Svedočenje snimaka iz Malovana (tema sadrzi uznemiravajuce fotografije)

Trgovina ljudskim organima bila prateća pojava minulog rata na tlu bivše SFRJ

Pet snimaka, nađenih 10. aprila 1992. godine u fotoaparatu poginulog hrvatskog vojnika „hosovca“ u kupreškom selu Malovanu, navode na zaključak da su od početka rata u bivšoj Jugoslaviji, u improvizovanim logorima ili nedaleko od vatrenih linija, iz živih ljudi stručno vađeni organi, a onda negde prosleđivani do kupaca. Za ovakve poslove morale su znati zapadne obaveštajne službe.

Među tridesetak fotografija u boji sa zastrašujućim prizorima izmasakriranih kupreških Srba, podeljenim novinarima u beogradskom Pres-centru Jugoslovenske narodne armije sredinom aprila 1992. godine, izdvajalo se pet crno-belih fotografija sa filma, nađenog 10. aprila te 1992. godine u fotoaparatu poginulog hrvatskog vojnika „hosovca“.

Na tim fotografijama predstavljena su dva ljudska tela nad kojima nije bio izvršen klasični zločin, nisu iskasapljeni klasičnim nožem, nego je ruka, koja je rukovala hirurškim alatom, što se videlo i na snimku, bila u hirurškim rukavicama. Te fotografije objavljene u ondašnjoj srpskoj štampi nisu na sebe skrenule neku veću pažnju. Lekar, čije su se ruke videle na fotografijama, nazvan je „nepoznatim Mengeleom“.

Stravične fotografije

Ovim fotografijama donesenim sa Kupreške visoravni koje su tada deljene u Pres-centru Jugoslovenske narodne armije prethodili su strašni događaji.

Iznenada, 3. aprila ujutro 1992. godine jake elitne vojne i policijske snage vojske Republike Hrvatske zaposele su strateški važnu Kuprešku visoravan u jugozapadnoj Bosni, koju su hrvatski političari tada nazivali „pupkom Hrvatske“, a na kojoj je odvajkada živelo većinsko srpsko stanovništvo. Hrvatska vojska ušla je u gradić Kupres, gde je ostala nekoliko dana. Za to vreme masakrirano je 37 kupreških Srba, 85 ih je odvedeno u zloglasni logor „Lora“ u Splitu, gde su četvorica, što na putu u logor, što u samom logoru, pobijena, a 16 ih je negde odvedeno i njihova sudbina još nije razjašnjena. U logor u duvanjskom selu Stipanići odvedena su 93 žitelja sela Malovana, većinom starci i žene.

Zločine hrvatske vojske prekinula je Jugoslovenska narodna armija, koja je 10. aprila proterala hrvatske snage a ključnu ulogu odigrala je jedinica kojom je komandovao Mitar Lisica. U borbama sa Jugoslovenskom narodnom armijom poginuli su mnogi hrvatski vojnici, a među njima i „hosovac“ kod koga je nađen fotoaparat sa ovim snimcima.

Na jednom od tih crno-belih snimaka bio je prikazan čovek koji je ležao na leđima, na običnom ležaju u seoskoj kući. Desna ruka i leva polovina grudnog koša bili su mu obavijeni nekakvim belim omotačem. Druga dva snimka snimljena su u prostoriji u kojoj je ležao pomenuti čovek. Jedan od njih prikazuje pod prostorije u kojoj je bio ležaj, neka vrsta kreveta sa nogarima. Po širokim podnicama tekli su „potočići“ krvi, što navodi na zaključak da je žrtva imala velike rane iz kojih je istekla krv. Na jednom snimku vidi se nekakav nož, za koga se ne bi moglo reći da je pripadao vojnicima. Na trećem snimku su takođe krvave podnice sa krvavim tragovima vojničkih cokula.

