Ljubaznošću mog prijatelja Dr. Goga koji je preveo sa Nemačkog donosim ovaj po meni izvanredno interesantan intervju Henrija Kisindžera. Kako su primarni izbori u SAD u toku može se očekivati da će i Kisindžer uticati na buduću politiku novog predsednika.

"Der Spiegel" izdanje 8 za 2008-u godinu,strana 109-113,18.02.2008.


"Evropljani neće da razumiju"



Spiegel: G.Kisindžer,republikanca Džona Mekejna ste preporučili kao idućeg predsjednika Sjedinjenih Država.
Još nam u ušima odjekije njegova rečenica ,da SAD moraju biti spremne da ostanu u Iraku i idućih 100 godina.Jeste li stvarno preporučili najboljega čovjeka??

Kisindžer: Od svih kandidata Mekejna poznajem ipak najduže.On je ličnost u koju čovjek može imati povjerenja.neko ko je proveo 5 godima u rovu u Vijetnamu ,je sigurno pronašao sebe.

Spiegel: Najveći dio Amerikanaca ipak sanja o brzom povlačenju vojnika iz Iraka,dok Mekejn ostaje tvrdoglav na sve njihove zahtjeve i kaže:“Nećemo se predati!!“

Kisindžer: Ja vjerujem da ste ga pogrešno razumjeli.Pokušao je zapravo da napravi jednu bitnu podjelu pojmova.S jedne strane imate jednu vrstu vojne intervencije koja protiv sebe okreće dio populacije.Pri tom vojnici upadaju u procjep frontova Građanskog rata.To se desilo u iraku.
Za razliku od toga ima jedna vrsta vojnog učešća gdje su vojnici dio Alijanse i pozdravljeni od stanovništva.tako je bilo i u Njemačkoj nakon Drugog Svj .Rata.Mekejn zasigurno nije htio reklamirati stogodišnji rat.


Spiegel: .Demokrati obećavaju glasačima brzo povlačenje.I je li zaista brzi povratak vojnika uopšte realističan slijed događaja?


Kisindžer: To jako ovisi o tome o kakvoj vrsti povlačenja govorimo.Mislimo li možda na povlačenje kao dio političkog rješenja u regionu?Ili pak govorimo o povlačenju koje slijedi zbog prezasićenja Amerikanaca ratom?.U ovom posljednjem slučaju posljedice bi bile katastrofalne.


Spiegel: Šta očekujete? Krvave obračune nakon povlačenja, kao što je bilo nakon izlaska iz Indokine?

Kisindžer: Vjerovatnoća toga bi bila veoma visoka. Radikalni Islam ne bi nestao samo zato jer smo se i mi sami povukli.Prenagljeno povlačenje zapadnjaka iz regiona bilo bi protumačeno kao neka vrsta impotencije.
Hamas,Al-Kaida,i Hezbolah bi neizostavno napravili sebi reklamnu ulogu u tome.Zapadnjačka moć da utiče na dešavanja u regionu bila bi dovedena do ništavnosti.
Tako bi ovaj virus inficirao sve zemlje sa većinskim muslimanskim stanovništvom: Indoneziju,Indiju,te velike djelove Evrope.

Spiegel: Evropljani ipak nisu posebno impresionirani takvim horor –scenarijima,da bi se zagrijali za intervenciju u Iraku.


Kisindžer: Evropljani jednostavno neće da razumiju da čitava stvar nije čisto američki problem.Posljedice bi na kraju bile jednako dramatične za Evropu kao i za Sjedinjene Države.

Spiegel: To znači da vjerujete da u Londonu,Parizu i Berlinu „Rat protiv Terora“ nije shvaćen kao zajednički zadatak Zapada…

Kisindžer: Ja ne volim pojam „rat protiv Terora“.Teror je metoda protiv koje je teško voditi rat.Za mene je to rat protiv radikalnog Islama,koji trenutno pokušava da odvoji sve svoje moderne odlike,i pri tome izaziva sekularne strukture zapadnih društava.
I sve se to odvija u jednoj teškoj fazi Evropske istorije.

