Prvi kineski car ili Ćin Š’ huang (kineski: 秦始皇, Qín Shǐ huáng), prezime: Jing, 嬴 (Yíng), lično ime: Dženg, 政 (Zhéng), rođen u novembru/decembru 260. godine pre nove ere, umro 10. septembra 210. godine pre nove ere, bio je kralj i car dinastije Ćin i prvi vladar ujedinjene Kine.

Pod njegovim je rukovodstvom ojačana centralna vlast u državi i otpočeto formiranje jedinstvene kineske nacije i države.


Sadržaj
1 Mladost
2 Prvi kineski car
3 Promene u državnoj administraciji
4 Standardizacija
5 Teritorijalna proširenja Kine

Mladost

Jing Dženg je rođen u prvom mesecu 48. godine vladavine kralja Džuang-sjanga, 260. godine p. n. e. (po tadašnjem je kalendaru godina počinjala pre zimske kratkodnevnice), koji se tradicionalno naziva Dženg-jue (正月), te je po njemu dobio ime (政).

Njegov otac, C’-jing, bio je u to vreme princ države Ćin (Qín, 秦) i pod uslovima primirja između država Džao(Zhào, 赵) i Ćin nalazio se kao talac u zatočeništvu u državi Džao. Tako se Jing Dženg rodio u Han-danu (Hándān, 邯鄲), glavnom gradu države Džao. Nekoliko godina posle sinovljevog rođenja C’-jing je uz pomoć bogatog trgovca Li Bu-veija uspeo da se vrati u Ćin i kasnije postane kralj.

Konfučijanski istoričari su kasnije zapisali da Jing Dženg nije bio C’-jingov sin, već je bio sin Li Bu-veija i konkubine koju je on poklonio C’-jingu malo pre Džengovog rođenja. Ova teorija, međutim, ne mora biti tačna, zbog toga što je pretenciozno omogućavala konfučijanskim istoričarima da ospore Džengovo pravo da postane kineskim carem.

Kada mu je bilo 13 godina, 247. godine p. n. e., postao je kralj države Ćin. Do 238. godine p. n. e. sva vlast je bila u rukama prvog ministra Li Bu-veija i dvorskog evnuha Lao Aija. Mladi kralj je izvršio puč i preuzeo svu vlast u državi. Među ljudima koje je tada postavio za službenike bio je i Li S’, sledbenik legalističke filozofije koji će kasnije postati ministar pravde (vrhovni sudija) i prvi ministar dinastije Ćin.

Jing Dženg se pridržavao stare doktrine države Ćin: „budi prijatelj sa udaljenim državama, a napadaj susedne“ (远交近攻, yuǎn jiāo jìn gōng), pa je do 221. godine p. n. e. uspeo da pokori suparničke države Han, Vei, Ču, Jen, Džao i Ći i prvi put u istoriji stvori jedinstvenu kinesku državu.

Prvi kineski car

Pošto je 221. godine p. n. e. osvojio i poslednju samostalnu državu, Ći, Jing Dženg je postigao do tada neviđen uspeh, i predloženo mu je da promeni vladarsku titulu tako što će je podići na rang carske. Budući da je „po uspesima prevazišao tri prva gospodara i po vrlinama nadmašio pet mitskih careva“ (功高三皇, 德高五帝), njihove je titule, huang (皇, huáng) i di (帝, dì), spojio u jednu reč, huang-di, koja će tokom sledećih 2000 godina kineskog carstva biti vladarska titula sina neba.

Jing Dženg je sebi dao titulu Prvog cara, Š’ huang-di (始皇帝, Shǐ huángdì) i dekretom odredio da će njegov naslednik poneti titulu Drugog cara, njegov pak naslednik titulu Trećeg cara i „tako će se niz nastavljati deset hiljada generacija“. Međutim, ova praksa je napuštena posle raspada dinastije Ćin, 207. godine pre nove ere. Sa druge strane, ukinuo je dotadašnju tradiciju davanja posthumnih imena prethodnim vladarima, jer kroz njih „sin procenjuje oca, i podanik procenjuje vladara“ (子论父, 臣论君) a to je daleko od pristojnosti i privrženosti koja treba da karakteriše odnos sina i oca i podanika i vladara.

Da bi se dodatno istakla vladareva posebnost, reč džen (zhèn, 朕) je postala lična zamenica prvog lica koju je samo car smeo da upotrebljava kada govori o sebi.

Promene u državnoj administraciji

Da bi sprečio osigurao opstanak ogromne države, car je, prema savetu prvog ministra Li S’-a, dekretom ukinuo feudalno uređenje koje je postojalo tokom dinastija Šang i Džou. Umesto feudalnih oblasti, zemlju je podelio na trideset i šest prefektura, đin (jùn, 郡). Prefekturama su upravljali guverneri koje postavljao car. U svakoj prefekturi postojao je civilni guverner, šou (shǒu, 守), i vojni guverner, vei (wèi, 尉). Civilni guverner je imao veću vlast od vojnog. Da bi se sprečila mogućnost korupcije i uspostavljanja centara moći oko guvernerâ, civilni guverneri su posle nekoliko godina bili postavljani u drugu prefekturu. Osim toga, svakoj je prefekturi dodeljivan i inspektor, đijen (jiàn, 监), koji je centralnoj vlasti slao informacije o stanju u prefekturi.

Ovaj sistem je bio samo nastavak dotadašnje prakse države Ćin, u kojoj je „klasični“ vojni feudalizam ukinut još u 4. veku pre nove ere.

Osim toga, svi bogati i moćni ljudi su preseljeni u Sjen-jang, prestonicu dinastije Ćin, odakle ih je bilo lakše nadgledati.

Li S’-ova kaligrafija na planini Ji.

Standardizacija

Radi ujedinjavanja države na ekonomskom i kulturnom planu, Ćin Š’ huang je sproveo nekoliko značajnih mera na nivou carstva:

Prva od njih bila je standardizacija mernih jedinica prema tadašnjim standardima države Ćin. Monetarni sistem je standardizovan po istom principu.

Druga važna mera je bila standardizacija kineskog jezika i pisma. Carev prvi ministar Li S’, koji je bio i kaligraf, uzeo je za osnovu standarda kaligrafski stil velikog pečata i preoblikovao ga u stil malog pečata. Broj karaktera sveden je na šest hiljada, eliminisanjem varijantnih pisanja i mnogobrojnih sinonima. Upotreba novog pisma bila je obavezna širom carstva.

Teritorijalna proširenja Kine
 
Dinastija Ćin oko 206. godine pre nove ere.

Jedna od najvažnijih vojnih kampanja Prvog cara bila je borba protiv Huna (Sjung-nu, Xiōngnú, 匈奴) na severu zemlje. Vojsku je predvodio general Meng Tijen. Mnoga plemena su pokorena ali je pretnja od hunske invazije i dalje postojala, te je car naredio izgradnju odbrambenog zida. Ovaj zid je bio prethodnica današnjeg Kineskog zida. Danas je vrlo malo ostalo od zidina koje su građene u vreme Ćin Š’ huanga.

Na jugu, kineska voj

Izvor: Wikipediaska je prvi put ušla u današnje provincije Guang-dung i Guang-sji dok je na vrhuncu moći teritorija dinastije Ćin zauzimala i severne delove današnjeg Vijetnama.