Mreža putem bakarnih parica

Izgradnja pristupne mreže putem bakarnih parica se koristi u fiksnoj telefoniji. Od telefonske centrale "kreće" pretplatnički kabl sa velikom brojem (više stotina) parica ili četvorki. Kabl se udaljavajući se od centrale grana kao neko drvo. Kabl se zaseca i određen broj parica se uvodi u svaku zgradu na putu. Pri tome, se uvek uvodi približan ili veći broj parica nego što ima stanova u zgradi.

U gradovima, pretplatnički kabl, se polaže u kablovsku kanalizaciju, koja na određenim rastojanjima ima otvore - šahtove. Kabl monteri ulaze u te šahtove, otvaraju kablove, vrše određena povezivanja i ponovo zatvaraju kablove. Pošto u šahtovima često može da se desi podzemna voda zatvaranje kablova mora da bude urađeno da spoj i kablovi budu vodonepropusni. Tamo gde nema kablovske kanalizacije kabl se polaže direktno u zemlju.

Ranije je bila daleko više pristupna tehnika polaganja bolje reći vešanja kablova na bandere. Ti kablovi su u sebi imali ugrađenu čeličnu sajlu koja je služila kao nosač kabla (jer bi se kabl urađen samo od bakar od težine istegao ili prekinuo). Zato se takvi kablovi i zovu samonosivi kablovi. Pored toga što su izloženi mnogo više atmosferijama, ovi kablovi često stradaju od lovaca, pa se njihova upotreba izbegava.

Prilikom ulaska u individualnu kuću ili zgradu sa više stanara, kabl se uvodi u telefonski ormarić u kome su reglete gde se vrši ranžiranje kabla. Ormarić se obično nalazi u podrumu, prizemlju ili na tavanu zgrade, u zavisnosti odakle kabl dolazi do kuće.

Deo mreže od centrale do ormarića se naziva primarna mreža i nju gradi i održava (situacija 2005) Telekom Srbija. Deo mreže od ormarića do telefonskog aparata pretplatnika, naziva se sekundarna mreža i obično je gradi (finasnira i održava) pretplatnik.

Izvor: Wikipedia