KIM Info-bilten 21-11-06

Revizija istorije i brisanje srpskih tragova na Kosovu i Metohiji

U celini gledano, nova internet prezentacija Ministarstva kulture Kosova je jos jedan grubi pokusaj politizacije kulturne bastine u cilju falsifikovanja istorije i negiranja duhovnog, kulturnog i nacionalnog identiteta srpskog naroda, koji na Kosovu i Metohiji ne zivi kao neka beznacajna manjina, na sta je sveden politikom etnickog ciscenja, vec kao autohtoni narod, ciji je doprinos na svetskom kulturnom planu verifikovan u brojnim naucnim radovima najpoznatijijh istoricara umetnosti.


Ni pomena ni slike  - U turistickoj ponudi Ministarstva kulture Kosova
ne pominju se srpske pravoslavne freske na KIM kojima se divi citav civilizovani svet
(Deizis i sabor arhijereja iz hrama Sv. Apostola u Peckoj Patrijarsiji, 13. vek)

KIM Info-sluzba - Urednicki komentar
21. novembar 2006. god

KIM info-sluzba do sada je vise puta* donosila komentare o upornim nastojanjima pojedinih albanskih institucija, istoricara, novinara i predstavnika rimokatolicke jerarhije da izvrse sveobuhvatnu reviziju istorije Kosova i Metohije i tako poniste ili relativizuju vekove postojanja srpskog naroda kao i njegove duhovnosti i kulture na ovim prostorima. Jedan od najgrubljih slucajeva kvazi-istorijske propagande Ministarstva kulture Kosova dogodio se 13. maja 2005. godine u Parizu, kada je Ministar kulture Kosova Astrit Haracija sa svojim saradnicima  pokusao da prisutnima u zgradi UNESKO podeli primerke pamfleta pod nazivom "Spomenici Kosova - Monuments of Kosova". U toj publikaciji nijednom jedinom recju nije pomenut srpski doprinos kulturnom nasledju na Kosovu i Metohiji. Deljenje ove publikacije, koje je izazvalo skandal medju prisutnim, a posebno domacinima (UNESCO), hitno je prekinuto po zahtevu tadasnjeg sefa UNMIK-a Sorena Jesena Petersena, a na izricit zahtev Ministra Vuka Draskovica i o. Irineja Dobrijevica, predstavnika SPC na ovom skupu.

Nazalost, ovim nesrecnim incidentom Ministarstvo kulture Kosova nije odustalo od svojih ideja. Ovih dana smo svedoci nove promocije manje-vise istog materijala u nesto drugacijem web pakovanju, na stranicama internet prezentacije www.visitkosova.org\xA0 Samo povrsno pregledavanje ove prezentacije veoma jasno govori o tome sta Ministarstvo kulture Kosova vidi kao najznacajnije kulturne-istorijske spomenike u Pokraijini i kakvu verziju istorije ovog prostora nudi posetiocima i buducim turistima. Kosovo je po ovoj jednostranoj verziji istorije iskljucivo zemlja Albanaca od najranijih istorijskih perioda. Ostale ne-albanske kulturne spomenike podizali su oni koji su naknadno pokorili ovo podrucje ili su se tu naseljavali. Srbi se, naravno, ne pominju nijednom recju, kao sto je slucaj i u gore-pomenutom pamfletu Ministra Haracije. Doduse, govori se o rimskom, vizantijskom, NEMANJINOM i otomanskom periodu, ali se narocito naglasava da su autohtono stanovnistvo samo Iliri-Albanci. Naravno, srednjovekovni manastiri i crkve nisu izostavljeni ali se pominju kao crkve "vizantijsko-kosovarskog stila" ili cak "eklektickog vizantijskog i romano-gotskog kosovarskog" stila. U istoriji umetnosti ovi pojmovi najblaze se mogu nazvati istorijskom i terminoloskom papazjanijom. Na Kosovu i Metohiji postoji srpska, otomanska, albanska i druge kulturne bastine (koje su naravno razlicitih umetnickih dometa i vrednosti), ali Kosovo nikada u istoriji nije bilo poseban ni politicki niti kulturni pojam, pa kosovarizacija nacionalnih bastina na ovim prostorima ne moze se drugacije protumaciti vec kao pokusaj albanizacije kulturne bastine.

