Prijava na forum:
Ime:
Lozinka:
Prijavi me trajno:
Trajanje:
Registruj nalog:
Ime:
Lozinka:
Ponovi Lozinku:
E-mail:

ConQUIZtador
nazadnapred
Korisnici koji su trenutno na forumu 0 članova i 1 gost pregledaju ovu temu.
Glasanje
Pitanje: Sta mislite o ovom tekstu ???

Glasanje završeno: 23. Okt 2002, 11:25:02

Ukupno glasova: 3
Idi dole
Stranice:
Počni novu temu Nova anketa Odgovor Štampaj Dodaj temu u favorite Pogledajte svoje poruke u temi
Tema: Zlocin komunista nad Srbima u 20. veku  (Pročitano 4436 puta)
23. Okt 2002, 11:25:02
Prijatelj foruma
Hronicar svakodnevice

Zodijak
Pol
Poruke 687
Dr Novica Vojinovi

ZLOINI KOMUNISTA NAD

SRPSKIM NARODOM U 20. VIJEKU

Pravoslavni narod napale su u dvadesetom vijeku dvije najmranije organizacije svijeta, dvije internacionale: crna vatikanska internacionala, i crvena komunistika internacionala Kominterna, nastala u Moskvi 1919. godine, a korijeni joj potiu iz Vatikana.

Ove dvije aveti, ova dva osvjedoena zla, dvije krupne poasti i u osnovi dvije zloinake ideologije dovele su potkaraj dvadesetog vijeka, srpski i ruski pravoslavni narod ne samo na ivicu materijalne bijede, nego su ih ekonomski upropastile za cijeli jedan vijek, a moda i due. One su oba ova junaka, dostojanstvena naroda sa najstarijima dravama u svijetu, sa najsvjetlijim tardicijama, istorijom, kulturom i civilizacijom, dovele na ivicu biolokog opstanka, nad ponor, do istrebljenja i nestanka sa lica zemlje. (...)

Da bi efikasnije unitili Rusiju kao ekonomskog konkurenta Zapadu, Vatikan je poetkom dvadesetog vijeka lansirao destruktivnu, regresivnu ideologiju komunizam, koji je 1917. godine u Rusiju unio haos i rasulo u tzv. Oktobarskoj revoluciji, iji je voa bio komunista, boljevik, kosooki Vladimir Ilji Lenjin, po ocu Kalmik musliman, a po majci Jevrej iz poljske jevrejske porodice Bank.

Lenjin je 1917. godine iz emigracije u vajcarskoj u zapeaenom vagonu sa ogromnom sumom njemakog novca u zlatu, prebaen preko Njemake u Rusiju. Njegovi su boljevici iskoristili rat, zamutili i sruili pravoslavnu carsku Rusiju, u njoj uspostavili sovjetsku, komunistiku vlast, koja e za 74 godine vladavine unititi rusku ekonomiju, bitno ugroziti rusku duhovnost i dovesti u pitanje postojanje pravoslavnog naroda u cjelini.

Komunisti su u toj revoluciji u Rusiji ubili oko 30 miliona pravoslavnih Rusa, a do pada komunizma 1989. godine 55-60 miliona. Komunisti su 1918. godine ubili 1.500 lanova ruske carske porodice Romanovih kaja je vladala Rusijom vie od 300 godina ubili su sve koji su imali bilo kakve rodbinske veze sa njima. Komunisti su u Rusiji ubili 130.000 pravoslavnih svetenika i dva moskovska patrijarha, sruili su oko 60.000 pravoslavnih crkava, manastira i drugih sakralnih objekata. Da bi unitili porodicu kao osnovnu eliju svakog drutva, komunisti su u Rusiji uveli tzv. "slobodan brak", to je za samo nekoliko godina imalo za rezultat nekoliko miliona vanbrane djece kaja su postala veliki drutveni problem te zemlje.

Komunisti su 1934. godine uveli tzv. "kolektivizaciju ruskog sela", stvarali kolhoze i sovhoze, to je imalo za rezultat oko 11 miliona umrlih od gladi i potpuno unitenje ruske poljoprivrede.

Ruski komunisti, predvoeni Staljinom, od 1934-1940. godine sprovodili su tzv. "istku partije", to je imalo za rezultat ubijanje oko dva miliona najuglednijih ruskih rukovodilaca, meu kojima i tri od pet marala ruske vojske i nekoliko miliona ljudi uhapenih i poslanih u sibirske logore odakle se malo ko vraao iv. Te logore opisao je jedan od sibirskih zatoenika, knjievnik Aleksandar Solenjicin, u svom romanu "Arhipelag gulag" i u knjizi "Jedan dan Ivana Denisovia"

U Drugom svjetskom ratu poginulo je oko 20 miliona Rusa, a poslije rata nastavljeno je unitenje ruske nacije, ruskog pravoslavlja i ruske privrede. Najzad poslednji predsjednik komunistike Rusije Mihail Gorbaov 1989. godine naredio je ruenje Berlinskog zida, i tako ujedinio Istonu i Zapadnu Njemaku, ponitavajui time rezultat Drugog svjetskog rata. Istovremeno je Gorbaov proglasio "perestrojku", reorganizaciju sovjetske drave, to je dovelo do njenog konanog sloma i raspada na desetak samostalnih drava koje u poslednje vrijeme sve vie ugroava ameriki kapital (privatne investicije, verc, kriminal, droga, prostitucija) i irenje NATO pakta na istok.

Pored zloina nad ruskim pravoslavnim narodom, komunizam je u dvadesetom vijeku izvrio zloin i nad Srbima. Stoga je vatikansko-katoliki poglavar, rimski papa, 1994. godine zadovoljno izjavio da je komunizam u Rusiji i uopte meu pravoslavnim narodima odigrao ulogu koja mu je bila namijenjena, destruktivnu ulogu, i da sada treba nastaviti definitivno unitenje ekonomije i duhovnosti naroito dvije najjae pravoslavne drave Rusije i Srbije. Zato je 1982. godine papa, prvi put u istoriji, prisustvovao stvaranju saveza sa protestanskom Amerikom: stvorio je osovinu Rim-Vaington u okviru Trilateralne komisije. To je savez koji su formirali predsjednik SAD Ronald Regan i rimski papa Poljak Vojtila, koji je u maju 2001. godine putovao u Jerusalim da se, po nalogu Amerikanaca i Trilaterale, izvini Jevrejima za dvijehiljedegodinji progon od strane katolike crkve, i da se takoe izvini pravoslavnima za 1.000-godinji progon i ubijanje od strane Vatikana i za lanu optubu da su "izmatici".

Idejne pripreme i komunistiko obrazloenje zloina

Kakve je zloine komunizam poinio prema srpskom narodu u dvadesetom vijeku, kojim metodama je to inio, koji je konani rezultat komunistikih zloina nad srpskim narodom od 1919. godine kada je osnovana Komunistika partija Jugoslavije, pa do njenog pada zajedno sa Jugoslavijom koja je postojala od 1945 do 1991. godine?

Treba odmah rei da za vrijeme Brozovog komunistikog reima u Jugoslaviji nije bilo mogue ni govoriti ni pisati o njihovim zloinima prema srpskom narodu. A zloini su prema Srbima stalno injeni genocid nad Srbima u jaem ili slabijem obliku trajao je od 1919. do 1991. godine, zloin je 1992-1995. godine dobio finale u razbijanju Jugoslavije, iniciranju vjerskog (graanskog) rata u Jugoslaviji, vrenju treeg genocida nad Srbima u 20. vijeku, i ubijanju Srba u Sloveniji, Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini pod zatitom stranog faktora. To je produenje genocida koji je 1941. godine vren pod zatitom Hitlera i faizma, a 1991-1995. godine pod zatitom Zapadnih sila i NATO pakta.

Prema tome, Srbe u dvadesetom vijeku ubijaju i papa i faisti i komunisti i zapadni demokrati, svaki na svoj nain, u svom interesu, sa svojim razlozima, svaki u svoje vrijeme, a ponekad i u kombinovanom vidu na primjer, Vatikan, komunisti i faisti zajedno.

Stvarajui Kominternu za unitenje pravoslavnih slovenskih naroda, Lenjin je formulisao i neke njene principe i metode borbe za vlast i metode upravljanja u drutvu.

Lenjin se pozivao na Marksa, naroito na stav u "Manifestu komunistike partije" (1848. godine), koji glasi:

"Komunisti izjavljuju da njihovi ciljevi mogu biti postignuti samo putem nasilnog obaranja svih dosadanjih drutvenih poredaka."

