Liječenje vs Tretman

Taj novi, čudesni medicinski preparat trebao je da bude djelotvoran, kao insulin, ublažavajući nepoželjne simptome ove bolesti, ali ne i djelotvoran u smislu otklanjanja njihovog uzroka tj. izlječenja te bolesti. Tako bi ga pacijent morao koristiti sve do kraja svog života. On bi takoñe morao da ispunjava uslove za patentiranje tj. ne bi se smjelo raditi ni o kakvoj prirodnoj supstanci jer se one kao takve ne mogu patentirati. Kao insulin, on je trebao da bude i veoma profitabilan.
Obavezne vladine regulacije bi bile potrebne kako bi se stimulisali doktori da propisuju taj preparat. Eksperimenti koji su potrebni da se obave kako bi se dobile vladine dozvole, biće veoma skupi, kako bi se spriječila pojava drugih neodobrenih preparata, kao i konkurencija.
Takvo je porijeklo klasičnog medicinskog protokola “tretiranja simptoma”. Ponašajući se tako, farmaceutske kompanije i doktori mogu veoma dobro prosperirati u tom biznisu, a pacijenti se pri svemu tome ne liječe, nego im se samo privremeno kontrolišu, odnosno ublažavaju posljedice te bolesti.
I ne samo to, prirodni preparati koji su u stanju da stvarno izlječe ovo oboljenje, moraju se potisnuti, odnosno, izbaciti iz upotrebe i zataškati. Što su oni djelotvorniji utoliko više napora će biti uloženo u njihovo eliminisanje dok će njihovi proponenti i promoteri biti hapšeni pod optužbom da su šarlatani. Nakon svega, ne može se
dozvoliti pojava kojekavih jeftinih i djelotvornih prirodnih medicinskih preparata na monopoliziranom tržištu koje je specifično dizajnirano za tretman simptoma a ne liječenje uzroka bolesti.
Prirodne supstance su često sposobne da stvarno liječe bolesti. To je upravo i razlog zašto se koriste zakonske poluge kako bi se te prirodne supstance, koje su često mnogo efikasnije od sintetičkih medicinskih preparata, izbacile sa tržišta i upotrebe, a u vezi s tim, riječ - “liječenje” se izbacuje iz medicinskog riječnika. Tako je miniran i koncept slobodnog tržišta kada se o medicini radi.
Sada je već jasno da se riječ “izlječenje” pod pritiskom zakona mora izbacivati iz upotrebe. FDA ima sveobuhvatne Orvelovske zakonske regulacije koje zabranjuju koristenje riječi “izlječenje” u vezi sa bilo kojom konkurentnom supstancom koja se ne koristi u sklopu klasične medicine. To je upravo iz razloga što mnoge prirodne supstance mogu ne samo da liječe nego i da spriječe bolesti a to je riječ od koje se najviše plaše farmacutske kompanije i klasična medicina zajednica.

Komercijalna Vrijednost Simptoma

Nakon što je razvojnom politikom proizvodnje lijekova pažnja preusmjena sa liječenja bolesti na ublažavanje njihovih simptoma, postalo je neophodno da se smisli i novi način za plasman medicinskih preparata. To je i učinjeno u 1949.g. usred epidemije insulin-rezistentnog dijabetesa. Tako je, u 1949.g. američka medicinska zajednica re-klasificirala simptome dijabetesa(10) zajedno sa simptomima mnogih drugih oboljenja u - zasebne bolesti.
Nakon te re-klasifikacije uspostavljena je jedna nova dijagnostička osnova, tako da su konkurentne medicinske specijalističke grupe brzo iskoristile ovu priliku, te se svaka od njih pozabavila onom grupom simptoma za koju se smatrala nadležnom.
Tako su kardiolozi, endokrinolozi, urolozi, internisti, i mnogi drugi specijalisti počeli da tretiraju one simptome koji su spadali u njihov domen. Pošto su se istinski uzroci ove bolesti počeli ignorisati, tako se potpuno odvratila pažnja i od bilo kakvog izlječenja.
Slabost srca, na primjer, koja se prije smatrala čestom posljedicom dijabetesa, sada je postala posebna bolest koja nema nikakve veze sa dijabetesom. Doduše, bilo je moderno razmišljati u smislu da dijabetes “povećava rizik za kardio-vaskularna
oboljenja”. Uzročna uloga poremećenog sistema za kontrolu nivoa šećera u krvi kod slabosti srca, potpuno je zanemarena.
U skladu sa ovom novom medicinskom paradigmom, nijedan od tretmana, koje nude ovi specijalisti za srce, ne može stvarno da izliječi bolesti srca niti je namjenjen za njihovo liječenje. Na primjer, pacijenti koji se podvrgnu operaciji bajpasa na srcu, u prosjeku žive nakon nje 3 godine, što je skoro isto kao i u slučaju onih koji se nisu
podvrgli nikakvom hirurškom zahvatu.(11)
Danas, više od pola ljudi koji žive u Americi pati od jednog ili više simptoma ove bolesti. Na samom svom početku, ta bolest je bila doktorima dobro poznata kao dijabetes tip-2, insulin-rezistentan dijabetes, dijabetes odraslih osoba, ili nešto rjeñe kao hiperinsulinemija.
Prema podacima Američkog Društva za Oboljenja Srca, skoro 50% Amerikanaca pati od jednog ili više simptoma ove bolesti. Jedna trećina populacije SAD je pretjerano gojazna dok polovina stanovništva ima višak kilograma. Dijabetes tip 2, koji je takoñe smatran oboljenjem odraslih ljudi, sada se redovno javlja i kod
šestogodišnje djece.
Mnoge degenerativne bolesti mogu se direktno povezati sa poremećajima rada endokrinog sistema. To oboljenje je, 30-tih godina, doktorima bilo veoma dobro poznato kao Insulin-rezistentan dijabetes. Osnovni uzrok ovog oboljenja je poremećaj u regulaciji nivoa šećera u krvi usljed djelovanja štetnih masti i ulja. Ovo oboljenje se dalje komplikuje ukoliko doñe do nedostatka nekih esencijalnih supstanci koje su potrebne tijelu kako bi ono izašlo na kraj sa posljedicama metabolizma ovih otrova.
Nisu sve masti i ulja iste. Neke od njih su zdrave i korisne; mnoge od njih, koje normalno nalazimo u prodavnicama, su otrovne. Njihov zdravstveni značaj se ne nalazi u smislu njihove podjele na nezasićene i zasićene, kako industrija masti i ulja želi da vjerujemo. Mnoga zasićena ulja i masti su veoma korisni; mnoga nezasićena ulja su veoma otrovna. S aspekta njihovog zdravstvenog značaja, veoma važno je da napravimo razliku izmeñu prirodnih i prerañenih, odnosno, sintetizovanih.
Reklamiranje ovih proizvoda je veoma nepošteno od strane industrije za preradu masti i ulja. Njihova propagandna kampanja ima za cilj stvaranje tržišta za jeftine otpatke, kao što su ulja od soje, pamučnih sjemenki i uljane repice.
Kad bi javnost bila informisana i svjesna, ova ulja se uopšte ne bi ni smjela pojaviti na tržištu, a onda bi u SAD i drugim državama u svijetu, - sigurno bilo i mnogo manje dijabetesa.

