Velike frojdovske hipoteze

Psihoanaliza polazi od postulata po kojem sve što se odvija u snovima, nosi u sebi dimenziju koja ne izbija na površinu.To je podsvijest, rezultat niza događaja koji su se desili u ranom djetinjstvu, a možda čak i ranije, u neposrednoj sprezi sa razvojem seksualnosti u širokom smislu, prvo kroz oralnu i analnu fazu razvoja.Ti slučajevi su cenzurisani.Oko treće godine dijete otkriva razliku među polovima.Ono, dakle, proživljava u tim prvim godinama ključne događaje, koji se možda nikad nisu realno desili, ali koji dotiču njegovu svijest: predstava koitusa (lat.coire, ići zajedno;sparivanje mužijaka i ženke, kod životinjskih vrsta i kod čovjeka) i kastracija (odstranjenje ili uništenje reproduktivnog organa, kod bilo kog pola). Za malog dječka, u pitanju je pretnja odsjecanjem polnog organa kao kaznom za njegovu masturbaciju, koja je za njega normalno pražnjenje edipovske požude. Za malu djevojčicu, saznanje o "onome što joj nedostaje" vodi je ka želji za penisom, odnosno od seksualnosti ka želji da ima dijete od svog oca, što je zapravo uvod u normalan razvoj heteroseksualnosti.Po Žaku Lakanu, kastracija je zamišljeni događaj koji povlači za sobom potčinjavanje subjekta simbolu, odnosno govoru.Putem govora prepliću se denominacije srodstva i zabrana.Za malog dječaka, društvene zabrane, čak i neformulisane, su u korjrnu potiskivanja predstava vezanih za seksualnost u podsvijesti, koja će biti ispunjena značajnim energetskim nabojem.Ono što je bilo potisnuto teži uvijek da se vrati u obliku simptoma (grč. sumptoma, koincidencija; subjektivni fenomen koji otkriva funkcionalni poremećaj ili povredu), lapsusa (lat. lapsus, klizanje; omaške učinjene pri govoru ili pri pisanju, koje podrazumjevaju brzu ispravku: Frojd smatra da lapsusi nastaju usled javljanja nesvjesnih želja), snova, itd.To je skup sukoba koje čine ljudsku ličnost.Frojd je osmislio dva opisa psihičkog aparata ("topika"):  prvi, dijeli "ja" na podsvijest, predsvijest i svijest; drugi na Id, Ego i Superego.Edipov kompleks predstavlja fundamentalno otkriće, ljubomora koju dijete osjeća prema roditelju istog pola i nepriznata želja da ga eliminiše, a zatim zauzme njegovo mjesto.Taj sukob je u osnovi neuroza kada Edip ne pronalazi povoljan ishod, a nastaje kada se subjekt okreće ka drugim objektima.



Analitička seansa i osnovna pravila analize

Neuroze, ali takođe i neke druge psihičke napetosti koje su u osnovi lošeg zdravstvenog stanja odraslog subjekta, mogu da ga navedu da konsultuje stručnjaka za psihoanalizu i osobu koja je i sama bila podvrgnuta psihoanalizi i koja je samim tim u principu sposobna da sluša pacijenta sa psihičkim problemima.Tokom analitičke seanse, asocijacije pacijenta između iskazanih i proživljenih, a zaboravljenih elemenata, omogućavaju mu da vrati unazad tok procesa potiskivanja i da se izvuku na svjetlost dana nesvjesni događaji.Prvo i osnovno pravilo psihoanalize je slobodna asocijacija: pacijent je zamoljen da se opusti i da kaže sve što mu prolazi kroz glavu, čak i ono što bude smatrao nepotrebnim, nepodesnim ili čak glupim.Od njega se samo zahtjeva da ne zamaruje ili sputava nijednu misao, bila ona sramna ili mučna.Rekonstrukcija priče pacijenta, pomoću potisnutog sjećanja stvara uslove za nestanak simptoma.

Pa ipak, takav postupak se susreće sa dva problema: otporom i transferom ( Transfer je uticaj neke intelektualne ili fizičke aktivnosti na neku drugu koja joj slijedi, bilo da je mijenja u pozitivnom * pozitivni transfer* ili negativnom * negativni transfer*  smislu). Pacijent ubrzo nakon početka seanse nije u stanju da pusti misao da slobodno teče: pruža otpor njihovom prizivanju.Uporedo sa tim dolazi do prenosa nježnih ili neprijateljskih osjećanja vezanih za samu analizu (ali ne obavezno i za analitičara).Otpor postaje tada izraz transfera: analiza tada zaista počinje sa uvođenjem u igru, u život pacijenta, ponavljanje, nekad već proživljenih situacija koje prevazilaze kako pacijenta, tako i psihoanalitičara.Da bi se kontrolisalo to ponavljanje, potrebno je da se slijede druga dva pravila: 1. Smatra se da treba uzeti u obzir sve što proističe iz same analize, jer sve čini dio simptoma na kojem pacijent mora da radi da bi ga se oslobodio tako što će postati svjestan njega; 2. Analitičar ima težak zadatak da dopusti ili ne dopusti transfer, odnosno analizu, pošto neke osobe nisu spremne da se tome podvrgnu.Odgovornost analitičara je u tome da mora da zna prepoznati u kojim situacijama on smatra da može da podrži transfer, što je ostavljeno njegovom prethodnom iskustvu i njegovoj intuiciji vezanoj za njegove lične procese nesvjesnog (kontra transfer).