Da bi to komunisti postigli, Lenjin utvruje nekoliko principa.

Prvo, treba uzeti vlast silom, pa tek onda stvarati veinu. To je suprotno od demokratskih parlamentarnih sistema u Evropi, koji trae veinu na izborima, pa putem demokratski dobijene veine uzimanje vlasti.

Drugo, u borbi za vlast treba biti spreman:

"na sve mogue smicalice, lukavstva, ilegalne metode, na preutkivanje istine, samo da bi se po svaku cijenu vrio komunistiki posao... Mi e mo iskoristiti svaku podvalu i svako lukavstvo, svaku nezakonitu metodu ili manevar, a zatim svako falsifikovanje gole istine, sve to odgovara nama i naim interesima".

Komunistika vlast se mora oslanjati na silu.

"Komunistika vlast znai ni manje ni vie nego punu neogranienu vlast, koja se oslanja na silu, apsolutnu vlast bez ikakvih granica, bez ikakvih pravila, bez ikakvih zakonskih okvira."

U toj borbi Lenjin kae:

"Nikakvi obziri nikakvo milosre ni milost makar to bili otac, majka, makar to bila ena. Ko nije sa nama on je protiv nas i mora biti ubijen."

Lenjin kae da komunisti moraju unititi opoziciju:

"Komunisti na svaki nain moraju doi to prije glave svojoj opoziciji likvidiranje opozicije komunisti smatraju pitanjem ivota i smrti."

Lenjinov ministar kulture, Anatolij Vasliljevi Lunaarski, vrstan stilist, knjievnik, istoriar, publicista i kritiar, ovjek iroke kulture, koji se razvijao pod uticajem Fojerbaha i ernievskog i koji je napisao istoriju zapadnoevropske knjievnosti, ipak nije mogao da izbjegne zloinake komunistike principe. Jedan takav princip formulisao je i on sam, a odnosi se na biblisku pravoslavnu ljubav prema blinjemu i kae:

"Neka ide do avola svaka ljubav prema blinjima, jer nama komunistima je potrebna mrnja a ne ljubav, moramo da se uimo kako da mrzimo jer emo samo na taj nain osvojiti i uzeti vlast."

To su bila neka od naela boljevikih voa kada su vodili Oktobarsku revoluciju u Rusiji. To je ideologija nasilja, mrnja i zla i opravdanje sile mrnja i zla i opravdanje sile mrnje i zloina meu pravoslavnim marodima.

Zloin komunista prema srpskom narodu izmeu dva svjetska rata 1919-1941. godine

Prihvatajui bez rezerve sva naela Kominterne i boljevike partije, Komunistika partija Jugoslavije (KPJ) je 1924. godine proglasila da su Srbi u tek stvorenoj Jugoslaviji "ugnjetaka nacija", da ugnjetavaju sve narode u toj dravi i sve ih pozvala da zajedno ustanu protiv srpske nacije i svim srestvima se bore protiv, navodno, njene zloinake, "ugnjetake" politike u zemlji.

Tako se ranije antisrpska politika Vatikana sada podudarila sa politikom jugoslovenskih komunista da Srbe treba unititi kao "ugnjetae" drugih naroda, kao okupatore tuih teritorija, kao "velikosrbe", i "imperijaliste" ije je unitenje uslov za opstanak, miran ivot i prosperitet drugih naroda na Balkanu. Jugoslovenski komunisti su razradili i teoriju nacionalnog pitanja po ugledu na Lenjina: treba pomagati manje nacije i na njih se oslanjati u borbi protiv velikodravne politike velikih nacija. U jugoslovenskom sluaju to znai da se treba oslanjati na sve pokrete i organizacije nacionalnih manjina da se srui "velikosrpska vladavina i velikosrpski teror u Jugoslaviji", pa makar ti nacionalni pokreti imali i izrazito genocidan karakter, kakav ima ustaki pokret u Hrvatskoj, balisti kod iptara, hortijevci u maarskoj nacionalnoj manjini u Vojvodini i njemaki "kulturbund", koji su se 1933. godine bili produena ruka Hitlerovog faizma u Njemakoj, ili kakav karakter danas ima pokret iptarskih terorista na Kosmetu.

Komunistika parola u Jugoslaviji bila je: "to manja i to slabija Srbija to e biti jaa i vea Jugoslavija." Treba da se Srbija, srpski narod, vojno, ekonomski i politiki dovede na stepen male zemlje, male oblasti, kako bi se drugi narodi u Jugoslaviji zatitili od "velikosprskog ugnjetavakog naroda" i njegovih imperijalnih planova na tetu i na raun drugih naroda u Jugoslaviji i na Balkanu. Jo od 1930. godine komunisti i ustae u horu viu: "Bez unitenja velikosrpske vladavine, bez unitenja srpske ekonomije, politike, vojne i teritorijalne moi, Jugoslavija ne moe postati ravnopravna, demokratska drava." Stoga se, kau oni, u svim akcijama treba drati naela: "to slabija Srbija, to jaa Jugoslavija".

Ovakva podvala i lana ustako-komunistika optuba protiv srpskog naroda, da su Srbi "ugnjetai", ovakva hipoteka i presuda srpskom narodu, ostala je na snazi do danas, zahvaljujui ogromnoj antisrpskoj propagandi. Ta lana optuba vai i kada se radi o samoodbrani Srba od genocida koji se nad njima ini ve tri puta u ovom vijeku: 1914-1918; 1941-1945 i 1991-1995. godine. Stalno se Srbi nazivaju "ugnjetaima" , imperijalistima, najopasnijim elementima na Balkanu, okrivljuju ih za razbijanje Jugoslavije 1991. godine, nepravedno i bez razloga ih optuuju za sva zla koja se deavaju na Balkanu u dvadesetom vijeku, iako su za to najmanje krivi. Srbe optuuju da ubijaju druge, iako je optepoznato da su Srbi u ovom vijeku najvie ubijani.

Po ocjeni komunista, glavni protivnik nastanka progresivnog drutva i poretka u Jugoslaviji je srpska ili "velikosrpska" buroazija, a to je za komuniste sam srpski narod, i samim tim je od njih osuen na unitenje. Sa takvom genocidnom ideologijom komunisti su u Jugoslaviji od svog nastanka sprovodili i genocidnu praksu svestrano su doprinosili masovnom ubijanju Srba, i sami inili masovne zloine nad Srbima, ime su se izjednaili sa ustaama i drugim zloincima koji su ubijali srpski narod u Drugom svjetskom ratu.

U vezi sa zloinima nad srpskim narodom stalno se vri zamjena teza: Srbi kao rtve proglaavaju se zloincima a zloinci rtvama. Tako, na primjer, kada su Srbi 1991-1995. godine pruili otpor na svojim vjekovnim ognjitima, da se brane od treeg genocida oni su od napadaa, ustaa, drugih neprijatelja, i stranog faktora proglaeni za agresore, za genocigan narod, sa genocidnim voama koje ubijaju druge narode, etniki iste i uzimaju tue teritorije. To je najvea la dvadesetog vijeka, jer su Srbi na svojim istorijskim teritorijama, autohtoni i stariji narod od svih drugih naroda na Balkanu.

Tako se u nae vrijeme Srbima deava istorijski paradoks i namjerna zamjena pojmova Srbi se kao rtve ovoga rata proglaavaju za napadae i zloince nad drugim narodima od kojih stradaju, a zloinci se proglaavaju rtvama. Nad Srbima se u ovom ratu, kao i u prethodna dva, vri genocid, a u isto vrijeme Srbe optuuju za genocid nad drugima: Srbe etniki iste sa njihovih vjekovnih teritorija (Krajina, Zapadna Bosna, Hercegovina, Kosovo i Metohija), a istovremeno Srbe proglaavaju zloincima i optuuju ih za etniko ienje drugih i zauzimanje tuih teritorija. Srbe optuuju za stvaranje "Velike Srbije", a stvara se na srpskom teritoriju Velika Hrvatska i Velika Albanija.

I ne samo to, nego trae glave nekoliko desetina najistaknutijih srpskih voa, da im sude samo zato to su organizovali srpski narod i pruili otpor zloinu nad njim, to nisu mirno ili na jame i druga stratita kao i 1941. godine, i to su spasili svoj narod od treeg genocida koji mu je bio spremljen i na vie mjesta ve zapoet.