U prezentaciji Ministarstva kulture Kosova se ne pominju manastir Gracanica ili Bogorodica Ljeviska, Sveti Spas Prizrenski, dok su Decani i Patrijarsija samo ovlas pomenuti, naravno, bez srpsko-pravoslavne oznake. Od Gracanicke crkve kojoj se divi ceo civilizovani svet za Ministarstvo kulture Kosova vaznija je, recimo, spomen-kula Adema Jasarija ili zgrada u kojoj je odrzano zasedanje Prizrenske Lige, sto nije vredno nikakvog komentara. Cinjenica da su jedini spomenici na Kosovu koji su priznati kao deo svetske kulturne bastine UNESCO srpske-pravoslavne svetinje upadljivo je precutana na racun bizarnih detalja o kulturnom nasledju neuporedivo manjeg znacaja i vrednosti. Pomenuta prezentacija takodje nijednom recju ne pominje sistematsko unistavanje srpske kulturne bastine u toku medjunarodnog protektorata pa se iz niza idilicnih slicica tesko moze steci utisak da su samo pre dve godine srednjovekovne freske unistavane zapaljenim katranom i da je samo u toku 2 dana zapaljeno 30 od ukupno 150 unistenih srpskih crkava.

U celini gledano, rec je o jos jednom grubom pokusaju politizacije kulturne bastine u cilju falsifikovanja istorije i negiranja duhovnog, kulturnog i nacionalnog identiteta srpskog naroda, koji na Kosovu i Metohiji ne zivi kao neka beznacajna manjina, na sta je sveden politikom etnickog ciscenja, vec kao autohtoni narod, ciji je doprinos na svetskom kulturnom planu verifikovan u brojnim naucnim radovima najpoznatijih istoricara umetnosti.

Ova Prezentacija i njoj slicne publikacije koje se danas stampaju na Kosovu i Metohiji vrlo jasno pokazuju kako privremene kosovske institucije vide buducnost srpske kulturne i duhovne bastine, a samim tim i srpskog naroda i Crkve. To jos jednom pokazuje neophodnost da se spomenici i identitet kulturnog i nacionalnog nasledja srpskog naroda na ovom prostoru institucionalno zastite u procesu resavanja buduceg statusa Pokrajine posebnim medjunarodno priznatim statusom po kome kosovskim institucijama nece biti dozvoljene manipulacije ove vrste. U krajnjem slucaju, dok god je pravoslavnih monaha i monahinja u nasim kosovsko-metohijskim svetinjama buduci posetioci Pokrajine svakako ce moci da cuju, vide i procitaju autenticna svedocenja koja su zasnovana na istorijskom kontinuitetu i ogromnom broju materijalnih dokaza o poreklu i identitetu pravoslavnih spomenika na Kosovu i Metohiji. Brojni tekstovi na prezentaciji www.kosovo.net samo su skromni doprinos ovom svedocenju.

U prilogu dostavljamo danasnji tekst objavljen u dnevnom listu "Politika", u vezi pomenute prezentacije Ministarstva kulture Kosova, koji je posluzio kao povod za ovaj urednicki komentar.

Pristinska Epoka i re proglasava srpske manastire albanskim - Ministar Haracija i njegovi pamfleti

Postavlja se jedno prosto i logicno pitanje: Kada su vec sve te stare srednjovekovne crkve na Kosovu i Metohiji albanske, zasto su tako sistematski rusene i skrnavljene upravo od strane Albanaca u ovom posleratnom periodu medjunarodno garantovanog mira, a da niko od uglednijih albanskih intelektualaca nije digao glas protiv unistavanja kulturnih spomenika po kojima je Kosovo poznato sirom sveta?


