o jadni vi... majku im srpsku, kako je to pogano i mudro... vidis ti, oni na pocetku 90-tih namjerno, majku im, nisu htjeli sve to da rijese vojskom, potrpaju franju, mesica i co na neki otok i srede sve za dan dva... nego su pustili hrvatskim komunjarama i zagovornicima jugoslavije da se zajebu i osamostale... kako je to podlo.... tipicno srpski... c,c,c...

srbi su stvarno namjerno stoji u mnozini bili povlasteni, ne cini ti se, tako je to bilo...

Ja mislim da je Hrvatska jedina,ali baš jedina zemlja na svijetu di recimo  državni službenici ,konkretno  pojedini policajaci rade u Hrvatskoj a žive u Srbiji... :shock:Tog nema nigdje u svijetu,a mislim još veći biser ljudi koji su otvoreno ratovali protiv Hrvatske sad rade kao policajci u istoj toj državi protiv koje su se borili..Za nepovjerovati..

da pojasnim vidim da je tema izazvala puno podsmjeha kod srba ali niti jedan argument
tu sam temu namjerno postavio a da bi pokazao koji su bili razlozi zašto hrvati ne vole sfrj
ako niti u svojoj državi ne možeš otvoreno reči da si hrvat jer te se odmah proglasi ustašom i zabije u zatvor
ako ne možeš uspjeti u vojsci, policiji, diplomaciji ili politici ili možeš ali neuporedivo teže pa zar je čudno da se rodi animozitet
ja sam rekao kako je bilo u mom gradu Karlovcu prije rata direktor največeg giganta milan pavić, josipa kraša mislim da se zvao mačešić, drugi đipalo
itd itd jbg premlad sam da ih sve znam a da je policija bila mahom srbi sa korduna to je jednostavno tako o jna ne želim pričati

nadam se da nije sporno da je stara jugoslavija bila zapravo velika srbija sa satrapom na čelu

Koliko mogu da vidim iz starih popisa stanovnista, dobar dio stanovnika hrvatske su bili hrvati, u cijim je dokumentima stavka nacionalnost bila hrvat ili hrvatica... dobar dio nije nikada bio u zatvoru

sto se tice velikog broja srba u vojsci i u politici mozda zavisi to i od toga da je jednostavno srba bilo vise u partizanskom pokretu iz kojeg je kasnije nastala jna...


da su srbi bili glavni u tadasnjoj jugoslaviji oni bi vec 1945 povukli granice tako da teritorije naseljene vecinskim srpskim stanovnistvom cine jednu cjelinu i nebi bili podjeljeni na nekolko saveznih republika.

Шпегељ је успео! 

Vladimire, do sad sam te smatrao za ozbiljnog čoveka, ali očigledno sam pogrešio.

Dakle, posle smaknuća Leke Rankovića i njegovih ljudi u saveznoj UDBI (1966. godine), nijedan Srbin nije se nalazio na nekoj značajnoj funkciji u SFRJ.

Ajmo redom, u trenutku raspada SFRJ, najvažniji funkcioneri u SFRJ su bili sledeći:
1. Stjepan Mesić (predsednik predsedništva SFRJ) - hrvat
2. Ante Marković (predsednik SIV-a) - hrvat
3. Budimir Lončar (ministar spoljnih poslova) - hrvat
4. gen. Veljko Kadijević (ministar odbrane i načelnik generalštaba JNA) - hrvat (po ocu, majka Srpkinja)
5. gen. Antun Tus (komandant RV i PVO) - hrvat
6. adm. Stane Brovet (prvi zamenik Kadijevića) - slovenac
7. gen. Konrad Kolšek (komandant zagrebačke armijske oblasti) - slovenac
8. adm. Dragoljub Bocinov (komandant RM u Splitu) - makedonac
9. gen. Marijan Čad (komandant Riječkog korpusa JNA) - slovenac
10. gen. Mitre Arsovski (komandant Ljubljanskog korpusa JNA) - makedonac
11. gen. Koturović (komandant Mariborskog korpusa JNA) - srbin(crnogorac)
12. gen. Vlado Trifunović (komandant Varaždinskog korpusa JNA) - srbin

Ovde sam naveo samo korpuse koji su bili pod komandom V armijske oblasti (zagrebačke), ja sam u to vreme služio JNA u Škofija Loki i Ljubljani (Slovenija), ovi podaci su apsolutno tačni.

