Sicilijanska večernja

Sicilijanska večernja je predstavljala pobunu na Siciliji 1282. protiv kralja Karla I Anžuvinca, koji je preuzeo Siciliju uz papinu podršku 1266. Tom pobunom započeo je Rat sicilijanske večernje. Pobuna se naziva "večernja" jer je počela tokom večernje službe na uskršnji ponedeljak. Hiljade Francuza je pobijeno tokom pobune.
 
Uzroci pobune su sukobi Svetog Rimskog Carstva, tj. Hoenštaufovaca i papa oko toga ko će kontrolirati Italiju. Kada je poražen 1266. zadnji Hoenštaufovac Manfred Sicilijanski, papa Urban IV je krunisao Karla I Anžuvinca kao kralja Sicilije.

Sa dolaskom Anžuvinaca Sicilijom upravljaju Francuzi navlačeći gnev Sicilijanaca

Karlo I Anžuvinac je smatrao kraljevstvo Siciliju odskočnom daskom za šire ambicije osvajanja teritorija u mediteranskom području. Prvenstveno je želio svrgnuti cara Vizantije Mihajla VII Paleologa. Karlo I Anžuvinac je doveo sa sobom Francuze da upravljaju Sicilijom. Oni su se jako loše ponašali prema domaćem stanovništvu. Francuzi su s vremena na vreme nekažnjeno pljačkali, ubijali i silovali tako da su navukli mržnju lokalnog stanovništva.

Različiti opisi početka pobune

Postoje dve interpretacije uzroka pobune. Po jednoj pobunu su potakli vizantijski car Mihajlo VII Paleolog i aragonski kralj Petar III Aragonski, koji je bio Manfredov zet. Po drugoj interpretaciji uzroci pobune leže u nepopularnosti Anžuvinaca i Francuza na Siciliji.

Pobuna se naziva "večernja" jer je počela tokom večernje službe na uskršnji ponedeljak 30. marta 1282. u crkvi kraj Palerma. Hiljade Francuza je pobijeno tokom sledećih 6 sedmica.

Postoji nekoliko verzija samih događaja, kojima započinje pobuna. Po dve relativno različite verzije Francuzi su se u crkvi baš na uskršnji ponedeljak nepristojno ponašali prema sicilijanskim ženama. Zbog toga je počeo napad na nepristojne Francuze. Ostali Francuzi brane svoje drugove, pa i oni stradaju. Iz crkve se pobuna i ubijanje Francuza širi po celoj Siciliji.

Prema jednoj legendi pobuna je započela kada je sicilijanska žena krenula u crkvu da traži svoju ćerku, koja se molila u crkvi celi dan. Našla je ćerku, koju je silovao francuski vojnik. Na to je majka izletela na ulicu i vikala: it. ma fia! ma fia! (što na talijanskom znači moja ćerka, moja ćerka). Jedni tvrde da odatle dolazi reč mafija, a drugi da je to samo narodna legenda.

Posledice

Koristeći pobunu protiv Anžuvinaca, kralj Petar III Aragonski je izvršio invaziju i postao je kralj Sicilije. Karlo I Anžuvinac je zadržao kontrolu nad Napuljsko kraljevstvoNapuljskim kraljevstvom do svoje smrti 1285. Njegovi naslednici vladaju Napuljem do 1442.

Izvor: Wikipedia

Sicilijansko večernje predstavlja simbolično prestanak anžuvinske vlasti nad Sicilijom 1282. To je naziv za pobunu na Siciliji protiv vladavine Karla I Anžuvinskog. Papa Urban IV. je protiv njemačkog cara Fridriha II Hoenštaufovca pozvao u pomoć brata francuskog kralja, Karla I Anžuvinskog i predao mu Sicilijansku kraljevinu sa zadatkom da uništi njemačku vladavinu. Poslije pobjede nad Manfredom Hoenštaufovcem (sinom cara Fridriha II) kod Beneventa 1266. Karlo I i francuski feudalci su na Siciliji nametnuli stanovništvu visoke dadžbine. To je izazvalo revolt.

Pobuna je započela 31. marta 1282, za vrijeme večernje službe drugog dana Uskrsa (na uskršnji ponedjeljak). Na zvuk crkvenog zvona, koje je pozivalo na večernju službu, a koji je bio ugovoreni znak za početak pobune, Sicilijanci pod vodstvom Johana Proside napali su na francusku vojsku u Palermu. Izvori navode da su svi francuski feudalci bili pobijeni i da se Sicilija oslobodila Anžuvinaca. Pobunjenicima je pomogao španski kralj Pedro III. Njega su priznali za kralja Sicilije. Anžuvinci su zadržali južnu Italiju. Godine 1442. Alfons Aragonski će ujediniti Siciliju i južnu Italiju.

Izvor: Wikipedia