"RUŽINA DOLINA", u samom srcu i geografskom centru Bugarske kod grada Kazanlika, najveći je ružičnjak na svetu. U okolini ovog drevnog grada na hiljadama hektara već vekovima se uzgajaju samo - ruže. Od latica koje u maju i junu po tradiciji beru samo žene, pravi se posebnim, bugarskim metodom, čuveno ružino ulje - najbolja u svojoj vrsti sirovina za najčuvenije svetske parfeme, kozmetiku...
Bugarska je odavno najveći svetski proizvođač veoma traženog ružinog ulja. Odavde svetskoj kozmetičkoj industriji dolazi više od 85 odsto ove dragocene sirovine. Daleko iza nje su Turska i Maroko, jedini proizvođači ovog ulja u svetu.
Dolina u kojoj je smešten grad Kazanlik, koji su osnovali tadašnji okupatori Turci 1420. godine, odavno se pokazala kao idealno mesto za gajenje ruža od kojih se dobija najviše dragocenog ulja. Od oko 5.000 sorti "kraljice cvetova", samo dve ili tri vrste se gaje i upotrebljavaju za proizvodnju skupog i cenjenog ulja. Bugari gaje samo dve vrste - do sedamdesetih godina prethodnog veka preovlađivala je ruža svetloroze boje, a sada se više gaji gotovo potpuno bela, jer bolje podnosi hladnoću od svoje rođake.
Prvo zabeleženo ozbiljno gajenje ruža na ovim prostorima za proizvodnju i tada veoma traženog ulja, posebno u turskoj imperiji i Rusiji, počelo je 1664. godine. Kažu da su prve sadnice ruža koje su zasađene kod Kazanlika donete iz njihove postojbine, Tunisa, gde danas gotovo i ne postoje.
Dolina oko grada Kazanlika, kako se pokazalo tokom vekova, idealno je mesto za gajenje ove biljke. Ima umereno kontinentalnu klimu sa dosta padavina, a pred "žetvu" - u maju i junu - ima veoma malo sunčanih dana, što pogoduje stvaranju većih količina esencijalnih ulja koje se potom, trostrukom destilacijom, pretvaraju u čuveno ružino ulje. Zanimljivo je da su Bugari
za destilaciju ruže upotrebili istu tehnologiju kao i za proizvodnju svoje najbolje rakije od šljive, koja se, kao i kod nas, zove - šljivovica.
Bugari su gajenje ruža podigli na nivo prave umetnosti, stvorivši i svetski priznat način sađenja, nazvan "kesme", koji omogućava najbolje prinose i najveći sadržaj ulja u laticama. Industrija ružinog ulja u Bugarskoj, koja je pre nekoliko godina privatizovana, predviđa ove godine rekordnu proizvodnju ove dragocene tečnosti od oko 3.000 kilograma, dok je prošle godine iz destilerija u Bugarskoj izašlo oko 2.000 kilograma. Za proizvodnju jednog kilograma najčistijeg ružinog ulja potrebno je oko 4.000 kilograma latica, a kilogram krajnjeg proizvoda u ovom trenutku na svetskom tržištu vredi 5.500 evra.
Grad Kazanlik je još 1903. od posla sa ružama stvorio i turističku atrakciju. Početkom svakog juna od tada se održava folklorni festival na kome, uz igru i pesmu, izbor za lepoticu - "kraljicu ruža" i tradicionalnu kuhinju, traje i berba latica ovog cveta. I to nije sve - u okolini ovog grada nalaze se u svetu najvrednije i najbolje očuvane podzemne grobnice iz vremena kada su ovim prostorima, pre dolaska Slovena i Tatara, vladali starosedeoci Tračani.

KADA SU STIGLE

ISTORIČARI smatraju da su prve sadnice ruža u ove krajeve, gde su tada živeli Tračani, doneli iz Persije, iz oblasti Kašan, vojnici Aleksandra Makedonskog na povratku iz mnogobrojnih pohoda po Aziji. Ubrzo, gajenje ruža je zaboravljeno.
Kasnije je gajenje obnovljeno, ali ima različitih mišljenja o poreklu ruže - Rosa damascena - koja je sada preovlađujuća sorta koja se gaji oko Kazanlika. Misli se da je nju na ove prostore u 13. veku ponovo doneo krstaš Robert de Brije iz Persije, a drugi smatraju da je sredinom 17. veka preneta iz Tunisa.



Izvor: Novosti