Sigrid Unset
 
Sigrid Unset, rođ. 20. maja 1882. u Kalundborgu u Danskoj, umrla 10. juna 1949. u Lilehameru, Norveška. Književnica, dobitnica Nobelove nagradeza književnost 1928.

Život

Kćerka norveškog arheologa Ingvald Unseta i njegove žene dankinje Ana Šarlota Git. Sigrid Unset se 1912. udala za slikara Anders Kastus Svarstada. Otac joj umire u njenoj jedanaestoj godini. Zajedno sa majkom i dve sestre seli se u Norvešku. Često su se selile. Posle osnovne škole i srednje trgovačke radila je kao kancelarijski radnik od svoje 17. do 27. godine. Posle toga počinje da piše. Ona se smatra najvećim piscem norveškog neorealizma. Na međunarodnoj sceni je mnogo poznatija po svojim istorijskim romanima. U oktobru 1924. se pokatoličila. Bila je žestok protivnik nacizma a tokom drugog svetskog rata živela je u SAD.

Mladost

Napisala je 33 knjige i stotine članaka. Razvojni put počinje 1907. dnevnikom Fru Marta Oulie u kome se radi o jednom problematičnom braku. 1908. izdaje Den lykkelige alder zbirku kratkih priča o nesrećnima i beskućnicima ondašnjeg Osla zahvaćenog industrijskim razvojem. Paralelno sa delima o savremenom, pisala je i o srednjem veku. Čitaoci van Norveške posebno su upoznati sa ovim njenim literarnim slikama srednjovekovne Skandinavije.

1909. daje otkaz dobivši putnu stipendiju i odlazi u Rim preko Nemačke i Pariza. U Rimu upoznaje muža i nastavlja da piše ali bez velikih priznanja. Proboj doživljava1911. sa romanom Jenny, knjizi o slobodi i seksualnosti jedne žene. Za Svarstada se udala 1912. u norveškom Konzulatu u Antverpenu. Kao mladenci, živeli su kratko u Londonu. Roman Vaaren - iz 1914. - fokusira se na porodici kao stubu društvenog poretka. 1915. izdaje Priče o Kralju Arturu i Vitezovima Okruglog Stola. 1919. objavljuje Sa stanovišta jedne žene. 1919. seli se u Lilehamer sa svoje troje dece.

Istorijski roman

Kao izraz dubokog interesovanja za srednji vek napisala je trilogiju o Kristin Lavransdatter. Priča o Kristin je i filmatizovana 1990-ih sa Liv Ulman na mestu režisera. 1924. Unset priznaje prelazak na katoličanstvo i razvodi se od muža. Prilikom dodele Nobelove nagrade, 1928., u obrazloženju Švedske akademije naglašena je baš istorijska dimenzija njenih dela i njena "moćna tumačenja života na srednjovekovnom Severu." Veći deo nagrade je nesebično poklonila u dobrotvorne svrhe.

Ratne godine

Posle pet istorijskih romana, Unset se zanimala ponovo za sadašnjicu tokom celih 1930-ih.

Jako rano se oglasila i protiv nacizma, u članku Forschritt, Rasse, Religion iz 1935. Kao predsednik udruženja norveških pisaca držala je dosledno anti-nacistički smer. Posle napada nacističke Nemačke na Norvešku beži iz zemlje preko Švedke, SSSR-a i Japana za SAD, gde se u Njujorku i nastanila.

Poslednje godine

Leta 1945. vraća se u Lilehamer i zdravlje počinje da je napušta. Umrla je 1949.

Dela
Fru Marta Oulie (1907)
Den lykkelige alder (1908)
Fortællingen om Viga-Ljot og Vigdis (1909)
Jenny (1911)
Priče o Kralju Arturu i Vitezovima Okruglog Stola (1915)
Splinten av troldspeilet (1917)
De kloge jomfruer (1918)
Et kvindesynspunkt (1919)
Kristin Lavransdatter (tre delar, 1920-22)
Kransen (1920)
Husfrue (1921)
Korset (1922)
Olav Audunssøn i Hestviken (1925)
Olav Audunssøn og hans børn (1927)
Gymnadenia (1929)
Den brændende busk (1930)
Ida Elisabeth (1932)
Elleve aar (1934)
Forschritt, Rasse, Religion (1935)
Norske helgener (1937)
Madame Dorthea (1939)
Return to the Future (1942)
Artikler og taler fra krigstiden (1952)
Caterina av Siena (1951, posthumno)
Sigurd og hans tapre venner (1955, posthumno)

Izvor: Wikipedia