Tутуноберачите



На кантар студен со туч го мерат
а можат ли да го измерат
нашиов тутун - нашава мака
нашава солена пот!



Од темни зори на утрини летни
до никоа доба на вечери зимни
тој гладно пие тагата наша
и потта и крвта и снагата ни.
Жолт - жолти прави лицата бледни
и жолта гостинка у градите носи.


По утрини росни, по мугрите пресни
наведени ничкум по полинја родни
зачмаени ние го береме.
Лист по лист кини
лист по лист нижи
лист по лист превртуј, притискај,
лист по лист милно, таговно реди
и на долга низа од капки пот
и надеж со клетва и зелена јад,
со корав поглед на очите матни
по кревките лисја жолтозлатни
прикаска горка на живот клет
нанижи безгласна а така јасна.


Та не знаеш ли?


Денот ли дојде тој да се мери -
мерка му нема, а в градите длаби
без да се запре, без дно да најде
не тага а клетва, и в очи матни
и не сакајќи сама да се дига
фуријата.



Кантарот носи лисјето златно
а в гради луто далгите беснат
на жолтата мака - на жолтиот тутун
на жолтата пот на рацете ни.

Денови

Како на вратот гердан
нишки каменја студени
така на плешки денови
легнале та натежале.

Денови ли се - денови
аргатски маки големи!

Стани си утро порано
дојди си вечер подоцна
наутро радост понеси
навечер тага донеси -

Ај, пуст да е, пуст да би
останал животот кучешки!

Роди се човек - роб биди
роди се човек - скот умри
скотски цел живот работи
за други, туѓи имоти.

За туѓи бели дворови
копај си црни гробови!

За себе само 'ргај си
за себе маки тргај си -
нижи си гердан денови
нижи си алки ковани,

Нижи си синџир железен
околу вратот наведен!

Ленка

Откако Ленка остави
кошула тенка ленена
недовезена на разбој
и на наломи отиде
тутун да реди в монопол -
лицето и се измени;
веѓи паднаја надолу
и усти свија кораво.

Не беше Ленка родена
за тија пусти тутуни!
тутуни - жолти отрови,
a за гради - китки розови.

Прва година помина
грутка в срце и легна;
втора година помина
болест ја в гради искина.
третата година земјата
на Ленка покри снагата.

И ноќе кога Месечко
гроб и со свила виеше
ветерот тихо над неа
жална и тага рееше:
"Зашто ми, зашто остана
кошула недоткаена?
кошула беше даровна..."