Umesto svetog kralja Stefana, Decane sagradilo pleme Gasi
Nastavci feljtona Fatona Mehmetaja dostupni su na:
 (6 MB)

KIM Info-sluzba
18. avgust 2005.

pise protosindjel Sava (Janjic)

Pokusaji pojedinih samozvanih albanskih istoricara da srpske pravoslavne manastire na Kosovu i Metohiji proglase za albanske nisu novina. U upornim nastojanjima da se agresivno promovise novi politicki i kulturni identitet na ovim prostorima srpski pravoslavni manastiri i drugi kulturno-istorijski spomenici uvek su bili kamen spoticanja. Valjda zbog toga sto kamen i likovi svetaca govore jace i ubedljivije od nacionalnih ideologa naseg nesrecnog vremena.

U pristinskom dnevnom listu Epoka i re vec danima izlazi feljton koji pise izvesni Faton Mehmetaj i u kome se na najbestidniji nacin pokusava "dokazati" da su ne samo srpski pravoslavni manastiri kao sto su Pecka Patrijarsija, Gracanica i Visoki Decani albanski spomenici koji su im "srpski okupatori oteli" vec da su i sami Nemanjici bili zapravo Albanci koji su posle proglaseni za Srbe. Za ozbiljne istoricare i svakog laika teorija da otac Sv. Save i rodonacelnik dinastije Nemanjica nije bio Stefan Nemanja vec Stefan NIMANI mogu samo da izazovu podsmeh. Medjutim, cinjenica da do sada medju albanskim inetelektualcima na Kosovu niko nije reagovao na ovakve besmislice  i da se ove i jos slicne nakaradne "teorije" uce u skolama i u obrazovnim ustanovama ne mogu a da ne izazovu zabrinutost. Svakako, ne zbog toga sto ce neko u civilizovanom svetu poverovati u price Fatona Mehmetaja i njegovih mentora iz Epoka i re, vec zbog toga sto ovakvi tekstovi sistematski generisu mrznju i prezir prema srpskom narodu, Pravoslavnoj Crkvi i kulturi koji valjda imaju pravo da postoje na Kosovu i Metohiji bez obzira koji status Pokrajina u buducnosti imala.

Pomenuti feljton je poceo da izlazi 2. avgusta ove godine i svaki dan se na stranicama Epoka e re pojavljuju novi nastavci sa sve agresivnijim naslovima. Usput receno, rec je o istim novinama koje su prekjucer objavile pretnje lokalnog age Avdila Muskoljaja decanskim monasima i KFOR-u i koje su od ranije poznate po tekstovima mrznje i netrpeljivosti. Pitamo se da li ce kosovsko drustvo i oni u njemu koji gledaju ka evropskoj buducnosti uopste ikada reagovati na ovakve zloupotrebe stampe koja postaje sredstvo javnog satanizovanja i blacenja svega onoga sto kulturni svet, a i mnogi cestiti Albanci umeju da cene? Takodje se postavlja pitanje da li ce na ovu seriju tekstova koje pisu nekakvi anonimni i nedouceni novinari reagovati predstavnici medjunarodnih institucija koje po odredbama UNMIK-a treba da sprece koriscenje govora mrznje u stampi (UNMIK odredbe 2000/36 i 2000/37?

Pogledajmo samo podnaslove pojedinih nastavaka ovog feljtona koji nosi glavni naslov: "Spomenici iliro-albanske kulture na silu se pretvaraju u srpsku kulturu"

1. Manastir Decani pripada albanskom plemenu Gasi
2. Posrbljeni manastiri oduzimaju zemlju od gradjana
3. Okupatori sprovode brutalnu politiku asimilacije Albanaca
4. Srpske crkve su sagradjene na albanskim crkvama
5. Iako okupirani Albanci su sacuvali svoj jezik i obicaje
6. Decani sa svojom okolinom, drevna tradicija i kultura
7. Istorija zasnovana na laznim srpskim hrisovuljama
8. Manastir Decani je privilegovan na stetu Albanaca
9. Srpska Crkva podrzava Otomansko carstvo
10. Srpska Crkva je uvek provocirala ubistva i ranjavanja Albanaca
11. Srpska crkva - kolevka anti-albanske politike

Kao sto se moze zakljuciti iz naslova ovaj feljton ne spada u domene istorijske nauke vec predstavlja najotvoreniji primer "govora mrznje" i poziva na unistavanje i proterivanje preostalih Srba sa Kosova i Metohije. Dok se predstavnici kosovskih institucija u Pristini i medjunarodni administratori Kosova upiru da pokazu da se standardi ipak sprovode, u prakticnom zivotu sve ide po starom, posebno u poslovicno neprofesionalnoj lokalnoj stampi u kojoj valjda svako moze da objavi sta mu je na dusi bez ikakve odgovornosti i posledica.

