Inspirisan tekstoim koji sam prosle godine procitao, otvaram temu, u nadi da cemo zajedno doci do zanimljivih zakljucaka...

Svaka socijalna zajednica otvorenog tipa sadrzi rizik da se u njoj pojavi osoba za cije ponasanje smatramo da odstupa od normalnog.
Pitanje razlikovanja normalnog od nenormalnog temeljno je pitanje u psihologiji;

Jedno od najcenjenijih istrazivanja u podrucju mentalnog zdravlja koje je sproveo psiholog David Rosenhan, ovo je podrucje potreslo iz temelja.

Rosenhan je nasao osam ispitanika ( medu njima je bio i on sam..) koji su preuzeli ulogu pseudobolesnika. Njihova zadatak je bio da se prijave u 12 psiholoskih klinika u USA.
Nazvali su bolnicu, dogovorili vreme i kod uzimanja anamneze pozalili se da cuju glasove koji izgovaraju prazno, suplje i mukli udarac..
Osim navodjenja ovog simptoma ponasali su se normalno i odgovarali na pitanja.
Svi su osim jednoga dobili dijagnozu: shizofrenija.
Nakon sto su primljeni u bolnicu vise nisu iskazivali nikakve simptome, ponasali su se normalno.
U pocetku su tajno belezili svoja iskustva, a onda su shvatili da je i to nepotrebno jer je i to bilo smatrano jos jednim simptomom njihove bolesti.
Ponasali su se kao uzorni bolesnici, saradjivali s osobljem, prihvatali sve lekove (koje nisu pili vec bacali u WC..).
Njihov boravak u bolnici trajao je od 7 do 52 dana. Bolnicko osoblje nije otkrilo nijednog bolesnika, a prilikom otpustanja njihov zdravstveni status oznacen je kao: shizofrenija u remisiji (povratku).
Zanimljivo je da je u tri slucaja zabelezeno da su ostali bolesnici (njih 35) izrazilo sumnju u bolest pseudobolesnika.
Upucivali su im komentare poput: Niste vi ludi! Vi ste novinari! Vi kontrolisete bolnicu i slicno..
(jedna od anegdota koju su lazni bolesnici zabelezili govori o medicinskoj sestri koja je otkopcala uniformu i mrtva-hladna u sobi punoj muskih bolesnika skinula i popravila svoj grudnjak; prema izvestaju - ona nije zelela biti provokativna, jednostavno bolesnike nije smatrala ljudima..)

Ovo istrazivanje pokazalo je da u bolnickom okruzenju normalne ljude ne mozemo razlikovati od mentalno bolesnih, a Rosenhan to pripisuje prevladavajucem uticaju bolnickog okruzenja na procene zdravstvenog osoblja o individualnom ponasanju svakog od ljudi u bolnici.

I sta je onda normalno?

* skromni i poucni dodatak temi

THE WISE KING

Once there ruled in the distant city of Wirani a king who was both mighty and wise. And he was feared for his might and loved for his wisdom.
Now, in the heart of that city was a well, whose water was cool and crystalline, from which all the inhabitants drank, even the king and his courtiers; for there was no other well.
One night when all were asleep, a witch entered the city, and poured seven drops of strange liquid into the well, and said, "From this hour he who drinks this water shall become mad."
Next morning all the inhabitants, save the king and his lord chamberlain, drank from the well and became mad, even as the witch had foretold.
And during that day the people in the narrow streets and in the market places did naught but whisper to one another, "The king is mad. Our king and his lord chamberlain have lost their reason. Surely we cannot be ruled by a mad king. We must dethrone him."
That evening the king ordered a golden goblet to be filled from the well. And when it was brought to him he drank deeply, and gave it to his lord chamberlain to drink.
And there was great rejoicing in that distant city of Wirani, because its king and its lord chamberlain had regained their reason.

Khalil G. Madman

To znaci da je ljudsko ponasanje dovoljno neistrazeno...
S druge strane, to znaci da specijalizacija nije bas nesto najbolje sto se desilo medicini...
Jako je malo dobrih dijagnosticara koji mogu da sagledaju kompletnu sliku...