Spiegel: Zašto „Teška Faza“?

Kisindžer: Veliki događaji u Evropi su se desili pod krovom jakih nacionalnih država,koje su nastale prije više stotina godina djelomično.Za Evropljane nije bilo upitno da država od njih također može zahtjevati i žrtvu .Ali su pak ove stare nacionalne države u Evropi nestale,tako i da je moć njihovih vlada da od svojiih građanima nešto zahtjeva ,pretrpila značajnu štetu.

Spiegel: A vi ste čak prije 30 godina zahtjevali evropski telefonski broj…

Kisindžer: …I dobio sam ga.
Današnji problem je taj ,da Evropske države na EU,nisu prenijele samo dio svog suvereniteta već su i dio svoje vizije evropske budućnosti usko skopčali za budućnošću EU.
A EU ipak,ne posjeduje smisao za vizije ,i ne stvara jednaku lojalnost.
Desio se vakuum između evropske prošlosti i evropske budućnosti.

Spiegel: Šta očekujete u ovoj istorijskoj situaciji od izabranih šefova država?Da li njemačka Kancelarka treba ustati i moliti Njemce da prinesu žrtve u borbi protiv terora?

Kisindžer: Vjerujem da Angela Merkel,kao i drugi šefovi vlada također,mora misliti na ponovne izbore.Također,ja ih respektujem..
S druge strane pak,ne znam baš mnogo evropljana koji kažu da za njih pobjeda islamista u Kabulu,Bagdadu ili Rijadu neće imati posljedica.Ali isto tako nisu spremni reći:“Za to se ustajemo i ta to se borimo!..“

Spiegel: Istina je uvijek konkretna : Da li NATO-u trebaju dodatne Njemačke trupe na jugu Afganistana,gdje se odvijaju prave borbe?

Kisindžer: Naprosto nije uviđavno da se Sjedinjene Države uvijek same bore za zapadne interese….Iz toga mogu proizaći dva zaključka : U tom regionu nema zapadnih interesa,pa se ne trebamo ni boriti tamo.Ili pak imamo tamo vitalne interese,i za njih se moramo boriti.

Spiegel: Hoćete reći u stvari sljedeće—Ko vidi opasnost ,obavezan je ući u rat??

Kisindžer:…Dok je dio jedne Alijanse,onda je to tako!.Trebamo više i Njemačkih ,i inače više trupa Natoa u Afganistanu.Ono što zaista ne ide, jeste da neke zemlje planski šalju svoje vojnike tamo gdje borbi skoro da i nema.To nije zdrava situacija.

Spiegel: Mnogo Njemaca kaže da iz razloga svoje istorije ne mogu uzeti učešće u borbama na način kako to rade druge nacije. Vi ste inače,rođeni u Firtu kod Nirnberga, te ste u Hitlerovo vrijeme, u dobi od 15 godina izbjegli u Ameriku. Imate li razumjevanja za njemačke argumente ili niste skloni takvom razmišljanju?

Kisindžer: Ja razumijem tu poziciju,ali na duge staze ona je neodrživa.Mi u NATO-u ne možemo imati dvije vrste članova.Jedni su spremni da ratuju,a drugima Alijansa služi a la carte.To ne funkcioniše.

Spiegel: Kako bi ste promijenili način razmišljanja Njemaca?

Kisindžer: Njemci sami moraju odlučiti.I ako ostanete na tom kursu,Njemačka će u budućnosti imati sporedni značaj u Evropi.

Spiegel: Da li je moguće da korijeni neslaganja sa vojnom intervencijom leže u nepovjerenju evropskih zemalja naspram američke supermoći?

Kisindžer: Početkom iduće godine u Bijeloj Kući ćemo imati novu Vladu.Tada ćemo zapravo vidjeti koliko je zapravo Bušova vlada alibi ili razlog za evropsko-američke nesporazume.U ovom momentu dosta evropskih vlada sakriva se iza argumenta o neomiljenom Bušu.Imam razumjevanja, ipak ,za taj stav jer je ova vlada napravila zaista veliku grešku u početku.