(Dosadasnjih nekoliko nastavaka feljtona mogu se preuzeti u PDF formatu na sledecoj adresi:
http://www.kosovo.net/images/feljton_mehmetaj.pdf  (6 MB). Tekstovi su, naravno, na albanskom jeziku)

Nekulturni ispadi ministra kulture

Nedavno, u maju mesecu, ministar kulture Kosova Astrit Haracija, bez znanja sefa UNMIK-a Sorena Jesena Petersena, sa svojim aktivistima delio je jedan "istorijski" pamflet Spomenici Kosova (Monuments of Kosova) na engleskom jeziku. Kada je predstavnik SPC na ovom skupu, o. Irinej Dobrijevic primetio da se ova brosura deli bez znanja UNESCO organizatora u samoj zgradi i doneo jedan primerak Petersenu, on je odmah naredio da se svi primerci zaplene. Haracija je navodno posle napisao licno sefu UNMIK-a izvinjenje, ali u javnosti to pismo nikada nije objavljeno. Medjunarodni ekperti zaposleni u Ministarstvu kulture tvrde da nisu znali da je brosura stampana i to sa znakom Misije UN iako su njihova objasnjenja prilicno neuverljiva s obzirom da se jedna takva publikacija ne moze stampati i nositi u Pariz u avionu sa sefom UNMIK-a a da se niko ne zapita o cemu je rec.

Ova publikacija koja je stampana sa grbom UNMIK-a i Kosovskih institucija posebno je zanimljiva jer se u njoj Srbi uopste ne pominju. Stavise, govori se o postojanju spomenika "vizantijsko-kosovarskog stila", pri cemu se valjda misli na srpske pravoslavne manastire i crkve u kojima su se po pamfletu ministarstva kulture molili "kosovarsko-albanski hriscani". Da bi cela stvar bila paradoksalnija, ovaj pamflet je deljen upravo na donatorskoj konferenciji UNESCO na kojoj se javno govorilo o potrebi obnove srpskih pravoslavnih crkava na Kosovu i Metohiji. Radi ilustracije o kakvoj je brosuri rec i koliko je Ministarstvo kulture Kosova zaista spremno i sposobno da odgovorno brine o kulturnoj bastini u Pokrajini navodimo sledeci pasus (str.

"U staroj riznici albanske istorije, kulture i umetnosti, Kosovari su razvijali arhitektonska dostignuca ilirskih sistema fotifikovanih naseobina, na primer onih koja se nalaze na brdima ili u dolinama i koja poticu iz gvozdenog doba. Primeri ovih dostignuca se javljaju od drevnog antickog dardanskog perioda, u vreme vladavine Rimskog Carstva, romano-vizantijske (kulture), Nemanjica i Otomana. Ovo kosovarsko bogatstvo sastoji se od crkvenih gradjevina koje poticu iz paleohriscanskih vremena, crkava koje su gradili hriscani, ilirsko-arberorsko-albansko stanovnistvo od 4 do 6. veka cije rusevine jos postoje na teritoriji Kosova. Takodje postoje i neki manastiri i crkve vizantijsko-kosovarskog stila, eklekticke crkve vizantijskog stila i romano-gotickog stila, monumentalne gradjevine koje su sagradjene na temeljima ranohriscanskih objekata. Ovi objekti su gradjeni u vreme nemanjickog carstva na Kosovu u toku 14. veka. Ove crkve su koristili kosovarsko-albanski hriscani.

U toku ovog perioda imali smo i katolicke crkve koje nisu nazalost sacuvane i sada su u rusevinama ili uopste ne postoje. Imamo dokaze da su cak tokom nemanjickog carstva na teritoriji Kosova, osim nekih adaptacija crkvenih objekata, unistavan veliki broj molitvenih objekata katolicke veroispovesti."

