Žarko Zrenjanin Uča (1902-1942) je bio jugoslovenski partizan, koji je proglašen za narodnog heroja.

Žarko Zrenjanin je rođen 11. septembra 1902. u selu Izbištu kod Vršca. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu učio je u Vršcu, a gimnaziju u Segedinu, Beloj Crkvi i Pančevu. Završio je učiteljsku školu u Somboru 1923. godine. Još kao đak Učiteljske škole u Somboru prišao je revolucionarnom omladinskom pokretu.

Od 1923. do 1926. bio je učitelj u selu Kanatlarci, u prilepskom srez Tu je, 1926, prvi put došao u sukob s predstavnicima vlasti zbog svojih shvatanja. Zbog toga je nekoliko puta hapšen. U julu 1926. premešten je u rodno Izbište. Ovde je organizovao analfabetske kurseve i otvorio narodni univerzitet, osnovao u selima narodne biblioteke i čitaonice. Surađivao je u prosvetnim i pedagoškim časopisima i politički delovao, preko učiteljskog društva belocrkvanskog sreza, čiji je predsednik bio više godina.

Član je KPJ od 1927, kada je i osnovao prvu partijsku ćeliju u Izbištu, a sekretar SK KPJ Vršca od 1930. godine. Marta 1932. izabran je za sekretara Okružnog komiteta KPJ za južni Banat.

U svojoj kući u Izbištu organizirao je malu ilegalnu partijsku štampariju, u kojoj je, februara 1933. štampan prvi broj „Lenjinista" (izašla tri broja), organa OK KPJ za južni Banat. Uvodnike i većinu članaka je sam pisao. Aprila 1933, štampariju je otkrila policija. Tada je Žarko osuđen od Suda za zaštitu države na 3 godine robije, koju je izdržavao u Sremskoj Mitrovici i Lepoglavi. Uz Mošu Pijade, Ivana Milutinovića i druge istaknute komuniste, Zrenjanin se borio za prava političkih osuđenika, učestvujući u štrajkovima glađu i drugim akcijama komunista.

Iz zatvora je pušten 6. aprila 1936. Odmah je nastavio politički rad, povezao se s komunistima u Beogradu i partijskom organizacijom u Vršcu. Jula 1936. ponovo je izabran za sekretara OK KPJ za južni Banat, a septembra iste godine izabran je u PK KPJ za Vojvodinu. Policija ga je često hapsila i proganjala. Do rata 1941. hapšen je 5 puta i mučen u policijskim zatvorima u Petrovgradu, beogradskoj Glavnjači i na Adi Ciganliji.

U godinama uoči rata pripada među najistaknutijim aktivistima KPJ. Pored organizacijskog partijskog rada, razvija agitaciju i propagandu. Napisao je mnoge tekstove o nacionalnim, agrarnim i drugim problemima. Stoga je u obnovljenom Privremenom rukovodstvu KPJ za Vojvodinu, krajem 1938, imenovan za sekretara, a u februaru 1939. za političkog sekretara PK KPJ za Vojvodinu, i na toj dužnosti ostao do smrti.

Juna 1939. učestvovao je na partijskom savetovanju rukovodećeg aktiva KPJ u Tacnu, ispod Šmarne Gore, u Sloveniji. Tokom 1939. obilazio je partijske organizacije u Vojvodini. Bio je član Inicijativnog odbora Stranke radnog naroda Vojvodine, jedan od autora "Platforme" u kojoj je istaknuto da će Vojvodina, u budućem uređenju Jugoslavije, biti „autonomna jedinica, s obzirom na svoju posebnu, ekonomsku, socijalnu i nacionalnu strukturu".

4. maja 1940. uhapšen je i mučen u zatvoru u Petrovgradu, iz koga je izišao tek 3. oktobra 1940. godine. Iako se nalazio na robiji, na 6. pokrajinskoj konferenciji KPJ za Vojvodinu, početkom septembra 1940, izabran je za sekretara PK i delegata za 5. zemaljsku konferenciju KPJ, na kojoj je izabran za člana CK KPJ.

U decembru 1940. pokreće i uređuje ilegalni partijski list "Istina", organ KPJ za Vojvodinu, u kome piše mnoge tekstove, a u januaru 1941. pokreće list "Trudbenik", odnosno, na mađarskom jeziku "A'delgozo" (Радник). У време мартовских догађаја, руководио је антифашистичким демонстрацијама у Панчеву и Вршцу.

