Sve pocinje od struje ili ti napajanja.
napajanje
Napajanje je hardverski dio kompjutera.On komponentama obezedjuje napon/struju.Napajanje svakom dijelu racunara obezbedjuje struju ali za svaki dio posebno,jer svaki dio ne trosi istu kolicinu struje.Glavna uloga napajanja je da pretvori  220v u 12v,5v,3.3v,aglavna karakteristika napajanja jeste njegova snaga.Snaga napajanja se mjeri u w/vatima.Napajanja mogu biti snage od 200w,400w,450w,800w.Konektori napajanja su:
Glavni 20+4 pinski konektor, za napajanje matične ploče
4+4 pinski konektor, u zavisnosti od zahtjeva CPU-a u ATX ili EPS sistemima
6-pinski konektor (za jače PCI Express ili AGP grafičke kartice)
4-pinski hard disk, DVD, CD konektori
Floppy naponski konektor
SATA naponski konektori (novije napojne jedinice)
maticna ploca
Maticna ploca je ploca koja omogucava komunikaciju izmedju ostali komponenti.Maticna ploca je kuca za ostale komponente.Danasnje maticne ploce se sastoje od osnovnih cipova i ostalih djelova:
osnovni cipovi:
zvucni cip
graficki cip
mrezni cip
ostali djelovi:
North bridge
South bridge
slotovi za ram memoriju
Socket(leziste procesora)
ide konektori
flopy konektori
usb portovi
konektori za mis i tastaturu
ulaz za lan ili mreznu karticu
agp/pci-e slot
bios
cmos baterija
i konektor za napajanje
Marticne ploce rade na sledecem principu:
Najvazniji dio maticne ploce jeste sabirnica.Preko nje idu svi podaci i tako komponente komuniciraju.Brzina sabirnice se mjeri u mhz/megahercima.Sto je ova brzina veca to maticna ploca moze vise podataka prenijeti.Najbitnija je fsb sabirnica koja povezuje north bridge i cpu,posto memorija ide preko north bridge-a fsb-ova brzina moze drasticno uvecati brzinu racunara.Naravno postoje i druge sabirnice kao sto su ide,agp...
Procesor
Procesor je mali cip koji je iznutra napravljen od malih tranzistora.Procesor izvrsava msinski/binarni kod koji mu govori sta da radi.Cpu radi:
Pomocu aritmeticno/logicke fungcije procesor je u mogucnosti da izvrsava osnovne matematicke funkcije.Noviji procesori mogu da rade i jako komplikovane funkcije.
Registara
Program countera-dio zaduzen za brojanje
industriski registar i dekoder
Procesor radi u tijesnoj saradnji sa RAM memorijom, ustvari procesor adresira svaki podatak koji ide na memoriju. RAM memorija je veoma brza, i svi podaci u njoj su brzo dostupni, stoga je bitno imati što više RAM memorije jer CPU onda može adresirati mnogo više podataka.
Graficka kartica
Graficka kartica se sastoji od 2 osnovna djela gpu(grafickog procesora) i memorije.Grafički procesor (GPU) je glavni dio na kartici, a njegova uloga je prevođenje binarnog koda u vidljivu sliku na nekom grafičkom izlaznom uređaju. Princip je jednostavan, CPU u saradnji sa nekim softverom, kao što je 3D računarska igra, šalje informacije grafičkom procesoru koji potom obrađuje dobivene informacije i šalje ih na monitor. Grafička kartica se ugrađuje u matičnu ploču, obično u AGP ili PCI Express slot.Moderne grafičke kartice su opremljene snažnim grafičkim procesorima koji svojom procesorskom snagom i brojem tranzistora gotovo nadmašuju glavne procesore. Grafički procesor obrađuje podatke koje dobija posredstvom neke sabirnice (najćešće AGP, PCI i PCI Express).Većina podataka koji dolaze za obradu se privremeno smješta na memoriju koja se nalazi na grafičkoj kartici. Time se obezbjeđuje brz protok i samim time brža obrada grafike, što na kraju daje veći broj slika u sekundi čineći grafičku scenu ljepšom i fluidnijom. Zbog toga proizvođači nastoje poboljšati brzinu RAM-a na kartici koja je davno presla brzinu sistemskog RAM-a. Brzina memorije na grafičkoj kartici je već odavno prešla Gigahercne granice/ghz.
Zvucna kartica
Zvučna kartica je dio koji obezbjeđuje zvučni ulaz i izlaz. Zvučna kartica na sebi sadrži zvučni čip koji pretvara analogne zvučne talase u digitalni signal (nule i jedinice). Zvučni čip se može nalaziti i na matičnoj ploči sa unaprijed integrisanim ulazima i izlazima na njoj.
Tipovi zvučnih kartica
Zvučne kartice su nastale tek 1980-tih godina, dotad računar je mogao stvarati samo "beep" zvuk, koji je stvarao zvučnik u samom kućištu. Od tada zvučne kartice su uznapredovale, te skoro sve današnje kartice podržavaju 5.1 standard , sve Dolby standarde, te niz API (application program interfaces) koji omogućavaju bolju softversku komunikaciju sa zvučnom kartom, jer bez drivera (softvera) zvučna karta ne bi mogla raditi. Danas najpoznatiji API su Microsoft Direct Sound i Creative EAX standard.Da napomenem da sve zvucne kartice nemaju isti proj ulaza i izlaza.
RAM
RAM, skraćeno od en. Random Access Memory (memorija nasumičnog pristupa), je jedan od oblika pohranjivanja računarskih podataka čijem sadržaju se može pristupiti po bilo kom redoslijedu. Ovakav način pristupa razlikuje se od sekvencijalnog načina koji se koristi kod uređaja kao što su magnetna traka, diskovi i cilindri, gdje je, zbog prirode mehaničkog kretanja takvih medija za pohranu podataka, računar primoran da pristupa podacima prema strogo određenom redoslijedu. RAM je još karakterističan po tome što se kod ove vrste memorije podaci mogu ne samo čitati, već i zapisivati, za razliku od ROM (Read-only memory) memorije, iz koje se podaci mogu samo čitati. RAM se u računarima upotrebljava prvenstveno za primarnu pohranu podataka koji se aktivno koriste i neprestano se mijenjaju. Međutim, postoje i neke vrste RAM uređaja koji se koriste za trajnu pohranu podataka.
Postoje ddr mrmorije,ddr2meomrije,ddr3 memorije koje ulaze u standard od kada se pojavio windows7.
Hard disk
Hard disk/tvrdi disk se sastoji od osovine ploca kazaljka glava za pisanje i citanje i od pobudjivaca.Stvar je - principijelno - jednostavna, elektronskii dio kontroliše čitanje i pisanje podataka, dok motor okreće ploče, naravno sve je to napravljeno jako precizno. Magnetna ploča je skoro najbitniji dio, i taj dio se okreće, danas najčešće brzine su 5400, 7200 i više rpm (rotacija po minuti), dok se kazaljka (ili ruka aktuatora) kreće po ploči koja je izuzetno precizna i lagana, a uz to i brza.Kako se upisuju podaci?
Oni se zapisuju na površini magnetne ploče u sektorima i stazama (tracks). Sektor obično sadrži određeni broj bajtova (npr. 128), i oni su u obliku zaobljenih polukrugova, dok su staze u obliku koncentričnih krugova. Postoje dvije vrste formatiranja, a to su Low-level i High-level formatiranje. Low-level formatiranje utvrđuje staze i sektore, dok High-level formatiranje je mnogo poznatije i korištenije (standardni format c:) te ono obezbjeđuje da disk može zapisivati datoteke.