Spiegel:Koja je najveća od grešaka??

Kisindžer: Vojska je otišla s premalo ljudstva u Irak,Iračka vojska je raspuštena umjesto da je integrisana...Veze sa našim saveznicima i prijateljima su od početka ugrožene pogrešnim radom.
S druge strane,ipak odajem priznanje Bušu, jer je opasnost od globalnog islamizma na vrijeme primjetio ,i pravilno procijenio.Također, vodi rat sa velikom odvažnošću i hrabrošću.Priznanje za to će dobiti tek u budućim vremenima.

Spiegel: Vi stvarno vjerujete da će se za 50 godina Bušovo nasljedstvo pozitivno ocjenjivati??

Kisindžer: To će se desiti mnogo prije.

Spiegel: Hoće li već idući američki predsjednik zahtijevati veću borbenost Evropljana?


Kisindžer: Nije isključeno,da idući predsjednik kaže da je nastavak rata bez podrške Evropljana nemoguć.To bi moglo biti iskorišteno kao vlastiti argument za povlačenje vojnika.No, Džon Mekejn neće napraviti nešto tako.


Spiegel: Demokratski predsjednički kandidat Barak Obama razmišlja o novom ratištu--o Pakistanu..gdje se nalazi mnogo pripadnika Al-kaide.Ima li Obama pravo?


Kisindžer: Uvijek se može pričati da je trebalo voditi drugi rat ,od onog koji se u stvari vodi.Ali šta bi donio rat u Pakistanu,kada ni stoljetna britanska kolonijalna vlast nije uspjela da stavi taj region pod punu kontrolu.Trebaju li naši vojnici kontrolisati granicu prema pakistanu,ili možda oružjem spriječiti preuzimanje vlasti u Pakistanu od strane radikalnih islamista...ili pak preduprijediti raspad Pakistana u tri-četiri etničke teritorije???
Ne vjerujem da imamo kapaciteta za takvo nešto.Ne trebamo olako govoriti o novome ratu.


Spiegel:
Koji vaš savjet nasljedniku Džordža Buša ,kako da odgovori izazovu radikalnog Islama?

Kisindžer: Pa ne može se pokušavati rušenje vlada u Jordanu,Saudijskoj Arabijii Egiptu i u isto vrijeme boriti protiv radikalnog Islama.Sa tim vladama se mora sarađivati,i sve to uzima dosta vremena.


spiegel: Ali zar nije ,zaista, vrijeme za promjenu politike,kao što ste to Vi učinili u 70-im godinama zajedno sa Niksonom? Tada ste naime po prvi put otputovali u crveni Peking i susreli gospodara Komunističke Partije Mao-Ce Tunga.Nakon toga je slijedilo otvaranje Kine.


Kisindžer: Da,ali čak ni tada se nismo tek tako jednoga jutra probudili i rekli:"O kako bi bilo lijepo malo posjediti sa Maom!"
Nikson i ja smo vjerovali da je neophodno integrisati Kinu u međunarodnu zajednicu.
Ali smo cilj postigli tek kada se objektivna nužnost poklopila sa moralnim vrijednosnim pretpostavkama(Very Happy ...šta je ovo značilo?nap.prev.Confused)


Spiegel: Mjenjaju se zemlje,no razmimoilaženja ostaju.da li bi možda jedan novi američki Predsjednik trebao odletiti u Teheran,te sa Mahmudom Ahmedinedžadom povesti pregovore,ili najmanje bar, da razgovara sa njim??


Kisindžer: Ja već tri godine uporno zagovaram pregovore sa Iranom.Ali ne vjerujem da sami pregovori mogu srediti stvari.Naposlijetku ipak mora odlučiti Iran: ili jednog vječnog Ideologa ili istorijsku Naciju!!.
Ako Iran ,uz poštovanje, prihvati razgovor sa nama i odrekne se imperijalističkih pretenzija u regionu,onsda će razgovori donijeti neki rezultat.
Međutim,nećemo se naći u razgovoru,ako Iran ostane u evjerenju da je došlo vrijeme ostvarivanja snova o prvenstvu Perzijskog gospodarenja nad regionom.