A to se tie konkretnih zloina komunista protiv srpskog naroda izmeu dva svjetska rata, moe se rei sledee.

im su nastali kao organizovane grupacije, komunisti i ustae su odmah poeli svoj krvavi pir nad srpskim narodom, poeli su masovne zloine za njihovo potpuno unitenje. Prvo su razradili plan ubijanja srpskih voa i uglednih ljudi. Tako je jedan komunista 1921. godine pokuao atentat na srpskog kralja Aleksandra, ali nije uspio, a drugi komunista, musliman iz Bosne, ubio je ministra unutranjih poslova Jugoslavije, Srbina Milorada Drakovia dok se odmarao sa svojim djetetom u parku u Delnicama.

Da bi razbili jedinstvo srpskog naroda i lake ga unitili, komunisti su na svom etvrtom kongresu 1928. godine u Drezdenu u Njemakoj donijeli odluku da se radi na tome da se Crna Gora odvoji od Srbije i Jugoslavije i da se priprema teren za predaju Kosova i Metohije iptarima.

Kada je kralj Aleksandar 1928. godine, zbog stalnih sukoba u njoj, raspustio Skuptinu, ukinuo Vidovdanski ustav i zabranio rad politikim partijama, hrvatski faisti su u katolikoj crkvi na Kaptolu u Zagrebu osnovali zloinaku, teroristiku, faistiku organizaciju pod nazivom "ustae", uzevi krae ime srpskih ustanika protiv Turaka 1875. godine ("Nevesinjska puka"). Jedini cilj ustake teroristike organizacije bio je unitenje srpskog naroda u Hrvatskoj, pa i ire.

Zbog terorizma ustaa i komunista, reim Kraljevine Jugoslavije je zabranio obje organizacije: komuniste 1920. godine, a ustae 1929. godine, zajedno ih hapsili i sudili, zbog antidravne teroristike djelatnosti, pa su zajedno bili u kaznionama. U zatvorima su saraivali i dogovarali se o zajednikoj borbi protiv "velikosrpskog zloinakog reima" kako su komunisti i ustae nazivali reim tadanje Jugoslavije. Zbog njihovih tijesnih kontakata i prijateljskih veza, bilo je dosta sluajeva da je neko doao u zatvor kao ustaa, a izaao kao komunista. Takav je bio sluaj Maksa Bae, koji je kasnije kao komunista bio potpredsjednik hrvatskog Sabora u Brozovoj Jugoslaviji 1969. godine. Ovaj ustaa-komunista bio je i aktivan uesnik u "masovnom pokretu" u Hrvatskoj 1971. godine, tj. u ustakom pokretu koga su predvodili vodei hrvatski komunisti Mika Tripolo i Savka Dapevi-Kuar, o emu e kasnije biti govora.

Ustae su 1932. godine u dogovoru sa komunistima pokuali da dignu "liki ustanak" u selu Breani u Lici. To je bila jedna manja ustaka grupa diverzanata-terorista, predvoena Andrijom Artukoviem (pokatolieni Srbin, Kovaevi sa Grahova), kasnijim Pavelievim ministrom policije, tada advokatom u Gospiu. Oni su bacili nekoliko bombi na andarsku kasarnu u tom selu, zapucali iz puaka, a zatim pobjegli u Dalmaciju i preko Zadra preli u Italiju. Faistika tampa je od toga pravila veliku galamu, kao o poetku oruane borbe hrvatskog naroda za osobaanje od "velikosrpske beogradske vlasti i terora".

Povodim ustakog "likog ustanka" komunisti su izdali Proglas poziv komunistima da pomognu ustaku borbu protiv "krvavog beogradskog reima" kako su zajedno sa ustaama nazivali vlast u Beogradu, vlast u kojoj su bili zastupljeni i Hrvati: braa Radii, Vlatko Maek, kao i Slovenci Anton Koroec, zakleti antisrbin i ef najreakcionarnije Slovenake narodne stranke. Jezuita Koroec bio je stalno podpredsjednik Jugoslovenske vlade, a od 1929. godine ministar jugoslovenske policije gdje ga je imenovao lino kralj Aleksandar, koga su oni nazivali svojim najveim neprijateljem.

U navedenom Proglasu Centralnog komiteta KPJ od 1932. godine za pomo ustakom ustanku u Lici stoji i ovo:

"Komunistika partija se obraa cijelom hrvatskom narodu sa pozivom da svim snagama pomogne borbu ustaa i da se u tome ne oslanja samo na ustake teroristike akcije, nego da se oslanja na najire mase hrvatskog naroda protiv velikosrpskih gospodskih ugnjetaa... Komunisti u krajevima gdje je buknuo ustaki pokret duni su da se poveu sa ustaama, da im pomognu, da u tu akciju uvlae iroke slojeve naroda... a ustakom pokretu osiguraju rukovodeu ulogu radnika i seljaka (komunista prim. N. V.)... da organizuju akcije solidarnosti sa ustakim pokretom... Komunisti treba da vode akciju kod eljezniara, da organizuju akciju protiv prevoenja vojske i municije protiv ustaa, da agituju meu vojnicima protiv guenja ustakog ustanka, a za pomo njihovoj borbi."

Proglas je potpisao sekretar Centralnog komiteta KPJ Milan Gorki (pravo ime Josip iinski, eh, katolik).

Istovremeno su komunisti novano pomagali izdavanje ustakih listova i druge tampe, kritikovali ustakog vou Antu Pavelia to se energinije ne bori protiv "velikosrpskog reima" i prijetili mu da e preuzeti rukovodstvo ustakim pokretom, da e njime rukovoditi komunisti ako nastavi sa takvim nedovoljnim radom protiv Srba.

Da bi mogli uspjenije djelovati protiv srpskog naroda u Jugoslaviji, vatikansko-komunistika (masonska) trojka Broz-Kardelj-Bakari sazvala je 1934. godine etvrtu konferenciju KPJ u Ljubljani, u biskupskom dvoru, uz crno vino iz biskupskog podruma i uz peenu jagnjetinu kaju je biskupija posebno pripremila za komuniste kao "svoje drage goste", kako je rekao sam biskup kada ih je pozdravio na tom skupu.

Na toj konferenciji su formirane nacionalne komunistike partije Hrvatske i Slovenije i donesena odluka da ne treba formirati komunistiku pariju Srbije jer su Srbi "ugnjetaki narod", pa se drugi narodi, posebno Hrvati i Slovenci, treba da od Srba brane tako to e imati svoje nacionalne komunistike partije.

Poto je 1934. godine preuzela svu vlast u KPJ, katolika masonska trojka Broz-Kardelj-Bakari je pojaala antisrpsku propagandu u zemlji, vrei satanizaciju Srba i cijelog srpskog naroda, optuujui ga da predstavlja glavnu konicu u stavaranju nove, demokratske, socijalistike, bratske zajednice naroda i narodnosti u Jugoslaviji, u emu su imali punu podrsku iz Moskve, od Kominterne, i sovjetskog rukovodstva. Tako je srpski narod de fakto ve tada proglaen za reakcionaran narod, koga treba unititi jer stoji na putu stvaranja boljeg, pravednijeg, socijalistikog drutva, kakvo je u Sovjetskoj Rusiji, iako je upravo u to vrijeme u Rusiji vladao najdemokratskiji reim u svijetu. (...)

Kominterna je 1935. godine na sedmom kongresu dala direktivu komunistima Jugoslavije da sauvaju Jugoslaviju radi zajednike borbe protiv nove opasnosti u Evropi njemakog faizma i Hitlera ali je to trojka Broz-Kardelj-Bakari shvatila na svoj nain. Oni su, primjenjujui marksizam-lenjinizam u specifinim jugoslovenskim uslovima kako je objanjavao partiski teoretiar Kardelj, smatrali da borba protiv faizma znai borbu protiv "srpskog faizma", protiv "monarhofaistike diktature kralja Aleksndra i velikosrpske hegemonije u Jugoslaviji", to je u komunistikoj interpretaciji znailo borbu svih naroda u zemlji protiv jednog, srpskog naroda koji je po njima faistiki i iji je faizam jedino opasan, a svi drugi faizmi ustaki, njemaki i drugi, nisu niti se protiv njih treba boriti.

Zato, po ocjeni komunista, "ugnjetaku" i "faistiku" srpsku naciju treba svim snagama slomiti, razbiti, unititi.

