Mihail Černjajev

Mihail Grigorijevič Černjajev(1828 – 1898) bio je Ruski general, slovenofil, jedan od vođa ruskih snaga u Centralnoj Aziji, a kasnije i srpske vojske u srpsko-turskom ratu.Nosilac je najviših Ruskih i Srpskih odlikovanja.

Vojna karijera

Kao član cenjene familije školovao se na prestižnoj Nikolajevskoj Generalštabnoj Akademiji (po imperatoru Nikolaju I ), javlja se na službu u armiju 1847, da bi kasnije učestvovao u Krimskom ratu a kasnije i na Kavkazu. Komandovao je jedinicama u Poljskoj, kasnije u Orenburgu (1858), a jedno vreme je komandovao Armijom na Kavkazu. 1864, zaslužuje čin general-majora, kada Černjajev u svom čuvenom maršu( sa manje od 2000 oskudno opremljenih boraca) po stepi Turkestana došao ispred Čikmenta gde je sa pridodatim ruskim odredom u jurišu osvojio Čikment.Tu su i dočekali zimu a na proleće u drugom pokušaju, na svoju ruku(rizik) izvršio juriš i osvojio Taškent.Od tada dobija i nadimak „Lav od Taškenta“, i biva dočekan u S. Peterburg sa velikim entuzijazmom i posebnom čašću. Kasnije, napušta vojnu službu i penzioniše se 1874.

Narednih godina Černjajev postaje 1873 god. izdavač i urednik lista „Ruski mir“ koji širi i populariše sveslovenske ideje, i posvećuje se Pan-Slavizmu. 1877 posle Srbije ide u Austriju, zatim u Francusku da bi 1879 godine otišao u Bugarsku šireći Pan-Slovenske interese.1882 godine postaje gubernator Turkestana, a 1898 godine umire u svom mestu u oblasti Mogiljev. Lični arhiv generala Černjajeva se nalazi u „Državnom istorijskom muzeju“ u Moskvi.

Černjajev u Srbiji

U leto 1876 godine dolazi u Srbiju sa nekoliko hiljada dobrovoljaca , gde dobija srpsko državljanstvo i postaje glavnokomandujući srpske vojske na Moravskom frontu.Pošto je Aleksinac bio važno čvorište na putu turske vojske, u okolini je i bilo jače utvrđenje srpske vojske.Najznačajnija pobeda, bitka za Šumatovac, koju je predvodio general Černjajev sa srpskom vojskom( pored ruskih bilo je i italijanskih i bugarskih dobrovoljaca) , bila je teška ali srpske pozicije su odlučno odbranjene.Gubici srpske vojske su bili oko 9000 ljudi(35 ruskih oficira) a turski od 15000 – 20000 ljudi. Tih dana u bitkama oko Aleksinca iskazana je velika požrtvovanost srpskih vojnika koji su odbili nebrojene napade turske vojske ,gde su se isticali i pukovnik Komarov, pukovnik Protić, majori Popović i Glišić koji su kasnije i unapređeni. U bici kod Adrovca je poginuo i pukovnik Rajevski(alias Vronski,Ana Karenjina).

Kralj Milan je uz čestitku i veliku zahvalnost za dobijenu bitku , glavnokomandujećem Moravsko-timočke vojske , generalu Černjajevu, dodelio najviši stepen Takovskog krsta(koji je tada ustanovljen).

Literatura
Budimir Potočanin,"Vronski- čast i ljubav"
Miodrag Špirić,"Istorija Aleksinca",Aleksinac

Izvor: Wikipedia