Spiegel: Irancima treba zapadnjački pritisak da bi došli do ove spoznaje???

Kisindžer: Treba im poticaj Zapada..A kada već govorimo o sankcijama,onda moramo zaista i da poduzmemo veoma ozbiljne korake.


Spiegel: Zvuči kao taktika mrkve i štapa...prvo sankcije pa zatim "mrkva" u vidu spremnosti na direktne pregovore.

Kisindžer: Pregovori se moraju desiti u isto vrijeme..Kad se Nikson konačno sastao sa Maom 1972-e,iza je već bilo tri pune godine predsastanaka na raznim nivoima.
Tako da i eventualni sastanak američkog i iranskog predsjednika dolatzi tek na kraju,a ne na početku.


Spiegel: Kad bi istoričari sad recimo pogledali unatrag,možda bi rekli da Amerikanci nisu prepoznali stvarne izazove svog vremena--Uspon Kine i Indije.Može li biti da supersila nije preopterećena već samo da je skrenuta u drugom pravcu...?


Kisindžer: Imamo posla sa tri izazova trenutno: Nestajanje nacionalnih država u Evropi, uspon Indije i Kine, te nadolazak izazova koje niko ne može samostalno savladati,a to je međunarodni terorizam i globalno otopljavanje.
Ne možemo sebi priuštiti luksuz koncentriranja na samo jedan izazov!..Uspon Azije je jedan nevjerovatan događaj.Ali ne možemo zbog toga napustiti borbu protiv terorizma..


Spiegel: Da li je po vašem mišljenju Kina i dalje partner ili pak rival u međunarodnom pokeru za moć i blagostanje?

Kisindžer: Kineze moramo tretirati kao partnere.Sa velikom brižljivošću moramo kreirati jedan sistem u kojem bi te--velike države sa mnogo raznih etničkih grupa,koje nisu nacionalne države u evropskom smislu--u kojem bi se te države integrirale i učestvovale u saradnji.


Spiegel: U Aziji,Africi i Rusiji se sa začuđenošću gleda prema Kini gdje se već godina privredni rast mjeri dvocifrenim procentima.Da li takva dogovorna ekonomija može oslabiti čeličnu snagu zapadne demokratije?
da li je mješavina autokratskog vladanja i tržišne slobode zapravo slika svijeta u budućnosti??


Kisindžer: Upravljane demokratije imaju poteškoće da uvežu sve elemente i prednosti jednog društva--pri čemu to ,od svih nedemokratskih društava,najbolje uspjeva da uredi Kina.
Ipak mislim da naša zapadna demokratija bolje rješava te probleme.
Jedno lično tvrdim: Nije moguće garantovati da će se naša forma demokratije i sprovesti!.To zavisi od nas samih.


Spiegel: Gospodine Kisindžer,zahvaljujemo vam se na razgovoru.



"HENRY ALFRED KISSINGER ,84 godine,bio je savjetnik predsjednika Ajzenhauera,Kenedija i Džonsona,prije nego što ga je Nikson postavio za savjetnika za nacionalnu bezbjednost.
Od 1973 do 1977 bio je ministar vanjskih poslova SAD,a nakon Votergejt-afere ,ostao je na istoj funkciji u administraciji predsjednika Džeralda Forda.Na Harvardu promovirani istoričar je dobio Nobelovu nagradu za mir zbog isposlovanog Sporazuma o primirju u Hanoju."



Intervju uradili urednik internet -izdanja Spiegel-a g.Gregor Peter Šmic i urednik g.Gabor Štajngart,u Njujorku.


Za forumaše Sarajevo-X.com portala preveo i postirao Dr.Gog. 28.02.2008.

