Sibirski tigar lovi krupne životinje, jelene i medvede, a povremeno jede čak i ribu. Njegovo stanište prekriveno je snegom gotovo čitave godine.

Najveća životinja iz roda mačaka živi u Sibiru. Mačka rekorderka, čiji primerci dostižu dužinu od tri metra, a mogu biti teški i više od 300 kilograma, zove se sibirski tigar. Ovaj lepotan naseljava kraj poznat po surovoj klimi, u kojem je tlo uvek pod snegom. Najčešće se može pronaći u tajgi i šumama planinskog područja.

Sibirski tigar ima gusto krzno koje ga štiti od hladnoće. Tamne pruge na žućkastoj površini "kaputa" omogućavaju mu da bude gotovo neprimetan kada lovi. Njegovo krzno je svetlije i ima manje pruga od krzna njegovih rođaka iz toplijih krajeva. Zbog snažnog, mišićavog tela sibirski tigar je rođeni lovac. Zadnje noge su mu duže od prednjih i olakšavaju mu skakanje na plen. Oči, na prednjem delu glave, pomažu životinji da proceni udaljenost lovine, a jake vilice i oštri zubi s lakoćom komadaju ulov. Sibirski tigar je usamljeni lovac. Da bi obezbedio dovoljno energije za život u hladnom Sibiru, svakodnevno pojede bar desetak kilograma mesa, a porcija mu ponekad bude teška i više od 40 kilograma. Lovi tako što se, posle dužeg vrebanja, s leđa ili sa strane baci na žrtvu, a zatim je udavi. Ako ne uspe da pojede svoju lovinu, plen odvlači na drvo kako bi ga sakrio od drugih grabljivica. Samo jedan od deset lovačkih poduhvata sibirskog tigra završi se uspešno.

Kao i sve vrste tigrova, i sibirski je ugrožena životinja. Četrdesetih godina dvadesetog veka u Rusiji su u divljini izbrojana samo 24 primerka sibirskog tigra. Danas se ove životinje mogu proonaći u tri zaštićena područja na istoku Rusije, u severoistočnoj Kini i na severu Severne Koreje. Pretpostavlja se da ih u divljini ima između 150 i 430. Zoološki vrtovi odigrali su važnu ulogu u zaštiti sibirskog tigra od izumiranja. U zarobljeništvu danas živi gotovo 500 primeraka ovih velikih mačaka.