Naknadna nirnberška suđenja

Naknadna nirnberška suđenja je naziv za 12 suđenja održanih pred američkim vojnim tribunalima u Nirnbergu posle Drugog svetskog rata i Nirnberškog procesa.

Nastanak
 
Prvobitni plan saveznika je bio da se po okončanju prvog suđenja u Nirnbergu održi više međunarodnih suđenja, na kojima bi se sudilo drugim značajnim nacističkim zločincima, uz uspostavljenu praksu rada Međunarodnog vojnog tribunala. Kao prepreka na tom putu javio se početak hladnog rata, usled čega su se odnosi između sila pobednica naglo zaoštrili i tako onemogućili postojanje međunarodnih tribunala, odnosno onih tribunala u čijem radu bi učestvovao SSSR.

Dalja suđenja zločincima omogućio je Zakon br.10 Savezničkog kontrolnog veća od 20. decembra 1945. godine koji je svakoj od sila pobednica dopuštao vođenje sudskih procesa protiv osumnjičenih ratnih zločinaca u sopstvenoj zoni okupacije. Na osnovu ovog zakona SAD su po okončanju glavnog nirnberškog procesa započele i održale dvanaest naknadnih procesa, poznatih kao suđenja pred Nirnberškim vojnim tribunalima.

Tribunali

Za razliku od prethodnog procesa, sve sudije su bili Amerikanci, sastav tribunala nije bio stalan - tako da se razlikuje devet vojnih tribunala koji su sudili. Šest tribunala su dobili redovan redni broj a tri su dobili „A“ kao sufiks uz prethodni broj. Zajedničko svim suđenjima bilo je da je položaj nadređenog tužiocima za sva suđenja imao brigadni general Telford Tejlor, kao i da su održana u istoj prostoriji (Nirnberška palata pravde) gde i suđenje pred Međunarodnim vojnim tribunalom.

Tribunali su imali sledeći sastav sudskih veća:
Vojni tribunal I: sudije Volter Bils, Harold Sebring i Džonson Kroford, Viktor Sveringen kao zamena.
Vojni tribunal II:sudije Robert Toms, Ficroj Filips i Majkl Musmano, Džon Spejt, kao zamena.
Vojni tribunal III: sudije Kerington Maršal, Džejms Brend i Melori Bler, Džastin Harding, kao zamena.
Vojni tribunal IV: sudije Čarls Sirs, Vilijem Kristijanson i Frenk Ričman, Ričard Dikson, kao zamena.
Vojni tribunal V: sudije Čarls Venerštrum, Džordž Burk i Edvard Karter.
Vojni tribunal VI: sudije Kertis Šejk, Džejms Moris i Pol Hebert, Klarens Merel, kao zamena.
Vojni tribunal II-A: sudije Majkl Musmano, Džon Spejt i Ričard Dikson.
Vojni tribunal III-A: sudije Hju Anderson, Edvard Deli i Vilijem Vilkins
Vojni tribunal V-A: sudije Džon Jang, Vinfild Hejl i Džastin Harding.

Suđenja

Bilo je ukupno 12 suđenja koja su trajala od 9. decembra 1946. godine do 13. aprila 1949. godine:
Doktorsko suđenje
Milh suđenje
Sudijsko suđenje
Pol suđenje
Flik suđenje
IG Farben suđenje
Talačko suđenje
RuSHA suđenje
Einsatzgruppen suđenje
Krup suđenje
Ministarsko suđenje
Suđenje Vrhovnoj komandi

Rezultati
 
Osvald Pol sluša presudu na smrt vešanjem.

Sumirano, rezultati dvanaest nakandanih nirnberških suđenja su sledeći:
optuženo je 185 lica od kojih su 142 oglašena krivim bar po jednoj tački optužnice
na smrtnu kaznu je osuđeno 24 lica, a 11 tih kazni je naknadno zamenjeno doživotnim zatvorom
na doživotnu zatvorsku kaznu je osuđeno 20 lica, ne računajući naknadne doživotne kazne
na zatvorske vremenske kazne različite dužine osuđeno je 98 optuženih
35 lica ili 20% je oslobođeno

Dekretom visokog komesara u Nemačkoj Džona Mekloja 1951.godine niz dužih kazni zatvora skraćen je, a tom prilikom je 10 smrtnih kazni sa tzv. Einsatzgruppen suđenja pretvoreno u zatvorske kazne. Iste godine amnestijom je oslobođen jedan broj lica koji su dobili zatvorske kazne.

Kao jedan od konkretnih rezultata ovih suđenja, tačnije Doktorskog suđenja bilo je donošenje Nirnberškog kodeksa.

