Šećerna bolest (diabetes mellitus - DM) je metabolički poremećaj i nastaje kao posledica relativnog ili apsolutnog nedostatka insulina. Osnovni laboratorijski znak prepoznavanja poremećaja je povećana koncentracija šećera u krvi. Međutim, metabolički poremećaj ne odnosi se samo na poremaćaj metabolizma i nivoa šećera u krvi već i na poremećaj metabolizma masti i belančevina. U funkciji vremena, odnosno sa dužinom trajanja metaboličkog poremećaja, nastaju promene na krvnim sudovima, kako malim tako i velikim, što dovodi do oštećenja kardiovaskularnog sistema, bubrega i očiju.

Danas šećerna bolest predstavlja značajan zdravstveni problem širom sveta, kako razvijenih tako i nerazvijenih zemalja, i ukupan broj obolelih za sada je oko 120 miliona. Prema statistikama Sjedinjenih Američkih Država, svaki dvadeseti Amerikanac ima šećernu bolest, a procenjuje se da je ukupan broj obolelih oko 16 miliona.

U pet miliona ovih slučajeva nije postavljena dijagnoza. Pretpostavlja se da oko 10% populacije ima oštećen metabolizam glikoze koji se manifestuje blago povećanim šećerom u krvi nakon dvanaestočasovnog gladovanja (IFG), ili ima povećan šećer u krvi dva puta nakon opterećenja organizma rastvorom glikoze, tzv. OGTT (test opterećenja glikozom uz praćenje odgovora sa određivanjem nivoa šećera i insulina u krvi ispitanika - IGT).

Oba stanja predstavljaju, nekada godinama, uvod u pojavu šećerne bolesti. Osobe koje imaju šećernu bolest imaju dva do četiri puta veći rizik da dobiju infarkt srca ili mozga u odnosu na zdravu populaciju.

Iako je šećerna bolest heterogeni poremećaj, osnovna podela je na dve kategorije obolelih. DM tip 1 ima 5-10% osoba koje imaju šećernu bolest, dok DM tip 2 ima 90-95% populacije ovih bolesnika. Osnovna razlika između ova dva tipa bolesti jeste u vremenu javljanja bolesti u odnosu na životno doba, mehanizam nastanka poremećaja koji dovodi do promena u lučenju insulina iz pankreasa i načinu lečenja.

DM tip 1 najčešće se javlja kod mlađih osoba, a u dečjem uzrastu između 10 i 13 godina. Posledica je autoimunog oštećenja gušterače i zahteva doživotno primanje insulina. DM tip 2 je posledica iscrpljenja gušterače i obično se javlja posle četrdesete godine života, a leči se tabletama, povremeno, po potrebi, i insulinom.


Izvor: Krstarica