Druga dva snimka nađena na istom filmu nisu snimljena u istoj prostoriji. Na njima je prikazan gornji deo nagog tela, žrtve čija je glava, kojoj se ne vidi lice, u prvom planu. Iznad te glave je čovek kome su snimljene samo ruke sa hirurškim rukavicama, pored kojih je nekakav hirurški alat, i koji, reklo bi se stručno, otvara lobanju žrtve koja je pred njim. Sve ovo navodi na pretpostavku da je čovek koji se nagnuo nad žrtvom, čije su ruke bile u hirurškim rukavicama, bio medicinske struke. Druga fotografija prikazuje iste ruke, istu žrtvu čija je lobanja već bila otvorena.

Lekari obavljali prljav posao

Pet snimaka nađenih u fotoaparatu mrtvog hrvatskog vojnika poginulog na Kupreškoj visoravni navodi na zaključak da je prateća pojava poslednjeg rata koji je vođen na tlu bivše Jugoslavije, najsurovijeg i najprljavijeg koji je ikada vođen, pored trgovine oružjem, drogom, živim ljudima, bila i trgovina ljudskim organima.

Moguće je da je ta trgovina, u neku ruku, predstavljala i jedan od ciljeva toga rata. U tu trgovinu nisu bili samo uključene ubice iz redova hrvatskih „zengi“ i „hosa“. Nisu mogli potomci hrvatski ustaša ili šiptarskih balista samo uzeti nož, rasporiti žrtvu, iz nje izvaditi srce, bubreg ili neki drugi vitalni organ, staviti ga u kesu, a onda nuditi bolnicama na presađivanje. Taj posao morali su raditi kvalifikovani lekari koji su posedovali neophodnu hiruršku opremu i uređaje kojima su organi transportovani do bolesnika.

Zasada možemo da nagađamo kuda su ti organi odlazili. Ne verujemo da su njihova krajnja odredišta bile bolnice u Hrvatskoj ili Albaniji. Ima osnova za pretpostavku da su organi Srba prenoseni širom Evrope, pa možda i na američki kontinent. Nije isključeno da su za pojedine bolesnike po svetu, kojima je bilo neophodno ugrađivanje vitalnih organa, na prostorima zahvaćenim balkanskim ratom unapred traženi živi ljudi sa određenim biofizičkim karakteristikama, koji su ubijani da bi se spasao život pojedinim bolesnicima.

CENA ORGANA 20.000 MARAKA

Na ove fotografija nađene 10. aprila 1992. godine više svetla mogla bi da baci izjava Marka Grabovca, predstavnika komisije za traženje nestalih iz Bosanskog Broda, data u martu ove godine. Grabovac tvrdi da postoje dokazi da su od maja do oktobra 1992. godine vojnici Hrvatskog vijeća obrane, koji su u to vreme kontrolisali Bosanski Brod i okolinu, iz Srba logoraša, ali i predstavnika drugih naroda vadili vitalne organe i negde ih prodavali. Cena jednog organa bila je oko 20.000 tadašnjih nemačkih maraka. U vreme uzimanja organa na fudbalski stadion u Bosanskom Brodu iz susedne Hrvatske sletali su beli helikopteri, koji su dovozili dvojicu hirurga iz susednog Slavonskog Broda, koji su stručno uzimali vitalne organe. Tela ljudi iz kojih su izvađeni organi i koji su potom ubijani bacana su u masovne grobnice.

LOGISTIKA SA ZAPADA

Taj posao nije mogla da vodi samo mafija iz redova „zengi“, „hosovaca“ i šiptarskih „učekaovaca“ potpomognuta pojedinim lekarima. Za to su morale da znaju i u tome poslu posreduju i obaveštajne službe nekih zapadnih zemalja, koje su celom tom lancu trgovine davale logističku podršku i krile njegove tragove, o čemu će se u bliskoj ili malo daljoj budućnosti, nadamo se, više saznati.

POTVRĐENE TVRDNJE KARLE DEL PONTE

Fotografije nađene početkom aprila na Kupreškoj visoravni i priča Marka Grabovca iz Bosanskog Broda u neku ruku upotpunjuju tvrdnje bivšeg glavnog tužioca Haškog tribunala Karle del Ponte, iznesene u njenoj knjizi „Lov“ da su i kosmetskim Srbima zatvaranim u logorima u Albaniji uzimani živi organi, a ljudi kojima su ti organi uzeti su potom ubijani.

Izvor: Glas Javnosti