Epidemiološka veza za životnim stilom čovjeka

Jos 1901.g. učinjeni su prvi veći pokušaji da se proizvedu i prodaju prehrambeni proizvodi uz pomoć automatizirane fabričke mašinerije jer je uviñeno da se na tom polju može ostvariti jedan enorman profit. Većina tih ranih pokušaja je propalo jer su ljudi sumnjali u valjanost hrane koja nije bila svježa i koja nije stizala direktno sa
farmi, a i sama tehnologija prerade je bila prilično loša. Sve dok je životni standard ljudi bio na visini, ovakvi proizvodi nisu imali uspjeha. Kompanija Crisco,(12) je u jednom navratu pokušala da promoviše jedan od takvih vještačkih produkata, tako što ga je besplatno dijelila američkim domaćicama kako bi zadobila njihovo povjerenje i počeli da ga koristi umjesto uobičajene svinjske masti.
Kada je margarin bio izbačen na tržište, njemu su se žestoko suprostavile mnoge američke države u kojima je bila razvijena mliječna industrija. Kada je 30-tih godina došlo do tzv. “velike depresije”, margarin kompanije Crisco kao i neki drugi rafinirani i hidrogenizirani proizvodi uspjeli su da prodru na američko tržište hrane. Otpor mliječne industrije uvoñenju margarina u prehranu se skoro ugasio tokom Drugog Svjetskog Rata, jer nije bilo dovoljno putera za potrebe civilnog stanovništva i vojske.(13) Tada je mliječna industrija izgubila podršku i jednostavno se morala
pomiriti s tim da podijeli tržište, te se okrenula ka snabdijevanju vojske. Ulje od lana i riblje ulje, koji su se uobičajeno mogli naći u prodavnicama i koji su normalno bili dio prehrane stanovništva prije pojave dijabetesa, nestala su sa polica u trgovinama. Kompanija Archer Daniels Midland je bila poslednji proizvoñać lanenog ulja, a sa svojom proizvodnjom je prestala u 1950. godini.
Nešto kasnije, jedna od masti koje su ostale i koje su bile istinski zdrave, bila je podvrgnuta jednoj masovnoj medijskoj dezinformativnoj kampanji i prikazana kao zasićena mast koja je izazivala oboljenje srca. Kao rezultat toga, ona je bukvalno morala da nestane sa polica prodavaonica. Tako je kokosovo ulje izbačeno iz prehrane i zamijenjeno uljima od soje, pamučnih sjemenki i uljane repice.(14) Naši roditelji, bake i djedovi nikada ne bi zamijenili ono lijepo i zdravo kokosovo ulje za ovaj jeftini otpadni materijal koji se danas koristi. Kratko nakon ovog uspješnog medijskog rata, američki narod je izgubio rat za ulje. Tokom mnogih godina, kokosovo ulje je bilo naše najefikasnije prehrambeno sredstvo za kontrolu težine.
Istorija ovog studioznog narušavanja čistoće naših prehrambenih proizvoda potpuno je paralelna sa porastom epidemije dijabetesa i ta hiperinsulinemija je sada veoma zastupljena ne samo u Americi, nego i cijelom svijetu.
Drugi korak u liječenju ove bolesti je prestank vjerovanja u laži da su naši prehrambeni proizvodi zdravi i hranljivi.

