Meštani jadarskih sela uoči Vaskrsa nastavljaju običaj star 300 godina

Prave sveće od 50 kilograma i metar i po

Na Veliki četvrtak nosili su ih na ramenima šest kilometara, sve do porte manastira Tronoša

Na Veliki četvrtak u manastir Tronoša, kraj Loznice, unesene su dve velike oračke sveće od prirodnog voska. Svaka je bila visoka 1,5 metar, donjeg prečnika od 30 centimetara i teška 50 kilograma. Pravljenje velikih oračkih sveća jedinstven je običaj, a prema narodnom verovanju, tako se prinosi žrtva za dobar rod.

Parohijani manastira Tronoša svake godine skupljaju priloge u čistom pčelinjem vosku i parama, kako bi napravili sveće. Nazivaju ih oračke jer ih izlivaju oni koji se bave zemljoradnjom. Sveće simbolizuju žrtvovanje parohijana i njihov suživot sa manastirom.

I ove godine, parohijani su izlili dve oračke sveće koje su potpuno iste, jer se koristi isti kalup. Jednu sveću izlili su meštani Zajače, Paskovca i jednog dela Tršića, a drugu žitelji Korenite i drugog dela Tršića. Zajačku oračku sveću meštani su na Veliki četvrtak nosili na ramenima šest kilometara, sve do porte manastira. Žrtva jednih parohijana sastoji se u nošenju, a drugih u iščekivanju oračke sveće.

Sveće je kod česme Devet Jugovića, po tradiciji, dočekao arhimandrit Nikolaj, iguman manastira Tronoša. Posle molitve, ka manastiru je krenula litija sa barjakom krstašem na čelu. U tom trenutku oglasila su se manastirska zvona, a povorka je obišla jedan krug oko crkve, i uz pesmu manastirskog sestrinstva. Nakon toga, sveće su unesene. Jedna je postavljena ispred ikone Isusa Hrista, a druga ispred ikone Svete Bogorodice. Sve do Uskrsa naredne godine, paliće ih na sve velike verske praznike. Otac Nikolaj kaže da je običaj pravljenja i paljenja oračkih sveća star više od 300 godina. Svake godine se ostatak oračkih sveća pretapa u nove. Tako se, praktično, održava kontinuitet od prvih do poslednjih oračkih sveća.


Izvor: Glas Javnosti \ Anđelija Damnjanović

 
da li sam ja dobro procitao 1,5 metara svece