Da ovde ne spominjem najmoćnije ljude SFRJ svih vremena. Evo liste najjačih:
1. Tito (hrvat-slovenac)
2. Kardelj (slovenac)
3. Dolanc (slovenac, zamenio Rankovića i bio alfa i omega jugoslovenske UDBE punih 20 godina, od 66.-86. kad je otišao u penziju)
4. gen. Gošnjak (dugogodišnji načelnik štaba JNA, od 1945. godine do penzionisanja)- hrvat
5. Kiro Gligorov (makedonac, nezamenljivi kadar iz Makedonije u saveznim organima SFRJ)
6. Hamdija i Hakija Pozderac (rođena braća, muslimani, kadrovi iz Bosne) Zanimljivo je da su se pre ustava 1974. godine i uvođenja tzv. Muslimanske nacije, izjašnjavali različito. Jedan od njih se izjašnjavao kao hrvat muslimanske vere, a drugi kao srbin muslimanske vere.
7. Džemal Bijedić (musliman iz Bosne, dugogodišnji predsednik SIV-a)
8. Milka Planinc (hrvatica, nasledila Džemala Bijedića posle njegove pogibije)
9. Branko Mikulić (bosanski hrvat, nasledio Milku Planinc)
10. Fadilj Hodža (šiptar, nezamenljivi kosovski kadar u saveznim organima)

Па шта ће нам Влада сад. Одузео си му шансу да покаже како су Срби угњетавали све у СФРЈ 

