Orden za hrabrost (slv. Red za hrabrost; mk. Орден за храброст) je bio odlikovanje Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, dvadeset treće po redosledu važnosti.

Ustanovio ga je Vrhovni komandant NOV i POJ Josip Broz Tito, 15. avgusta 1943. godine Ukazom o odlikovanjima u Narodnooslobodilačkoj vojsci Jugoslavije, zajedno sa Medaljom za hrabrost.

Orden za hrabrost se dodeljivao "pripadnicima oružanih snaga SFRJ koji su u borbi protiv neprijatelja učinili dela u kojima je došla do snažnog izražaja njihova lična hrabrost ili koji su se na bojnom polju posebno istakli ličnom hrabrošću".

Iako je bilo vojno odlikovanje, dodeljivalo se i civilnim licima.

Orden za vojne zasluge (slv. Red za vojaške zasluge; mk. Орден на Воени заслуги) je bio odlikovanje Socijalističke federativne Republike Jugosslavije za vojne zasluge.

Orden za vojne zasluge je ustanovio Prezidijum Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije 29. decembra 1951. godine. Istim zakonom osnovana je i Medalja za vojne zasluge. Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o odlikovanjima FNRJ od 1. marta 1961. izvršena je izmena naziva ordena, pa je od tada orden imao sledeće redove:

    * Orden za vojne zasluge sa velikom zvezdom (ranije Orden za vojne zasluge I reda) - 16. u važnosnom redu jugoslovenskih odlikovanja.
    * Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima (ranije Orden za vojne zasluge II reda) - 26. u važnosnom redu jugoslovenskih odlikovanja.
    * Orden za vojne zasluge sa srebrnim mačevima (ranije Orden za vojne zasluge III reda) - 34. u važnosnom redu jugoslovenskih odlikovanja.

Orden narodnog oslobođenja (slv. Red ljudske osvoboditve; mk. Орден на народното ослободување) bilo je odlikovanje Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, peto u važnosnom redu jugoslavenskih odlikovanja.

Ustanovio ga je Vrhovni komandant NOV i POJ Josip Broz Tito, 15. avgusta 1943. godine Ukazom o odlikovanjima u Narodnooslobodilačkoj vojsci Jugoslavije.

Orden je bio odlikovanje za građanske zasluge, a dodeljivalo se za „istaknute zasluge u organizovanju i rukovođenju Ustankom i stvaranju i razvijanju Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije“. Orden je dizajnirao vajar Antun Augustinčić 1945. godine.

Orden se nosio na levoj strani grudi, okačen na odeću pomoću šrafa s maticom (orden nije imao vrpcu).

Orden Karađorđeve zvijezde je ustanovljen 1993. godine sistemom odlikovanja Republike Srpske definisanim Ustavom Republike Srpske u kome se kaže: "ordeni su javno državno priznanje Republike Srpske koje se dodjeljuje licima ili instituciji za izuzetne zasluge prema državi."

Orden Karađorđeve zvijezde Republike Srpske je vojno odlikovanje. Ovaj orden ima tri reda. Orden Karađorđeve zvijezde se dodjeljuje za izvanredne uspjehe u komandovanju i rukovođenju jedinicama oružanih snaga Republike Srpske u oružanoj borbi. Može se izuzetno dodjeliti u miru samo za izvanredne zasluge u rukovođenju i organizovanju oružanih snaga.

Orden Miloša Obilića ima jedan red, koji se dodjeljuje svim pripadnicima oružanih snaga Republike Srpske bez obzira na čin i rang, za osvjedočenu hrabrost u borbi i za junački podvig. Ovaj orden se u miru dodjeljuje samo u izuzetnim događajima.


Ovaj orden je dodjeljen (posljednjih godina) [uredi]

