Istorija Priboja i njegove okoline bogata je događajima koji su se ovde zbivali u danima burne istorije naših naroda.  Ne zna se tačno kako je i kada Priboj nastao, ali se smatra da su ga podigli srednjovekovni srpski feudalci kao četvorougaoni zidani grad Jagat na padinama planine Bić šireći svoju vlast i državu prema Bosni.  On je u mnogim srednjovekovnim putopisima opisivan kao utvrđenje i vojnička zaštita i nazivan i kao: Pribon, Priboj, Bišćanski grad i dr. , a to potvrdjuju i današnji ostaci grada na vrhu Malog Bića.

Smatra se da Priboj postoji još mnogo pre 1418.  godine kada se pominje prvi put u istoriji i kada ga je osvojio Isak-beg. Kasnije se pominje u Povelji kralja Fridriha III iz 1448.  godine, zatim 1463.  godine u jednom putopisu pominje se Priboj u nahiji Dobrun, a drugi put 1485.  kao sedište istoimene nahije.  Potpunije podatke o Priboju, kao gradu, dali su Benedikt Kuripešić, slovenački putopisac koji je prolazio kroz Priboj 1530.  godine, i Evlija Čelebija koji je boravio u Priboju 1662. godine.

Povoljan strateški položaj donosio je Priboju brz privredni razvoj, ali i velika rušenja i razaranja: rušen je u vreme turskih osvajanja, rušili su ga Austrijanci u XVII veku, goreo je 1809. godine, a stradao je u vreme Balkanskih ratova, zatim u Prvom i Drugom svetskom ratu.

Iako prošlost Priboja nije dovoljno isrtažena, zna se da na ovom prostoru odvijao veoma intenzivan privredni i kulturni život.  Nedaleko od Priboja, u naselju Jarmovac, nalazio se praistorijski rudnik bakra, jedan od retkih južno od Save i Dunava.  Dokaz za ovo su i još postojeća rudarska okna, za koje pisani izvori a i predanje govore, da je tu, još za vreme Rimljana, a naročito za vreme Nemanjića kopana i topljena bakrena ruda.  Rudarsko okno, unutra sa zidovima prepunim šalitre, koji nisu ni vekovi ni milenijumi zatvorili dokazuje praistorijsko postojanje.  Rudarski čekić, pronađen baš ovde i još neki znaci govore da je tu postojao jedan od svega nekoliko rudnika samorodnog bakra, otkrivenih do danas u Srbiji.

Manastir Banja, zadužbina Nemanjića, za koji se ne zna tačno vreme nastaka, ali se zna da je nastao sigurno pre XII veka, jedan od najstarijih i najvažnijih srpskih manastira, ne samo u ovom delu Srbije nego uopšte.  Smatra se da je ga podigao Uroš I na mestu pored nekadašnje crkvice Svetog Ilije i dao mu ime Manastir Svetog Nikole, jer je on verovao u ovog sveca i smatrao da mu je zahvaljujući njemu i toploj banjskoj vodi vraćeno zdravlje.  Inače manastir kao crkva svetog Nikole u Dabru, kako se nekada nazivao ovaj kraj, prvi put se pominje u studeničkom tipiku, koga je napisao Sveti Sava od 1207-1215.  godine.  Na Studeničkom saboru 1219.  godine kada je osnovao srpsku samostalnu crkvu, ovaj manastir je proglašen za četvrto eparhijsko sedište i postao je centar cele Dabarske eparhije na čelu sa episkopom Hristoforom iz Hilandara, sabratom Svetog Save.  Manastir je bivao rušen i spaljivan do temelja u nekoliko navrata, ali je ipak zadržao svoj prvobitni oblik, kako smatraju stučnjaci.  Ovaj manastir je bogat vrlo lepim ikonama, dragocenostima, značajnim natpisima i ima zanimljivu arhitekturu pa bi ga zbog toga vredelo posetiti.

Istorijski je interesantan i manastir Orahovica u Mažićima kod Priboja.  Njegovu izgradnju je započeo kralj Milutin obnovom crkve svetog mučenika Georgija.  Manasitr je u svojim putopisima opisao i Evlija Čelebija diveći se njegovom bogatstvu i veličini.  Manasir je više puta rušen i obnavljan, a nakon spaljivanja 1743.  godine opusteo je.  Zavičajni muzej Priboj je 1999.  godine započeo radove na njegovoj obnovi.