Priroda ove bolesti

Dijabetes se označava kao nesposobnost tijela da pravilno metabolizira karbohidrate. Njegov glavni simptom je visoki nivo glukoze u krvi. Dijabetes tip 1, nastaje kao posljedica nedovoljne proizvodnje insulina od strane pankreasa.
Dijabetes tip 2, nastaje usljed nedjelotvornosti insulina. U oba ova slučaja nivo glukoze u krvi ostaje povišen. U slučajevima nedovoljne količine insulina ili njegove nedjelotvornosti, nivo šećera u krvi se ne može održavati unutar normalnih granica.
U slučaju Dijabetesa tipa 2, visok nivo šećera je praćen sa jednim hronično visokim nivoom insulina, kao i ozbiljnim endokrinim poremećajima.
Nedjelotvorni insulin se nimalo ne razlikuje od djelotvornog insulina. Njegovo nedjelotvornost leži u nesposobnosti ćelija da adekvatno reaguju na njega. Ne radi se ni o kakvom biohemijskom nedostatku samog insulina. Odatle proistiće da se ovdje radi o jednom oboljenju koje ima odraza na skoro svaku ćeliju, od oko 70 triliona njih, u tijelu čovjeka. Sve ove ćelije zavise od hrane koju mi jedemo, odnosno, hranljivih materija koje su im potrebne za njihov rad, obnovu i održavanje.
Klasifikacija dijabetesa kao jednog poremećaja u metabolizmu karbohidrata je jedna tradicionalna klasifikacija koja potiće iz početka 19-tog vijeka kada se veoma malo toga bilo poznato o metaboličkim poremećajima.(15) Danas, kada znamo mnogo više o ovim procesima, mnogo više bi odgovaralo da definišemo dijabetes tip-2 kao jedan poremećaj u metabolizmu masti i ulja. Taj poremećaj se manifestuje nedjelotvornošću insulina i konsekventnim poremećajima u metabolizmu karbohidrata. Ova zaostavština iz 19-tog vijeka još uvijek doprinosi stvaranju
konfuzije u vezi ove bolesti.
Tako, dijabetes tip-2, i njegovi rani hiperinsulinemični simptomi predstavljaju simptome cjelokupnog organizma koji se manifestuju usljed nesposobnosti ćelija da metaboliziraju glukozu, kako treba. Svaka ćelija tijela, iz razloga koji postaju jasniji, zatiće se u jednoj situaciji kada ona nije više u stanju da preuzima glukozu iz krvi i transportuje ju u svoju unutrašnjost. Glukoza tako ostaje u krvotoku, skladišti se u obliku masti ili glikogena u tijelu, ili biva izbačena iz organizma uz pomoć mokraće.
Kada se insulin veže za receptor na memebrani jedne ćelije, on onda prouzroku u njoj jednu kompleksnu seriju biohemijskih reakcija. To onda podstiće jednu vrstu molekula-transportera glukoze koji su poznati pod imenom GLUT4 da napuste svoje parkiralište koje je smješteno unutar ćelije i otputuju do unutrašnje površine njene
plazmatske membrane.
Kad stignu do membrane, oni onda migriraju do jednog područja unutar nje koje se naziva kaveole.(16) Tamo oni uz pomoć jedne druge serije biohemijskih reakcija identifikuju molekule glukoze, kače ih za sebe i transportuju u unutrašnjost ćelije uz pomoć jednog procesa koji se naziva endocitoza. Kada se nade unutar ćelije, glukoza onda postaje gorivo koje prilikom svog sagorijevanja u mitohondrijama oslobaña energiju koja se koristi za pogon svih ćelijskih aktivnosti. Tako ovi GLUT4 transporteri smanjuju količinu glukoze u krvi preuzimajući je iz nje i transportujući je u ćelije tijela.
Mnoge molekule koje se nalaze na ovom putu za transport glukoze su lipidi; to znači, oni su masne kiseline. Jedna zdrava ćelijska membrana za koju sada znamo da igra aktivnu ulogu u transportu glukoze, sadrži i jednu supstancu tzv. komplement cis-tipa w=3 nezasićene masne kiseline(17) čija je uloga da naprave ćelijsku membranu tečnijom, odnosno, ‘klizavom’. Kada ove cis-masne kiseline postanu hronično nedostupne usljed naše loše ishrane, onda se njihova nestašica u ćelijskoj membrani nadomijesta uz pomoć kratkolančanih i srednjelančanih zasićenih masnih
kiselina. Prisustvo ove vrste masnih kiselina dovodi do toga da ćelijska membrana
postane čvršća i ljepljiva što onda ometa normalan transportni mehanizam koji se odvija kroz nju.(18)
Tako, u nedostatku dovoljnih količina masnih kiselina tipa cis omega 3 u našoj ishrani, smanjuje se pokretljivost transportera GLUT4, mijenja se biohemijska struktura ćelije a nivo glukoze u krvi ostaje povišen.
Na drugim mjestima u tijelu, pankreas stvara povečanu količinu insulina, jetra prizvodi mast od suvišnog šećera, masne ćelije skladište suvišnu mast, mokraća se stvara u većim količinama, količina ćelijske energije postaje nedovoljna da bi se obavljale normalne tjelesne aktivnosti i dolazi do poremećaja cjelokupnog endrokrinog sistema. Na kraju dolazi do otkazivanja rada pankreasa, prekomijernog rasta tjelesne težine, te se počne da stvara jedno stanje u čovjekovom organizmu koje je poznato kao - dijabetička kriza.

Klasični medicinski tretman

Nakon što se uspostavi dijagnoza dijabetesa, moderna klasična medicinska terapija sastoji se ili od oralnih hipoglikemičnih preparata ili od insulina.

