Verona - grad večne ljubavi :: Turizam ~ Putovanja ~ Avanture

Verona - grad večne ljubavi

Priča o Romeu Montegiju i Juliji Kapuleti, koji su za svoju ljubav žrtvovali živote i time postali simbol prave i tragične ljubavi, razlog je zbog kojeg svake godine više od tri miliona turista poseti Veronu. Ovaj grad na severu Italije, u pokrajini Veneto, i danas je bogat trgovački centar i važan saobraćajni čvor tog dela zemlje. Grad koji predstavlja dragulj srednjovekovnog graditeljstva i umetnosti, bogate istorije i kulture, razvijao se na obe strane reke Adiđi, i danas ima preko 250.000 stanovnika, a u njemu se nalazi više od 50 sačuvanih crkava romanskog, gotskog i renesansnog stila, kao i grandiozne palate, lepi mostovi i raskošni vrtovi.

Verona je osnovana u četvrtom veku pre nove ere, a dugo vremena je bila pod rimskom vlašću. Posle propasti Rimskog carstva dolazi pod vlast Karla Velikog. Nezavisna i slobodna država postaje 1107. godine, ali ubrzo pada pod uticaj dinastija i država sa severa Italije, koje su dugi niz godina gospodarile njome. Godine 1866. Verona zvanično ulazi u sastav ujedinjene Italije.

Po svom urbanističkom izgledu, kao i obilju arhitektonskog i umetničkog bogatstva, Verona je tipičan grad Veneta. Pored mesta povezanih s tragičnom ljubavlju Romea i Julije, za turiste je posebno privlačan sačuvani rimski teatar - Arena. On je sagrađen u prvom veku i imao je 22.000 mesta, a po veličini je treći amfiteatar u Italiji. Arena je danas mesto održavanja pozorišnih i operskih predstava, koje se tu prikazuju svake godine. Uz samu Arenu nalaze se i ostaci gradskih zidina iz 265. godine. Svedočanstvo o prisustvu Rimske imperije u ovom gradu je i Avgustovo pozorište (Augusteo), koje se nalazi na obali reke Adiđi. Do današnjih dana sačuvana su i dva gradska ulaza (porte) iz rimskog doba, to su Porta dei leoni i Porta Borsari. Najlepši most Verone, Ponte di pijetra, ima pet lukova, od kojih su danas dva iz doba Rimskog carstva. Na mestu nekadašnjeg Foruma nalazi se nepravilna i slikovita Pjaca dele erbe.

Od mnogobrojnih crkava i manastira koji su sačuvani u ovom gradu najveću pažnju privlači crkva San Zeno Mađore, koja se smatra najvažnijom romanskom građevinom Verone i gornje Italije. Temelji ove crkve podignuti su u 5. veku iznad groba prvog veronskog biskupa Zenona. Prvobitnu crkvicu 807. godine proširio je Pipin, a posle 1117. godine, na mestu te crkve podiže se velika, trobrodna bazilika s ravnim krovom. Fasada i prozori ove bazilike bogato su ukrašeni reljefom s prizorima iz jevanđelja i Knjige postanja. Bronzana vrata krase reljefi sa scenama iz Biblije. Uz crkvu se nalazi odvojeni visoki zvonik iz 1045. godine. Dalje razgledanje crkava Verone možete nastaviti posetom crkvi Santa Marija Antika, zatim gotskoj crkvi Santa Anastazija, u čijoj unutrašnjosti se nalaze freske Zavija, Pisanela i Mantenje, a posle možete obići renesansna zdanja, Crkvu svetog Bernardina, svetog Đorđa i Crkvu svete Marije Organo. Pored crkava, u Veroni svakako treba obići i kompleks grobnica porodice Skaliđero (Ache Scaligere) iz 14. veka, zatim Gradsku palatu, kuću Mazanti, renesansnu Lođu del Konsiljo, koju je od 1476. do 1496. godine gradio fra Đovani Đokondo, zatim prekrasnu renesansnu Palatu del Kapitano i muzej u kome se čuvaju mnoga vredna dela italijanskog slikarstva.

Naravno, priča o Veroni nije do kraja ispričana bez priče o Romeu i Juliji. Turisti koji svake godine u velikom broju posećuju Veronu ne propuštaju priliku da posete ulicu Kapelo i na broju 23 srednjovekovnog zdanja iz 1200. godine još jednom odaju poštu Juliji. Većina njih ovu posetu ovekoveči i fotografijama. Posle posete Romeovoj kući, svaki turista završava obilazak Verone posetom Julijinom grobu, koji se nalazi u manastiru Svetog Frančeska al Korso, u Via del Pontiere, broj 5. Tom prilikom obavezno se na grob nesrećne devojke spušta buket cveća ili se ostavlja poruka. S tim u vezi je i dugogodišnja tradicija da se skoro sva venčanja u Veroni održavaju upravo u toj tamnoj odaji, koja vekovima brižljivo čuva uspomenu na jednu od najvećih ljubavi u istoriji, a koju je Šekspir u svojoj drami od sijenske legende pretvorio u sinonim za pravu i najveću ljubav.

Izvor: Krstarica