Komunisti su ve 1935. godine izali na petomajske izbore u koaliciji sa ustaama i Maekom i na taj nain uinili ustaki pokret u Jugoslaviji jo jaim. Dvije godine kasnije rukovodstvo KPJ je donijelo odluku da se osnuje oblasni komitet KPJ za Vojvodinu i Kosovo i Metohiju, ime je poelo cijepanje jedinstvene srpske teritorije na tri dijela, to e kasnije u Brozovoj "socijalistikoj" Jugoslaviji dobiti i ustavni okvir samostalnih dravnih jedinica.

Od 1936. do 1939. godine Broz je pomou Staljinove policije poubijao sve srpske komunistike rukovodioce koji su se nalazili u emigraciji u Rusiji: Simu Markovia, profesora matematike na Beogradskom univerzitetu; zatim profesora Filipa Filipovia, jednog od osnivaa KPJ; trojicu brae Vujovia; Vladimira opia; Petka Miletia, koji je bio kandidat Kominterne za sekretara CK KPJ, i mnoge druge, optuujui ih Staljinovoj policiji da su "imperijalistiki pijuni". Broz je optuio i neke komuniste Hrvate i Slovence, koji su bili za saradnju sa srpskim komunistima. Zatim je poubijao sve srpske komunistike rukovodioce u zemlji i u graanskom ratu u paniji, koji je trajao od 1936. do 1939. godine. Meu njima u paniji ubijen je lan CK KPJ Blagoje Parovi.

Kada je "sredio stanje u partiji" ili kada je "oistio partiju" od oportunista, pijuna i neprijatelja kako je Broz nazivao ubijanje svojih neistomiljenika, on je formirao novi politiki biro, kao vrhovno tijelo KPJ koje je imalo sva ovlatenja u odnosu na komunistiko lanstvo u Jugoslaviji. Taj Politbiro sastojao se od propalih aka i studenata, od nepismenih ili polupismenih ljudi kao to su Josip Broz, koji je ponavljao prvi razred osnovne kole (zavrio je samo etiri razreda), dva Slovenca Edvard Kardelj je propao u drugom razredu uiteljske kole i to mu je sva kolska sprema, i Franc Leskoek, fiziki radnik u eljezari; uro Pucar-Stari, kova; Crnogorac Milovan ilas, propao na drugoj godini knjievnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu; Srbin Aleksandar Rankovi, abadija, pravio samare za konje i imao etiri razreda osnovne kole; Makedonac Lazar Kolievski, fiziki radnik u eljezari, kao i Leskoek.

To je ekipa "strunjaka" koja je poela komunistiku revoluciju u Jugoslaviji 1941. godine, po ugledu na revoluciju u Rusiji, i koja je ubijala srpski narod po ugledu na Lenjina i Staljina u Rusiji od 1918. do 1941. godine.

Komunisti su odrali petu konferenciju KPJ pod neposrednim rukovodstvom Broza i novog Politbiroa 1941. godine u Zagrebu u Dubravi, gdje je, pored ostalih, donijeta odluka da se poslije rata formira iptarska drava na Kosmetu pod nazivom "Radniko-seljaka republika Kosovo", a svi Srbi i Crnogorci protjeraju sa tog prostora kao navodni oslonac "velikosrpskoj hegemoniji" nad nacionalnim manjinama. Tako su komunisti predali Kosovo iptarima prije NATO pakta i aamerike ministarke Madlen Olbrajt.

Zloini komunista nad Srbima u Drugom svjetskom ratu 1941-1945. godine

im su faisti sruili 1941. godine Kraljevinu Jugoslavije, hrvatski faisti, ustae, uz blagoslov Vatikana poeli su drugi genocid nad Srbima u kome su od 1941. do 1945. godine ubili oko dva miliona Srba, raunajui i ustaki logor Jasenovac u kome je ubijeno vie od milion Srba, Jevreja i Roma.

A kako su se drali jugoslovenski komunisti njihovo rukovodstvo u okupiranoj zemlji? Oni su, kao i Maek i ustae, pred sami rat izdali rezoluciju svojim lanovima da sabotiraju borbu jugoslovenskih naroda protiv faistikih sila. U jednoj takvoj rezoluciji Centralnog komiteta KPJ stoji i ovo:

"Prvo, mobilisani lanovi KPJ moraju potkopavati otpor jugoslovenske vojske stvarajui intrige i konfuzije meu oficirima i vojnicima...

Drugo, ukazati svaku potrebnu pomo ustaama i ostalim separatistikim organizacijama u zemlji, koji su za njeno ruenje... Tako e Jugoslavija biti rasturena u vie dijelova, a KPJ e poslije toga djelovati u svakom od njih..."

Samo nedjelju dana poslije osnivanja "Nezavisne Drave Hrvatske" (NDH) i dva dana prije kapitulacije Jugoslavije 16. aprila 1941. godine, lan Centralnog komiteta KPJ i ef KP u Hrvatskoj Vladimir Bakari se vozio kroz Zagreb u luksuznom autu sa Pavelievim doglavnikom Milom Budakom. Prema izjavama i pisanju Brozovog etvorostrukog pijuna Josipa Kopinia, Slovenca (njemaki, engleski, ruski i Brozov obavetajac, umro 1998. godine). Bakari i Budak su se tada dogovorili da hrvatski komunisti uu u Pavelievu vladu ili Sabor kao opoziciona partija, da bi Paveli imao alibi za "demokratsku vlast". Ne zna se zato nisu uli, ali se zna da su komunisti i ustae odrali stalne veze u toku cijelog rata.

Komunisti i ustae su u borbi protiv srpskog naroda imali iste ciljeve i iste parole: borili su se "protiv velikosrpskog terora", protiv tzv. "velike Srbije" protiv Jugoslavije koja je za jedne i druge "proirena velika Srbija", stvorena samo zato "da uniti katolike Hrvate i da ih srbizuje". Za ustae i za komuniste prva Jugoslavija je bila "prevara, zamka, kazan za asimilaciju nesrpskih naroda", pomou koje e sve narode u njoj posrbiti, pretopiti, unititi.

Zato, kada su ustae vrile drugi genocid nad Srbima 1941. godine, komunisti ne samo da nisu branili Srbe, nego im je odgovaralo ustako ubijanje Srba ilo im je u prilog. Tako, kada je general engleske obavetajne slube pri partizanskom tabu 1941. godine Meklin Ficroj rekao Brozu da su ustae poubijale veliki broj Srba u Hrvatskoj (Lici, Kordunu, Baniji i Slavoniji), Broz je odgovorio: "Ne mari, da ih nijesu poubijali, na parizanski pokret u Hrvatskoj ne bi se odrao ni tri nedelje etnici bi ga savladali."

A kada su etnici 1941. godine poeli da orujem brane srpski narod od ustakih zloina (na primjer pop, kasnije etniki vojvoda Momilo uji u Strmici u Lici) Centralni komitet KP Hrvatske je, po nalogu Broza, proglasio te etnike zloincima, iako su oni ubijali samo naoruane ustae koji su napadali srpska sela i masovno ubijali srpsku neja bacajui ih u jame i likvidirali na druge naine. Znai, dok su srpski etnici branili srpski narod od zloina hrvatskih faista-ustaa, komunisti su napadali etnike i spreavali ih da brane srpski narod od unitenja. Naravno, komunisti su govorili da i etnici ubijaju hrvatske civile, pa su ih ve tada izjednaili sa faistima, iako oni nisu bili faisti, nego antikomunisti, i borili su se za svoga kralja i otadbinu.

Prvo, genocid komunista nad Srbima vren je namjernim slanjem partizanskih srpskih jedinica protiv daleko nadmonijeg i bolje naoruanih okupatorskih trupa, da bi to vie ginuli (Kadinjaa, Pljevlja, Sremski front).

Drugo, "sluajnim pogibijama" naroito srpskih komunistikih rukovodilaca, kao to su, na primjer, pogibija crnogorskih komunistikih rukovodilaca Buda Tomovia i Baja Sekulia, komandanta Save Kovaevia, Ivana Milutinovia, Save Belovia i desetine drugih srpskih komandanata koje su kasnije proglaavali narodnim herojima. Prema nekim ispitivanjima, od oko 1.200 narodnih heroja, oko 900 su Srbi, a veinu njih ubili su s lea njihovi drugovi po "zadatku partije", zbog navodnih greaka ili promaaja u borbi.