Izvor: Wikipedia

Doktorsko suđenje, zvanično Sjedinjene Američke Države protiv Karla Branta, i ostalih (eng. United States of America v. Karl Brandt, et al., 9. decembar 1946. - 20. avgust 1947.) bilo je suđenje dvadesettrojici optuženih, od kojih su 20 bili lekari, kojima je na teret stavljeno vršenje nehumanih eksperimenata, učestvovanje u masovnim logorskim egzekucijama i drugim ratnim zločinima, zavera za vršenje ovih dela i članstvo u kriminalnog organizaciji SS-u (ovakav status SS-a rezultat je presude u glavnom Nirnberškom procesu).

Postupak je vodio Vojni tribunal I - sudije Volter Bils, Harold Sebring i Džonson Kroford, Viktor Sveringen kao zamena

Petorica optuženih su oslobođena, sedmorica su osuđena na smrtnu kaznu a ostali su osuđeni na zatvorske kazne u rasponu od 10 godina do doživotnog zatvora. Ovo suđenje imalo je presudan značaj za nastanak Nirnberškog kodeksa.

Izvor: Wikipedia

Milh suđenje, zvanično Sjedinjene Američke Države protiv Erharda Milha (eng. The United States of America vs. Erhard Milch, 2. januar 1947. – 17. april 1947.) je bilo suđenje Erhardu Milhu, feldmaršalu Luftvafea , kome su na teret stavljeni ratni zločini vršeni zlostavljanjem i primoravanjem na prinudni rad ratnih zarobljenika i civila, ratni zločini sporvođenjem eksperimenata vezanih za smrzavanje i velike visine, kao i zločini protiv čovečnosti.

Postupak je vodio Vojni tribunal II - sudije Robert Toms, Ficroj Filips i Majkl Musmano, Džon Spejt, kao zamena.

Milh je oslobođen odgovornosti za eksperimente, a osuđen za ratne zločine i zločine protiv čovečnosti i to na doživotnu robiju. Pušten je iz zatvora 1954. godine.

Izvor: Wikipedia

Sudijsko suđenje, zvanično SAD protiv Jozefa Alštetera i dr. (The United States of America vs. Josef Altstötter, et. al) (5. mart – 4. decembar 1947. g.) je bilo suđenje protiv 16 optuženih nemačkih sudija i pravnika koji su bili deo nacističkog pravosudnog aparata. Optuženima je na teret stavljano učestvovanje u zaveri za vršenje ratnih zločina, ratni zločini vršeni kroz zloupotrebe sudskog procesa, zločini protiv čovečnosti vršeni na isti način i članstvo u kriminalnim organizacijama SS-u i vrhu NSDAP-a.

Suđenje je bilo pred Vojnim tribunalom III - sudije Kerington Maršal, Džejms Brend i Melori Bler, Džastin Harding, kao zamena

Deset optuženih su osuđeni na zatvorske kazne (4 doživotne, ostale različitih dužina), četiri osobe su oslobođene, jedan optuženi je izvršio samoubistvo a jednom nije suđeno usled bolesti.

Izvor: Wikipedia

Pol suđenje, zvanično SAD protiv Osvalda Pola i dr. (The United States of America vs. Oswald Pohl, et. al) (8. april – 3. novembar 1947. godine) bilo je suđenje protiv 18 optuženih SS oficira koji su bili zaduženi za vođenje koncentracionih i logora smrti, kao i za pozadinske poslove SS jedinica. Na teret su im stavljani ratni zločini, zločini protiv čovečnosti, zavera za ova dela i članstvo u kriminalnoj organizaciji SS-u.

Suđenje je vodio Vojni tribunal II - sudije Robert Toms, Ficroj Filips i Majkl Musmano, Džon Spejt, kao zamena.

Tri osobe su oslobođene, četiri osuđene na smrt vešanjem a deset na zatvorske kazne u rasponu od 10 godina do doživotne. Po-sle izvođenja dodatnih dokaza od strane odbrane, kazne su nešto izmenjene a jedna smrtna kazna zamenjena je doživotnim zatvorom.

Izvor: Wikipedia

Flik suđenje, zvanično SAD protiv Fridriha Flika i dr. (The United States of America vs. Friedrich Flick, et. al) (19. april – 22. decembar 1947. godine) bilo je suđenje nemačkom industrijalcu Fridrihu Fliku i još petorici najviših direktora njegove grupe preduzeća, koji su optuženi da su kroz delovanje kompanije vršili ratne zločine kroz pljačku okupiranih teritorija, korišćenje robovskog rada, progon Jevreja i otimanje njihove imovine, a optuženi su još i za članstvo u NSDAP-u, SS-u i uskom krugu oko Hajnriha Himlera, kome su davali finansijsku podršku.

