Dijabetesna neuropatija je heterogena grupa poremećaja nervnog sistema bolesnika sa šećernom bolešću. Predstavlja kompleks kliničkih sindroma koji zahvataju različite regione nervnog sistema pojedinačno ili u kombinaciji. Zbog toga se manifestuje širokom paletom simptoma i znakova bolesti.

Dijabetesna neuropatija spada među najčešće komplikacije šećerne bolesti i značajan je uzrok invalidnosti ovih bolesnika. Procena o učestalosti neuropatije veoma je različita i varijabilna u odnosu na studije iz različitih zemalja. Tako npr. u SAD 5%-100% pacijenata sa dijabetesom ima oštećenje nerava, s tim da kod 50% pacijenata dijagnoza nije postavljena.

Dijabetesna neuropatija uzrokuje slabost i ataksiju (poremećena koordinacija pokreta mišića), što je 15 puta češće u odnosu na osobe koje nemaju šećernu bolest.

Osnovna podela neuropatije je svrstavanje ovog poremećaja u tri podgrupe:
subklinička forma bolesti koja se može dijagnostikovati samo posebnim testovima
prošireno oštećenje nerava koje daje odgovarajuću simptomatologiju
postojanje samo regionalnih simptoma

Napredovanje oštećenja nerava u direktnoj je vezi sa nivoom šećera u krvi. Ukoliko je šećer neregulisan, i vrednosti su varijabilne, a najčešće su iznad normalnih - verovatnoća da će se brze razviti oštećenje nerava veća je nego kod osoba koje imaju dobro kontrolisan šećer. To nastaje kao posledica toga što ćelije "pamte" da je šećer bio povećan i nastavlja se proces njihovog oštećenja i u periodu kada je šećer normalan.

Zato nikada nije dobro da pacijent misli o nivou šećera u krvi samo pred kontrolu kod nadležnog lekara.

Ispitivanja na većem uzorku pacijenata pokazuju da se 2-3 godine nakon postavljanja dijagnoze šećerne bolesti razvijaju simptomi neuropatije kod bolesnika sa DM tip 1, dok se kod bolesnika sa DM tip 2 često otkriju simptomi neuropatije pri samom postavljanju dijagnoze šećerne bolesti, jer je progresija simptoma veoma spora i pacijent ih ne prepozna.


Izvor: Krstarica