• Oralni hipoglikemicni preparati
Oralni hipoglekemični preparati su uvedeni u 1955. godini. Prema njihovom biofizičkom načinu djelovanja, ovi preparati se dijele na pet klasa.(19) Te klase su: bigvanidi; inhibitori glukozidaze; meglitidinidi; sulfonilureaze; i tiazolidindioni. Bigvanidi snižavaju nivo šećera u krvi na tri načina. Oni sprečavaju njegovo normalno lučenje od strane jetre tj. iz njenih skladišta glikogena, koče apsorpciju glukoze iz crijeva, iz hranom unesenih karbohidrata, a tvrdi se da oni povećavaju i periferno preuzimanje glukoze.
Inhibitori glukozidaze su napravljeni tako da blokira encim amilazu, koju stvara pankreas, i koji normalno igra jednu veoma važnu ulogu u probavi karbohidrata.
Prema toj teoriji, ukoliko se blokira probava karbohidrata, onda ne može doći ni do povećanja količine šećera u krvi.
Meglitinidi su stvoreni tako da stimulišu pankreas na proizvodnju insulina kod pacijenata koji vjerovatno već imaju povišen nivo insulina u njihovoj krvi. Samo u rijetkim slučajevima doktori mjere nivo insulina. Ovi preparati se veoma često stvarno prepisuju bez prethodne provjere i znanja o nivou insulina u krvi. Činjenica da povećana količina insulina može da bude isto tako stetna kao i povećana količina šećera, uveliko se ignoriše.
Sulfonilureaze su samo još jedan stimulans čija je svrha da podstiće proizvodnju insulina. Doktori rijetko kada odreñuju nivo insulina u serumu prije nego što propišu ove preparate. Oni se često propisuju ljudima koji pate od dijabetesa tip-2, od kojih većina već ima povišen i nedjelotvoran insulin. Ovi preparati su poznati po tome izazivaju hipoglikemiju kao jedan sporedni efekat.
Tiazolidindioni su poznati po tome što uzrokuju rak jetre. Jedan od njih, Rezulin, bio je odobren u SAD uz pomoć odredenih političkih mahinacija, meñutim, u Velikoj
Britaniji je odbijen zbog toga što je već bilo poznato da on izaziva rak jetre. Doktor koji je bio odgovoran za njegovo odobrenje u FDA, odbio je da to učini. Tek nakon što je on smijenjen, Rezulin je odobren od strane jednog poslušnijeg službenika ove organizacije. Ovaj preparat je ubio preko stotinu pacijenata i onesposobio mnogo
više njih, prije nego što je dobijena bitka za njegovo povlačenje sa tržišta. Rezulin je trebao da stimuliše preuzimanje glukoze iz krvi od strane perifernih ćelija i da blokira normalno lučenje glukoze od strane jetre. Politika u vezi plasmana ovog preparata na tržište kao i njegovo zadržavanje na tržištu toliko dugo vremena, nije sasvim
jasna.(20) U aprilu 2000.g. počeo je sudski proces koji bi trebao da rasvijetli pozadinu svega toga.(21)

• Insulin
Danas, insulin se propisuje za oba tipa dijabetesa. Insulin u obliku injekcija zamjenjuje insulin kojeg tijelo nije više u stanju da proizvodi. Naravno, dok je ovaj tretman potreban da bi se očuvao život onih koji pate od dijabetesa tipa-1, njegova upotreba kod onih koji boluju od dijabetesa tipa-2 je veoma diskutabilna.
Veoma je bitno za naglasiti da ni insulin niti bilo koji drugi oralni hipoglikemični preparat nemaju nikave veze sa liječenjem nekog od ova dva tipa dijabetesa. Prognoza koja ide zajedno sa ovim klasičnim tretmanom podrazumijeva postepeno pogoršavanje opšteg zdravstvenog stanja pacijenata i preuranjena smrt usljed otkazivanja srca ili bubrega; ili otkazivanja nekog drugog vitalnog organa. Alternativni Medicinski Tretman
Treći korak ka izlječenju od ove bolesti podrazumijeva informisanost o tome kako preduzeti alternativne mjere koje su bazirane na dobroj i poštenoj nauci.
Efikasan tretman koji direktno vodi do izlječenja, danas je dostupan za neke dijabetičare koji boluju od dijabetesa tipa-1, i mnoge koji boluju od dijabetesa tipa-2. Oko 5% od svih dijabetičara pati od dijabetesa tipa1, dok 95% njih ima dijabetes tipa-2.(22) Gestacioni dijabetes je jednostavno obični dijabetes, ukoliko od njega oboli žena za vrijeme trudnoće.
Jedna alternativna metodologija za liječenje dijabetesa tipa1 razvijena je u nekim modernim bolnicama u Madrasu, u Indiji a nekoliko studija koje su do sada sprovedene potvrñuju efikasnost ove metode.(23) Tu se radi o obnavljanju funkcije beta ćelija pankreasa, tako da pankreas moze opet početi sa proizvodnjom insulina.
Ovaj pristup se pokazao efikasan u preko 60% slučajeva od svih pacijenata na kojima je bio sproveden. Najveća komplikacija leži u tome da li su u organizmu pacijenta još uvijek prisutni isti oni antigeni koji su doveli do autoimunog unistenja beta ćelija. Ukoliko jesu, onda je izlječenje manje vjerovatno. Iz razloga koje smo već naveli, ova metodologija se sigurno neće pojaviti u SAD u skoroj budućnosti.
Cilj svakog efikasnog alternativnog tretmana je popravljanje i ponovno uspostavljanje vlastitog tjelesnog mehanizma za kontrolu šećera u krvi. Poremećaji u radu ovog mehanizma vremenom se manifestuju sve većim brojem različitih simptoma pogoršanog zdravlja, čiji klasični medicinski tretman donosi enorman profit industriji dijabetesa.
Za liječenje dijabetesa tipa-2, koraci su sljedeći:(24)

• Popravak stanja poremećenog mehanizma za kontrolu šećera u krvi. To se čini jednostavno tako što se iz ishrane izbacuju veoma lijepo upakovana ali otrovna ulja koja nalazimo na policama supermarketa. Njih moramo zamijeniti čistim, zdravim i korisnim masnoćama. To podrazumijeva konzumiranje samo lanenog, ribljeg ulja i povremeno ulja od jetre bakalara, sve dok se nivo šećera u krvi ne počne da stabilizuje. Onda možemo u ishranu ubaciti puter, kokosovo ulje, maslinovo ulje i čiste masti životinjskog porijekla. Čitajte naljepnice; prestanite sa konzumiranjem jeftinih ulja, čak i kada su ona zastupljena u prehrambenim prerañevinama ili u hrani u nekom restoranu. Dijabetičari hronično pate od nedostatka minerala; tako da oni moraju da ih nadomjeste u obliku mineralnih dodataka ili kvalitetnih tableta širokog spektra.

• Manuelna kontrola šećera u krvi za vrijeme oporavka. Pod medicinskim nadzorom postepeno se prekida korištenje oralnih hipoglikemičnih preparata zajedno sa svim ostalim preparatima koji su propisani za svrhu kontrolisanja njihovih sporednih efekata. Uspostavi prirodnu kontrolu šećera u krvi uz pomoć glikemičnih
tableta, čestog konzumiranja hrane u malim obrocima (uključujući hranu bogatu biljnim vlaknima), rednovnih vježbi nakon jela i potpunog izbjegavanja svih šećera uz korištenje netoksičnih zaslañivaća (aspartam i slične preparate ni u kom slučaju koristiti!!!).(25) Alkohol treba izbjegavati sve dok se šećer ne stabilizuje u normalnim granicama. Njega treba redovno mjeriti i istovremeno voditi jedan medicinski dnevnik u koji treba bilježiti sve te podatke.

