the nature of our existence. Did consciousness evolve from complex computations among brain neurons, as most scientists assert? Or has consciousness, in some sense, been here all along, as spiritual approaches maintain?" ask Hameroff and Penrose in the current review. "This opens a potential Pandora's Box, but our theory accommodates both these views, suggesting consciousness derives from quantum vibrations in microtubules, protein polymers inside brain neurons, which both govern neuronal and synaptic function, and connect brain processes to self-organizing processes in the fine scale, 'proto-conscious' quantum structure of reality."

After 20 years of skeptical criticism, "the evidence now clearly supports Orch OR," continue Hameroff and Penrose. "Our new paper updates the evidence, clarifies Orch OR quantum bits, or "qubits," as helical pathways in microtubule lattices, rebuts critics, and reviews 20 testable predictions of Orch OR published in 1998 -- of these, six are confirmed and none refuted."
An important new facet of the theory is introduced. Microtubule quantum vibrations (e.g. in megahertz) appear to interfere and produce much slower EEG "beat frequencies." Despite a century of clinical use, the underlying origins of EEG rhythms have remained a mystery. Clinical trials of brief brain stimulation aimed at microtubule resonances with megahertz mechanical vibrations using transcranial ultrasound have shown reported improvements in mood, and may prove useful against Alzheimer's disease and brain injury in the future.
Lead author Stuart Hameroff concludes, "Orch OR is the most rigorous, comprehensive and successfully-tested theory of consciousness ever put forth. From a practical standpoint, treating brain microtubule vibrations could benefit a host of mental, neurological, and cognitive conditions."

The review is accompanied by eight commentaries from outside authorities, including an Australian group of Orch OR arch-skeptics. To all, Hameroff and Penrose respond robustly.

Penrose, Hameroff and Bandyopadhyay will explore their theories during a session on "Microtubules and the Big Consciousness Debate" at the Brainstorm Sessions, a public three-day event at the Brakke Grond in Amsterdam, the Netherlands, January 16-18, 2014. They will engage skeptics in a debate on the nature of consciousness, and Bandyopadhyay and his team will couple microtubule vibrations from active neurons to play Indian musical instruments. "Consciousness depends on anharmonic vibrations of microtubules inside neurons, similar to certain kinds of Indian music, but unlike Western music which is harmonic," Hameroff explains.

Zema poslao...

negde neleteh na tekst da li je svest mrtva dok je čovek u krematorijumu

zanimljivo bi bilo recimo fotografisati auru posle smrti...

evo kod nas se reklamira neka firma tako što vrši besplatne preglede snimanjem aure. kažu otkriva bolesti u najranijoj fazi. mislim da je o tome pisao Spasoje Vlajić pre nekoliko godina.

---

evo nešto ovde
 http://vesnamihajlovicblog.wordpress.com/2013/12/09/snimka-covecije-duse-naucnici-konacno-otkrili-dusa-postoji/

pošto je yt izbrisan, video je ovde
http://www.esotericonline.net/profiles/blogs/russian-scientist-photographs-the-soul-leaving-the-body-at-death

---

možda je i ovo zanimljivo

Kako god, po istrazivanjima patologa, lekara i raznih specijalista, nakon smrti ljudskog bica iz njegovog tela na neobjasnjivi nacin nestaje tacno "21 gram" telesne tezine. Nije objasnivo gubitkom vode, ili putem fekalija. Posmatrana je ogromna cifra mrtvaca. Znaci, iz svakog tela je kratko nakon smrti (radi se o minutima) nestalo tacno "21 gram" telesne mase, medjutim nije objasnjivo na koji nacin i gde.

Ako se setimo fizike i njenih zakona, znamo da masa ne moze da nestane, moze samo da promeni oblik ili stanje. Medjutim, bas ta metafizicka situacija, kada masa nestaje, ne promenivsi ni oblik ni agregatsko stanje, nastaje nakon nase smrti.

Prvi ovakav experiment izveo je 1907 godine americki lekar Duncan MacDougall, merenjem 6 osoba na samrti i merenjem leseva par minuta nakon smrti. Nedostajalo je kod svakog tacno 21 gram. Psihostasija je ime tog procesa, bar uslovno, jer se u osnovi "psihostasijom" definise merenje ljudskog srca u starom Egiptu.

Zanimljivo je takodje, da su uz pomoc moderne psihostasije danasnjice specijaliste uspele da izmere gubitak telesne tezine od 69.5 grama u trenutku u kome usledi klinicka smrt. Nakon toga, tih 21. gram postaju simbolika, jer je to bio prvi podatak. Nije jos uvek ustanovljeno, sta uslovljava diskrepancu izmedju 21. i 69.5 grama, tj. razliku izmedju "prave" i klinicke smrti.

Мождана смрт не наступа након 30 секунди.