Tree, partizani su strijeljali sve zarobljene etnike i to po Brozovoj naredbi "na licu mjesta", a ostalim zarobljenicima: ustaama, domobranima, muslimanskoj miliciji, balistima, madjarskim honvedima, i drugim, nudili su primanje u partizanske redove, a ako nijesu htjeli, uzimano im je oruje i putani su kuama. Na ovakav nain je strijeljano na destine hiljada srpskih etnika jo u toku rata, a poslije rata nekoliko stotina hiljada.

etvrto, strijeljanje samo Srba prilikom zauzimanja gradova i sela naroito pred kraj rata. Tako je, na primjer, samo u Beogradu od osloboenja 20. oktobra 1944. godine do kraja rata ubijeno 30.000 Srba od kojih je veliki broj uestvovao u borbi za osloboenje Beograda, a meu njima oko 60 profesora i drugog osoblja beogradskog Univerziteta.

Poseban zloin komunista je neposredno poslije rata kada su kao "kripare" ubili oko 350.000 Srba bez suda i zakona. Deset godina poslije rata trajala je hajka na "kripare", meu kojima su 99 procenata bili Srbi.

Inae, Srbi su poeli ustanak protiv okupatora pod vostvom pukovnika Drae Mihailovia 13. maja 1941. godine, u Ivanjici, i do poetka avgusta zauzeli vei dio umadije sa gradovima Uice, aak i Loznica. Istovremeno su na tom prostoru etnici dozvolili komunistima da provode mobilizaciju svojih pristalica koje su nazivali parizanima (partizani parijska vojska), da formiraju komunistike organizacije i nove organe vlasti u vidu narodnooslobodilakih odbora. etnici su obnavljali staru vlast parlamentarne monarhije Jugoslavije.

etnici su nastojali u ratu da sauvaju srpski narod od velikih borbi zbog kojih je okupator vrio odmazdu, radili su na tome da ga sauvaju od unitenja, da sauvaju bioloku supstancu svoga naroda jer su znali da se rat na Balkanu vodi uglavnom protiv Srba. Ali komunisti nisu vodili rauna o rtvama, jer se radilo o srpskom narodu, srpskoj nejai i srpskim etnicima i partizanima koje su Njemci ubijali. Prema tome, komunisti su bili spremni da vode rat "do posljednjeg Srbina", srpskog djeteta i srpske kue i imanja. Sve treba podrediti osvajanju vlasti govorili su komunisti, a koliko e Srba biti ubijeno to nije vano.

Prema tome, osnovni cilj komunista nije bio borba protiv okupatora za oslobaanje zemlje, nego borba za vlast: ne borba protiv okupatora, nego borba protiv suparnika u vlasti protiv srpskih etnika. Komunistima je bilo vano da unite srpske etnike, borbu sa okupatorom su izbjegavali gdje god su mogli. Partizani su svoju borbu protiv okupatora svrstali u tzv. sedam ofanziva, to je u stvari bilo sedam njihovih defanziva, sedam odstupanja pred okupatorskim snagama i sedam bjeanja od velikih sukoba, iako neke nisu mogli izbjei na primjer, Neretva, Sutjeska, desant na Drvar, i sl.

U prvim mjesecima ustanka 1941. godine u Srbiji etnici i partizani nisu imali velikih sukoba, ali im je 17. septembra doao meu njih Josip Broz, podjela i sukoba izmeu njih bili je. Podjelom ustanikih snaga na dva ideoloka bloka, na etnike i partizane, komunisti su Starievsko-ustaku parolu "Srbe na vrbe!" zamijenili parolom "Srbe na Srbe!"; etnike protiv partizana; neka ginu samo Srbi. To je jedan od najkrupnijih komunistikih zloina u Jugoslaviji 1941-1945. godine.

Evo jo nekih konkretnih zloina komunista nad Srbima u toku rata.

Prvo, poznato je da su komunisti prvi poeli da razoruavaju i ubijaju srpske etnike u Srbiji u jesen 1941. godine, a za odmazdu etnici su ubijali komuniste, to je bio pravi cilj komunistikog vostva, tj. da se na obje strane ubijaju Srbi, jer su oni bili etnici i partizani.

Drugo, komunistiko rukovodstvo vodilo je borbe na srpskoj teritoriji, u Srbiji, gdje su stradali ne samo srpski vojnici kao etnici i kao partizani, nego i srpski civili, njihove porodice i njihova imanja. Nijemci su donijeli odluku da se za jednog ubijenog njemakog vojnika strijelja 100 Srba, pa su faisti na osnovu toga 21. oktobra 1941. godine strijeljali 7.000 aka u Kragujevcu, 6.000 graana u Kraljevu, 5.000 u apcu, 4.000 u Niu na Bubnju, itd. Kada su Brozu kazali da su strijeljani aci u Kragujevcu, on je odgovorio slino kao i Ficroju Meklinu: Ne mari, oni bi za nekoliko godina porasli i svi bi bili etnici i ratovali bi protiv nas.

Tree, komunistiko vostvo je poslalo oko 300 Srba radnika iz Uica, pred njemaku tenkovsku kolonu, koja je nastupala od Bajine Bate prema Uicu, da ih doeka samo sa golim prsima i lakim pjeadijskim naoruanjem. Na uzvisini Kadinjaa, 14 km zapadno od Uica, svi su u neravnopravnoj borbi izginuli, a preko preostalih ranjenika Nijemci su preli tenkovskim gusjenicama. Komunistiko rukovodstvo je pobjeglo preko Zlatibora prema Sjenici, a da nisu ni znali ta je bilo sa rtvovanim "radnikim bataljonom" koga su oni zloinaki bacili na klanicu pod njemake tenkove. U ratu je strijeljan svaki komandir koji svoju jedinicu natjera u tako neravnopravnu borbu sa neprijateljima.

etvrti komunistiki zloin desio se takoe tih decembarski dana1941. godine, ali u Crnoj Gori, u Pljevljima. Bjeei iz Srbije pred etnikim snagama, komunistiki voa Broz je naredio partizanskom rukovodstvu Crne Gore da napadne i zauzme grad Pljevlja u kome je bila jedna kompletna talijanska divizija i jo 1.000 ustaa-mjetana, uglavnom muslimana koji odlino poznaju teren oko grada utvrenog bunkerima, rovovima, bodljikavom icom, minskim poljima i tenkovima i topovima u samom gradu. A na tako utvrena Pljevlja upueno je oko 3.500 hrabrih crnogorskih momaka, uglavnom neiskusnih u ratovanju, bez tekog naoruanja, tako da su i oni poslani na klanicu i pravo u smrt. Samo u toku 24 sata borbe poginulo je i ranjeno oko 580 boraca, a grad nije zauzet. Istoriari i dans optuuju ovog ili onog komandanta bataljona, komandira ete i slino, za neuspijeh na Pljevljima, ili glavnokomandujueg Ivana Milutinovia, ali niko ni danas ne smije da za tu tragediju, za taj zloin prema ovim mladim borcima, optui pravog krivca, biveg austriskog kaplara Josipa Broza, kome je bilo u interesu da je to manje Srba, Crnogoraca, uopte pravoslavnih. to manje Srba, to e manje biti i etnika imao je Broz obiaj da kae, uz osmijeh.

Peti zloin komunistikog vostva nad srpskim narodom u toku rata 1941-1945. bilo je tzv. "lijevo skretanje" u Crnoj Gori i Hercegovini, to u stvari predstavlja poseban oblik komunistikog genocida nad srpskim narodom. To se moe nazvati "sjeom srpskih knezova" jer su ubijani najugledniji Srbi. To je poseban oblik komunistikog zloina, primjenjivan na vie naina i u vie mjesta nad srpskim narodom. Ovaj masovni zloin komunisti su nazvali "lijevo skretanje", toboe, to su samo greke pretjerivanja komunista u revolucionarnosti, u "ljeviarenju", a inae veina ubijenih su, i po dananjoj ocjeni komunista, bili krivi zasluili su smrt. U tom zloinu je u Crnoj Gori ubijeno oko 1.600 najobrazovanijih ljudi: oficira, aka, pravnika, profesora, ljekara, inenjera, studenata, uglednih domaina, junaka sa Mojkovca, Bregalnice, Taraboa, najuglednijih ljudi toga vremena u Crnoj Gori. Da je toliko intelektualaca i obrazovanih ljudi ubijeno u cijeloj Evropi osjetilo bi se u svim oblastima njenog ivota, a ne u maloj Crnoj Gori u kojoj je tada bilo jedva 400.000 stanovnika. Samo za jednu no 1942. godine u Kolainu ubijeno je oko 300 najuglednijih ljudi toga kraja. ak su ubili i jednog psa koji nije htio da se odvoji od svoga gazde, pa su ga razapeli na groblju tih nesrenika i to nazvali "Pasje groblje". U srpskom plemenu Vasojeviima ubili su samo za jedan dan 250 ljudi, a u brastvu Karadia ubili su 72 mukarca, napunili su Srbima oko sedam dubokih jama u Crnoj Gori, ime su se izjednaili sa ustaama koji su u priblino u isto vrijeme u Hercegovini bacili 12 hiljada Srba u oko 30 hercegovakih jama dubokih i do 200 metara.

