Princ Aimone Roberto Margherita Maria Giuseppe di Torino (Torino, 9. marta 1900 - Buenos Aires, 29. januar 1948), kralj Hrvatske, princ Bosne i Hercegovine, vojvoda Dalmacije, Tuzle i Knina, vojvoda od Spoleta i od Aoste (od 1942.), princ od Cisterna i od Belriguarda, markiz od Voghera i grof od Pondera, rođenjem princ kraljevske kuće Savoja od Italije.
Kao kralj Hrvatske nosio je ime Tomislav II. 1941 - 1943 i vojvoda od Aoste nakon 1942. godine.

Raniji život
 
Aimone, princ od Savoje i vojvoda od Spoleta (nakon smrti starijeg brata Amadea, od 1942. vojvoda od Aoste), rodio se 9. marta 1900. godine u Torinu. Roditelji su mu bili vojvoda Emanuele Filiberto od Aoste, sin španskog kralja Amadea I i princeza Helene od Orleansa. Kao član sporedne grane italijanske kraljevske porodice s malim izgledima za nasleđivanje prestola, Aimone od Spoleta se posvetio vojnoj karijeri i postao mornarički oficir. 1939. godine se oženio s Irenom, ćerkom grčkog kralja Konstantina I. U braku su dobili sina Amadea 1943. godine, koji će automatizmom biti prestolonaslednik hrvatske krune manje od mesec dana. Da bi se ojačalo pravo nove dinastije na hrvatski presto, jedno od detetovih (Amedeo Umberto Constantino Giorgio Paolo Elena Maria Fiorenzo Zvonimir) krsnih imena bilo je Zvonimir.

Vladar Nezavisne Države Hrvatske (kralj Hrvatske)

Nakon nastanka NDH u aprilu 1941. godine tokom pregovora između Ante Pavelića i Musolinija donesena je odluka da će neki princ iz italijanske vladajuće dinastije biti postavljen za kralja Hrvatske, iako su već ranije direktnim diplomatskim nastojanjem NDH postigla sporazum s kraljevskom Savojskom kućom od Italije. Italija je time želela novostvorenu državu još bliže vezati uz sebe, a politički vrh NDH se nadao da će time dobiti italijansko popuštanje po pitanju Dalmacije i eventualni povratak dela anektirane teritorije.
Odluka je tokom maja definitivno pala na vojvodu Aimonea od Spoleta koji je formalno proglašen kraljem 18. maja 1941. godine pod imenom Tomislav II. Međutim, ogorčenje u Hrvatskoj zbog Rimskih ugovora je bilo toliko da je novom kralju preporučeno da zbog vlastite sigurnosti ne posećuje "svoju" državu. Činovnici NDH su nekoliko puta odlazili kod kralja u Firencu, ali on nikad nije došao u Hrvatsku. Italijanski kralj je bio ljut na njega, smatrajući takvo ponašanje kukavičkim, a ministar Ćano je pisao da je Tomislav II previše zaokupljen alkoholom i ženama da bi se zanimao za Hrvatsku. U vlasti NDH svakako nije bilo dobro primljeno njegovo izrugivanje s vlastitom titulom, koju ni sam nije doživljavao ozbiljno.
Već krajem 1941. godine utihnule su kritike na njegov račun, a Tomislav II. je pao u potpuni zaborav kao figura iskorištena u jednoj neuspeloj političkoj igri. U svojoj kraljevini NDH praktično nije ni spominjan, čak ni u formalnom kontekstu. Tokom sledeće dve godine novi kralj neće imati nikakvu stvarnu ulogu, a i ono malo simbolične vlasti koju navodno ima izgubiće kapitulacijom Italije koja priznaje svoj ratni poraz u septembru 1943. godine. Nedugo potom 12. oktobra1943. godine Tomislav II je potpisao svoju abdikaciju i odustajanje od prava na krunu svoje dinastije.

Nakon abdikacije

Vojvoda od Aoste se bežeći pred nemačkom vojskom, zajedno s kraljem Viktorom Emanuelom III. sklonio na jug Italije. Pritom je napustio ženu i sina, koji su pali u nemačko zarobljeništvo, gde su bili zatočeni u Austriji do kraja rata. Nakon što je na referendumu 1946. godine ukinuta monarhija u Italiji, svi muški članovi porodice Savoja morali su da napuste zemlju. Vojvoda je emigrirao u Argentinu, gde je nedugo zatim i umro u januaru 1948. godine.



Izvor: Wikipedia

nisam znao da je NDH bila monarhija...