Živojin Mišić (1855-1921), najpoznatiji srpski vojvoda i najtalentovaniji vojni zapovjednik. Vojničku karijeru započeo je u artiljerijskoj školi u Beogradu kao pitomac. Za uspješno komandovanje u srpsko-turskom ratu (1876-1877), odlikovan medaljom za hrabrost, a u srpsko-bugarskom ratu komanduje bataljonom. Od 1876 pa sve do 1918 učestvuje u sve i jednom ratu koji je zadesio Srbiju. Poslije majskog prevrata 1903 biva penzionisan i reaktiviran poslije 6 godina. Sa R. Putnikom je radio na reorganizaciji vojske i pripremama za balkanske ratove. 1913. Mišić je ponovo penzionisan i vraćen 1914. na položaj pomoćnika načelnika vrhovne komande, kasnije komadanta 1. armije. Pred 1. Svjetski rat, u odsustvu generala Putnika zbog liječenja, zajedno sa Stepom Stepanovićem realizovao je planove o pokretu srpskih trupa, koje je izradio sa vojvodom Putnikom. To je dovelo do velikih pobjeda srpske voske na Kolubari i Ceru. Zamijenio je ranjenog generala Petra Bojovića na mjestu komadanta Prve armije i smjelom, taktički briljantnom operacijom, pobijedio je u bici na Kolubari austrougarsku vojsku i izvojevao najveću pobjedu srpskog oružja u istoriji. Za tu je pobjedu dobio čin vojvode. Pred početak operacija na solunskom frontu, Mišić ponovo stupa na čelo komadanta 1. Armije. 1918 pred sam proboj solunskog fronta postavljen je za načelnika štaba Vrhovne komande, a 1. Armiju je prepustio generalu Bojoviću. Pod njihovim vođstvom probijen je solunski front i munjevitom brzinom oslobođena Srbija, a potom i Jugoslavija. Mišić je poslije završenog rata, 1918 postavljen za načelnika generalštaba. Odlikovan je najvišim vojnim odlikovanjima, kao što su Karađorđeva zvijezda i francuski orden Legije časti. Umro je 20. Januara 1921. Čitav Beograd je izašao da posljednji put pozdravi oslobodioca i stvaraoca drzave, najvećeg vojskovođu 1. Svjetskog rata, a ujedno i čitave srpske istorije.