Prema tome, komunisti su u Hercegovini i Crnoj Gori isto kao i ustae bacale Srbe u jame, ubijali noevima, kamama, sjekiricama, maljevima, raznim tupim predmetima, kidali dijelove tijela ivih nevinih ljudi, sve dakle kao i hrvatskih faisti-ustae, jer su direktive dobijali iz istog centra iz Vatikana.

Komunisti su tokom "lijevog skretanja" u Hercegovini ubili oko 500 najuglednijih Srba, gotovo u isto vrijeme kad su i ustae u njoj ubili oko 12.000 Srba, od ega su veliki broj bile ene, djeca i starci. Za razliku od njih, komunisti su se trudili da ubiju to vie Srba mukaraca, naroito srpske intelegencije i srpskih uglednika, srpsku nacionalnu elitu, da bi na taj nain obezglavili sav srpski narod i tako ga lake pretvorili u posluno roblje.

esti veliki komunistiki zloin nad Srbima u tom ratu bio je odluka partizanskog Vrhovnog taba 12. marta 1943. godine na Neretvi da se svaki zarobljeni srpski etnik strijelja na "licu mjesta", bez bilo kakvog ispitivanja. Istovremeno je izdata naredba da se svi drugi zarobljenici ustae, domobrani, balisti, hortijevci, pripadnici muslimanske milicije, "Handar divizije" i drugi, ponude da preu u partizane, a ako nee, da im se samo uzme oruje i puste kuama. To je, ne samo genocidna odluka prema srpskom narodu, nego i ratni zloin jer se po ratnom pravu zarobljenici ne smiju ubijati. Broz je to znao, pa je naredio lanu Vrhovnog taba, jednom Crnogorcu, da to potpie. Kada smo pitali toga generala zato je to potpisao, odgovorio je: "Neizvravanje naredbe Vrhovnog komandanta povlai smrtnu kaznu strijeljanje na licu mjesta."

Sedmi zloin komunista prema srpskom narodu desio se takoe tih martovskih dana 1943. godine, a za vrijeme bitke na Neretvi ili, kako to parizani nazivaju, za vrijeme etvrte neprijateljske ofanzive, kada su svi partizani sa Vrhovnim tabom bili sabijeni u kanjon Neretve.

To je ugovor o napadanju izmeu njemake komande u Zagrebu sa generalom Gleze fon Horstenauom na elu i Brozove delegacije od lanova Vrhovnog taba, Milovanom ilasom, Koom Popoviem i Vladimirom Velebitom (sva trojica Srbi, Brozovi generali i lanovi najueg rukovodstva). U ugovoru su Brozovi predstavnici potpisali ono to nikada Draa Mihailovi nije potpisao sa okupatorima, iako je i on u borbi protiv komunista-partizana sarivao sa okupatorima. To su dvije take: 1) da parizanima nisu Nijemci glavni protivnici i neprijatelji, nego su to srpski etnici, i 2) ako se Englezi iskrcaju na Jadransku obalu, partizani e sa Nijemcima ratovati protiv njih i i njihovih saveznika etnika.

Broz je, dakle, na Neretvi 1943. godine poinio dvostruki zloin prema srpskom narodu: naredio je strijeljanje zarobljenih etnika i obeao faistima savez protiv Engleza i etnika.

Osmi zloin protiv srpskog naroda bila su dva dogovora Broza i pape 1943. godine: da partizani ne zauzimaju logor Jasenovac i da Broz primi cijelu Pavelievu vojsku u partizane. Kada su se dvije partizanske brigade sastavljene od Krajinika Srba, ije su porodice bile zatoene u logoru Jasenovac, spremale da napadaju logor i da iz njega oslobode nekoliko desetina hiljada Srba, Jevreja i Cigana, Broz je, po nalogu pape, to zabranio preko Bakaria i Josipa Krajaia-Steve koji je bio Staljinov obavjetajac i kasnije ef komunistike policije u Hrvatskoj. Za unitenje oko milion Srba u tom ustakom logoru, rimski papa je poslije rata nagradio zagrebakog nadbiskupa Alojzija Stepinca i unaprijedio ga u kardinala te proglasio blaenim.

Drugi zahtjev pape Brozu bio je prijem Pavelieve vojske u partizane, tj. prevoenje hrvatskih ustaa iz bloka faista u antifaiste, jer je meunarodna situacija za njih tada bila nepovoljna pa ih je trebalo spaavati. Broz je na papski zahtjev 1943. godine izdao takvu naredbu te je za nepunih godinu dana u partizane dolo oko 250.000 ustaa i domobrana kojima su priznat puni ratni sta i oficirski inovi, nekima dati vei inovi kao da su sve vrijeme, umjesto u faistikim vojnim formacijama, bili u parizanima. Tako su desetine hiljada najveih zloinaca koji su po Krajini, Hercegovini i Bosni ubijali srpski narod uestvovali u genocidu nad Srbima 1941. godine, sada dole u partizane sa istim pravima kao i Srbi koji su ratovali od 1941. i koji su pobjegli sa jama i stratita na koja su ih vodili i gonili mnogi od ovih Pavelievih vojnika.

Primanje tolikog broja zloinaca nad srpskim narodom, tolikog broja vojnika i oficira koji su tri godine ratovali u faistikim vojnim formacijama, njihovo prevoenje u antifaistiki blok, od poraenih proizvesti pobjednike i ak im davati u toku rata sve vee funkcije bio je pravi zloin, jer su time poetni principi partizana: jugoslovenstvo i bratstvo i jedinstvo poeli naglo da gube na znaaju, da se jednostavno gase, da nestaju. To je bio pravi zloin, u prvom redu prema srpskom narodu i Srbima partizanskim borcima koji su otili u partizane i naivno vjerovali da su komunisti borci za slobodu srpskog naroda, borci za slobodu i pravdu za Jugoslaviju, za bratstvo i jedinstvo, za kanjavanje svih zloinaca, za ravnopravnost meu jugoslovenskim narodima. Sve je to u oima Srba partizana, prijemom u partizane Pavelieve vojske, stavljeno pod veliki znak pitanja kao velika prevara srpskog naroda, a kasnije se vidjelo da je upravo to pravo lice komunista i njihove borbe, da je to sutina njihove antisrpske politike, njihova prava strategija od poetka djelovanja u Jugoslaviji.

Ali, tada je za Srbe u partizanima i izvan njih sve bilo kasno jer je Broz ve obezbijedio dovoljan broj poslunih ljudi ak meu Srbima, koji su spremni za svoju funkciju da izvre svaku Brozovu zapovijest, pa ak da ubiju svoje najblie. Komunisti su sa pomenutom katoliko-masonskom trojkom Broz-Kardelj-Bakari forsirali i unapreivali one koji su im podobni, one koji su za lini interes spremni na sve, i tako stvorili pozamaan sloj i meu Srbima, koji su izvravali sve antisrpske odluke komunistikog rukovodstva. Broz je dakle jo u ratu stvorio lini kult, mit o nepogreivom, mudrom, genijalnom, nenadmanom voi, iji autoritet vie niko nije ni pomiljao da dovede u pitanje jer bi nestajao sa lica zemlje im bi na takvo neto i pomislio. Broz je jednostavno likvidirao svoje protivnike, neistomiljenike, ljude koji mu se zbog bilo ega nisu svidjeli tako kae njegov prvi saradnik Milovan ilas, koga je Broz poslije rata, kad je odsluio svoje, politiki likvidirao i drao na robiji nekoliko godina.