Tastatura:
Tastatura je ulazni uređaj pomoću kojeg upravljamo računarom, te unosimo znakove i tekst.
Iako današnje tastature sadrže 104 tipke, one mogu izvesti mnogo više znakova i funkcija kombiniranjem postojećih da bi se dobio neki znak ili ostvarila neka naredba. Neke tipke uopće i ne proizvode neki znak, nego služe kao tipke pomoću kojih dobijamo druge znakove i operacije (npr. Ctrl ili Alt).
Unutar tastature se nalazi matrica na kojoj su poredani gumeni svodovi na kojima se konačno nalaze tipke. Kada je neka tipka pritisnuta ona dodiruje matricu koja potom šalje signal (u zavisnosti koju tipku smo pritisnuli) koji se dekodira pomoću procesora što se nalazi u tastaturi. Kada se utvrdi koji je signal u pitanju on se šalje putem kabla (koji je priključen na matičnu ploču) na računar. Konačno, operativni sistem prihvaća taj dekodirani signal i to je završni čin, tada vidimo rezultat. Sve ovo se, naravno, događa jako brzo te skoro nikad nema kašnjenja u prijenosu signala sa tastature na računar.

Mis: je ulazni uređaj koji očitava pokrete koje korisnik pravi i pretvara ih u električki signal koji se potom šalje na računaru u razumljivom mašinskom kodu. Prvi put predstavljen 1984. od strane Apple-a zbog njihovog grafičkog interfejsa u operativnom sistemu MacOS. U PC svijetu prihvaćen pojavom Windows 3.1 verzije operativnog sistema.

Valjalo bi da neko upotpuni temu i napise kako rade monitori stampaci....