KRVAVI BOŽIĆ 1993. Na dan najvećeg hrišćanskog praznika srpsko selo zavijeno u crno

Srna , Agencije , | 07. 01. 2016 - 17:06h | Foto: Tanjug


Tačno na pravoslavni Božić, 7. janara 1993. godine, muslimanske snage iz Srebrenice priredile su krvavi pir ubivši 49 Srba u mestu Kravica kod Bratunaca. Najtužniji i najkrvaviji Božić zauvek će ostati u sećanju Srba, dok odgovorni za ovaj zločin šetaju oslobođeni svake krivice.


Nastavljajući etničko čišćenje i uništavanje svega što je srpsko, započeto u aprilu 1992. godine, muslimanske snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića, uz pomoć jedinica sa bratunačkog, vlaseničkog i zvorničkog područja upale su na pravoslavni Božić 1993. godine u Kravicu, gde su ubile 49, ranile 80 srpskih civila i vojnika, a sedam ih je nestalo (od kojih pet nije pronađeno ni nakon 23 godine).

Među onima koji se još vode kao nestali na Božić u Kravici su i dve žene.

Toga dana kada je trebalo da Srbi obeleže najradosniji praznik – rođenje Isusa Hrista, celo selo je zavijeno u crno. Selo je opljačkano i zapaljeno je 688 srpskih kuća na širem području Kravice, oko 2.000 pomoćnih i 27 društvenih objekata. Oko 1.000 stanovnika ostalo je bez domova u jednom danu i kroz smetove se probilo prema Drini izbegavši sigurnu smrt. Bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dete.

Od početka rata pa sve do polovine 1995. godine muslimanske snage iz Srebrenice stalno su upadale u srpska sela oko ovog mesta, Bratunca, Milića, Skelana i Zvornika, ubijajući sve što stignu, pljačkajući i paleći srpsku imovinu, a zarobljene su mučili, masakrirali, odsecali im glave i pokazivali ih u Srebrenici, piše Srna.

Brutalna mučenja

Od pedesetak Srba koji su početkom rata ostali u Srebrenici, preživela je samo jedna senilna starica, dok je druga starica Ivanka Mirković u julu 1995. godine nađena zaklana na kućnom pragu.

Jedinice Nasera Orića odmah na početku rata proterale su i poubijale srpsko stanovništvo iz Srebrenice i obližnjih sela Dugo Polje, Pećišta, Kovačice, Gostilj, Gniona, Osredak, Viogor, Studenac i još nekih.

Zatim su usledili upadi u nešto udaljenija srebrenička i bratunačka sela Ratkovići, Karno, Krnjići, Brežani, Magašići, Zagoni, Zalazje, Sase, Biljača, Fakovići, Bjelovac, Sikirić, Podravanje, pa sve do upada i masakra u Kravici 7. januara 1993. godine i Skelanima 16. januara iste godine, kada je u ta dva mesta ubijeno 114 Srba od kojih više od polovine civila.

Nakon proglašavanja Srebrenice zaštićenom zonom Ujedinjenih nacija trebalo je da se obavi demilitarizacija muslimanskih snaga. Umesto toga nastavljeni su upadi iz te enklave u srpska sela i, izuzimajući tri sela uz Drinu, uništena su sva ostala srpska sela na području srebreničke i veliki broj sela u bratunačkoj opštini (više od 100 sela), a jedinice Nasera Orića ubile su oko 3.000 Srba od kojih više od polovine civila.

Napadi najčešči na pravoslavne praznike

Napadi i masakri najčešće su izvođeni na velike pravoslavne praznike, kao što su Božić, Petrovdan ili Đurđevdan.

Zlikovci nisu ostavljali žive ni bolesne i nepokretne, žene, decu i starce, a zarobljeni su umirali nakon brutalnih mučenja i tortura. Živog nikog nigde nisu ostavljali. Tako je bilo i u Kravici.

Zarobljenom Anđelku Miladinoviću iz Ježestice, pred majkom Savkom, odsekli su glavu, zavezali je za vozilo i odvezli u Srebrenicu, o čemu postoje fotografije, a Slavku su nakon zlostavljanja takođe zaklali sa još nekoliko civila. O tome je svedočio Kravičanin Dragomir Miladinović čiji su sinovi Ratko i Đorđe poginuli toga dana.

Dva dana nakon masakra pronađeno je i sahranjeno sedam masakriranih tela, a tek posle dva i po meseca sahranjeno je još 42 pronađenih unakaženih tela.

Tela ležala po šumama i jarugama

Tela većine stradalnika iz tog napada pronalažena su, smrznuta, po okolnim šumama i jarugama i izvlačena tokom cele zime.

Osim Dragomirovih sinova Ratka i Đorđa, na Božić su, braneći nejač, poginuli još braća Vojislav i Radojko Bogićević, Krstivoje i Ivan Đukanović, Anđelko i Dragan Mlađenović, Vidosav i Miladin Đokić, te Vujadin i Miladin Dolijanović.

U napadu srebreničkih muslimanskih snaga na Kravicu učestvovao je, prema svedočenju preživelih meštana, veliki broj Bošnjaka, koji su se posle rata vratili na područje te opštine.

Ista sudbina tog krvavog Božića zadesila je i meštane Šiljakovca i Ježestice, takođe u opštini Bratunac.

Ježevica sravnjena sa zemljom

Selo Šiljakovci je okupirano i uništeno. Mnogi ljudi, branioci i članovi njihovih porodica, su izginuli. Njihova imovina, pokućstvo, stoka, rezerve hrane, alati i poljoprivredna oruđa opljačkani, a kuće i ostala nepokretna imovina spaljeni i razoreni. Tela znatnog broja pokojnika dugo su bila nedostupna porodicama i skoro ceo zimski period ostala nesahranjena.

Tog Božića stradao je veliki broj meštana Ježestice. Reč je pre svega o civilnima srpske nacionalnosti i njihovim najbližim koji su pokušavali da odbrane selo. Ježestica je spaljena, skoro sravnjena sa zemljom, opljačkana i opustošena.

Zločin bez kazne - Orić oslobođen optužbi

Za 23 godine nakon rata niko nije odgovarao za ovaj zločin u Kravici i okolnim selima, a nije obuhvaćen ni aktuelnom optužbom Nasera Orića u Tužilaštvu BiH.

Presudom Žalbenog veća - Haški tribunal oslobodio je 3. jula 2008. godine Nasesra Orića za ratne zločine počinjene tokom rata u Kravici i okolini Srebrenice.


Izvor: Blic