Piter Pres “Pit” Maravić(енг. Peter Press "Pete" Maravich) (22. jun 1947. - 5. januar 1998.) bio je košarkaš poznat po svojim neverovatnim šuterskim sposobnostima, dodavanjima nabijenim kreativnošću i vrtoglavim baratanjem loptom i driblinzima.

Takođe poznat i kao “Pištolj Pit” započeo je sa igrom u koledžu i nastavio u tri NBA tima. Maravić je još uvek vodeći na listi šutera svih vremena NCAA lige, sa prosečnim učinkom od zapanjujućih 44,2 poena po utakmici, bez olakšice u vidu šuta za tri poena, koja u to vreme nije postojala.

Rana mladost

Rođen u Pitsburgu-Pensilvanija u malom predgrađu Alikipa (Aliquippa) , od roditelja srpskog porekla, on je od najranijeg detinjstva svoju familiju i prijatelje zapanjivao svojim košarkaškim umećima. Njegov otac, Pres Maravić, koji je od bivšeg profesionalnog igrača postao košarkaški trener, počeo je Pita da upoznaje sa osnovama košarke još od Pitove sedme godine života. Pit je tada, potpuno opsednut košarkom, obično po čitave sate vežbao kontrolisanje lopte, razne trikove, dodavanja, “lažnjake” kao i šuteve sa velike udaljenosti. On je kao tinejdžer pohađao dve srednje škole, D. W. Daniel Haj Skul (D. W. Daniel High School) u Južnoj Karolini i Brauton Haj Skul (Broughton High School) u Rejliju (Raleigh) u Severnoj Karolini. Takođe, pohađao je i jednu pripremnu godinu u Edvard militeri institutu (Edward Military Institute) u Salemburgu (Salemburg) , Severna Karolina.

Košarkaška karijera

Srednja škola

Vežbanje se isplatilo kada se Pit pridružio prvotimcima srednjoškolskog košarkaškog kluba kao osmi na listi. On je kao tinejdžer pohađao dve srednje škole, D. W. Daniel Haj Skul (D. W. Daniel High School) u Južnoj Karolini i Brauton Haj Skul (Broughton High School) u Rejliju (Raleigh) u Severnoj Karolini. Takođe, pohađao je i jednu pripremnu godinu u Edvard militeri institutu (Edward Military Institute) u Salemburgu (Salemburg) , Severna Karolina. Tokom tih godina koje je proveo u srednjim školama, mnogo se dopao koledžskim (studentskim) skautima zbog svojih šuterskih sposobnosti, driblinga, dodavanja i skorom postignutih poena. Priča se da je Pit želeo da se upiše na Univerzitet Zapadne Virdžinije (West Virginia University), ali mu je otac na to zapretio da ako ne potpiše za LSU ne treba više nikada ni da se vraća kući. I tako, 1966. , Pit je zaista odlučio da se upiše na Državni univerzitet Luizijane (Louisiana State University), i da igra za svoga oca, koji je tada bio novopostavljeni glavni trener univerzitetskog košarkaškog tima. Eto tu je Pištolj Pit ( Pistol Pete) , sve sa svojim zaštitnim znakom-zarozanim soknama, postao legendarnim.A jedan od njegovih klupskih drugova, Den Riči (Daniel Wesley "Dan" Richey ) kasnije će postati član predstavničkog doma države Luizijane, državni senator i politički savetnik.

Univerzitet

Kada je prvi put izašao na košarkaški teren da odigra svoju “frešmensku” (brucošku) utakmicu za LSU mnogo sveta se okupilo na tribinama da vide “oko čega je podizana tolika prašina”.

U tim vremenima, igrač “brucoš” nije mogao da igra odmah za prvu postavu. Dakle, pošto je Maravić strpao u koš 50 poena, napravio 11 asistencija i 11 skokova svetina se podigla na noge i otišla kući, ignorišući na dalje univerzitetske utakmice. I tako bi se to i nastavilo, verovatno sve do kraja sezone , da LSU-ova brucoška ekipa nije izgubila samo jednu utakmicu, dok je prvi univerzitetski tim izgubio samo tri utakmice.

Zapažen zbog svoje neuredne braon kose i zarozanih sivih sokni, Maravić je postigao više poena za Univerzitet nego bilo koji drugi igrač u istoriji. Za samo tri godine, igrajući za tim svoga oca na LSU, Maravić je postigao 3667 poena – 1138 poena 1968. godine, 1148 poena 1969. i 1381 poen 1970. ili prosečno 43,8 ; 44,2 i 44,5 poena po utakmici. U toku tih godina, “Pištolj Pit” je postavio 11 NCAA rekorda i 34 rekorda Jugoistočne konferencije, jednako kao što je oborio svaki LSU rekord u postignutim poenima, proseku postignutih poene, koševima iz igre u pokušaju kao i postignutim, i slobodnim bacanjima izvedenim kao i pogođenim. U svojoj studentskoj karijeri, ovaj 1,96 m visoki bek, imao je neverovatnih 44,2 prosečna poena po utakmici u 83 takmičenja i bio po broju pogodaka tri puta na čelu NCAA lige. On je takođe postavio i NCAA rekord tako što je postigao više od 50 poena na 28 utakmica. Tri puta je proglašen za Ol-Amerikena (All-American) i još uvek drži mnoge od ovih rekorda, iako je od toga prošlo više od 35 godina. Ovde treba istaći da u njegovih 3667 poena nije uključeno 741 poen koji je postigao kao frešmen ili činjenicu da se u Maravićevo vreme igralo bez linije za tri poena.

Maravić je bio tri puta u prvom timu All-American-a i bio je proglašen za igrača godine u anketi lista “Sporting Njuvs” (The Sporting News) za 1970 godinu, a takođe je primio i Nejsmitovu nagradu. On je postigao lični rekord od 69 poena na utakmici protiv Alabame odigranoj iste godine, i sakupio još mnoge druge nagrade i univerzitetske rekorde.