Henri Kisindžer
Iz projekta Википедија

Henri Kisindžer (27. maja 1923. u Fuertu (Nemačka)) (Heinz Alfred Kissinger) je američki političar i diplomata. Igrao je važnu ulogu u američkoj politici između 1969. i 1977. godine, na poziciji državnog sekretara od 1969. do 1977. Dobitnik je Nobelove nagrade za mir.

Bio je zagovornik realne politike u međunarodnim odnosima (Realpolitik). Bitno je doprineo popuštanju zategnutosti u odnosima SAD sa SSSR-om i Kinom tokom 1970-tih godina, i smirivanju izraelsko-arapskih tenzija.


Henri Kisindžer je rođen kao Hajnc Alfred Kisindžer 1923. u Fuertu, u nemačkom regionu Frankenu. Potiče iz jevrejske porodice; otac mu je bio učitelj. Zbog pogroma i proterivanja Jevreja iz Hitlerove Nemačke, 1938. godine beži sa roditeljima u Njujork (SAD). 19. juna 1943. dobija američko državljanstvo i odmah potom je mobilisan. Posle Drugog svetskog rata, ostaje u Nemačkoj gde radi u američkoj zoni kao kontraobaveštajac.

1947. godine, vraća se u SAD gdje nastavlja školovanje na Harvard univerzitetu gdje 1954. brani doktorsku disertaciju na temu "Meternih, Kastlro i problemi mirovnog ugovora 1812-1822". Između 1954 i 1971 bio je član rektorata harvardskog univerziteta kao i naučni saradnik i predavač. U to vreme bio je saradnik u mnogim političkim kao i vojnim institucijama SAD-a. Nakon napuštanja aktivne političke karijere 1977, prihvata profesuru na katedri za internacionalnu diplomatiju na Vašingtonskom Džordžtaun univezitetu.


Prva politička iskustva, Henri Kisindžer skuplja od 1957. kao savetnik guvernera (Nelson Rokfeler). Posle toga je bio cenjen i kod američkih predsednika Kenedija, Džonsona i Niksona. Izborom Niksona za predsednika 1968. Kisindžer postaje oficijelni predsednikov savetnik za pitanja bezbednosti (National Security Advisor). SAD su u tom periodu imale više problema na tom polju, od vijetnamskog rata pa do povećanog sovjetskog uticaja na bliskom istoku.

U julu i novembru 1971. preduzima dvije tajne misije u Narodnu Republiku Kinu, gde sa tadašnjim kineskim premijerom Ču En Laem priprema Niksonovu posetu Kini, kao i ukupnu normalizaciju odnosa između dve zemlje. Iste godine posećuje i Sovjetski Savez gde priprema sporazum o ograničenju naoružanja poznatom kao SALT 1 (Strategic Arms Limitation Talks) kao i o ograničenju broja strateških raketa ABM-Ugovor (Anti Ballistic Missiles) između SAD i Sovjetskog Saveza.

Sa severnim Vijetnamom (Lê Ðức Thọ) je Kisindžer takođe imao tajne pregovore koji su doveli do potpisivanja ugovora koji zbog oružane pomoći SAD-a južnom Vijetnamu nije zaživio. Oba političara su dobili Nobelovu nagradu za mir, koju je Vijetnamac odbio.

1973. do 1974. Kisindžer je učestvovao i u pregovorima Izraela i arapskih zemalja, prvenstveno sa Sirijom.


Zbog njegove politike prema zemljama trećeg sveta, Kisindžer je jedan od kontradiktornih političara ere hladnog rata. On i CIA su 1973. podržavali krvavi puč generala Avgusta Pinočea protiv demokratski izabranog predsednika Salvadora Aljendea čiji socijalistčki pravac nije odgovarao američkim interesima i Latinskoj Americi. Zbog umešanosti Kisindžera kod tog i sumnje za umešanost u operaciji kondor sredinom 70-tih, Kisindžeru su upućeni sudski pozivi za svedočenja (a i optužbe) iz mnogih zemalja, kojima se on nije odazvao. 2001. je brazilska vlada povukla poziv Kisindžeru za održavanje govora u Sao Paolu, zato što mu nije mogla garantovati diplomatski imunitet.