    * Komandant Vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane Republike Srpske, general-major Živomir Ninković posmrtno je odlikovao 1993. godine pilota kapetana Branislava Radulovića Ordenom Miloša Obilića. Kapetan Branislav Radulović je poginuo na zadatku na Ilindan 1993. godine, za vrijeme potpisanog primirja između Republike Srpske i Federacije BiH pilotirajući helikopterom sa oznakama Crvenog krsta koji je prevozio ranjenike. Zajedno sa njim pored ranjenika je poginula i cijela njegova porodica: supruga Biljana, kćerka Branislava i sin Bojan.
    * Ordenom Miloša Obilića posmrtno je odlikovan bivši predsednik Boračke organizacije Republike Srpske Vojvoda Mitar Maksimović Mando za, između ostalog, svoje boračke zasluge tokom odbrane Republike Srpske.
    * Ordenom Miloša Obilića drugog reda predsednik Republike Srpske posthumno je odlikovao Željka Markovića, načelnika Centra javne bezbjednosti Srpsko Sarajevo, čiji je orden primio njegov otac Slobodan Marković.
    * Povodom Vidovdana 28. 06. 2003. godine, Predsednik Čavić je odlikovao ordenom Miloša Obilića 23 porodice iz kojih je tokom otadžbinskog rata, poginulo tri i li više članova.
    * Pilot Vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane Republike Srpske Gajić Drago posmrtno je odlikovan ordenom Miloša Obilića za osvjedočenu hrabrost u borbi i junački podvig tokom odbrane Republike Srpske.
    * Predsednik Srpske Mirko Šarović 01. 07. 2002. god. u Rogatici je uručio porodicama poginulih boraca Republike Srpske Orden Miloša Obilića: Božani Delić, majci četiri poginula borca: Novice, Nike, Jove i Radivoja, zatim Slavojki i Marinku Bjelici iz Trnova, roditeljima tri poginula borca, kćerke Radmile i sinova Dragana i Janka, i Slobodanki Antonić iz Bratunca, koja je za slobodu Srpske dala supruga Radu i sinove Milenka i Željka.
    * Predsednik Srpske Rajko Kuzmanović, povodom Vidovdana, 4. jula 2008. godine, odlikovao je Ristu Maslešu, penzionisanog radnika Željeznica Republike Srpske – Ordenom Miloša Obilića, za ispoljenu ličnu hrabrost i samopožrtvovanje prilikom izvršenja djela u opasnoj situaciji spasavanja ljudskih života i materijalnih dobara.

Orden narodnog heroja (slv. Red narodnega heroja, mk. Орден на народен херој) je bio visoko jugoslovensko odlikovanje za hrabrost, drugo najviše vojno odlikovanje u Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji.[1][2][3]
[uredi] Istorija

Pre ustanovljenja Ordena narodnog heroja postojalo je zvanje Narodnog heroja, koje je uspostavio Vrhovni štab NOP odreda Jugoslavije, krajem 1941. godine. U Biltenu Vrhovnog štaba NOPOJ-a broj 12-13 (za decembar 1941. i januar 1942) objavljeno je uspostavljanje zvanja Narodnog heroja za "herojske i samopožrtvovane učesnike Narodnooslobodilačke borbe". Prva osoba koja je proglašena za narodnog heroja, bio je Petar Leković, kamenorezački radnik iz Užičke Požege i borac Druge proleterske brigade, proglašen još za života, februara 1942. godine.[1][2][3]

Ukazom Vrhovnog štaba NOV i POJ o odlikovanjima u NOVJ, od 15. avgusta 1943. godine, uspostavljena su prva odlikovanja. Zajedno sa Ordenom narodnog oslobođenja, Ordenom partizanske zvezde, Ordenom bratstva i jedinstva, Ordenom za hrabrost i Medaljom za hrabrost, uspostavljen je i Orden narodnog heroja. Istim ukazom rešeno je da svi dotadašnji nosioci zvanja narodnog heroja (ukupno 25 lica), dobiju Orden narodnog heroja.[1][2][3]

Odluke o proglašenju narodnih heroja donosio je najpre Centralni komitet Komunističke partije Jugoslavije, na predlog Vrhovnog štaba NOV i POJ, a od Drugog zasedanja AVNOJ-a, 29. novembra 1943. godine, Predsedništvo AVNOJ-a. Obrazovanjem Narodne skupštine FNRJ, 1945. godine, odluke je donosio Prezidijum narodne skupštine, a od 1953. godine predsednik FNRJ. Od 1980. godine odluke je donosilo Predsedništvo SFRJ.[1][2][3]

Orden se dodeljivao pojedincima, vojnim jedinicama, političkim i drugim organizacijama za izuzetna ili herojska dela u vreme rata i mira. Najveći broj Ordena dodeljen je pripadnicima Narodnooslobodilačke vojske i Partizanskih odreda Jugoslavije za akcije tokom Narodnooslobodilačke borbe. Ukupno je odlikovano 1.322 jugoslovenskih državljana (1231 muškarac i 91 žena), od kojih je svega 420 lica bilo živo u vreme dodele Ordena, a 903 je odlikovano posmrtno. Ordenom je odlikovano i 22 stranih državljana - 16 državljana Sovjetskog Saveza, 3 albanca (kojima su odlikovanja kasnije oduzeta), 1 čehoslovak, 1 poljak i 1 italijan. Jedini višestruki nosilac Ordena bio je Josip Broz Tito, koji je odlikovan tri puta: 1944, 1972. i 1977. godine.[1][2][3]

Za poslednjeg narodnog heroja proglašen je 1991. godine, ukazom Predsedništva SFRJ, major JNA Milan Tepić, koji je izvršio samoubistvo prilikom povlačenja jedinica JNA iz okoline Bjelovara.