Maravić je zasijao na parketu i LSU je postepeno izlazio iz svoga dotadašnjeg sivila. U godini pre njegovog dolaska, univerzitetska ekipa je postigla 3-20 rekord, a u Pitovoj početničkoj sezoni učinak LSU-a je bio 20-8 i izborili su se za učešće u plej ofu.

NBA

Nakan što je diplomirao na univerzitetu LSU 1970. godine, Maravić je izabran kao treći u prvoj rundi drafta NBA lige i odmah ušao u njenu istoriju kada je potpisao svoj prvi ugovor na 1,9 miliona dolara – bila je to jedna od najvećih plata u to vreme – kojim je pristupio da igra za Jastrebove iz Atlante (Atlanta Hawks). Trebalo mu je ipak nešto malo vremena da uđe u početnu petorku sa prosečnih 23,2 poena po utakmici u njegovoj početničkoj-ruki sezoni. Nakon što je proveo četiri sezone u Atlanti, Maravić je trejdovan u Nju Orlins Džez (New Orleans Jazz) gde je dostigao svoj vrhunac kao NBA šomen i superstar. Ušao je u All-NBA prvi tim 1976 i '77 godine kao i u drugi All-NBA tim 1973 i '78 godine. Bio je na čelu NBA lige po učinku 1977 sa ličnim rekordom od 31,1 poen po utakmici. Maravić je završio svoju karijeru u Juta Džezu (Utah Jazz) i u Boston Seltiksima (Boston Celtics) 1980. godine kada je jednu sezonu zajedno sa njim igrao i Leri Bird (Larry Bird).

U deset NBA sezona, Maravić, pet puta član ol star tima, postigao je 15948 poena u 658 utakmica što čini u proseku 24,2 poena po utakmici (15. mesto svih vremena). Bio je vodeći u ligi sa postignutih 31,1 poen po utakmici 1977. Njegova NBA simultanka, sa eksplozijom od 68 poena, desila se Protiv Nju Jork Niksa (New York Knicks) 25. februara, 1977. Takođe deli i rekord sa najviše postignutih slobodnih bacanja (14) u jednoj četvrtini.

Kasniji život

Pošto ga je povreda noge prisilila da napusti košarku 1980, Maravić se prepustio usamljeničkom životu. Sve to vreme, kao što jednom reče, on je bio u potrazi za životom. Pokušavao je sa jogom i hinduizmom, neki put to je bilo nešto što je on nazivao UF-ologijom, zatim vegeterijanizam ili fruitarijanizam (ishrana samo voćem) i konačno makrobiotika. Poneki put, opet, on bi prigrlio hrišćanstvo.

Petog januara 1988, dok je igrao pikap košarkašku utakmicu za Crkvu Nazarena u Pasadeni, Kalifornija, sa grupom u koju je bio uključen i njihov glavni vođa Džejms Dobson (Maravić je imao zakazano da se pojavi sa Dobsonom u njegovoj radio emisiji kasnije tog dana), on je doživeo kolaps i preminuo od srčanog udara u dobu kada je imao samo 40 godina. Autopsijom je otkriveno da je njegova smrt prouzrokovana srčanom manom koja ranije nikada nije bila dijagnostikovana. Naime utvrđeno je da je on rođen sa samo jednom koronarnom arterijom umesto uobičajene dve (nije imao levu koronarnu arteriju što je veoma retko stanje).

“On će ostati upamćen zauvek”, rekao je bivši LSU košarkaški trener Dejl Braun kada je čuo vest o Maravićevoj smrti. “Kada god vidimo klinca sa razbarušenom kosom i spuštenim soknama, kako stoji na nekom poluzamračenom košarkaškom terenu i kako šutira loptu na koš, nakon što su svi ostali odavno otišli svojim kućama, mi ćemo se uvek setiti i pomisliti na Pita.”

Nekoliko godina pre svoje smrti Maravić je jednom na pitanje reportera Pensilvanije odgovorio:”Ja ne želim da doživim 40. i da umrem od srčanog udara.”

Zaveštanje

Maravić je uveden u Košarkašku dvoranu slavnih (Basketball Hall of Fame) 1987 godine. Bio je, i još uvek jeste, najmlađi igrač koji je doživeo ovu počast.

Pit Maravić snimio je 1987 video seriju pod nazivom “Pištolj Pitov domaći zadatak iz košarke”. Serija sadrži četiri različita videa – svaki posebno za dodavanja, vođenje lopte, šutiranje i driblovanje. Video je osmišljen za ljude svih godišta koji žele da usavrše svoju košarkašku veštinu ili da vežbaljem od sebe načine jednog od najvećih košarkaša svih vremena.

U decembru 1987 , samo jedan dan pre njegove smrti, Maraviću je dodeljena nagrada O'Reilly All-College Basketball Classic u Oklahoma Sitiju, Oklahoma.

Nakon Maravićeve smrti, Guverner Luizijane Badi Remer potpisao je proklamaciju kojom je košarkaški teren univerziteta LSU zvanično nazvan Pit Maravić Asembli Centar (Pete Maravich Assembly Center)

U NBA 1996/97 sezoni on je proglašen jednim od 50 najboljih NBA igrača u istoriji i to na panelu sastavljenom od NBA istoričara, bivših igrača i trenera. Od igrača sa liste on je jedini bio pokojni. Njegova dva sina, Đeson i Džošua (Jaeson i Joshua), primili su ovo priznanje u njegovo ime.

U 2005 godini, ESPNU je proglasio Maravića najvećim univerzitetskim košarkašem svih vremena.

Izvor: Wikipedia