U međuvremenu objavljeni tajni dokumenti pokazuju da je Kisindžer, zajedno sa tadašnjim predsednikom Fordom autorizovao, međunarodnom pravu protivnu, invaziju istočnog Timora od strane Indonezije, koja je ukupno "koštala" 60.000 žrtava.

Dolaskom na vlast predsednika Kartera, Kisindžer se povlači iz političkog delovanja. Podržavao je kandidaturu Regana za predsednika, i nakon njegove pobede postaje član Reganovog savetničkog tima.


1987. dobija "Karlovu nagradu" grada Ahena. 2005. je postavljen (još neodgovoren) zahtev društvenih i političkih organizacija Ahena Kisindžeru, zbog navodnog učešća u ratnim zločinima za oduzimanjem te nagrade. Od 1998. je počasni građanin rodnog grada Fuert. Član je naučnog odbora fondacije "Oto fon Bizmark" od 1996. godine.

Napisao:
    * Memoari 1968-1973. C. Bertelsmann, 1979. ISBN 3570031381
    * Memoari 1973-1974. C. Bertelsmann, 1982. ISBN 3570007103
    * Ravnoteža velikih sila. Manesse Verlag, Zürich 1990 ISBN 3717580620
    * Šest stubova svetskog poretka. Siedler, 1992. ISBN 3-88680-358-9.
    * Razumnost nacija: O biću vanjske politike. Siedler, 1994. ISBN 3-88680-486-0
    * Godine obnove. Sećanja. Bertelsmann, 1999. ISBN 3-570-00291-8.
    * Izazov amerike. Svetska politika u 21. veku. Propyläen, 2002. ISBN 3-549-07152-3.



Nagrade:

    * Nobelova nagrada za mir (1973)
    * Karlova nagrada (1987)
    * Nagrada "Franc Jozef Štraus" (1996)
    * Bavarski orden za zasluge (2005)

Za Kisindžera se slobodno može reći da je jedan od najuticajnijih političkih stratega SAD i veoma dragocen sagovornik. Zato obratimo pažnju na nekoliko njegovih konstatacija.

Prva je njegova podrška beskrajnom ratu SAD protiv bliskoistočnih država. Kisindžer poznat po intervencijama i stvaranju paramilitatnih proameričkih snaga u Centralnoj Americi ovde očigledno zagovara sličnu strategiju. Očigledno je da mu je veliki cilj destabilizacija Irana i trajni građanski rat u Iraku.

Druga zanimljivost je njegovo mišljenje da EU nema viziju. Prosto uvredljivo tretira Evropu kao pasivnu, neborbenu, bezidejun. Čak bi se moglo reći da je oštro ubo Nemce i pozvao ih na vraćanje ratnom putu.

Treće je ostajanje na svom starom tragu jačanja Kine i Indije u Istočnoj Aziji kao procesa povoljnih po SAD i svet.

Zanimljivo je i njegovo zalaganje za Mekejna kao predsedničkog kandidata koje bi moglo da znači slutnju da će se u borbi tokom primarnih izbora Klintonka i Obama tako između sebe izmrcvariti prljavštinama da će stari konzervativac prosto pobrati pobedu.

Kad Amerika kihne ostatak svijeta se prehladi 

To i jeste poenta, ni jednom rečju nije pominjao recesiju, samo intervencionizam u svetu.

Moze im se, imaju, a kad nestane - naštancaju!!

Hladni rat se pretvorio u Hladni mir

Sad su se USA okrenule stvaranju dominacije nad islamskim zemljama.

I Iraku ima nafte, čega ima u Avganistanu? Treba slomiti islamitski način života i razmišljanja. Uspeli su sa Kinom uspeće i sa Islamitima.

Ima maka, pogaća na ljebac, to vredi više od nafte.

Zanimljivo je da ako je Kisindžeru cilj interes Izraela on prvo gleda Iran a ne recimo Siriju.

 jew is a jew is a jew ... 

Po ovim se stvarno vidi koliko smo mali.