Učestvovao je na Majskom savjetovanju KPJ u Zagrebu, a zatim organizovao pripreme za oslobodilačku borbu u Vojvodini. U to vreme najviše radi u Banatu i inicijator je stvaranja partizanskih odreda i njihovih oružanih akcija u julu 1941. godine. Posle teških udaraca koje su organizacije KPJ u Banatu i Bačkoj pretrpele u leto i jesen 1941, radi na obnavljanju i konsolidaciji Partije, razrađujući taktiku borbe u skladu tamošnjim uslovima.

Gestapo je činio velike napore i organizovao brojne snage da uhvati "crvenog generala", kako su Zrenjanina nazivali. Početkom novembra 1942, Tito je pozvao Zrenjanina da iziđe na slobodnu teritoriju zapadne Bosne i prisustvuje Prvom zasedanju AVNOJ-a. Prilikom priprema za odlazak u Srem, i dalje u zapadnu Bosnu, Zrenjanin je prokazan Gestapu i ubijen je 4. novembra 1942. u selu Pavlišu, kod Vršca. Od 23. decembra 1946. Petrovgrad nosi ime ovog revolucionara – Zrenjanin.

Za zasluge u organizovanju revolucionarnog radničkog pokreta i NOB u Vojvodini, Zrenjanin je, 5. decembra 1944, proglašen narodnim herojem.

Izvor: Wikipedia

Ma kakav junak. On uopste nije ni pruzao otpor okupatorima tj. organizovao je dve male akcije i nista vise. A kad su ga ubili pronasli su ga u drustvu nekih kurvi u jednom kupleraju. Sramota je sto i danas Zrenjanin grad nosi i danas to ime iako mnogo ljudi vec dosta godina trazi i bori se da se vrati staro ime grada Petrovgrad.

Žarko Zrenjanin (1902-1942) partizan i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 11. septembra 1902. u selu Izbištu kod Vršca. Potječe iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu završio je u Vršcu, a gimnaziju u Segedinu, Beloj Crkvi i Pančevu. Završio je učiteljsku školu u Somboru 1923. godine. Još kao đak Učiteljske škole u Somboru prišao je naprednom omladinskom pokretu.

U periodu od 1923. do 1926. godine službovao je u selu Kanatlarci, u Makedoniji. Član je Komunističke partije od 1927. godine, kada je osnovao prvu partijsku ćeliju u svom rodnom mjestu. Za sekretara SK KPJ za Vršac izabran je 1930. godine, a 1932. godine postao je sekretar OK KPJ za Južni Banat. Aprila 1933. godine uhapšen je i osuđen na tri godine zatvora, koje je izdržavao u zatvorima u Lepoglavi i Sremskoj Mitrovici. Po izlasku iz zatvora 1936. godine postao je član PK KPJ za Vojvodinu, a februara 1939. godine izabran je za političkog sekretara PK KPJ za Vojvodinu. Na V zemaljskoj konferenciji, oktobra 1940. godine, izabran je za člana CK KPJ.

Jedan je od organizatora NOB-a u Banatu i Vojvodini. Gestapo je činio velike napore i organizovao brojne snage da uhvati "crvenog generala", kako su Zrenjanina nazivali. Početkom novembra 1942. godine, drug Tito ga je pozvao da dođe na slobodnu teritoriju zapadne Bosne i prisustvuje I zasedanju AVNOJ-a. Prilikom priprema za odlazak u Srijem, i dalje u zapadnu Bosnu, Zrenjanin je potkazan Gestapu, i 4. novembra 1942. godine opkoljen je u selu Pavlišu, kod Vršca. Pokušavajući da se probije iz obruča, u jurišu je poginuo.

Za zasluge u organizovanju revolucionarnog radnickog pokreta i Narodnooslobodilačke borbe u Vojvodini, Žarko Zrenjanin - Uča je, 5. decembra 1944. godine, proglašen za Narodnog heroja.

A od 23. decembra 1946. godine grad Petrovgrad nosi ime ovog velikog čoveka i revolucionara - Zrenjanin.

Izvor: Wikipedia