Put dobrog ukusa

Kad se iz pravca severa izađe iz jednog od najdužih tunela u Alpima, već ste na jugu i u nekom drugom svetu. Nebo je plavlje, sunčevi zraci topliji, a ljudi prijatniji. Stigli smo u Južni Tirol.

Autonomna provincija Južni Tirol s regionalnim centrom u Bozenu pripala je Italiji posle Prvog svetskog rata, a Musolini je učinio sve da bi novu teritoriju "italijanizovao". Međutim, i danas se u tom kraju govori i nemački i italijanski. Istorija je ostavila traga i na tamošnju kuhinju, jer su knedle zastupljene koliko i pica.

Ipak, za Južni Tirol su tipični tirolska šunka, crni hleb, voće, posebno jabuke, izvanredna vina i sir. Svako godišnje doba nosi nešto tipično. U jesen meštani, a pogotovo seljaci, pozivaju one koji su im pomagali pri biranju plodova da probaju domaće specijalitete. Vino, u svakom slučaju. Tu su i kiseli kupus, knedle, domaća kobasica, različite vrste sira, kao i predjelo, ali i slani desert. Posebno je ukusno kestenje proprženo na maslacu.

U sezoni berbe grožđa u Južnom Tirolu se nadaleko i naširoko slavi. Centar slavlja je u najvećem vinskom regionu Južnog Tirola, predelu oko Epana, u blizini Bozena. Po zamku Tirol iz dvanaestog veka koji se uzdiže iznad istoimenog sela ceo region je dobio ime. U zamku se danas nalazi muzej. Za planinare je Sajser Alm ono što je Kalter jezero za ljubitelje vina ili Kastelrut za fanove izvorne narodne muzike. Meran, biser Južnog Tirola, jeste veoma posećena banja. Sa severa i istoka zaštićena je velikim planinskim lancem, tako da u njoj vlada blaga sredozemna klima, što izletnici i banjski gosti posebno vole.

Visoke planine i prostrane doline su glavna karakteristika predela oko Svete Magdalene u Vilnestalu u Južnom Tirolu. Južni Tirol je zaista neponovljiv.



Izvor: Krstarica