Ja bi na toj utakmici ovako furao to breme na mojim ledjima da sam na njegovom mestu bas zbog ovakvih komentara u njihovoj stampi.

jedna od uloga moderatora je tješenje prijatelja foruma kad se zalete

heh simijon je za tebe, a i za vecinu clanova ovog foruma svjetlosnu milju ispred, kako u znanju tako i u ponasanju.

možda i je u pletenju i kukičanju (budući je žensko biće) ali u biografiji svetaca malo zaostaje zamnom

Vjerujem, dokazao si nema sta...

eto jel teško priznati, pa makar i umornome?

ne, samo me brinu vasa ispitavanja...

Najveći deo kultova svetih kojima su posvećene crkve u Duklji 9-12. veka potiče sa istoka: Sv. Arhangel Mihailo, Sv. Dimitrije, Sv. Sergije i Vakho, Sv. arhiđakon Stefan, Sv. Trifun... Prostor južnog Jadrana je još od antike bio mesto prožimanja latinske (romanske) i grčke (vizantijske) kulture i tradicije, monaških redova benediktanaca i vasilijanaca, istočne i zapadne crkvene arhitekture.

Poštovanje kulta Sv. Sergija i Vakha je preko Dardanije (centralnog Balkana) i morem dospelo u južno jadransko primorje. Broj (do sada) otkrivenih crkava posvećenih ovim svetiteljima govori o značaju tog kulta u srednjem veku. R. M. Grujić u svom radu Sv. Sava i mošti Sv. Srđa i Vakha (Glasnik Skopskog naučnog društva, knj. 15-16, Skoplje 1936) govori o polaganju moštiju Sv. Sergija i Vakha u manastir Mileševu, kada su u Mileševu prenesene i mošti Svetog Save iz Trnova u Bugarskoj gde je umro. Grujić u tom radu pretpostavlja da je Sveti Sava njihove mošti doneo sa pokloničkog putovanja iz Sirije ili Antiohije, ali je moguće da su tu odranije postojale. Činjenica je da u Mileševi postoje freske Sv. Sergija i Sv. Vakha iz najranijeg perioda mileševskog freskopisa. Takođe su sačuvane od zaborava i reči pesme u službi prenosa Savinih moštiju iz Trnova u Mileševu, u kojima se pominju i mošti Sv. Sergija i Vakha.

Prostor južnog Jadrana (od Dubrovnika do Skadra na jugu) na osnovu svih pokazatelja ključan je za proučavanje kulta ovih svetitelja, jer je tu koncentrisan najveći broj crkava, ali i stanovništva koje slavi Srđevdan kao krsnu slavu. Iseljavanje sa tih prostora vekovima je u nove predele nosilo i slavu Srđevdan, pa se može primetiti da na prostorima slabo naseljenih iz Primorja ili Crne Gore skoro da nema slavljenja Srđevdana. To je slučaj sa 23 sela Vranjske Pčinje ili 27 sela Mlave (požarevački kraj) (na osnovu pete knjige Srpskog etnografskog zbornika iz 1903), mada je prema dosadašnjem radu primećeno i upadljivo odsustvo Srđevdana u Hercegovini (što potvrđuje i knjiga Jefte Dedijera o Hercegovini i Hercegovcima, kako je primetio "mirog"). Zbog toga se može odrediti nekoliko manjih regija koje predstavljaju prostore (u prošlosti ili danas) sa prisustvom stanovništva koje slavi Srđevdan: Crna Gora sa Primorjem, severna Albanija, južna Dalmacija, Lika, Bosanska krajina, delovi zapadne Srbije...

Sveti mučenici Sergije i Vakho. Ova dva svetitelja bili su prvaci i velikaši na dvoru cara Maksimijana, koji ih je poštovao i uvažavao zbog njihove hrabrosti, vernosti i mudrosti. Kada je car saznao da su oni hrišćani, sva njegova ljubav pretvorila se u gnev, naročito kada su otvoreno odbili da učestvuju u svečanostima žrtvoprinošenja idolima. Naredio je da im se oduzmu vojnička odela i svi znaci časti, dostojanstva i čina. Potom ih je posalo u izgnanstvo u Aziju svom namesniku Antiohu. Namesnik je pokušao da ih ubedi da se odreknu Hrista da bi sebe spasli beščašća, muka i smrti, ali oba svetitelja su ostala čvrsta u svojoj veri. Sveti Vakho izdahnuo je pod batinama namesnikovih vojnika, a sveti Sergije je odmah potom bio mučen i posečen u gradu Rosafu u Siriji. Oba ova mučenika i viteza vere Hristove stradala su oko 303. godine.

dakle taj nema veze sa sv vlahom

dobro, aj sad na temu