• Ponovno uspostavljanje pravilne ravnoteže zdravih ulja i masnoća nakon što ponovo proradi prirodni tjelesni mehanizam za kontrolu šećera u krvi. Sve jeftine i toksične masnoće i ulja moramo za stalno odstraniti iz naše ishrane, kao i hranu iz restorana koja ih sadrži. Kada mehanizam za kontrolu šećera ponovo pravilno proradi postepeno ćemo uvoditi u našu ishranu ostale zdrave namirnice a istovremeno nastaviti sa provjeravanjem kako se one odražavaju na nivo šećera u krvi. Sve te podatke moramo bilježiti u naš medicinski dnevnik.

• Nastavljanje programa sve dok se takoñe ne uspostave normalne vrijednosti insulina u krvi, nakon što se nivo šećera počinje da stabilizira u normalnim granicama. Kada nivo šećera padne na jedan normalan nivo, pankreas će
postepeno prestati da prekomijerno proizvodi insulin. Ovaj proces tipično traje malo duže i on se mora kontrolisati tako što ćemo preko svog doktora u nekoliko navrata poslati uzorke krvi na analizu da bi se odredio nivo insulina u serumu. Lijepo je to kada je nivo šećera u krvi u normalnim granicama; a još je ljepše kada se to ostvari bez suvišnog insulina u našem krvotoku.

• Popravak kolateralne štete koju je uzrokovala bolest. Oštećenja krvnih sudova koja su izazvana hroničnim povišenjem nivoa glukoze sama će se zalječiti bez nekon svjesnog napora s naše strane. Takoñe će se i posljedice retinopatije (oštećenja mrežnjače oka, prim. prev.) i periferne neuropatije obično same sanirati. Meñutim, kada sitni kapilari u bubrežnoj opni počnu da ‘cure’ usljed hroničnog povećanja glukoze, bubreg pokušava da to kompenzira stvarajući ožiljačno tkivo kako bi ono to spriječilo. Ti ožiljci ostaju nakon što se dijabetes izlječi, jer se čini da bubreg nije u stanju da sam popravlja oštećenja na sebi.
Upozorenje… kada se razvije retinopatija može doći do iskušenja da se taj problem riješi uz pomoć laserske hirurške intervencije. Ta tehnika uz pomoć korištenja lasera zaustavlja krvarenja na mrežnjači stvarajući ožiljno tkivo tamo gdje dolazi do ispuštanja krvi. To ožiljno tkivo može da spriječi normalno iscjeljenje sitnih kapilara oka, nakon što se dijabetes izliječi. Liječenjem dijabetesa umjesto pokušavanjem rješavanja problema uz pomoć lasera povećavaju se šanse da se oštećenja na očima potpuno iscijele. Meñutim, ukoliko se napravi hirurška intervecija laserom, onda će ožiljci koji ostaju nakon nje komplikovati potpuno ozdravljenje očiju.
Oštećenja krvnih sudova koja su nastala usljed jednog dugogodišnjeg povećanja količine šećera i insulina, kao i proliferacije kandide (candida, - gljivica, prim. prev.) u krvotoku, polako će se otkloniti uz pomoć poboljšane ishrane. Meñutim, ponekad potraje nekoliko godina da se oštećenja na arterijama uspješno saniraju uz pomoć
oralnih čelata. Oštećenja na arterijama se mnogo brže mogu sanirati intravenoznom terapijom čelatima.(26) Ono što se može napraviti za nekoliko godina samo uz pomoć ispravne ishrane, može se učiniti za nekih 6 mjeseci uz pomoć intravenozne terapije i efekasno je u preko 80% slučajeva. Iz očiglednih razloga, nemojte očekivati od doktora da će se oni složiti s tim, pogotovo ako se radi o kardiolozima.

Period Oporavka

Prognoza obično podrazumijeva jedno brzo ozdravljenje od ove bolesti i obnavljanje normalnog zdravlja i energije, za nekoliko mjeseci do godinu dana ili više. Dužina tog vremena uveliko zavisi od toga koliko dugo je bolest trajala.
Za one koji brzo reaguju nakon otkrivanja ove bolesti, i odmah preduzmu odgovarajuće mjere, radi se o periodu od par mjeseci ili manje. Za one koji boluju od ove bolesti tokom jednog dugogodišnjeg perioda, vrijeme liječenja može potrajati do godinu dana ili više. Tako, postoji mnogo razloga da se počne sa liječenjem ove bolesti odmah nakon što se ona otkrije.
Do ovog momenta kada ste došli do kraja ovog članka i ukoliko smo mi uspjeli da pravilno objasnimo ovu našu epidemiju dijabetesa, vi bi trebali da znate kakvi su njeni uzroci, kakva je pozadina klasičnog medicinskog tretmana, i zašto dijabetes predstavlja jednu nacionalnu i internacionalnu sramotu.
Ono što je još važnije, vi ste sada upoznati sa jednim programom uz pomoć kojeg svako može da pomogne samom sebi i koji otkriva jedan veliki potencijal za stvarno izlječenje ove bolesti.


O autoru:

Thomas Smith je jedan neumorni medicinski istraživać koji je bio natjeran da izliječi sam svoj dijabetes jer je bilo očigledno da njegov doktor nije htjeo ili nije mogao da ga izliječi.
On je objavio rezultate svojih istraživanja dijabetesa u priručniku pod imenom, Insulin: Naš Tihi Ubica (Insulin: Our Silent Killer), koji je pisan na način razumljiv za laike a takoñe je visoko ocjenjen od strane nekih medicinskih radnika. Taj priručnik u detalje opisuje svaki korak koji je potrebno učiniti kako bi se izliječio dijabetes tip-2, a daje i dosta detalja u vezi onoga što je do danas učinjeno na području uspješnog liječenja dijabetesa tipa-1.