O kakvoj je kulturi ovde rec?
Zgrada Ministarstva kulture Kosova u Pristini
Jezik ovog krajnje nepismenog pamfleta, koji je objavljen sa uvodom i potpisom sadasnjeg ministra kulture Kosova Astrita Haracije, nimalo se ne razlikuje od pisanja Fatona Mehmetaja, Carabregua i Bog zna koliko jos priucenih "istoricara" koji su dobili diplome preko noci bez najelementarijih akademskih kvalifikacija. Citajuci ove bajke i basne zainteresovani mogu da saznaju brojne pikantne detalje, kao na primer da je Aristotel bio Albanac, da je Aleksandar Makedonski, a preko njega i brojni helenisticki vladari ukljucujuci i Kleopatru, bili albanskog porekla, da Srbi prakticno nikada nisu ziveli na Kosovu osim sto su se kao okupatori spustali sa planina da bi unistavali albansku kulturu, crkve i manastire pretvarajuci ih u svoje. Po onoj narodnoj "sto je babi milo to joj se i snilo" pisci ovih pamfleta valjda duboko veruju u svoje reci iako za njih ne mogu da nadju ama bas nijednog materijalnog dokaza. Mozda cemo jednog dana saznati da su Adam i Eva bili Iliri, mada bi u tom slucaju ceo ljudski rod, a ne samo "ekskluzivni potomci Ilira - Albanci" bili bastinici svega sto je covecanstvo stvorilo.

Citava ova prica o priucenim novinarima i jos nepismenijim ministrima bila bi mozda i zanimljiva sala da upravo ovakve teorije i "ucenja" ne predstavljaju preovladjujuci stav o identitetu kulturne bastine na Kosovu i Metohiji. U nameri da se formira poseban i nezavisan politicki identitet Pokrajine u procesu "turbo nation-buildinga" potrebno je ocigledno revidirati istoriju i u potpunosti unistiti sve tragove postojanja nealbanskih naraoda i kulture. U tom procesu ne ucestvuju samo nedobronamerni pojedinci koji u zutoj stampi mogu da objavljuju svoje fantazije, vec i zvanicne kosovske institucije koje uzivaju podrsku medjunarodne zajedice. Ono sto do sada nisu ucinili rusitelji crkava, grobalja i drugih spomenika, valjda treba da dovrse ministri, novinari i profesori u skolama.

Postavlja se jedno prosto i logicno pitanje: Kada su vec sve te stare srednjovekovne crkve na Kosovu i Metohiji albanske zasto su tako sistematski rusene i skrnavljene upravo od strane Albanaca u ovom posleratnom periodu medjunarodno garantovanog mira, a da niko od uglednijih albanskih intelektualaca nije digao glas protiv unistavanja kulturnih spomenika po kojima je Kosovo poznato sirom sveta? Samo u poslednih 6 godina medjunarodnog mira unisteno je 150 pravoslavnih hramova. To nisu kako to cesto ume da kaze kosovski predsednik Rugova samo novije "politicke crkve", vec brojne drevne gradjevine medju kojima su posebno znacajne srednjovekovne crkve u Prizrenu koje su varvarski opustosene samo u jednoj noci proslogodisnjeg martovskog pogroma.

Otuda se jos jednom postavlja ozbiljno pitanje koliko je opstanak ne samo srpskog naroda vec i uopste njegove kulturene bastine na ovim prostorima moguc ukoliko se na Kosovu dozvoli formiranje jedne krajnje anahrone teritorijalne tvorevine u kojoj ce svako nesmetano moci da zari i pali, prekraja i prepravlja sve ono sto je u prethodnim vekovima stvarano. Da li ce ono sto nije ucinjeno pod svastikom Velike Albanije 1941. godine ili u ratu 1999. godine svesno biti prepusteno stihiji i pored medjunarodnog prisustva na ovim prostorima? Takodje se pitamo da li ce nadlezne institucije Srbije konacno ozbiljnije shvatiti da se pitanje Kosova i Metohije ne moze resiti prostim prebacivanjem odgovornosti na medjunarodne predstavnike. Potrebno je mnogo vise odgovornosti i aktivnosti na svim nivoima, posebno od strane rezignirane srpske inteligencije, kako bi se stalo u kraj velikoj kradji srpskog pravoslavnog identiteta, imena i pamcenja na prostorima gde je nas narod ostavio  svoje najvece i najlepse srednjovekovne spomenike.

