"The Way of the Samurai is found in death. Meditation on inevitable death should be performed daily. Every day when one's body and mind are at peace, one should meditate upon being ripped apart by arrows, rifles, spears and swords, being carried away by surging waves, being thrown into the midst of a great fire, being struck by lightning, being shaken to death by a great earthquake, falling from thousand-foot cliffs, dying of disease or committing seppuku at the death of one's master. And every day without fail one should consider himself as dead. This is the substance of the way of the samurai."

Kako razumete ovu mudrosti i koliko je ona primenljiva na svakodnevni zivot modernog coveka?

Ne razumem kako ili zasto se ono sto je receno u navedenom tekstu moze zvati - mudrost.

" And every day without fail one should consider himself as dead. " Ovo jeste istina. ali se ne moze zahtevati od nekoga da shvati da to jeste cinjenica zivota u kojem umire stareci.

Kul.
Izuzetno.

И у свакодневном животу модерног човека је сваки дан могући дан за умирање.

Tako je ali normalan covek ne prizeljkuje da bude iskasapljen strelama, mecima, kopljima i macevima, odnesen ( udavljen ) nezaustavljivim talasima, bacen u grotlo vatre, da ga udari munja, da bude zemljotresom uzdrman do smrti, da padne sa stene visoke 300m, da umre od zaraze ili da izvrsi harakiri....
to nisu normalna razmisljanja normalnom modernog coveka.

poprilicno jednostavno, odagnaj strah i bices bolji u onome sto radis...
Mislim, kakav si ti samuraj ako se plasis umreti?

neprimenjiva je u svakodnevnom zivotu sem za one koji zele da budu samuraji...

Upravo to, mnogi umiru i kad ih metak promasi 

strah je osjecaj...kao i svaki drugi..na koji se covjek vremenom navikne....nauci da ga se ne boji..ali ga i dalje osjeca...
svaki covjek ima strahove....samo sto se na strahove koje iskusimo..naviknemo..upoznamo ih...
postanemo dio njih....
pa nam je lakse....
samuraj...ratnik..kao i svaki drugi....rat...to mu je posao...

koji se automehanicar boji..automehanike..nijedan..ali se boji svojih gresaka koje ga mogu kostati...
ublatiti ugled....
automehanicaru - automehanika je zivot...
tako se nijedan ratnik ne boji rata...njegov posao je smrt...
sve je do cilja...za neke ciljeve vrijedi ubiti ili umrijeti..a  za neke ne...

sve u svemu...samuraji su bili drevni  placenici...ja i oni nismo na istoj strani..nit relaciji...
covjek koji se bavi smrcu...i prodaje svoje usluge...i nije bas...podoban da bi ja slijedio njegove "kodekse"

Smisao zivota samuraja je oslobadjanje od straha. Bazican strah svakog coveka je strah od smrti. Kod ratnika taj strah je sustina njihovog postojanja - svaki njihov trenutak zivota je obojen cinjenicom da jednog dana ih vishe nece biti. Oslobadjanje od toga je upravo cilj svakog ratnika. Ovo ima duboke korene u Zenu - gde je sustina perfekcije u prepustanju kontrole. Sve dok pokusavamo da kontrolisemo stvari mi zelimo da imamo osecaj moci ali je to upravo uzrok nesavrsenosti svakog naseg poduhvata. Savrsenstvo nastaje kada dopustimo stvarima da budu kakve jesu - kada postajemo sastavni deo stavri koju radimo a ne eksterni cinilac.

U japanskom macevanju - macevalac je u isto vreme i mach i protivnik koga mach seche. U strelicarstvu - strelac postaje strela  ali i meta kojoj je strela namenjena. U tom savrsenstvu uzrok postaje cilj a cilj uzrok - i iz sveta dualnosti covek ulazi u savrseno jedinstvo svega sto postoji. Taj proces je u Zenu savrsena smrt ega iz koje se razvija novi slobodan covek.

Busido koristi ovo i predstavlja u ekstremnijem  i sirovijem smislu - jedini zivot vredan postojanja je onaj u kome smo vec mrtvi. Slobodni od iluzije besmrtnosti ali isto tako slobodni od panike neizbeznosti. Jedinstevi sa samim sobom i univerzumom i otvoreni za bilo sta sto nam se desava.

Ovo nije destruktivno prizivanje smrti vec sasvim suprotno - to je velicanje zivota. Kako videti zivot ako na njega gledamo kroz egom-ofarbane naocare straha za sopstveno postojanje.

Zar ima onih koji ne znaju gde je japance odvela njihova "samurajska filozofija" i koji ne mogu da pretpostave gde bi japanci danas bili da od zapada nisu pokrali sve sto su pokrali i uradili sa tim to sto su uradili ?
Kao sto rekoh znamo gde ih je ta "savrsena filozofija" odvela i gde su sada.
Cim neko otkrije postojanje nekog drugog zivota ( u kojem nismo mrtvi ) trebalo bi pozvati komitet za Nobelovu nagradu.
A "usavrseni oblik" tog "velicanja zivota" i "eliminisanja ego-a" su bile kamikaze.