Naredni komunistiki zloin protiv Srba bilo je ubijanje oko 30.000 Beograana poslije osliboenja toga grada tj. poslije 20. oktobra 1944. godine. Meu ubijenim Beograanima bilo je oko 60 profesora univerziteta i drugog univerzitetskog osoblja, kao i veliki broj onih Srba koji su izali na ulice Beograda, uzeli oruje i pomogli partizanima i Crvenoj armiji da oslobode grad. Svi oni su gonjeni u "crnoj marici" kao to su Nijemci za vrijeme rata odvodili Jevreje u kamionima-gasnim komorama, ubijali ih otrovnim gasom za vrijeme vonje kroz grad, a usput putali muziku da se ne uju krici umiruih u tim komorama. Za razliku od Nijemaca, Srbe je Brozova UDB-a (tajna policija) trpala u kamione i "marice" odvozila izvan grada i tamo ubijala ispred velikih grobnica koje bi sami uhapenici iskopali. Komandant beogradske policije bio je tada jedan Crmogorac, kasnije ambasador u Moskvi, a Broz ga je izabrao zato da bi Srbi u Beogradu to vie zamrzili Crnogorce. Broz je, pored ostaloga, u zauzimanje Beograda poslao Osmu crnogorsku brigadu sa istim ciljem da svi u Beogradu znaju da su svi poginuli u toj borbi od crnogorskih partizana. To je komunistika politika "Srbe na Srbe!". Komunisti su sve radili planski i nita nisu preputali sluaju. Mnogo su lukavije ubijali Srbe od ustaa, pa ih i sada neki naivni Srbi hvale.

Jedan od najteih komunistikih zloina za vrijeme Drugog svjetskog rata nad srpskim narodom bila je pogibija oko 180.000 srpskih mladia za samo dva mjeseca borbe na Sremskom frontu od februara do aprila 1945. godine, neposredno pred kraj rata. Naime, im je Broz stigao na ruskim tenkovima 1944. godine u Beograd, naredio je mobilizaciju svih mladia od 17 godina pa dalje u cijeloj Srbiji, i poslao ih samo sa pjeadijskim naoruanjem, potpuno neiskusne, golobrade momke, koji boja ni vidjeli nisu, da svojim grudima razbijaju dobro utvrene njemake bunkere, rovove, aneve, da raskidaju nekoliko redova ice kojima su njemake jedinice bile okruene na podruju kod ida i Sremske Mitrovice. Dva mjeseca su ti mladii juriali na njemake utvrde i ginuli kao snoplje, kao glineni golubovi, od njemakih mitraljeza sa tenkovima i dobro utvrenim bunkerima. Za dva mjeseca te zloinake akcije komunistikog vostva, od oko 250 hiljada srpskih mladia, koliko ih je stiglo na front, za dva mjeseca je poginulo, ranjeno i nestalo oko 180 hiljada, a da se mnogima ni za grob ne zna, ostali su u kaljavoj sremskoj ravnici u to rano, zlo proljee 1945. godine.

Sremski front nije trebalo probijati, jer su u febraru i martu 1945. godine ruske trupe ve zauzele Maarsku i pribliavale se Beu, pa su Nijemci iz Srema za nekoliko nedelja sami morali da odstupaju prema Zagrebu, kako tu ne bi bili zarobljeni. Ali Broz nije htio da eka da oni sami odu, nego je na njih poslao srpsku omladinu da izgine, da se tako osveti Srbima to su ga 1941. godine protjerali i nije mogao da priviri u Srbiju sve dok nisu stigli ruski tenkovi generala Birjuzova, koji se srao na sred Beograda sa Crnogorcem Pekom Dapeviem, i tu gdje su se oni bratski poljubili napravljena je zgrada ruske ambasade.

Zloin na Sremskom frontu je Brozov genocid nad srpskom omladinom, osveta za progon iz Srbije 1941. godine i elja da to vie Srba baci na klanicu, da ih on kasnije ne bi ubijao i kanjavao kao etnike i saradnike sa okupatorom, jer su za komuniste svi Srbi uvijek bili etnici i uvijek odreeni za odstrel. Komunisti su Srbe koristili u ratu kao dobre borce, kao sredstvo pomou kog su dolazili na vlast, u emu su potpuno uspjeli.

Naredni zloin je ubijanje Srba u aprilu 1945. godine na Lijeve Polju kod Banja Luke. Tu su komunisti sa ustaama poubijali nekoliko hiljada etnika i njihovih porodica, preteno iz Crne Gore i Hercegovine, koje je vodio Pavle urii u odstupanju prema austrijskoj granici. Komunisti i ustae su zarobili oko 150 najuglednijih hercegovakih i crnogorskih etnika oficira, odveli ih u Jasenovac i tamo spalili. Tamo je ubijen i srpski knjievnik Dragia Vasi, koga je ak i hrvatski knjievnik Miroslav Krlea smatrao dobrim piscem i literatom.

Jedan od najteih zloina nad Srbima desio se na krajnjem sjeveru drave, u Sloveniji, kod Zidanog Mosta i Blajburga. Tu su komunisti po zavretku rata 13. maja 1945. godine zarobili oko 20 hiljada etnika i u toku ljeta iste godine u takozvanim "vozovima smrti" odvozili ih po slovenakim provalijama i rupama i tamo ubijali. Time je uinjen dvostruki zloin: ubijanje zarobljenika i ubijanje po zavretku rata, bez suda i zakona.

Zloin nad srpskim narodom bilo je i bombardovanje srpskih gradova iz engleskih aviona 1944-1945. godine po navoenju partizanskih navigatora. Oni su bili duni da navode avione na kasarne i druge vojne objekte okupatora, ali su ih navodili na srpske trgove. Tako je Beograd bombardovan est puta i to uvijek civilni centar grada gdje nije bilo vojnih objekata, a jedno bombardovanje je bilo na Vaskrsenje Gospodnje 17. aprila 1944. godine, i tom prilikom ubijeno je oko 2.000 civila, najvie ena i djece. Ni je bombardovan dvanaest puta, Kruevac est, a Podgorica 73 puta. U njoj je ubijeno vie od 5.000 ljudi, pa su crnogorski komunisti u znak zahvalnosti "drugu Titu" to ih je tako uspjeno bombardovao, prvi u Jugoslaviji svoj grad Podgoricu nazvali Titogradom.

Ukupno su saveznoki engleski i ameriki avioni bombardovanjem srpskih gradova ubili oko 50.000 civila najvie ena, djece i staraca koji nisu mogli da se sklanjaju u podrume i druga sklonita.

Jedan od posljednjih komunistikih zloina nad srpskim narodom u Drugom svjetskom ratu bilo je ubijanje 20.000 Srba u Miljevini kod Foe, poetkom avgusta 1945. godine. Ova grupacija srpskih mladia od 16 do 20 godina kretala se iz Bosne u Srbiju svojim kuama u Uice, aak i Valjevo. Komunisti su im bacali letke iz aviona da se predaju, jer im garantuju ivot, i kamionima e ih prebaciti u Srbiju, u to su ovi naivni, iscrpljeni i izbezumljeni djeaci povjerovali. Kada su ih komunisti zarobili, povezali su ih u konope po 20 u grupi i tako ih veinom ive pobacali u jamu Ponor u Miljevini, 10 km zapadno od Srbinja.

Poubijali su ih muslimani koji su samo tri mjeseca prije toga primljeni iz Pavelieve vojske u partizane, a koji su kao ustae 1941. godine uestvovali u masovnom ubijanju srpskog naroda. Dakle, isti ljudi 1941. godine, kao ustae, a 1945. godine, kao partizani, ubijaju Srbe i to na najgrozniji nain. Tako su komunisti ovdje poinili etvorostruki zloin: ubijali su zarobljenike, ubijali maloljetnike, ubijali poslije zavretka rata i ubijali bez suda i zakona. Ali sve su to zapadni saveznici oprostili komunistima jer su ubijali Srbe, kao to su 1991-1995. godine oprostili bivem komunistikom generalu Franji Tumanu masovno ubijanje i progon Srba u Krajini i Zapadnoj Bosni, jer je bio savjetovan od amerikog ambasadora u Zagrebu Pitera Galbrajta koji je na elu ustake kolone 8. avgusta 1995. godine pobio ustaku ahovnicu na Kninsku tvravu.