Takodje... normalnost je kao i moral... prilicno rastegljiva pojava...
Mi pod normalnim podrazumevamo ono sto je neka drustvena konvencija, a korekcija tog stava je cinjenica da se konvencije menjaju i prilagodjavaju trenutnom stanju...

Obozavam ovaj Rozehanov eksperiment, jedan od mojih omiljenih.

Ali, prica ima i nastavak. Dozvolite:
Nakon sto su rezultati eksperimenta izasli u javnost, digla se velika prasina. Prvi na udaru je bio medicinski model psihickih oboljenja, koji se u ovom slucaju pokazao kako totalno neupotrebljiv. Ipak, bolji ne postoji, pa je on jos uvek u upotrebi (ukljucujuci i klasifikacije psihickih poremecaja).

Rozenhan je, zatim, rekao da ce ponovo poslati pseudopacijente u tacno odredjene bolnice, samo nije rekao kada. U narednih nekoliko nedelja, oznacene bolnice su priblizno jednu trecinu pacijenata oznacile kao ''laznjake'' i odbile da im daju bilo kakav tretman. Medjutim, jos veci je skandal nastao kada je, nakon toga, Rozenhan izjavio da - nije poslao nijednog pacijenta!

Ceo ovaj slucaj svedoci o manjkavosti dijagnostickih klasifikacija i modela, a resenje jos uvek - ne postoji. 

Da li je bilo slicnih eksperimenata ili studija?

Bilo mi je vrlo zanimljivo da citam o tome, posto mislim da je jedan od najvecih ljudskih strahova da budu proglaseni ludima...

Ja ne verujem da vecina odredjuje pojam normalnosti... nekad se mislilo da je zemlja ravna i svasta se radilo misleci da je to ispravno.
Ne mogu opravdati misljenje samo jer je to glas vecine, ne kazem da je zanemarljivo - samo nije merilo ispravnog.

Nisam puno edukovan glede ove tematike ali licno verujem u normalnost sa neke racionalne strane... neki sveopsti balans nas samih i sa svetom oko nas. Napredak drustva sa bioloske strane surovo i prosto receno.

Sve sto ne narusava (ili sto manje) sav zivi svet, taj neki zivotni ciklus ocuvanja zajedno sam nekim napredkom u saznanju, razvijanju drustva u intelektualno-emocionalno-spiritualnom smislu... meni je manje vise normalno.

Mozda i nisam toliko veran (i uvek) ovoj nerazradjenoj 'teoriji' ali to je neki moj ideal.

"Lud je samo onaj cija ludost se ne poklapa sa ludilom ostalih" reci nekog velikog coveka cijeg imena ne mogu trenutno da se setim

Naravno da je bilo, ali ne tako spektakularnih, nazalost. 

Ima i u drugim oblastima psihologije jako zanimljivih eksperimenata, kao onaj Zimbardov sa simuliranim zatvorenicima i strazarima, u socijalnoj psihologiji.
Onda, i psihoanaliticka istrazivanja Edipovog kompleksa i subliminalne percepcije, barem meni su jako zanimljiva. 

Probaj sa Google-om, ukucaj ''experiments in psychology'' ili jos specificnije ''experiments in clinical/social/forensic (ili iz neke druge oblasti) psychology''.

Mislim da je film "Let iznad kukavicijeg gnezda " vrlo verno prikazao ovo o cemu pricate.

Uzasavaju me psiholozi i psihijatri koji barataju sa desetak kategorija i uporno pokusavaju da te ugaraju u neku od njih, a jednom kad se odluce za dijagnozu nema sa njima ubjedjivanja.

Ludnice se boje ljudi koji misle da im je tamo mjesto, vecina zdravih ljudi nema problem da se obrati psihijatru, niti misle da ce ih neko u ludnicu zatvoriti.

U Lazi je radio doktor koji je sve svoje muske pacijente pozdravljao sa: "Jesi li karo nesto ti danas?" - toliko o tome