U vreme raspada SFRJ, aprila 1992. Zakon o odlikovanjima SFRJ je stavljen van snage, a decembra 1998. godine donošenjem novog Zakona o odlikovanjima SRJ, Orden narodnog heroja je uvršten u odlikovanja Savezne Republike Jugoslavije. Poslednji put je korišćen posle bombardovanja Jugoslavije, jula 1999. godine, kada je tadašnji predsednik SRJ Slobodan Milošević odlikovao jedinice Vojske Jugoslavije i MUP-a Srbije (124. policijska interventna brigada, 250. raketna brigada PVO VJ i 126. brigada vazdušnog osmatranja, javljanja i navođenja VJ).

Medalja za vojničke vrline je ustanovljena 1993. godine sistemom odlikovanja Republike Srpske definisanim Ustavom Republike Srpske u kome se kaže: "medalje su javno državno priznanje Republike Srpske koje se dodjeljuju licima ili kolektivima za jednokratne izuzetne zasluge i djela, koja su po svojoj prirodi neponovljiva i jedinstvena, odnosno za dobro obavljenu dužnost ili službu ili za učestvovanje u određenom događaju."

Medalja za vojničke vrline ima jednu klasu i dodjeljuje se pripadnicima oružanih snaga Republike Srpske za primjerno vladanje i za naročito isticanje u poznavanju i obavljanju vojnih dužnosti.

Natpis na medalji glasi: "(Prikaz srpskog vojnika) Za vojničke vrline, Republika Srpska".

Medalja za vojne zasluge je ustanovljena 1993. godine sistemom odlikovanja Republike Srpske definisanim Ustavom Republike Srpske u kome se kaže: "medalje su javno državno priznanje Republike Srpske koje se dodjeljuju licima ili kolektivima za jednokratne izuzetne zasluge i djela, koja su po svojoj prirodi neponovljiva i jedinstvena, odnosno za dobro obavljenu dužnost ili službu ili za učestvovanje u određenom događaju."

Medalja za vojne zasluge ima jednu klasu, koja se dodjeljuje pripadnicima oružanih snaga Republike Srpske za polet u ostvarivanju zadataka ili primjernosti u vojničkim i starješinskim osobinama. Medaljom za vojne zasluge se mogu odlikovati i građanska lica za primjeran rad i doprinos značajan za državu.

Natpis na medalji glasi: "(Prikaz četiri ocila), Za vojne zasluge, Republika Srpska

Orden Krst milosrđa je ustanovljen 1993. godine sistemom odlikovanja Republike Srpske definisanim Ustavom Republike Srpske u kome se kaže: "ordeni su javno državno priznanje Republike Srpske koje se dodjeljuje licima ili instituciji za izuzetne zasluge prema državi."

Orden Krst milosrđa ima jedan red i dodjeljuje se kolektivima i pojedincima za naročito isticanje u požrtvovanju i hrabrosti te njezi ranjenika i bolesnika za vrijeme borbe. U miru se dodjeljuje samo za izuzetna djela.
Ovaj orden je dodjeljen (posljednjih godina) [uredi]

    * Odlukom o odlikovanjima, od 4. jula 2008. godine, predsednik RS Rajko Kuzmanović odlikovao je Smilju i Milana Vidovića, humaniste koji su donirali organe svoga sina koji je nastradao u saobraćajnoj nesreći - Ordenom Krsta milosrđa za posebne zasluge i isticanje u ispoljavanju humanosti i požrtvovanja u izuzetnim situacijama spasavanja ljudskih života.

Orden Nemanjića je ustanovljen 1993. godine sistemom odlikovanja Republike Srpske definisanim Ustavom Republike Srpske u kome se kaže: "ordeni su javno državno priznanje Republike Srpske koje se dodjeljuje licima ili instituciji za izuzetne zasluge prema državi."

Orden Nemanjića je osnovan u jednom redu, ima svoju ordensku zvijezdu i nosi se oko vrata. Orden se dodjeljuje jedinicama i pripadnicima oružanih snaga Republike Srpske za istaknute vojničke podvige u oružanoj borbi. Izuzetno se može dodjeliti i građanskim licima zbog posebnog doprinosa u organizovanju i vođenju odbrane srpskog naroda i države.

Ovaj orden je dodjeljen (posljednjih godina) [uredi]

    * Poslanicima ratnog saziva Narodne skupštine Republike Srpske
    * Bivši načelnik Generalštaba Vojske Republike Srpske, general-pukovnik Momir Talić je odlikovan Ordenom Nemanjića i Ordenom Karađorđeve zvijezde prvog reda zbog zasluga u otadžbinskom ratu, u kojem su, zahvaljujući njemu, u sudbonosnim trenucima dobijene mnoge presudne bitke koje su očuvale Republiku Srpsku, posebno ističući operaciju probijanja Koridora.
    * Pilot Vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane Republike Srpske Erbez Branko posmrtno je odlikovan ordenom Nemanjića za osvjedočenu hrabrost u borbi i junački podvig tokom odbrane Republike Srpske.
    * Pukovnik Milan Jović, komandant Prve majevičke brigade, posthumno je odlikovan na Vidovdan 1993. godine.
    * Milutin Najdanović, posthumno