Zloini komunistike vlasti nad srpskim narodom u "socijalistikoj Jugoslaviji" 1945-1991. godine

Srpski narod je sa zadovoljstvom doivio kapitulaciju faistike Njemake, ali je dolazak na vlast Komunistike partije Jugoslavije doivio kao svoju drugu nesreu, svoju drugu tragediju. Usljed stalne komunistike antisrpske propagande i satanizacije, Srbi su iz rata izili ozloglaeni gotovo kao zloinaki narod. Komunisti su sve Srbe, osim Srba koji su bili pravi komunistiki poltroni, prikazivali kao etnike, kao ubice, razbojnike, pljakae, pa je veina Srba ula u novi dravni sistem kao graani drugog reda, iako su srpski partizani najzasluniji za pobjedu nad faizmom na podruju Jugoslavije. Zvanino je od strane vlasti prihvaena antisrpska komunistika teza da su Srbi i njihovi etnici u toku rata, bili jedina snaga i prijetnja stvaranju nove Jugoslavije, bratske zajednice "naroda i narodnosti" koji bi ivjeli u velikoj slozi i ljubavi da nije Srba. Prema tome, rezultat viedecenijske antisrpske propagande bio je takav da su Srbi faktiki i pravno bili pribijeni na stub srama kao najgori narod. Stoga su poslije rata sva vanija mjesta u svim oblastima u komunistikoj Jugoslaviji zauzeli antisrpski kadrovi iz nesrpskih nacija ili pak iz srpske nacije, srpsko-komunistiki kadrovi, koji su u toku rata provjereni kao srboubice, srboderi, srbomrsci, karijeristi, poltroni, klimoglavci, takojevii i kako ih nije sve srpski narod sa odvratnou nazivao. Oni su esto za Srbe bili gori od komunista iz drugih nacija, jer su se morali svaki dan dokazivati u antisrpstvu, pa makar i kroz sitne antisrpske akcije. Prema tome, veina Srba bila je potinjena, osjeali su se kao u nekoj okupiranoj zemlji koja nije njihova. Poloaj Srba definisao je Broz kada je 1944. godine doao u Beograd i rekao: "Srbija je okupirana, pokorena zemlja i ona mora da se tako tretira i osjea."

Prema tome, Srbi su postali taoci novog komunistikog reima i stalno su pozivani u policiju na informativne razgovore "radi ratne prolosti". Hapeni su bez poziva ili ak u toku noi trpani u kamione i odvoeni daleko od naselja i ubijani, zatim trpani u zajednike grobnice za koje niko nikada nije saznao, niti je iko ikada smio da pita gde su i kako izgledaju. Srpski narod je znao za jame i stratita u koje su ga 1941. godine bacale ustae, ali nikada nije smio da pita gdje su grobnice onih koje su komunisti pobili poslije rata, a ubijeno je oko 350.000, a vie od tri miliona prolo je kroz zatvore.

Da su ovi podaci tani znamo iz izvjetaja efa komunistike policije Aleksandra Rankovia koji je u javnom izvjetaju rekao da je od 1945. do 1950. godine kroz komunistike zatvore prolo oko 3,5 miliona graana od kojih je polovina bila nevina, a treina maloljetna. Ali Rankovi nikada nije iznio dva mnogo vanija podatka o komunistokom zloinu nad srpskim narodom poslije rata.

Prvi takav zloin je hajka komunistike policije, ozloglaene OZN-e (Odjeljenje zatite naroda), kasnije UDB-e, od 1944. do 1954. godine u hvatanju tzv. "kripara" tj. odbjeglih graana Jugoslavije koji su se krili od nove vlasti u peinama i kripovima (kripama), a od kojih su 99 procenata bili Srbi i Crnogorci. Plaei se "strijeljanja na licu mjesta", kako je glasila Brozova naredba za srpske etnike od 1943. godine, srpski mladii koji nisu bili u partizanima krili su se jedno vrijeme poslije rata da ne bi bili ubijeni, ali su oni proglaeni za neprijatelje i dato je pravo policiji da vri stalne potjere i ubijanja "ako pokua da bjei" svakog koga zatekne izvan naselja i kua. U tim hajkama, u tom lovu na srpske glave, ubijeno je oko 350.000 uglavnom Srba, a poslednji su ubijeni 1956. godine u Crnoj Gori.

Drugi poslijeratni zloin je amnestija od komunistike vlasti za sve ratne zloince i zabrana suenja tim zloincima, jer su 99 procenata to bili Hrvati, muslimani, iptari i ostali pripadnici nesrpskih nacionalnosti.

Trei veliki poslijeratni zloin komunista nad srpskim narodom je bilo hapenje i unitavanje tzv. "informbirovaca", srpskih komunistikih rukovodilaca koji su se izjasnili za tzv. "Rezoluciju Informbiroa" 1948. godine. Poto su u ratu i poslije rata likvidirali Srbe etnike, komunisti su rijeili da likvidiraju i srpske komunistike kadrove i tako ispune svoj antisrpski plan masovnog unitenja srpskog naroda.

Sve pohapene pristalice Rezolucije Informbiroa ulogorili su na Golom otoku, njih 60.000, uglednih Srba. Tada je stradala srpska komunistika elita, koja je stvorila Brozu oreol pobjednika u ratu. To su bili partizanski oficiri, istaknuti funkcioneri, komandanti, nosioci spomenica, heroji, generali, ministri UDB-e i drugi bivi Brozovi kadrovi.

Komunistiko rukovodstvo Jugoslavije je time 1948-1956. godine dobrim dijelom zaokruilo svoj plan unitavanja srpskog naroda, srpske etnike i parizanske elite. Najzad je Broz likvidirao i svoja dva najblia saradnika, dva nesrena Srbina, koji su mu dvadeset godina (1934-1956) pomagali da izvri to neasno djelo zloin nad srpskim narodom. To su bili Milovan ilas, koji je za zasluge od Broza dobio devet godina robije u Sremskoj Mitrovici, i Aleksandar Rankovi, ef OZN-e i UDB-e, kome je podmetnuto da prislukuje Brozove razgovore, da bi bio smijenjen. ilas je odbaen 1954. godine, a Rankovi 1966. godine i oba su umrli a da im nije bilo jasno zato su kanjeni. Oni su umrli a nisu shvatili da su bili obino sredstvo i orue za unitavanje Srba od vatikansko-komunistike (masonske) trojke Broz-Kardelj-Bakari. Umrli su, a da nisu ak ni saznali ko je Broz, kakvo mu je pravo ime i odakle je; nisu saznali da se Bakari zove Kupertajn, a Kardelj Eduardo Kardeli.
IP sačuvana
social share
Pogledaj profil
 
Prijava na forum:
Ime:
Lozinka:
Zelim biti prijavljen:
Trajanje:
Registruj nalog:
Ime:
Lozinka:
Ponovi Lozinku:
E-mail:
Prijatelj foruma
Poznata licnost


Puma, Nokia, Telenor, Renault 25 only.

Zodijak Libra
Pol Muškarac
Poruke 3154
Zastava Sabac, Serbia
mob
Nokia 5800 XM
ma mrzi me da citam.
IP sačuvana
social share
Pogledaj profil WWW GTalk
 
Prijava na forum:
Ime:
Lozinka:
Zelim biti prijavljen:
Trajanje:
Registruj nalog:
Ime:
Lozinka:
Ponovi Lozinku:
E-mail:
Prijatelj foruma
Hronicar svakodnevice

Zodijak
Pol
Poruke 687
Bilo bi dobro da se procita ....
IP sačuvana
social share
Pogledaj profil
 
Prijava na forum:
Ime:
Lozinka:
Zelim biti prijavljen:
Trajanje:
Registruj nalog:
Ime:
Lozinka:
Ponovi Lozinku:
E-mail:
Idi gore
Stranice:
Počni novu temu Nova anketa Odgovor Štampaj Dodaj temu u favorite Pogledajte svoje poruke u temi
nazadnapred
Prebaci se na:  
Upozorenje:ova tema je zaključana!
Samo administratori i moderatori mogu odgovoriti.
web design

Forum Info: Banneri Foruma :: Burek Toolbar :: Burek Prodavnica :: Burek Quiz :: Najcesca pitanja :: Tim Foruma :: Prijava zloupotrebe

Izvori vesti: Blic :: Wikipedia :: Mondo :: Press :: Naša mreža :: Sportska Centrala :: Glas Javnosti :: Kurir :: Mikro :: B92 Sport :: RTS :: Danas

Prijatelji foruma: Triviador :: Nova godina Beograd :: nova godina restorani :: FTW.rs :: MojaPijaca :: Pojacalo :: 011info :: Burgos :: Alfaprevod

Pravne Informacije: Pravilnik Foruma :: Politika privatnosti :: Uslovi koriscenja :: O nama :: Marketing :: Kontakt :: Sitemap

All content on this website is property of "Burek.com" and, as such, they may not be used on other websites without written permission.

Copyright © 2002- "Burek.com", all rights reserved. Performance: 0.082 sec za 19 q. Powered by: SMF. © 2005, Simple Machines LLC.