Protosindjel Sava (Janjic)

U "turističkoj prezentaciji" ne pominju se ni manastir Gračanica ili Bogorodica Ljeviška, Sveti Spas Prizrenski, dok su Dečani i Patrijaršija samo ovlaš pomenuti, bez srpsko-pravoslavne oznake


BEOGRAD - Ministarstvo kulture Kosmeta pokušava da jednostrano predstavi istoriju kosovskometohijskog prostora, a radi se i o pokušaju da se kulturna baština Kosova i Metohije "albanizuje", jer se nigdje ne pominju ni Srbi, ni pravoslavna kulturna baština, upozorila je kosovskometohijska Info-služba.

Povodom objavljivanja internet stranice Ministarstva kulture Kosmeta sa turističkom prezentacijom pokrajine, u kojoj se nigdje ne pominju ni Srbi, ni pravoslavna kulturna baština, KiM info-služba naglasila je da je u "rješavanju budućeg statusa Kosova i Metohije neophodno da se, posebnim međunarodno priznatim statusom, institucionalno zaštiti identitet i spomenici srpskog kulturnog nasljeđa, kako bi bile onemogućene manipulacije".

Kosmet je po ovoj jednostranoj verziji istorije isključivo zemlja Albanaca od najranijih istorijskih perioda, a ostale kulturne spomenike, kako navodi kosovsko Ministarstvo kulture, podizali su oni koji su naknadno pokorili ovo područje ili su se tu naseljavali.

- Srbi se, naravno, ne pominju nijednom riječju, ali se naročito naglašava da su autohtono stanovništvo samo Iliri-Albanci - naglašava KiM info-služba komentarišući turističku prezentaciju Kosmeta koju je objavilo pokrajinsko Ministarstvo kulture.

- Srednjovjekovni manastiri i crkve nisu izostavljeni, ali se pominju kao crkve "vizantijsko-kosovarskog stila" ili čak "eklektičkog vizantijskog i romano-gotskog kosovarskog" stila - upozorava KiM info-služba i naglašava da se u toj "turističkoj prezentaciji" ne pominju ni manastir Gračanica ili Bogorodica Ljeviška, Sveti Spas Prizrenski, dok su Dečani i Patrijaršija samo ovlaš pomenuti, bez srpsko-pravoslavne oznake.

- Od gračaničke crkve, kojoj se divi cio civilizovani svijet, za Ministarstvo kulture Kosmeta, važnija je spomen-kula Adema Jašarija ili zgrada u kojoj je održano zasjedanje Prizrenske lige - ukazuje KiM info-služba.

Pomenuta "turistička prezentacija", takođe, nijednom riječju ne pominje sistematsko uništavanje srpske kulturne baštine za vrijeme međunarodnog protektorata, pa se iz niza "idiličnih sličica teško može steći utisak da su samo prije dvije godine srednjovjekovne freske uništavane zapaljenim katranom i da je samo u toku dva dana zapaljeno 30 od ukupno 150 uništenih srpskih crkava" - podsjeća KiM info-služba.

- Riječ je o još jednom grubom pokušaju politizacije kulturne baštine radi falsifikovanja istorije i negiranja duhovnog, kulturnog i nacionalnog identiteta srpskog naroda, koji na Kosovu i Metohiji ne živi kao beznačajna manjina - na šta je sveden politikom etničkog čišćenja - već kao autohtoni narod čiji je doprinos na svjetskom kulturnom planu verifikovan u brojnim naučnim radovima najpoznatijih istoričara umjetnosti - ocjenjuje KiM info-služba.     

Izvor:  http://www.glassrpske.com/cyrl/