Negde sam procitala da su izvesni naucnici psihopatama i serijskim ubicama pripisivali svakakve komplekse i da je retko ko komentarisao da i obicna prosecna osoba moze biti prestupnik, kao sto moze. Zatim, doktori su cesto imali susreta sa decom koja su svoju seksualnost otkrila pre doba u kom bi ikakvo objasnjenj mogla razumeti, a i roditelji su imali problema sa prihvatanjem da su ta nihova deca bas takva iako oni nisu ocekivali da ce se sve desavati tako brzo.

Mislim da treba dodati i uticaj sugestije. Sugestija predstavlja aktivan uticaj, razlicitim sredstvima, na misljenje pojedinca. U slucaju da neko zeli da dublje zaviri u neistrazene delove svog secanja i ne moze svesno da ostvari komunikaciju sa svojim terapeutom, konsultovace strucnjaka za hipnozu. U tom slucaju je jako bitno ne dozvoliti da postavljeno pitanje bude odgovor jer bi onda terapija bila uzaludna. Licno mislim da je nadgledanje ovog procesa pozeljno u praksi se ne dozvoljava prisustvo drugih osoba sem doktora i pacijenta u jednoj prostoriji.

Da zakljucim: pojmovi psihijatar, psiholog, sociolog, pedagog su nedovoljno prihvaceni kao zanimanja od velike vaznosti za mentalni zivot. I jos nesto, masa ljudi i ne zna sta znaci psiha pa uporedite kolika je pismenost nasih sugradjana. Ne kazem da su svi neobrazovani ili glupi, ali malo obilniji fond reci ne bi skodio nikome.

Svali krivicu na nas obicnu raju... a to sto ko god ode za koji god problem da ode kod psihologa ili psihijatra dobije istu saku lekova, to nema nikakve veze?

Sasvim si u pravu SF i ja nikako ne verujem nikakvoj psihoanalizi ili nekim slicnim glupostima. to je sve mlacenje prazne slame. A te seksualne gluposti tipa Edipov kompleks kod svakoga u odredjenom dobu i svaki san ima neko seksualno znacenje - glupo do bola. E moj Frojde izgleda da si malo zagoreo.

Cast coveku, ali on je poprilicno okasnio sa seksualnim odnosima pa su ocigledno frustracije ucinile svoje.

Da vam kazem nesto: to sve sto se tice edipovskog kompleksa je manje-vise tacno, ali ne i za sve tipove ljudi (svi se secamo filma u kome su pokusali da kloniraju Hitlera, mislim da se zove "Decaci iz Brazila"). Inace Frojd koji je postavio tu teoriju je i sam bio iskompleksirana licnost i zaljubljen u svoju SESTRU pa tako da se ne moze sve uzeti zdravo za gotovo. Pa molim vas procitaj te njegovu teoriju o tome zasto je izmisljen Bog. Ja iskreno verujem u Boga i smatram da je ta njegova teorija pervezna, preambiciozna i pre svega krajnje netacna. Pa je li je neki muskarac nekad imao seksualne misli o SVOJOJ majci (to je tako bolesno)? I kako onda ljudi koji uce teorije koje je postavio takav covek mogu nekog da lece? Kako uopste izgleda i ponasa se savrseno NORMALNA osoba bez KOMPLEKSA koja je imala srecno detinjstvo? Recite mi voleo bih da je upoznam?    

Pa majka je prva žena koju upoznaš. Uz nju otkrivaš svoju seksualnost i spoznaješ osobine koje te kasnije vode kroz život. Ne bih se složila s tobom da je to bolesno, samo te uvodi u stvarnost koju crkva ne odobrava.

A pa nemojmo, ja sam prvo upoznao mladu babicu u porodilistu, pricao mi tajko sta sam radio hehe

NEmojte tako, ima Frojd dobrih momenata, Id Ego i Superego su osnova za dalje istrazivanje, Eros i Tanatos takodje. kasniji psihoanaliticari su ga dopunili, modifikovali, cak i kritikovali u nekim stvarima. Ipak, i dalje je sve u povoju, ljudska psiha je terra incognita u velikoj meri. Poenta je - nazalost, saka lekova je i dalje kod nas jedini nacin psiholoske pomoci - niko nema vremena, volje, (znanja?) da se upusti u ozbiljan rad sa pacijentom...

Freud je Freud i ostace tako- psihoterapija je bolja u bilom kojem slucaju nego lekovi- a ovde kod nas lekari praktikuju- evo ti lekovi i idi kuci i spavaj lepo -
nemaju vremena za terapiju i broj samoubistva raste    - glupaci