[Napomena prevodioca: prema nekim novijim saznanjima, prerano izlaganje
novoroñenčadi kravljem mlijeku može da uzrokuje kod njih jednu auto-imunu
reakciju, usljed koje dolazi do oštećenja tzv. beta ćelija pankreasa koje proizvode
insulin, odnosno, do pojave dijabetesa tipa 1 (D. mellitus)]

Bibliografija:
1. National Center for Health Statistics, "Fast Stats", Deaths/Mortality Preliminary
2001 data
2. Dr Herbert Ley, in response to a question from Senator Edward Long about the
FDA during US Senate hearings in 1965
3. Eisenberg, David M., MD, "Credentialing complementary and alternative medical
providers", Annals of Internal Medicine 137(12):968 (December 17, 2002)
4. American Diabetes Association and the American Dietetic Association, The
Official Pocket Guide to Diabetic Exchanges, McGraw-Hill/Contemporary Distributed
Products, newly updated March 1, 1998
5. American Heart Association, "How Do I Follow a Healthy Diet?", American Heart
Association
National Center (7272 Greenville Avenue, Dallas, Texas 75231-4596, USA),
http://www.americanheart.org
6. Brown., J.A.C., Pears Medical Encyclopedia Illustrated, 1971, p. 250
7. Joslyn, E.P., Dublin, L.I., Marks, H.H., "Studies on Diabetes Mellitus", American
Journal of Medical Sciences 186:753-773 (1933)
8. "Diabetes Mellitus", Encyclopedia Americana, Library Edition, vol. 9, 1966, pp. 54-
56
9. American Heart Association, "Stroke (Brain Attack)", August 28, 1998,
http://www.amhrt.org/ScientificHStats98/05stroke.html;
American Heart Association, "Cardiovascular Disease Statistics", August 28, 1998,
http://www.amhrt.org/Heart_and_Stroke_A_Z_Guide/cvds.html;
"Statistics related to overweight and obesity",
http://niddk.nih.gov/health/nutrit/pubs/statobes.htm;
http://www.winltdusa.com/about/infocenter/
healthnews/articles/obesestats.htm
10. "Diabetes Mellitus", Encyclopedia Americana, ibid., pp. 54-55
11. The Veterans Administration Coronary Artery Bypass Co-operative Study Group,
"Eleven-year survival in the Veterans Administration randomized trial of coronary
bypass surgery for stable angina", New Eng. J. Med. 311:1333-1339 (1984);
Coronary Artery Surgery Study (CASS), "A randomized trial of coronary artery
bypass surgery: quality of life in patients randomly assigned to treatment groups",
Circulation 68(5):951-960 (1983)
12. Trager, J., The Food Chronology, Henry Holt & Company, New York, 1995
(items listed by date)
13. "Margarine", Encyclopedia Americana, Library Edition, vol. 9, 1966, pp. 279-280
14. Fallon, S., Connolly, P., Enig, M.C., Nourishing Traditions, Promotion Publishing,
1995;
Enig, M.C., "Coconut: In Support of Good Health in the 21st Century",
http://www.livecoconutoil.com/maryenig.htm
15. Houssay, Bernardo, A., MD, et al., Human Physiology, McGraw-Hill Book
Company, 1955, pp. 400-421
16. Gustavson, J., et al., "Insulin-stimulated glucose uptake involves the transition of
glucose transporters to a caveolae-rich fraction within the plasma cell membrane:
implications for type II diabetes", Mol. Med. 2(3):367-372 (May 1996)
17. Ganong, William F., MD, Review of Medical Physiology, 19th edition, 1999, p. 9,
pp. 26-33
18. Pan, D.A. et al., "Skeletal muscle membrane lipid composition is related to
adiposity and insulin action", J. Clin. Invest. 96(6):2802-2808 (December 1995)
19. Physicians' Desk Reference, 53rd edition, 1999
20. Smith, Thomas, Insulin: Our Silent Killer, Thomas Smith, Loveland, Colorado,
revised 2nd
edition, July 2000, p. 20

zar ne treba samo da se suncamo,kakvo bre gutanje

Cak me mrzi i da citam, znam u napred sta sve moze da se kaze, prica se stalno vrti u krug...

Dijabetes (šećerna bolest).
 
Šta je dijabetes?
Dijabetes (Diabetes Mellitus) je hronično oboljenje koje nastaje usled nedovoljnog lučenja ili delovanja insulina (hormon koji se stvara u žlezdi gušterači – pankreasu),a koji je odgovoran za metabolizam ugljenih hidrata tj. šećera (Langerhansove ćelije obolele gušterače ne luče dovoljnu količinu insulina). Bez insulina, glukoza se ne može preneti do ćelija, što uslovljava porast glukoze u krvi. Po definiciji, dijabetesom nazivamo stanje kada je količina šećera u krvi veća od 7.0 mmol.

Simptomi dijabetesa?
Šećerna bolest se manifestuje karakterističnim simptomima: izražena žeđ, učestalo mokrenje, gubitak telesne težine (uprkos često povećanom apetitu), brzo zamaranje (malaksalost). Za ovakvo ispoljavanje dijabetesa kaže se da je klasično, pošto su prisutni svi simptomi koji su karakterišu ovo oboljenje. Kod simptomakoji nisu izraženi bolest se najčešće otkrije slučajno pri nekom pregledu. Neke osobe imaju izraženu potrebu za slatkišima, žale na svrab na polnim organima, obolevaju od čireva na koži, itd. Ako se iz bilo kojih razloga posumnja, neophodno je izvršiti lekarski pregled (analiza krvi i mokraće).