sporan je tvoj mozak

“Povlascenost” Srba u Jugoslavijama je zaista neverovatna . No da ne pricam ja evo istorisjkih cinjenica pa dobro razmisli I vidi o kojoj “povlascenosti” govoris  “ !
========================================================================
Ideja o stvaranju zajedničke države svih južnoslovenskih naroda razvijala se kroz XIX i početak XXveka..
Preduslov za stvaranje jugoslovenske države bilo je izbijanje Prvog svetskog rata. Narodna skupština je u Nišu 7. decembra 1914. godine usvojila Deklaraciju kojom se zalaže za «oslobođenje i ujedinjenje sve neoslobođene braće». U Parizu je u proleće 1915. godine formiran Jugoslovenski odbor od strane austrougarskih emigranata. Za predsednika je izabran Ante Trumbić. Atanta je ponudila Srbiji da potpiše Londonski ugovor 26. aprila 1915. godine.
Proširenja ponuđena Srbiji i Crnoj Gori po Londonskom Ugovoru iz 1915. godineUgovor se odnosio na stvaranje Velike Srbije. Saveznici su nudili Srbiji Bosnu i Hercegovinu, Slavoniju, Srem, Bačku, južnu Dalmaciju i severnu Albaniju, ali bez Makedonije i dela Banata. Za ulazak u rat Saveznici su Italiji ponudili Istru i veći deo Dalmacije, Rumuniji Banat, a Bugarskoj Makedoniju. Srbija je odbacila ugovor pošto nije bila spremna da se odrekne Makedonije. Kompromis između stavova srpske vlade na čelu sa Nikolom Pašićem i Jugoslovenskog odbora činila je Krfska deklaracija od 20. jula 1915. godine.
Administrativna podela Kraljevine SHS na okruge i županije, 1918-1922.
Dogovoreno je da ime buduće države bude Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, da će biti ustavna, demokratska i parlamentarna monarhija na čelu sa dinastijom Karađorđević i da su Srbi, Hrvati i Slovenci jedan narod sa tri imena. U oktobru 1918. godine u Zagrebu je stvoreno Narodno vijeće Slovenaca, Hrvata i Srba sa ciljem da se obrazuje nezavisna država na južnoslovenskim prostorima Austro-Ugarske - nazvana je Država Slovenaca, Hrvata i Srba. Takva država bi se kasnije ujedinila sa Kraljevinom Srbijom. 29. oktobra 1918. godine Hrvatski sabor je raskinuo sve državno-pravne veze sa Bečom i Budimpeštom. Pošto nova država nije bila sposobna da se brani od italijanskih pretenzija, pozvala je srpsku vojsku da zaštiti „nacionalne teritorije Jugoslovena“. Velika narodna skupština u Novom Sadu je 25. novembra donela odluku o prisajedinjenju Baranje, Bačke i Banata Srbiji. Dan pre toga 24. novembra je zbor poslanika narodnih veća Srema u Rumi doneo odluku o prisajedinjenju Srema Srbiji. Velika narodna skupština u Podgorici je 26. novembra odlučila da se dinastija Petrović-Njegoš zbaci sa prestola te da se prisajedini Srbiji. Vijeće narodnih prvaka i poslanika 28. novembra je donelo odluku da se Bosna i Hercegovina pripoji Srbiji. Narodno vijeće iz Zagreba je 25. novembra donelo odluku da se jugoslovensko područje Austro-Ugarske (Država Slovenaca, Hrvata i Srba) ujedini sa Srbijom u novu državu. 1. decembra 1918. godine osnovana je Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca.
20. decembra 1918. godine formirana je prva vlada na čelu sa radikalom Stojanom Protićem. Potpredsednik je bio Slovenac Anton Korošec, ministar unutrašnjih poslova Srbin iz Hrvatske Svetozar Pribićević, a ministar spoljnih poslova Hrvat Ante Trumbić.
Neprestana polemika između radikala i hrvatskih poslanika je došla do kritične tačke. Posle uvreda koje je izneo na račun Srba, radiklski poslanik Puniša Račić je ubio Pavla Radića i Đuru Basaričeka i teško ranio Stjepana Radića, koji je kasnije podlegao povredama. Novi vođa HSS je postao Vlatko Maček. Kralj je razmišljao o mirnom razilaženju Srba i Hrvata. Linija razgraničenja bi bila: Virovitica, Pakrac, Una, Krka, Šibenik i Zadar. Kralj Aleksandar je zaveo diktaturu 6. januara 1929. godine. 3. oktobra je preimenovao državu u Kraljevina Jugoslavija. Deo poslanika Hrvatske stranke prava (Ante Pavelić) odlazi u inostranstvo i stvara ustašku organizaciju. U Makedoniji jačaju probugarski elementi.
Država je podeljena na devet banovina i grad Beograd. Kralj je doneo tzv. «Oktroisani ustav» 1931. godine.Kako bi se sprečile revizionističke snage Mađarske i Turske, stvoreni su novi savezi, Mala Atanta (Jugoslavija, Čehoslovačka i Rumunija) i Balkanski savez (Jugoslavija, Rumunija, Bugarska i Grčka). Pod zaštitom Italije, Nemačke i Mađarske, hrvatske ustaše i makedonski VMRO su izvršili atentat na kralja Aleksandra Karađorđevića u Marseju, u Francuskoj, 9. oktobra 1934. godine. Ubijen je i ministar spoljnih poslova Francuske, Luj Bartu. Umesto maloletnog kraljevića Petra II, državom je upravljalo trojno namesništvo, čiji je najistaknutiji član bio knez Pavle. Na izborima maja 1935. godine je pobedio Milan Stojadinović, osnivač Srpske radikalne stranke. Potpisao je Konkordat sa Vatikanom i radio na zbližavanju sa Italijom i Nemačkom. Pod britanskim uticajem Stojadinović je dao ostavku, novi predsednik vlade je postao Dragiša Cvetković, a potpredsednik Vlatko Maček. Sporazumom Cvetković-Maček stvorena je Banovina Hrvatska 26. avgusta 1939. godine
Podela Kraljevine Jugoslavije nakon okupacije Sila Osovine, April 1941. godine.
Vlada Cvetković-Maček je 25. marta 1941. godine, u zamku Belvedere u Beču, potisala protokol o pristupanju Trojnom paktu. 26. i 27. marta je izvršen državni udar, svrgnuta je vlada i namesništvo. U jutro 27. marta je postavljena nova vlada na čelu sa generalom Dušanom Simovićem. U Beogradu su održane velike demostracije protiv savezništva sa Nemačkom. Hitler je izdao direktivu da se Jugoslavija žestoko napadne. Bombardovanjem Beograda 6. aprila, Jugoslavija se našla u Drugom svetskom ratu. Kraljevska vojska je kapitulirala 17. aprila. Na teritoriji Hrvatske, bez delova koje je anektirala Italija (Split, Šibenik, većina ostrva) i Mađarska (Međumurje, Baranja i Bačka), Bosne i Hercegovine i Srema stvorena je ustaška Nezavisna Država Hrvatska (NDH). Slovenija je podeljena između Italije, Nemačke i Mađarske. Bugari su okupirali Makedoniju i jugoistočnu Srbiju. Crnu Goru je okupirala Italija. Kontinuitet Kraljevine Jugoslavije je nastavila njena vlada u emigraciji (London). Priznata je kao zvaničan član Saveznika.
U Drugom svetskom ratu, u srpskom narodu, su postojala dva pokreta otpora. 11. maja 1941. godine je na Ravnoj gori osnovana Jugoslovenska vojska u otadžbini (JVUO) pukovnika, potom generala, Dragoljuba Draže Mihailovića. Ovaj pokret se naziva i Četnički oslobodilački pokret. 27. juna je osnovan Partizanski odred Jugoslavije, Partizanski oslobodilački pokret, komandanta Josipa Broza Tita. Osnovne razlike ova dva pokreta se ogledaju u državnom uređenju nove Jugoslavije. Četnički pokret je bio demokratski, građanski i monarhistički, a Partizanski komunistički, radnički i republikanski. U Srbiji su postojale dve vojne kvislinške organizacije: Srpska državna straža generala Milana Nedića i Srpski dobrovoljački korpus Dimitrija Ljotića.
Tokom rata Srbi su u NDH stradali najviše u logorima Jasenovac (po nemačkim podacima tamo je ubijeno 500.000 Srba, Jevreja i Roma), Stara Gradiška (75.000), Koprivnica, Sisak, Jastrebarski, Novski. Posebna specifičnost su bili logori za decu. Ubijeno ih je oko 55.000. Do 1945. godine više od 100.000 Srba je napustilo Kosmet pred šiptarskim terorom. Pod pritiskom Britanaca kralj Petar II je pozvao Srbe, Hrvate i Slovence da pristupe NOV i POJ Josipa Broza Tita. Jugoslavija je oslobođena probijanjem Sremskog fronta 12. aprila 1945. godine. Rat je u Jugoslaviji odneo 1.706.000 žrtava.
Na Trećem zasedanju AVNOJ-a 29. novembra 1945. godine zbačena je monarhija i proglašena republika a država je dobila ime Federativna Narodna Republika Jugoslavija. Novi ustav je donet 31. januara 1946. godine. Ustav je imenovao pet nacija i šest republika. Republike: Slovenija, Hrvatska, Bosna i Hercegovina, Crna Gora i Makedonija i Srbija sa Autonomnom Pokrajinama Vojvodinom i Kosovom.