Suđenje je bilo pred Vojnim tribunalom IV - sudije Čarls Sirs, Vilijem Kristijanson i Frenk Ričman, Ričard Dikson, kao zamena

Fridrih Flik je osuđen na sedam godina zatvora, dvojica optuženih su dobili kraće kazne, a trojica su oslobođeni.

Izvor: Wikipedia

IG Farben suđenje, zvanično SAD protiv Karla Krauha i dr. (The United States of America vs. Carl Krauch, et. al.) (27. avgust 1947. – 30. jul 1948.) bilo je suđenje dvadesetčetvorici direktora industrijskog konglomerata IG Farben koji je svojim delovanjem u velikoj meri omogućio Nemačkoj vođenje agresivnog rata i tehnološkim inovacijama omogućio snabdevanje i pošto je Nemačka bila odsečena od izvora resursa. Optuženima je stavljano na teret izazivanje agresivnog rata, pljačkanje i eksploatacija okupiranih teritorija, korišćenje robovskog rada “u gigantskim razmerama”, kao i članstvo u SS-u.

Suđenje je vodio Vojni tribunal VI - sudije Kertis Šejk, Džejms Moris i Pol Hebert, Klarens Merel, kao zamena.

Trinaest optuženih je osuđeno na zatvorske kazne različitih dužina, 10 optuženih je oslobođeno a jednom optuženom nije suđeno iz medicinskih razloga.

Izvor: Wikipedia

Talačko suđenje, zvanično SAD protiv Vilhelma Lista i dr. (The United States of America vs. Wilhelm List, et. al ) (8. jul 1947. – 19. februar 1948. godine) bilo je suđenje dvanestorici nemačkih generala na čelu trupa u Jugoslaviji, Grčkoj, Albaniji i Norveškoj. Generali su optuženi za masovna ubistva stotina hiljada civila, razaranja i pljačke naselja, ubistva i zlostavljanja ratnih zarobljenika, uskraćivanje statusa ratnih zarobljenika pripadnicima pokreta otpora i njihova ubistva, kao i mučenje i deportacija civila na ovom području.

Suđenje je vodio Vojni tribunal V - sudije Čarls Venerštrum, Džordž Burk i Edvard Karter.

Od 12 optuženih, general Franc Beme je izvršio samoubistvo, Maksimilijan fon Vajhs, bivši komandant nemačkih trupa na Balkanu 1943-1944, pušten je iz zdravstvenih razloga, dvojica optuženih su oslobođena, a osam optuženih je osuđeno na zatvorske kazne od sedam godina do doživotnog zatvora.

Izvor: Wikipedia

RuSha suđenje, zvanično SAD protiv Ulriha Grejfelta i dr. (The United States of America vs. Ulrich Greifelt, et. al) (20. oktobar 1947.– 10. mart 1948.) je bilo suđenje protiv 14 optuženih zvaničnika SS-a odgovornih za sprovođenje nacističkog programa rasne čistote (Rasse- und Siedlu-ngshauptamt – RuSHA). Optuženima je na teret stavljano da su kroz ovaj program izvršili ratne zločine i zločine protiv čovečnosti, kroz dela kao što su kidnapovanja, progoni, nasilni abortusi, preseljavanja stanovništva i drugo, kao i članstvo u krimininalnoj organizaciji SS-u.

Suđenje je održano pred Vojnim tribunalom I - sudije Volter Bils, Harold Sebring i Džonson Kroford, Viktor Sveringen kao zamena.

Trinaestorica optuženih osuđena su na zatvorske kazne različite dužine ( jedna doživotna), jedan optuženi je oslobođen.

Izvor: Wikipedia

Einsatzgruppen suđenje, zvanično SAD protiv Ota Olendorfa i dr. (The United States of America vs. Otto Ohlendorf, et. al.) (29. septembar 1947.– 10. april 1948.) bilo je suđenje protiv 24 oficira Einsatzgruppen jedinica SS-a, odreda smrti koji su vršili masovne zločine iza linije fronta u istočnoj Evropi. Optužnica ih je teretila za brojne ratne zločine i zločine protiv čovečnosti a u sklopu genocidnog plana, kao i za članstvo u SS-u, SD-u i Gestapo-u.

Suđenje je vodio Vojni tribunal II-A - sudije Majkl Musmano, Džon Spejt i Tomas Dikson.

Jedan optuženi je izvršio samoubistvo, jedan je pušten iz medicinskih razloga. Ostali su oglašeni krivim za sva dela, sem dvojice koji su oglašeni krivim samo za članstvo u kriminalnoj organizaciji. Izrečeno je 14 smrtnih kazni, a ostali su osuđeni na zatvorske kazne različite dužine, od 10 godina do doživotne.

Izvor: Wikipedia