Nedaleko od Priboja, na oko 5 km, nalazi se Pribojska Banja, poznata po lekovitosti termomineralnih izvora još iz rimskog doba.  Njeno ekološko bogatstvo, njen prirodni, otkriveni i neotkriveni, a za ljudski život, neophodan, potencijal, a posebnu izuzetnu lekovitost terba bolje prikazati i izvući iz anonimnosti, i svrstati je među znamenitosti Srbije i srpskog naroda.  U zemlji ispod banje i njene šire okoline, leži ogromna prirodna akumulacija čiste hladne vode (Murteničko jezero).  Takođe, ispod te akumulacije, na preko 900 km2, leži jezero tople vode, temperature oko 60°C.  Inače termalni centar je smesten na samom izvorištu banjskog potoka "jaza", koji snagom preko 43 l/sec izbija iz male pećine, a temperatura vode na izvoru je oko 38°C.  Jedna od prvih analiza je vršena 1878.  godine u Beču i od tada se ubraja u vrhunske svetske termalne izvore.  Banja je imala važan geostrateški položaj i svojim znamenitostima, predstavljala mnogo više u Staroj Srbiji, nego sto je to danas slučaj.

U selu Krajčinovići, nalazi se stara crkvica koju je nad grobom svoje majke podigao Mehmed-paša Sokolović.  U okolini ovog sela su prilikom novijih iskopavanja pronađeni predmeti materijalne kulture iz helenističkog i keltskog doba.
Priboj danas
Priboj danas

Svoj procvat i burni privredni razvoj Priboj je doživeo tek posle Drugog svetskog rata.  Tada je izgrađen čitav jedan novi grad sa jakom indusrijom koji je tada možda posle Užica, u našem kraju, bio najjači industrijski centar. Tada je podignuto više škola osnovnih i srednjih, jedno vreme je postojala i viša škola, drugih obrazovnih i zdravstvenih ustanova, ugostiteljskih objekata , stanova u društvenom i privatnom sektoru itd.  Priboj je poznat i izvan granica naše zemlje zahvaljujući autobusima i kamionima Fabrike automobila FAP, izgrađene 1953.  godine.  Međunarodne sankcije i ekonomska kriza zaustavile su saradnju sa vodećim svetskim firmama u automobilskoj industriji, pre svih "Mercedesom".  Uz FAP se razvijao i industrijski kompleks "Poliester" koji proizvodi predmete od plastičnih masa i delove za automobile.  Hemijska industrija "Epoxid" uspela je i u godinama krize da sacuva solidnu poziciju na tržištu.  Bez obzira na lošu situaciju, u poslednjih nekoliko godina su izgrađeni značajni objekti za grad kao što su sportska dvorana, novi most i dr.  A u izgradnji je i nova crkva koja se nalazi u samom centru grada i to je prva crkva koja je izgrađena u novom delu Priboja.  U Priboju je u nekom skorijem periodu otvoreno nekoliko novih ugostiteljskih obejekata u kojima se zabavljaju ne samo mladi iz Priboja nego ovde dolaze i Prijepoljci, Novo Varošani i mladi iz Republike Srpske.

Sport u Priboju je uglavnom vezan za Rukometni klub Epoxid, koji je bio prvoligaš, zatim je značajan i Fudbalski klub FAP, kao odbojkaški i košarkaški klub.  Atletičari pribojskog kluba su učestvovali na mnogim našim i internacionalnim takmičenjima, na kojima su ostvarivali značajne rezultate.  Šahisti kluba iz Priboja su takođe učestvovali na domaćim i na svetskim takmičenjima i neki od naših šahista su dobijali zlatne medalje.

Kulturna dešavanja u Priboju poslednjih godina su malo umanjena, ali moraju se pomenuti Limske Večeri poezije koje su prerasle u manifestaciju.  U organizaciji galerije Spirala, koja je počela sa radom pre nekoliko godina, održane su brojne izložbe, kao i samostalne izložbe koje se održavaju već duži niz godina u organizaciji Doma Kulture.  Završen je i obnovljen zavičajni muzej za koji se smatra da na našim prostorima ima veoma velike arheološke, istorijske a pre svega etografske vrednosti, bitne kako za naš narod tako i za našu kulturu.