Hronoloski redosled vladara u Jugoslavijama od 1918-1980 :

1918-1921- Kralj Petar I Karadjordjevic ( Srbin );
1921-1934-Kralj Aleksandar Karadjordjevic ( Srbin );
1934-1945- Kralj Patar II Karadjordjevic ( Srbin ) ;
29. XII 1945-14. I 1953 – Ivan Ribar ( Hrvat ) ;
1953-1980—Josip Broz Tito (Hrvat) .

 Vođe 

U bivšoj Jugoslaviji svemoguće savezne komunističke vođe (šefovi politbiroa Komunističke partije Jugoslavije-KPJ)
1.   Josip Broz Tito (Hrvat)
2.   Edvard Kardelj (Slovenac),
3.   Vladimir Bakarić (Hrvat),
sa svojim sledbenicima 1971-1980
1.   Stane Dolanc (Slovenac),
2.   J. Vrhovec (Hrvat),
3.   Branko Mikulić (Hrvat iz Bosne)
su bili glavni donosioci odluka.

Političke starešine

Sledeća lista uključuje političke starešine SFRJ, koji su posle Titove smrti držali glavne savezne pozicije u "srpsko-dominantnoj Jugoslaviji".
Političko vođstvo Jugoslavije (1980-1991)
Jugoslovenski predsednici vlada
•   V. Đuranović (Crnogorac)
•   Milka Planinac (Hrvat)
•   Branko Mikulić (Hrvat)
•   Ante Marković (Hrvat) – do 1991, godine raspada
Jugoslovenski ministri spoljnih poslova
•   J. Vrhovec (Hrvat)
•   L. Mojsov (Makedonac)
•   Raif Dizdarević (Musliman)
•   Budimir Lončar (Hrvat) – do 1991, godine raspada
Predsednici saveznog predsedništva
•   Lazar Koliševski (Makedonac)
•   S. Krajger (Slovenac)
•   Petar Stambolić (Srbin)
•   F. Hođa (Albanac)
•   Stane Dolanc (Slovenac)
•   V. Žarković (Crnogorac)
•   Lazar Mojsov (Makedonac)
•   Raif Dizdarević (Musliman)
•   Stipe Šuvar (Hrvat)
•   Janez Drnovšek (Slovenac)
•   Borisav Jović (Srbin)
•   Stipe Mesić (Hrvat) – do 1991, godine raspada .
========================================================================
Posle svega procitanog i istorijskih fakata kazi mi o kakvoj  povlascenosti Srba govoris u svim Jugoslavijama ?



Dao sam ti argumente i procitaj ih. Ako znas biti objektivan videces "povlascenost " Srba.       

@stami4 ne pisi postove jedan za drugim