Tipovi šećerne bolesti:
Dijabetes - Tip 1(insulin-zavisni)
Tip 1 je najteži oblik šećerne bolesti. Nastaje kada ćelije pankreasa u veoma maloj količini  ili uopšte ne luče insulin. Javlja se u svim starosnim dobima, najčešće kod dece i omladine. Sa insulinskom terapijom se počinje od prvog dana. Neophpdna je stroga kontrola, dijeta i adekvatna fizička aktivnost.

Dijabetes - Tip 2 (insulin-nezavisni)
Tip 2 je najrasprostranjeniji oblik šećerne bolesti. U ovom slučaju pankreas osoba  u nedovoljnoj količlni luči insulin, ili je organizam stvorio rezistenciju (imunitet) na insulin. Najčešće se javlja kod odraslih (posle 40. godine), kod gojaznih i osoba starijih dobi. Savremeni način života veoma pogoduje razvoju ovog tipa. Terapija najčešće obuhvata samo dijetu (pravilan način ishrane), ili dijetu i uzimanje oralniih antidijabetika (tablete). Kao pomoćno sredstvo se savetuje korišćenje lekovitog bilja i adekvatna fizička aktivnost. U slučaju da ova terapija ne daje zadovoljavajuće rezultate, može se uključiti i insulinska terapija.

Dijabetes u trudnoći
Ovaj oblik šećerne bolesti je uzrokovan trudnoćom, tokom koje dolazi do promene u hormonskoj ravnoteži kod žene. To može dovesti do poremećaja u lučenju insulina, a time povećane vrednosti glukoze u krvi. Rizična grupa su žene starije od 25 godina, one koje su bile gojazne pre trudnoće, a naročito one sa genetskim predispozicijama za razvoj bolesti. Posle porođaja vrednosti šećera se najčešće stabilizuje.
 
Na pojavu šećerne bolesti veliki uticaj može imati i nasledni faktor. Rizici od pojave bolesti su značajno uvećani kod osoba koje imaju sklonost za unošenje veće količine slatkiša, preobilno se hrane, gojaze su, ne kreću se dovoljno, za vreme prelaznih perioda kod muškaraca i žena (klimakterijum), sklonost čestim infekcijama, nazebima i zapaljenjima.

Kada je potrebno početi sa lečenjem?
Neposredno po dijagnostikovanju dijabetesa, započinje se terapija koja podrazumeva primenu dijete, adekvatnu fizičku aktivnost, lekova (tablete i/ili insulin) i pravilnu edukaciju obolelih.U toku svog trajanja, dijabetes dovodi do promena na krvnim sudovima: kapilarima (dijabetesna mikroangiopatija) i arterijama (prevremena arterioskleroza) . Ove hronične vaskularne komplikacije mogu dovesti do oštećenja organa i sistema u organizmu obolelog (oka, bubrega, nervnog stabla, mozga, srca, krvnih sudova nogu itd.).

Prvi korak u prevenciji i lečenju dijabetesa je pravilna ishrana i pravilan način života.
Kao prva napomena: “NE POSTOJI POSEBNA HRANA ZA DIJABETIČARE VEĆ SAMO PRAVILAN NAČIN ISHRANE I STILA ŽIVOTA”

Efekti hrane na organizam kod osoba obolelih od dijabetesa

Svaka namirnica, tj. sve ono što pojedemo  (ugljeni hidrati, proteini i masti) podiže, više ili manje, nivo šećera. Konzumirati pravu hranu znači upoznati grupe namernica, njihov uticaj na orgranizam i izabrati takvu dijetu (način ishrane) koja će vašem organizamu obezbediti neophodne nutritive, a u isto vreme držati nivo šećera u krvi u granicama normale.

Nutritivi koji se koriste u ishrani i koji direktno utiču na nivo šećera:

Ugljeni hidrati
Glavni izvor energije u organizmu. U osnovi postoje dva tipa ugljenih hidrata – prosti i složeni.
Prosti ugljeni hidrati uključuju: laktozu (nalazi se u mleku), glukozu i fruktozu (u svežem voću i povrću), saharozu (u belom šećeru) i med. O njihovom unosu naročito treba voditi računa jer, pojedini od njih, vrlo brzo podižu nivo šećera u krvi (posebno saharoza – beli šećer).
Složeni ugljeni hidrati su sastavljeni od složenih molekula i nalaze se u: hlebu, testeninama, pirinaču i sočivi, pasulju, krompiru, grašaku, šargarepi... Takođe podižu nivo šećera ali znatno stabilnije i konstantno obezbeđuju organizam neophodnom energijom.
Dijetna vlakna  su, takođe, ugljeni hidrat i nalazi se u celom zrnu žitarica, voću i povrću. Ona su nesvarljiva i ne donosi kalorije. Pomažu organima za varenje da kvalitetnije funkcionišu.
Proteini
Prvenstveno se koriste za izgradnju i opravku telesnog tkiva. Izgrađeni od aminokiselina. Organizam može sam da sintetiše samo neke od njih, a  ostale (esencijalne) se moraju uneti hranom.
Masti
Unete u organizam, bivaju prerađene u masne kiseline – bitan izvor energije za mišiće i srce. Vrsta i količina masnoća koja se unosi u organizam ima bitmu ulogu u nastanku i razvoju kardio-vaskularnih bolesti, koje su čest pratilac dijabetesa.
Vitamini i minerali
Iako nisu “prava hrana” vitamini i minerali imaju izuzetno bitnu ulogu u pravilnom funkcionisanju organizma. Pojedini vitamini, posebno C i E (u propisanim dozama) mogu pomoći prevenciji nekih od komplikacija kod dijabetesa (katarakta, retinopatija, nervni poremećaji i kardio vaskularne bolesti).

Planiranje ishrane brojanjem ugljenih hidrata
Za ovu tehniku je potrebo da konsultujete nutricionistu. On vam može pomoći da odredite količinu ugljenih hidrata koje bi trebalo da jedete za svaki obrok ili užinu. Ovo je bazirano na Vašim kalorijskim potrebama koje zavise od dnevnih aktivnosti (posao, sport i sl.) i eventualnom korišćenju medikamenata.

