Ako vam se desi da odete u Tunis, ne samo kao turista, već kao radoznao čovek, srešćete se sa slojevima različitih civilizacija i shvatiti koliko je ta zemlja interesantna, a njena kulturna baština očuvana i bogata.



Tunis je zanimljiv grad, prestonica istoimene države, grad pun kontrasta, smešten na obalama istoimenog jezera, povezanog kanalom s prostranim zalivom Sredozemnog mora, danas znanim pod imenom Tuniski zaliv.

To je grad podignut na temeljima feničanskog naselja Tunes. Tu se nalazi i najstarija džamija (početak VIII veka) kasnije prestonice - El Zituna, nazvana po maslinovom drvetu, poznata i kao prestižni univerzitet i centar okupljanja.

U VIII veku Tunis je bio drugi po veličini grad Afrike, provincije arapskog carstva po kojoj je ceo kontinent dobio ime. Iako se tvrdi da je zvanično osnovan 808. godine, ovaj grad je čitav vek ranije većdobijao na značaju.

Kao i većinu mediteranskih gradova čine ga stara i moderna zdanja. Luka i staro jezgro. Ostaci zidina iz XI veka, drevna Medina (naziv starog grada, stare naseobine) najveća je u zemlji i pod zaštitom Uneska, smeštena između monumentalnih kapija, istočne koja se zove Kapija mora i severne, poznate kao Bab Sadun.

U starom delu grada nalazi se još trinaest džamija, nastalih u različitim vremenima. Pored pomenute i najveće El Zitune u središtu starog urbanog dela grada, arhitektonski je posebno zanimljiva džamija Sidi Jusuf, prva turska džamija sa oktogonalnim minaretom.

U tom starom jezgru grada nalazi se čaršija, zvana suk (souk) sa krivudavim ulicama i natkriljenim pasažima u kojima je smešteno mnoštvo kujundžijskih radnji, prodavnica, sasvim malih, ali i prostranih radionica starih zanata, narodne radinosti, gde se trguje do kasno u noći gde možete naći tepihe, nakit, čajeve, emajliranu keramiku, kožne i drvene predmete, grnčariju, kamene statue, duvano staklo, parfeme, mozaike, korale...

U svakom predmetu koji se nudi ili čuva kao eksponat, može se otkriti ponešto od različitih tragova civilizacija (Berberi, Feničani, Rimljani, Vizantinci, Arapi, Turci, Francuzi) prisutnih na ovom delu afričkog kontinenta.

Kroz vekove grad se širio i stalno dobijao na značaju. Gradile su se palate (Dar el Hadar je najstarija palata u Medini), državne zgrade, spomenici, kuće (izuzetno lepa i vredna je arapska kuća Dar Husein). Dve druge palate koje su nekada pripadale bogatim trgovcima i ministima - Dar ben Abdulah i Dar Otoman - pretvorene su u nacionalne muzeje.

Za vreme vladavine berberske dinastije Hafsida (od XIII do XVI veka) Tunis je postao glavni grad. U njihovoj kraljevskoj palati iz XIII veka, proširivanoj tokom kasnijih epoha, sa prekrasnim dekoracijama tavanica, zidova, galerija, kupola - otvoren je krajem XIX veka, najpre arheološki a potom nacionalni muzej, čuveni Muzej Bardo, jedan od najlepših i po mozaicima među najbogatijima u svetu.

Od XVI do XIX veka tragove ostavlja i otomanska okupacija, a nakon toga, posle Berlinskog kongresa i francusko prisustvo dodaje tom bogatstvu različitog nasleđa. Arhitekturu ovoga prestonog grada čine zdanja ili detalji u kojima se prepliću elementi različitih stilova - rimskog, arapskog, andaluzijskog, turskog, francuskog.

Tunis je grad od skoro dva miliona stanovnika u kome možete videti, pored džamija, katoličku katedralu, sinagogu i pravoslavnu rusku crkvu, dakle, prave dokaze verske tolerancije. Najveći broj Tunižana su sunitski muslimani, a neznatan procenat predstavljaju šiiti, hrišćani i Jevreji.

Velika francuska avenija, žila kucavica glavnoga grada, nosi ime Habiba Burgibe, dugogodišnjeg predsednika Tunisa. Tu su smeštene značajne državne institucije, hoteli, ambasade, konzulati, katedrala, čuveni tuniski sat visok 35 metara kao jedan od simbola savremene metropole.

Paralelno sa centralnom avenijom nalazi se ulica Jugoslavija, kao lep dokaz prijateljstva sa zemljom u kojoj sam rođena a koje više nema. Ime ulice je ostalo, baš kao i prijateljstvo, ljubaznost i učtivost Tunižana, svesnih svojih različitih korena, bogate prošlosti, spremnih da doprinesu vremenu u kome se danas nalaze.

Izvor: B92