Izbor i zamena namirnica
Kada znate koliko Vam je grama ugljenih hidrata, masti i proteina potrebno, možete vršiti izbor iz svake grupe namirnica za svaki od obroka. Postoje tabele po kojima su namirnice iz svake grupe poređane po količini ugljenih hidrata, proteina i masnoća. Možete menjati jednu hranu drugom u zavisnosti od vašeg ukusa (vodeći računa o poželjnim namernicama).
Svaki dijabetičar ili osoba sklona dijabetesu treba da ima 5-6 obroka u toku dana (prema datoj dijeti), i to približno u isto vreme i u jednakim vrenenskim intervalima. Obroci treba da obuhvataju 3 glavna obroka (doručak, ručak, večera) i 2-3 tipa užine (prepodnevna, popodnevna užina i eventualno užina pre spavanja). Prilikom ovako raspoređenih obroka nivo šećera u krvi minimalno osciluje.

Uputstva za pojedine vrste namernica (ovo gledati kao opšte smernice) Savetuje se konsultovanje nutricioniste koji će vas savetovati shodno vašim individualnim potrebama)
1. Mleko i mlečni proizvodi
- jogurt, kiselo i slatko (obično) mleko do 1/2 litra dnevno (uslov je da bude sa malo masnoća) .
- beli kravlji sir do 100 gr. dnevno (poželjno mlad i ne suviše slan).
- krem sirevi, kajmak i kačkavalj (tvrdi sirevi) – nisu dozvoljeni.
2. Hleb i njegove zamene
-hleb je izvor šećera. Količina treba da bude ograničena na 50 gr. po obroku. Koristiti hleb od celog zrna žitarica – nikako ob delog brašna.
- testenine sa jajima (tj. proizvode na bazi belog brašna) treba da izbegavati. Ne jesti ih sa hlebom u istom obroku.
- krompir i pirinač (prevashodno integralni) su tzv. "zamene" za hleb. Ako ih već imate u obroku, izostavite hleb.
- griz nije dozvoljen. Pite, gibanice i peciva svesti na najmanju meru.
3. Povrće iz grupe “A” grupe čija se upotreba i preporučuje (kiseli i slatki kupus, keleraba, karfiol, krastavci, zelena salata, peršun, pečurke, zelena paprika, spanać, boranija, paradajz, blitva, scvekla).
4. Povrće iz grupe “B” od 100 - 200 gr. dnevno, jer su značajan izvor šećera (šargarepa, crni luk, pasulj, sočivo, mlad grašak - o njemu posebno voditis računa).
5. Voće
- Voće je slatkiš za dijabetičara. Može da bude sveže, kuvano, konzervisano ili smrznuto, ali obavezno bez dodatnog šećera. Jesti ga u ograničenim količinama (npr. 2 jabuke, 2 kruške, 1 banana, 2 pomorandže, i sl.). Koštunjavo i sitno voće (trešnje i jagode) jesti po jednu do dve šolje. Od voća su zabranjeni: groždje, šljive, urme, lubenice i slično voće koje sadrži veliku količinu šećera.
6. Meso i njegove zamene
- svinjsko meso nije dozvoljeno (ukoliko ga već jedete, pre pripreme mu skinite svu vidljivu masnoću). Preporučuju se: piletina ili ćuretina (bez kožice – najviše belo meso), riba (posne vrste), posna teletina i govedina.
- Jaja su dozvoljena isključivo kuvana (max. 4 nedeljno). Oboleli od žučne kese samo belanca.
- Suhomesnati proizvodi (salame i sl.) su dozvoljeni do najviše 100 gr. dnevno i to nemasne vrste.
- Najstrožije su zabranjeni slanina i čvarci.
7. Masti
- Svinjska mast mora biti izbačena iz ishrane. Priprema jela kuvanjem i korišćenjem biljnih masnoća.
- Nisu dozvoljeni: majonez, kajmak, masline, orasi, bademi i sl.

Kafa i čaj - mogu se koristiti umereno, nezasladjeni ili zaslađeni veštackim zaslađivačima.
Voćni sokovi sa dodatkom šećera i sirupi nisu dozvoljeni.
Alkohol je strogo zabranjen.
Unositi minimalno 1,5 litar vode. Ako postoji pojačana fizička aktivnost povećati ovu količinu.
SVE SLATKIŠE IZBACITI IZ UPOTREBE.
Dodatne napomene:
- Ako imate sklonosti ka hipoglikemija  uvek nositi sa sobom nekoliko kockica šecera.
- Pušenje je strogo zabranjeno jer dodatno može da iskomplikuje bolest i posledise dijabetesa.
- Ljudi sa dijabetesom bi trebalo da vode računa o telesnoj težini. Naročito je potrebno regulisati prekomernu telesnu težinu jer ona povećava naprezanje srca i povećava otpornost ćelija na insulin.
- Izuzetno se savetuje fizička aktivnost (vežbanje ili bavljenje nekim sportom) i to intenzitetom koji određuje lekar.
- Vršiti redovnu kontrolu nivoa šećera u krvi.
Osobama koji imaju problema sa povišenim nivoom šećera u krvi kompanija  „ArtLife“ preporučuje korišćenje biološko aktivnog dodatka „Glukosil“.
U koliko se osoba često nalazi u stresnim situacijama, terapija se može dopuniti preparatom “Neurostabil” – 2 tablete 2 puta dnevno 20 minuta pre jela ili u zavisnosti od potrebo (povećana nervoza).
*Saveti su dati na osnovu preporuka grupe doktora, kandidata za doktore medicinskih nauka Odincovoj M.V., Slodilovoj A.A., Bikovoj N.B., Majurovoj G.U., na osnovu korišćenja fitokompleksa kopmpanije ArtLife u kliničkoj praksi.